5292. ‘In septem annis abundantiae annonae’: quod significet quae insinuata sunt illis temporibus cum multiplicata vera cum bonis, constat ex significatione ‘annorum’ quod sint status, et inde quoque tempora, de qua sequitur; et ex significatione ‘abundantiae annonae’ quod sit multiplicatio veri, seu multiplicatum verum, de qua supra n. 5276, 5278, 5280; hic itaque multiplicata vera cum bonis, quia vera non sunt aliquid nisi cum bonis, et vera non reconduntur in interiore homine, ¹ de qua re mox supra n. 5291, nisi quae conjuncta bonis. Quod ‘anni’ significent non solum status sed etiam tempora, est quia ‘anni’ in sensu interno significant integros status, hoc est, integras periodos a status principio ad finem; hae periodi non aliter exprimi possunt quam per tempora, nec aliter capi ab illis qui in tempore sunt quam sicut tempora; quod anni et dies sint et status et tempora, videatur n. 23, 487, 488, 493, 893, 2906.

Footnotes:

23. Quod ‘dies’ pro ipso tempore accipiatur, nihil communius est in Verbo; ut apud Esaiam,

Propinquus est dies Jehovae.... Ecce dies Jehovae venit.... Caelum commovebo, et contremiscet terra e loco suo, ... in die excandescentiae irae Meae.... Propinquum ad veniendum est tempus ipsius, et dies ejus non protrahentur, 13:6, 9, 13, 22:

et apud eundem prophetam,

In diebus antiquitatis antiquitas ejus.... Fiet in die illo oblivioni tradetur Tyrus septuaginta annis, juxta dies regis unius, 23:7, 15.

Quia ‘dies’ pro tempore, etiam pro statu istius temporis accipitur, ut apud Jeremiam,

Vae nobis, quia declinavit dies, quia extenderunt se umbrae vesperae, 6:4:

et apud eundem prophetam,

Si irritum reddideritis foedus Meum diei, et foedus Meum noctis, ut non sit diurnum, et nox in tempore suo, 33:20, 25;

tum,

Renova dies nostros, sicut antiquitus, Thren. 5:21.

5278. ‘Et oblivioni dabitur omnis abundantia annonae in terra Aegypti’: quod significet remotionem veri et privationem ejus apparentem in utroque naturali, constat ex significatione 'oblivisci seu ‘oblivioni dari’ quod sit remotio et inde privatio apparens; ex significatione ‘abundantiae annonae’ quod sit multiplicatio veri seu multiplicatum verum, de qua mox supra n. 5276; et ex significatione 'terrae Aegypti' quod sit mens naturalis seu naturale hominis, hic utrumque, ut mox supra n. 5276.

[2] Quod oblivisci seu ‘oblivioni dari’ sit remotio et privatio apparens, est quia ita se habet cum memoria et inde cogitatione; illa de quibus homo cogitat, sunt immediate sub ejus intuitu, et quae ei rei affinia sunt, se sistunt ordine circum, usque ad non affinia quae sunt remotissima, et tunc in oblivione; quae opposita sunt, inde separantur, et pendent deorsum, et se sistunt subter, et aequilibrant illa quae supra sunt; ordinatio haec fit per bonum quod influit; ita se habet cum omni cogitatione hominis; quod ita se habeat, ex cogitationibus in altera vita apparet, cogitationes enim ibi in luce caeli solent quandoque visibiles sisti, et tunc apparet talis earum dispositionis forma; inde constare potest quod ‘oblivisci’ in sensu interno non aliud sit quam remotio, et privatio apparens.