361. Sors divitum in caelo est talis, quod in opulentia sint prae reliquis quidam illorum in palatiis habitant, ubi intus omnia fulgent sicut ex auro et argento; illis copia est omnium quae ad usus vitae verum prorsus non ponunt cor in illis, sed in ipsis usibus; hos spectant in claro et sicut in luce, aurum autem et argentum in obscuro et sicut in umbra respective: causa est, quia in mundo amaverunt usus, ac aurum et argentum modo sicut media et servitia: ipsi usus ita in caelo fulgent bonum usus ut aurum, et verum usus ut argentum. ¹ Quales itaque illis usus fuerunt in mundo, talis est illis opulentia, et talis jucunditas et felicitas. Usus boni sunt, se et suos prospicere necessariis vitae abundantiam velle patriae causa, etiam proximi, cui dives prae paupere multis modis benefacere potest; et quia sic animum potest removere a vita otiosa, quae vita perniciosa est, nam in illa homo cogitat male ex malo sibi insito. Hi usus boni sunt, quantum in se Divinum habent, hoc est, quantum homo spectat Divinum et ad caelum, et suum bonum in illis ponit, et in opibus modo bonum inserviens.

Footnotes:

4984. ‘Et non scivit cum eo quicquam nisi panem quem ille edens’:

quod significet quod bonum inde appropriaretur, constat ex significatione ‘panis’ quod sit bonum, de qua n. 276, 680, 3478, 3735, 4221, 4217, 4735; et ex significatione ‘edere’ quod sit appropriari, de qua n. 3168, 3513 f. , 3596, 3832, 4745; quod ‘non scivit cum eo quicquam nisi panem’ significat quod nihil aliud reciperet quam bonum. Credi potest quod bonum cum appropriat sibi verum, sit verum quale verum fidei est, quod sibi appropriat,

¹ sed est bonum veri; ² vera quae non sunt usus, quidem accedunt sed non intrant; omnes usus ex veris sunt bona veri; vera quae non sunt usui, separantur, et quaedam retinentur et quaedam rejiciuntur; quae retinentur, sunt quae introducunt ad bonum remotius vel propius, et sunt ipsi usus; quae rejiciuntur sunt quae ³ non introducunt, nec se applicant; omnes usus in suo initio sunt vera doctrinae, at in progressu fiunt bona, et tunc fiunt bona cum homo agit secundum illa; ipso actio qualificat ita vera; omnis enim actio descendit ex voluntate, et ipsa voluntas facit ut id bonum fiat quod prius fuit verum; inde patet quod verum voluntate non amplius sit verum fidei sed ⁴ bonum fidei; et quod verum fidei nullum felicem faciat sed bonum fidei; hoc enim afficit ipsum illud quod ⁵ est vitae hominis, nempe ejus velle, et dat ei jucundum interius seu beatum, ac in altera vita felix quod gaudium caeleste vocatur.

Footnotes:

3735. ‘Et vestem ad induendum’: quod significet conjunctionem cum Divino Vero, constat a significatione ‘vestis’ quod sit verum, de qua n. 1073, 2576, hic Divinum Verum quia agitur de Domino; et ex significatione ‘induere’ quod sit ei appropriari et conjungi.

¹ Sensus internus Verbi qualis est, ex his et reliquis constare potest, quod nempe cum in sensu litterae agitur de pane, et de veste, et quoque ubi historice hoc dicitur, ut hic, si Deus dederit mihi panem ad edendum, et vestem ad induendum, ' angeli qui apud hominem tunc, nihil cogitent de pane, sed de bono amoris, et in ² sensu supremo de Divino Bono Domini, et non de veste, sed de vero, ac in supremo sensu de Divino Vero Domini; sunt illis talia quae in sensu litterae solum objecta cogitandi de caelestibus et Divinis, nam ³ talia sunt vasa quae in ultimo ordinis;

[2] ita cum ab homine quando in sancto est, cogitatur de pane, ut de pane in Sacra Cena, aut de pane quotidiano in Oratione Domini, tunc cogitatio illa quae est homini de pane, inservit angelis qui apud hominem pro objecto cogitandi de bono amoris quod a Domino, nam angeli cogitationem hominis de pane nihil capiunt, sed loco ejus illis est cogitatio de bono, talis enim correspondentia est; similiter cum ab homine cum in sancto est, cogitatur de veste, quod cogitatio angelis tunc sit de vero; ita se habet cum omnibus reliquis quae in Verbo; inde qualis conjunctio caeli et terrae per Verbum est, constare potest, nempe quod talis ut homo qui ⁴ sancte legit Verbum, per correspondentias tales arcte conjunctus sit cum caelo, et per caelum cum Domino, tametsi homo solum in cogitatione est de illis in Verbo quae in ejus sensu litterae sunt; ipsum sanctum quod apud hominem tunc, est ex influxu cogitationum et affectionum caelestium et spiritualium quae tales apud angelos;

[3] ut talis influxus esset, ac inde conjunctio hominis cum Domino, a Domino instituta fuit Sancta Cena, ubi apertis verbis dicitur quod panis et vinum sit Dominus; corpus enim Domini significat Divinum Ipsius amorem ac reciprocum apud hominem, qualis amor est apud angelos caelestes, et sanguis similiter Divinum Ipsius amorem, et reciprocum apud hominem, sed qualis amor est apud angelos spirituales. Inde patet quantum Divini in singulis Verbi inest, tametsi homo, quid sit, ⁵ et quale sit, ignorat. ⁶ At qui in vita boni fuerunt cum in mundo, illi in cognitiones et perceptionem omnium illorum veniunt post obitum, tunc enim exuunt terrestria et mundana, et induunt caelestia, ac similiter in idea spirituali ac caelesti sunt, in ⁷ qua angeli.

Footnotes: