2026. Quod ‘dabo tibi’ sit quod Ipsius sint quae in caelis et in terris, ex illis quae nunc dicta sunt, sequitur; ‘dare tibi’ in sensu litterae est quod Deus seu Jehovah Ipsi daret ¹ , sicut etiam in Verbo evangelistarum, quod ‘Pater dederit ipsi omnia ² quae in caelo et in terra’; sed in sensu interno in quo ipsum verum sistitur in sua puritate, est quod Dominus Sibi acquisiverit, quia ³ in Ipso et in singulis Ipsius fuit Jehovah, ut dictum est; quod per simile adhuc illustrari potest; sicut si interior seu rationalis homo aut cogitatio diceret, quod corporeum ejus haberet quietem seu tranquillitatem si desisteret hoc aut illud facere, tunc qui dicit est idem homo ac is ad quem dicitur, nam tam rationale est hominis quam corporeum ⁴ , quare cum illud dicitur, hoc intelligitur. Praeterea quod Domini sint quae in caelis et in terris, constat ex plurimis locis Verbi, praeter ex illis quae in Veteri Testamento, etiam ex his apud evangelistas, Matth. 11:27; ⁵ 28:18; Luc. 10:22; Joh. 3:34, 35; 17:2;

et ex illis quae in Parte Prima ostensa sunt n. 458, 551, 552, 1607; et quia Dominus regit universum caelum, etiam regit omnia quae in terris, ita enim connexa sunt ut qui unum regit, omnia regat; a caelo enim angelorum, dependet caelum spirituum angelicorum, ab hoc mundus spirituum, ab hoc iterum genus humanum, et similiter a caelis omnia quae sunt in mundo et natura, nam absque influxu a Domino per caelos, nihil usquam quod in natura et triplici ejus regno est, existeret et subsisteret; videatur n. 1632.

Footnotes:

4973. ‘Et fuit in domo domini sui Aegyptii’: quod significet ut initiaretur bono naturali, constat ex significatione ‘domini’ quod sit bonum, de qua sequitur; et ex significatione ‘Aegyptii’ quod sit scientificum in genere et inde naturale, de qua n. 4967; quod ‘esse in domo’ sit initiari, est quia ‘domus’ est mens in qua bonum, n. 3538, hic mens naturalis, et praeterea ‘domus’ praedicatur de bono, n. 3652, 3720 est apud hominem mens naturalis et mens rationalis; mens naturalis est in externo ejus homine, mens rationalis in interno; scientifica sunt vera mentis naturalis, quae dicuntur ibi ‘in domo sua esse’ cum ibi conjunguntur bono, nam bonum et verum constituunt simul unam domum, sicut maritus et uxor; sed bona et vera, de quibus hic agitur, sunt interiora,

¹ correspondent enim caelesti spiritualis e rationali, quod repraesentatur per ‘Josephum’; vera interiora correspondentia in naturali sunt applicationes ad usus, et bona interiora ibi sunt usus.

[2] Multoties in Verbo dicitur ‘dominus’, sed qui sensum internum non scit, nihil quid per dominum intellectum autumat quam quod in communi sermone cum dominus nominatur, intelligitur; sed ‘dominus’ in Verbo nullibi dicitur ubi non agitur de bono, similiter cum ‘Jehovah’; cum autem agitur de vero, dicitur ‘Deus’ et quoque rex'; inde est quod per ‘dominum’ significetur bonum; ² quod et ab his locis constare potest, apud Mosen,

Jehovah Deus vester, Ipse Deus deorum, et Dominus dominorum, Deut. 10:17:

apud Davidem,

Confitemini Jehovae, ... confitemini Deo deorum; confitemini Domino dominorum, Ps. 136:1-3;

ubi Jehovah seu Dominus dicitur ‘Deus deorum’ a Divino Vero quod procedit ab Ipso, et ‘Dominus dominorum’ a Divino Bono quod est in Ipso:

[3] similiter apud Johannem, Agnus vincet eos, quia Dominus dominorum est, et Rex regum,

Apoc. 17:14:

et apud eundem,

Sedens super equo albo habet super vestimento Suo et super femore Suo nomen scriptum, Rex regum et Dominus dominorum,

Apoc. 19:16;

quod Dominus ‘Rex regum’ dicatur Divino Vero, et ‘Dominus dominorum’ a Divino Bono, patet singulis ibi; ‘nomen scriptum’ est quale Ipsius, n. 144, 145, 1754, 1896, 2009, 2724, 3006; ‘vestimentum super quo id scriptum’ est verum fidei, n. 1073, 2576, 4545, 4763; ‘femur super quo etiam id quale scriptum’ est bonum amoris, n. 3021, 4277, 4280, 4575; ³ exinde quoque patet quod Dominus ex Divino Vero dicatur ‘Rex regum’, et ex Divino Bono ‘Dominus dominorum’; quod Dominus ex Divino Vero dicatur Rex, videatur n. 2015, 2069, 3009, 3670, 4581. Inde quoque liquet quid intelligitur per Christum Domini, apud Lucam,

[4] Simeoni responsum factum est a spiritu sancto, non visurum mortem antequam videret Christum Domini, 2:26;

‘Christus Domini’ est Divinum Verum Divini Boni, ‘Christus’ enim idem est ac Messias, et Messias est Unctus seu Rex, n. 3008, 3009;

‘Dominus’ ibi est Jehovah'; in Verbo Novi Testamenti nullibi Jehovah dicitur, sed pro Jehovah Dominus et Deus, videatur n. 2921; ⁴ ut quoque apud Lucam, Jesus dixit, Quomodo dicunt Christum filium Davidis, cum Ipse David dicit in libro Psalmiorum, Dixit Dominus Domino meo, Sede a dextris Meis, 20:41, 42 ⁵ :

idem ita apud Davidem,

Dictum Jehovae ad Dominum meum, Sede ad dextram Meam, Ps. 110:1, quod Jehovah apud Davidem ⁶ dicatur Dominus apud Evangelistam patet, ⁷ ‘Dominus’ ibi pro Divino Bono Divini Humani; omnipotentia significatur per ‘sedere a dextris’, n. 3387, 4592, 4933. f.

[5] Dominus cum fuit in mundo, fuit Divinum Verum, at cum glorificatus est, hoc est, cum Humanum in Se Divinum fecit, tunc factus est, Divinum Bonum, a quo dein Divinum Verum procedit; inde est quod discipuli post resurrectionem non appellaverint Ipsum Magistrum, ut prius, sed Dominum, ut patet apud Johannem 21:7, 12, 15-17, 20, et quoque apud reliquos Evangelistas. Divinum Verum, quod Dominus fuit cum in mundo et quod dein procedit ab Ipso, hoc est, a Divino Bono, etiam vocatur ‘Angelus foederis’, apud Malachiam, Subito veniet ad templum Suum Dominus Quem vos quaerentes, et Angelus foederis quem vos desideratis, 3:1.

[6] Quia per ‘Dominum’ intelligitur Divinum Bonum, et per ‘Regem’ Divinum Verum, ideo ubi de Domino dicitur quod Ipsi dominium et regnum, ibi ‘dominium’ praedicatur de Divino Bono et ‘regnum’ de Divino Vero; et ideo ⁸ Dominus vocatur ‘Dominus gentium’ et ‘Rex populorum’, ⁹ per gentes enim significantur qua in bono, et per populos qui in vero, n. 1259, 1260, 1849, 3581.

[7] Bonum dicitur ‘dominus’ respective ad servum, et bonum dicitur ‘pater’ respective ad filium, ut apud Malachiam, Filius honorabit patrem, et servus dominum suum; quod si Pater Ego, ubi honor Meus, et si Dominus Ego, ubi timor Mei, 1:6:

et apud Davidem,

In servum venditus est JOSEPHUS, sermo Jehovae probavit eum, misit rex [et] solvit eum, dominator gentium aperuit eum, posuit eum dominum domui suae, et dominantem in omnem possessionem suam, Ps. 105:17, [19, ] 20, 21, 22; quod per 'Josephum' ibi intelligatur Dominus, a singulis patet;

Dominus ibi est Divinum Bonum Divini Humani.

Footnotes:

4592. ‘Et pater illius vocavit illum Benjamin’: quod significet quale spirituale caelestis, constat ex repraesentatione ‘Benjaminis’ quod sit spirituale caelestis; quid hoc sit, explicatum est supra n. 4585, quod nempe sit intermedium quod est inter spirituale et caeleste, seu inter hominem spiritualem et caelestem; Benjamin in lingua originali significat filium dextrae, et per ‘filium dextrae’ significatur spirituale verum quod a caelesti bono, et inde potentia, bono enim est potentia per verum, n. 3563; ‘filius’ est verum, n. 489, 491, 533, 1147, 2623, 3373, et ‘manus’ potentia, n. 878, 3091, 3563; inde ‘dextra’ est summa potentia; ex eo patet quid significat ‘sedere ad dextram Dei’, quod nempe sit status potentiae ex vero quod a bono, n. 3387; quod cum praedicatur de Domino, est omnipotentia, et quoque Divinum Verum quod procedit a Divino Bono Domini, ut Ps. 110:1; Matth 22:42

[KJV 44]; 26:63, 64; Marcus 14:61, 62; 16:19; Luc. 22:69;

et quia est Divina potentia, hoc est, omnipotentia, ideo ibi dicitur ‘ad dextram potentiae’ seu ‘virtutis Dei’.

[2] Quid ‘Benjamin’ in genuino sensu significat, inde patet quod nempe verum spirituale quod a caelesti bono, quod est ‘Josephus’; ambo itaque simul sunt id intermedium quod est inter hominem spiritualem et hominem caelestem, ut supra n. 4585 dictum; sed hoc bonum et hoc verum distincta sunt a caelesti quod repraesentatur per ‘Jehudam’, et a spirituali quod repraesentatur per ‘Israelem’, illud enim est superius seu interius, et hoc est inferius seu exterius, nam sunt, ut dictum, intermedium: sed ideam illius boni quod repraesentatur per ‘Josephum’, et illius veri quod per ‘Benjaminem’, non aliquis habere potest quam qui illustratus est a luce caeli; angeli de illis ¹ claram habent, quia eorum ideae cogitationis omnes sunt a luce caeli quae a Domino, in qua indefinita vident et percipiunt quae homo nusquam comprehendere potest, minus effari; illustrationi sit hoc:

[3] omnes homines quotcumque sunt, nascuntur naturales cum potentia ut fieri possint vel caelestes vel spirituales, Dominus autem solus natus est spiritualis caelestis, et quia ita, natus est in Bethlehem ubi terminus terrae Benjaminis; per ‘Bethlehem’ enim significatur spirituale caelestis, et per ‘Benjaminem’ repraesentatur spirituale caelestis; quod solus natus spiritualis caelestis, est quia Divinum in Ipso fuit; haec nusquam aliquis qui non est in luce caeli, comprehendere potest, qui enim in luce mundi est et ex illa perceptionem habet, vix scit quid verum et quid bonum, minus quid ascendere ad interiora veri et boni ² per gradus, ita nequaquam aliquid de innumerabilibus eorum in unoquovis gradu quae coram ³ angelis in luce sicut meridiana patent; inde patet ⁴ qualis sapientia est angelorum respective ad homines.

[4] Sunt sex nomina quae in propheticis ubi agitur de Ecclesia, frequenter occurrunt, nempe Jehudah, Josephus, Benjamin, Ephraim, Israel, et Jacob; qui non scit quid boni et veri Ecclesiae per unumquemvis in sensu interno intelligitur, nequaquam scire potest aliquid ex arcanis Divinis Verbi ibi, nec scire potest quid Ecclesiae intelligitur nisi sciat quid caeleste quod est ‘Jehudah’,

quid caeleste spiritualis quod est ‘Josephus’, quid spirituale caelestis quod est ‘Benjamin’, quid intellectuale Ecclesiae quod est ‘Ephraim’, quid spirituale internum quod est ‘Israel’, et quid spirituale externum quod est ‘Jacob’.

[5] Quod in specie ‘Benjaminem’ attinet, quia is repraesentat spirituale caelestis, et ‘Josephus’ caeleste spiritualis, et sic uterque simul intermedium inter caelestem et spiritualem hominem, et inde quia conjunctissimi, ideo quoque ⁵ conjunctio illorum in historicis de Josepho describitur per haec, quod ⁶

Josephus dixerit ad fratres suos, quod fratrem minimum adducerent, ne moriantur, Gen. 42:20:

cum redirent cum Benjamine, et Josephus viderit Benjaminem fratrem suum ⁷ , quod dixerit, Num hic frater vester minimus est [de quo dixistis ad me], et dixit, Deus propitius esto tibi, fili mi; et festinavit Josephus, quia commota sunt viscera ejus erga fratrem suum, et quaesivit flere, et ideo intravit in conclave, et flevit ibi, Gen. 43:29, 30

Quod multiplicaret portionem Benjaminis prae portione omnium quintuplum, Gen. 43:34: postquam aperuit se fratribus, Quod ceciderit super colla Benjaminis fratris sui et fleret, et Benjamin fleret super collis ejus, Gen. 14:14:

Quod dederit omnibus mutatorias vestes, Benjamini vero trecentos argenti, et quinque mutatorias vestes, Gen. xlv

22;

[6] ex illis patet ⁸ quod Josephus et Benjamin conjunctissimi fuerint, non quia ⁹ ex una matre, sed quia ⁹ per illos repraesentatur conjunctio spiritualis quae est inter bonum quod ‘Josephus’ et verum quod ‘Benjamin’, et quia utrumque est intermedium inter caelestem et spiritualem hominem, ideo Josephus ¹⁰ non ¹¹ cum fratribus suis nec cum patre suo conjungi potuit nisi per Benjaminem, absque enim intermedio non datur conjunctio; haec causa fuit ¹² quod Josephus non prius se revelaverit.

[7] Praeterea etiam alibi per Benjaminem in Verbo imprimis prophetico, significatur spirituale verum quod est Ecclesiae; ut in prophetico Mosis de filiis Israelis, Benjamini dixit, Dilectus Jehovae, habitabit confidenter super illum, obtegens super illum omni die, et inter humeros illius habitabit, Deut. 33:12;

‘dilectus Jehovae’ est verum spirituale quod ex caelesti bono;

hoc bonum apud id verum praedicatur ‘habitare confidenter’, id ¹³ ‘obtegere toto die’, ut et ‘inter humeros ejus habitare’;

humeri enim in sensu interno sunt omne potentiae, n. 1085, et omne potentiae bono est per verum, n. 3563:

[8] apud Jeremiam,

Fugite filii Benjaminis e medio Hierosolymae, et in clangendo clangite buccina, et super domum vineae tollite propheticum, quia malum prospicit e septentrione, et confractio magna, 6:1;

‘filii Benjaminis’ pro vero spirituali ex caelesti; ‘Hierosolyma’ pro Ecclesia spirituali, etiam ‘domus vineae’ seu Beth Kerem; ‘malum e septentrione’ pro ex hominis sensuali et inde scientifico:

apud eundem,

Fiet, ... si sanctificatis diem sabbati, ... intrabunt ex urbibus Jehudae, et ex circuitibus Hierosolymae, et e terra Benjaminis, et ex planitie, et ex monte, et ex meridie, offerentes holocaustum et sacrificium, et minham, et tus, et offerentes eucharisticum, domum Jehovae, 17:24, 26:

[9] et alibi apud eundem,

In urbibus montis, in urbibus planitiei, [et] in urbibus meridiei, et in terra Benjaminis, et in circuitibus Hierosolymae, et in urbibus Jehudae, adhuc transibunt greges juxta manus numerantis, 33:13;

ibi ‘terra Benjaminis’ etiam pro spirituali vero quod est Ecclesiae; omnia enim quae sunt Ecclesiae a ¹⁴ primo gradu ad ultimum significantur per ‘urbes Jehudae, circuitus Hierosolymae, terram Benjaminis, planitiem, montem et meridiem’:

[10] apud Hoscheam,

Clangite buccina in Gibeah, tuba in Ramah, vociferamini Bethaven, post te Benjamin, Ephraim in solitudines erit, in die conceptionis, 5:8, 9;

‘Gibeah, Ramah et Bethaven’ pro illis quae sunt veri spiritualis a caelesti quod est ‘Benjamin’, Gibeah enim erat Benjaminis, Jud. 19:14, etiam Ramah, Jos. 18:25, ut et Bethaven, Jos. 18:12; ‘clangere buccina et tuba ac vociferari’ pro annuntiare quod intellectuale Ecclesiae, quod est ‘Ephraim’, desolatum sit:

[11] apud Obadiam, Fiet domus Jacobi ignis, et domus Josephi flamma, domus Esavi in stipulam, ... et hereditabunt meridionales montem Esavi, et qui in planitie Philistaeos, et hereditabunt agrum Ephraimi, et agrum Samariae, et Benjamin Gileadem, vers. 18, 19; quod nomina significent res, hic ut alibi manifeste patet, nam nisi sciatur quid significant ‘domus Jacobi, domus Josephi, domus Esavi, mons Esavi, Philistaei, ager Ephraimi, ager Samariae, Benjamin et Gilead’, et praeterea quid ‘meridionales, domus, planities, mons ager’, nusquam aliquid ibi comprehendetur, quae historice dicta sunt ibi, nec facta sunt; sed qui novit quid singula involvunt, inibi arcana caelestia comperiet; est ibi etiam ‘Benjamin’ spirituale ex caelesti:

[12] similiter haec apud Zachariam,

Jehovah erit in regem super totam terram, in die illo erit Jehovah unus, et nomen Ipsius unum; circum erit tota terra sicut planities a Gibea usque ad Rimmonem, ... et habitabit sub se, inde a porta Benjaminis usque ad locum portae primae, usque ad portam angulorum, et turrim Hananeel, usque ad torcularia regis, 14:9, 10:

similiter apud Davidem,

Pastor adverte aurem, Qui ducit sicut gregem Josephum, Qui sedes super cherubim, coram Ephraim, et Benjamine, et Menashe, excita potentiam Tuam, et ito in salutem nobis, Ps.

80:2, 3 [KJV 1, 2]

similiter in prophetico Deborae et Baraki, Jehovah dominabitur mihi inter fortes, ex Ephraimo quorum radix in Amalek, post te Benjamin in populis tuis, ex Machir descendent legislatores, et ex Zebulun trahentes sceptrum scribae, Jud. 5:13, 14:

[13] apud Johannem, Audivi numerum obsignatorum centum quadraginta quatuor millia obsignati ex omni tribu Israelis; ... ex tribu Zebulun duodecim millia obsignati, ex tribu Josephi duodecim millia obsignati, ex tribu Benjaminis duodecim millia obsignati, Apoc. 7:4, 8;

ibi per ‘tribus Israelis’ significantur illi qui in bonis et veris sunt, et inde in regno Domini; ‘tribus’ enim et ‘duodecim’ seu ¹⁵ quod idem ‘duodecim millia’ sunt omnia amoris et fidei, seu omnia boni et veri, n. 577, 2089, 2129, 2130, 3272, 3858, 3913, 3926, 3939, 4060; haec in quatuor classes ibi partita sunt, quarum ultima est duodecim millia obsignati ex Zebulone, et ex Josepho, et ex Benjamine, quia per ‘Zebulonis tribum’ significatur conjugium caeleste, n. 3960, 3961, in quo est caelum, ita in quo omnia; ‘Josephus’ ibi est caeleste spiritualis seu bonum veri, et ‘Benjamin’ est verum illius boni seu spirituale caelestis'; hoc conjugiale est in caelo, inde est quod illi ultimo nominentur.

[14] Quia per ‘Benjaminem’ spirituale caelestis Ecclesiae, seu verum boni, quod est intermedium inter bonum caeleste et verum spirituale, repraesentaretur, ideo cessit Hierosolyma filiis Benjaminis in hereditatem, Hierosolyma enim antequam Zion ibi aedificata, significabat Ecclesiam in genere; quod Hierosolyma cesserit Benjamini, videatur Jos. 18:28, et Jud. 1:21.

Footnotes: