2026. Quod ‘dabo tibi’ sit quod Ipsius sint quae in caelis et in terris, ex illis quae nunc dicta sunt, sequitur; ‘dare tibi’ in sensu litterae est quod Deus seu Jehovah Ipsi daret ¹ , sicut etiam in Verbo evangelistarum, quod ‘Pater dederit ipsi omnia ² quae in caelo et in terra’; sed in sensu interno in quo ipsum verum sistitur in sua puritate, est quod Dominus Sibi acquisiverit, quia ³ in Ipso et in singulis Ipsius fuit Jehovah, ut dictum est; quod per simile adhuc illustrari potest; sicut si interior seu rationalis homo aut cogitatio diceret, quod corporeum ejus haberet quietem seu tranquillitatem si desisteret hoc aut illud facere, tunc qui dicit est idem homo ac is ad quem dicitur, nam tam rationale est hominis quam corporeum ⁴ , quare cum illud dicitur, hoc intelligitur. Praeterea quod Domini sint quae in caelis et in terris, constat ex plurimis locis Verbi, praeter ex illis quae in Veteri Testamento, etiam ex his apud evangelistas, Matth. 11:27; ⁵ 28:18; Luc. 10:22; Joh. 3:34, 35; 17:2;

et ex illis quae in Parte Prima ostensa sunt n. 458, 551, 552, 1607; et quia Dominus regit universum caelum, etiam regit omnia quae in terris, ita enim connexa sunt ut qui unum regit, omnia regat; a caelo enim angelorum, dependet caelum spirituum angelicorum, ab hoc mundus spirituum, ab hoc iterum genus humanum, et similiter a caelis omnia quae sunt in mundo et natura, nam absque influxu a Domino per caelos, nihil usquam quod in natura et triplici ejus regno est, existeret et subsisteret; videatur n. 1632.

Footnotes:

4973. ‘Et fuit in domo domini sui Aegyptii’: quod significet ut initiaretur bono naturali, constat ex significatione ‘domini’ quod sit bonum, de qua sequitur; et ex significatione ‘Aegyptii’ quod sit scientificum in genere et inde naturale, de qua n. 4967; quod ‘esse in domo’ sit initiari, est quia ‘domus’ est mens in qua bonum, n. 3538, hic mens naturalis, et praeterea ‘domus’ praedicatur de bono, n. 3652, 3720 est apud hominem mens naturalis et mens rationalis; mens naturalis est in externo ejus homine, mens rationalis in interno; scientifica sunt vera mentis naturalis, quae dicuntur ibi ‘in domo sua esse’ cum ibi conjunguntur bono, nam bonum et verum constituunt simul unam domum, sicut maritus et uxor; sed bona et vera, de quibus hic agitur, sunt interiora,

¹ correspondent enim caelesti spiritualis e rationali, quod repraesentatur per ‘Josephum’; vera interiora correspondentia in naturali sunt applicationes ad usus, et bona interiora ibi sunt usus.

[2] Multoties in Verbo dicitur ‘dominus’, sed qui sensum internum non scit, nihil quid per dominum intellectum autumat quam quod in communi sermone cum dominus nominatur, intelligitur; sed ‘dominus’ in Verbo nullibi dicitur ubi non agitur de bono, similiter cum ‘Jehovah’; cum autem agitur de vero, dicitur ‘Deus’ et quoque rex'; inde est quod per ‘dominum’ significetur bonum; ² quod et ab his locis constare potest, apud Mosen,

Jehovah Deus vester, Ipse Deus deorum, et Dominus dominorum, Deut. 10:17:

apud Davidem,

Confitemini Jehovae, ... confitemini Deo deorum; confitemini Domino dominorum, Ps. 136:1-3;

ubi Jehovah seu Dominus dicitur ‘Deus deorum’ a Divino Vero quod procedit ab Ipso, et ‘Dominus dominorum’ a Divino Bono quod est in Ipso:

[3] similiter apud Johannem, Agnus vincet eos, quia Dominus dominorum est, et Rex regum,

Apoc. 17:14:

et apud eundem,

Sedens super equo albo habet super vestimento Suo et super femore Suo nomen scriptum, Rex regum et Dominus dominorum,

Apoc. 19:16;

quod Dominus ‘Rex regum’ dicatur Divino Vero, et ‘Dominus dominorum’ a Divino Bono, patet singulis ibi; ‘nomen scriptum’ est quale Ipsius, n. 144, 145, 1754, 1896, 2009, 2724, 3006; ‘vestimentum super quo id scriptum’ est verum fidei, n. 1073, 2576, 4545, 4763; ‘femur super quo etiam id quale scriptum’ est bonum amoris, n. 3021, 4277, 4280, 4575; ³ exinde quoque patet quod Dominus ex Divino Vero dicatur ‘Rex regum’, et ex Divino Bono ‘Dominus dominorum’; quod Dominus ex Divino Vero dicatur Rex, videatur n. 2015, 2069, 3009, 3670, 4581. Inde quoque liquet quid intelligitur per Christum Domini, apud Lucam,

[4] Simeoni responsum factum est a spiritu sancto, non visurum mortem antequam videret Christum Domini, 2:26;

‘Christus Domini’ est Divinum Verum Divini Boni, ‘Christus’ enim idem est ac Messias, et Messias est Unctus seu Rex, n. 3008, 3009;

‘Dominus’ ibi est Jehovah'; in Verbo Novi Testamenti nullibi Jehovah dicitur, sed pro Jehovah Dominus et Deus, videatur n. 2921; ⁴ ut quoque apud Lucam, Jesus dixit, Quomodo dicunt Christum filium Davidis, cum Ipse David dicit in libro Psalmiorum, Dixit Dominus Domino meo, Sede a dextris Meis, 20:41, 42 ⁵ :

idem ita apud Davidem,

Dictum Jehovae ad Dominum meum, Sede ad dextram Meam, Ps. 110:1, quod Jehovah apud Davidem ⁶ dicatur Dominus apud Evangelistam patet, ⁷ ‘Dominus’ ibi pro Divino Bono Divini Humani; omnipotentia significatur per ‘sedere a dextris’, n. 3387, 4592, 4933. f.

[5] Dominus cum fuit in mundo, fuit Divinum Verum, at cum glorificatus est, hoc est, cum Humanum in Se Divinum fecit, tunc factus est, Divinum Bonum, a quo dein Divinum Verum procedit; inde est quod discipuli post resurrectionem non appellaverint Ipsum Magistrum, ut prius, sed Dominum, ut patet apud Johannem 21:7, 12, 15-17, 20, et quoque apud reliquos Evangelistas. Divinum Verum, quod Dominus fuit cum in mundo et quod dein procedit ab Ipso, hoc est, a Divino Bono, etiam vocatur ‘Angelus foederis’, apud Malachiam, Subito veniet ad templum Suum Dominus Quem vos quaerentes, et Angelus foederis quem vos desideratis, 3:1.

[6] Quia per ‘Dominum’ intelligitur Divinum Bonum, et per ‘Regem’ Divinum Verum, ideo ubi de Domino dicitur quod Ipsi dominium et regnum, ibi ‘dominium’ praedicatur de Divino Bono et ‘regnum’ de Divino Vero; et ideo ⁸ Dominus vocatur ‘Dominus gentium’ et ‘Rex populorum’, ⁹ per gentes enim significantur qua in bono, et per populos qui in vero, n. 1259, 1260, 1849, 3581.

[7] Bonum dicitur ‘dominus’ respective ad servum, et bonum dicitur ‘pater’ respective ad filium, ut apud Malachiam, Filius honorabit patrem, et servus dominum suum; quod si Pater Ego, ubi honor Meus, et si Dominus Ego, ubi timor Mei, 1:6:

et apud Davidem,

In servum venditus est JOSEPHUS, sermo Jehovae probavit eum, misit rex [et] solvit eum, dominator gentium aperuit eum, posuit eum dominum domui suae, et dominantem in omnem possessionem suam, Ps. 105:17, [19, ] 20, 21, 22; quod per 'Josephum' ibi intelligatur Dominus, a singulis patet;

Dominus ibi est Divinum Bonum Divini Humani.

Footnotes:

4280. Quod in illo sensu per quod ‘tetigit volam femoris Jacobi’ significetur ubi amor conjugialis conjungitur bono naturali, constat a significatione ‘volae femoris’ quod sit ubi conjunctio amoris conjugialis ¹ , ² videatur supra n. 4277; quod conjunctio ibi cum bono naturali significetur, est quia ibi femur conjungitur pedibus; ‘pedes’ in sensu interno significant bonum naturale; quod pedes illud significent, videatur n. 2162, 3147, 3761, 3986.

[2] Quod ‘femur’ sit amor conjugialis, et ‘pedes’ bonum naturale, est inter res ³ quae antiquatae et deperditae sunt; Antiqua Ecclesia, quae in ⁴ repraesentativis et significativis fuit, haec optime novit; talium notitia erat eorum intelligentia et sapientia; immo non solum eorum qui ab Ecclesia, sed etiam illorum qui extra Ecclesiam, ut constare potest a vetustissimis libris gentilium, ac ab illis ⁵ quae hodie vocantur fabulosa; significativa enim et repraesentativa ab Ecclesia Antiqua ad illos derivata sunt; apud hos quoque ‘femora et ⁶ lumbi’ significarunt conjugiale ⁷ , et ‘pedes’ naturalia. Quod ‘femora et pedes’ illa significent, est ex correspondentiis omnium membrorum, organorum et viscerum hominis cum Maximo Homine, de quibus, nempe correspondentiis, ad finem capitum nunc agitur; de correspondentiis cum femore et cum pedibus etiam in sequentibus dicetur, et ibi per experientiam vivam confirmabitur quod illa sit significatio illorum.

[3] Haec non possunt quin paradoxa appareant hodie quia, ut dictum, scientia illa prorsus antiquata et deperdita est; sed usque quantum illa scientia praestat scientiis aliis, constare potest ex eo quod Verbum quoad sensum internum absque illa nusquam possit sciri, et quia angeli qui apud hominem secundum illum sensum percipiant Verbum; tum quod ⁸ per illam scientiam communicatio detur ⁹ homini cum caelo; et quod incredibile, ipse internus homo non aliter cogitat, cum enim' externus capit Verbum secundum litteram, tunc ille secundum sensum internum, tametsi homo cum vivit in corpore, id nescit; hoc imprimis ex eo constare potest quod homo cum in alteram vitam venit ac fit angelus, absque instructione quasi ex se id sciat.

[4] Quid amor conjugialis, qui significatur per ‘femora ¹⁰ ’, tum per ‘lumbos’, videatur n. 995,

¹¹ 1123, 2727-2759; et quod amor conjugialis sit fundamentalis omnium amorum, n. 686, 3021; inde est quod qui in amore genuino conjugiali sunt, etiam sint in amore caelesti, hoc est, in amore in Dominum, ac in amore spirituali, hoc est, in charitate ¹² erga proximum; quapropter per amorem conjugialem non solum intelligitur ipse ille amor sed etiam omnis amor caelestis et spiritualis; hi amores dicuntur conjungi cum bono naturali quando internus homo cum externo, seu spiritualis homo cum naturali; conjunctio illa est quae significatur per ‘volam femoris’. Quod apud Jacobum et ejus posteros in communi nulla conjunctio fuerit, patebit a sequentibus, nam de illa re in sensu interno historico hic agitur.

Footnotes: