169. Cum Spiritus angelici, qui ab illa Tellure, venerunt in conspectum, alloquebantur nos, quaerentes quinam essemus, et quid vellemus; dicebamus quod peregrinationis causa, et quod illuc delati, et ne timeant a nobis: timebant enim quod essemus ex illis qui perturbant eos de Deo, de Fide, et de similibus, propter quos in illam plagam ad Tellurem suam se contulerunt, fugientes eos quocunque possent. Interrogati per quae perturbant, respondebant per ideam Trium, et per ideam Divini absque Humano in Deo, cum tamen sciunt et percipiunt quod Deus sit unus, et quod sit Homo. Perceptum tunc quod illi qui perturbarunt eos, et quod fugerunt, fuerint ex nostra Tellure; tum ex eo quod ex nostra Tellure sint qui ita circumvagantur in altera vita ex studio et jucundo peregrinationis quod contraxerunt in mundo; in aliis enim Telluribus non tales peregrinationes sunt: compertum dein est, quod essent Monachi, qui ex studio convertendi gentes in nostro Orbe peregrinati sunt: quapropter dicebamus eis, quod bene faciant quod fugiant illos, quia intentio illorum non est docere, sed lucrari et dominari; et quod per varia primum captare animos studeant, sed dein subjicere illos sibi ut servos. Praeterea, quod bene faciant, quod non patiantur ideam suam de Deo a talibus perturbari. Porro dicebant, quod etiam confundant illos per id, quod dicant se oportere fidem habere ac credere quae dicunt: at quod responderint illis, quod non sciant quid Fides seu quid sit credere, quum in se percipiunt quod ita sit; erant e Regno coelesti Domini, ubi omnes ex interiore perceptione sciunt vera, quae apud nos vocantur fidei; sunt enim in illustratione a Domino; secus ac illi qui in Regno spirituali sunt. Quod spiritus angelici illius Telluris ex Regno coelesti essent, videre etiam dabatur ex flammeo, ex quo ideae eorum; lux enim flammea est in Regno coelesti, et lux candida in Regno spirituali. Qui e Regno coelesti sunt, illi cum sermo est de Veris, non plus dicunt quam ita ita, vel non non, et nusquam ratiocinantur de illis num ita sit vel non ita sit; illi sunt, de quibus Dominus dicit, "Sermo vester erit ita ita, non non; quod ultra est ex malo est; " inde est quod spiritus illi dixerint, quod non sciant quid sit fidem habere seu credere; considerant hoc, sicut si aliquis diceret ad socium, qui oculis suis videt domos aut arbores, quod fidem habere debeat seu credere quod sint domus ac arbores, cum clare videt quod ita sit: tales sunt qui e Regno coelesti Domini sunt, et tales erant hi spiritus angelici. ¹ Dicebamus illis, quod pauci in nostra Tellure sint qui interiorem perceptionem habent, ex causa quia in juventute sua discunt vera et non faciunt illa: sunt enim binae facultates homini, quae vocantur Intellectus et Voluntas; qui non ultra quam in memoriam et inde aliquantum in Intellectum admittunt vera, et non in vitam, hoc est, in voluntatem, illi quia in nulla illustratione aut interiori visu a Domino possunt esse, dicunt quod credenda sint seu quod fides habenda, et quoque ratiocinantur de illis num vera sint vel non, imo nec volunt ut percipiantur aliquo visu interiori seu quadam illustratione per intellectum; ita dicunt, quia vera apud illos sunt absque luce e coelo, et illis, qui absque luce e coelo vident, falsa possunt apparere ut vera, ac vera ut falsa: inde plures ibi tanta occupavit caecitas, ut tametsi homo non faciat vera, seu vivat secundum illa, usque dicant eum per solam fidem posse salvari, sicut quod homo non foret homo ex vita et secundum illam, sed ex scientia talium quae fidei absque vita. Postea loquebamur cum illis de Domino, de amore in Ipsum, de amore erga proximum, deque regeneratione; dicendo, quod amare Dominum sit amare praecepta, quae ab Ipso, quod est, ex amore vivere secundum illa. ² Quod amor erga proximum sit velle bonum et inde facere bonum Concivi, Patriae, Ecclesiae, Regno Domini, non propter se ut videatur vel ut mereatur, sed ex affectione boni. ³ De Regeneratione, quod illi qui regenerantur a Domino, et immittunt vera illico in vitam, in interiorem perceptionem de illis veniant; at quod illi qui recipiunt vera primum in memoria, et dein volunt illa et faciunt illa, sint qui in fide sunt; nam ex fide, quae tunc vocatur conscientia, agunt. Haec dixerunt se percipere quod ita sit, proinde etiam quid fides. Loquutus sum cum illis per ideas spirituales, per quas sisti et comprehendi possunt talia in luce.

Footnotes:

7877. ‘Et videro sanguinem’: quod significet apperceptionem illius veri ab illis qui damnationem inferunt, constat ex significatione ‘videre’ quod sit intelligere et appercipere, de qua n. 2150, 2325, 2807, 3764, 4403-4421, 4567, 4723, 5400; quod sit apperceptio ab illis qui damnationem inferunt, sequitur; et ex significatione ‘sanguinis’ quod sit verum boni innocentiae, ut supra n. 7846.

[2] Quid verum boni innocentiae, dicendum: bonum innocentiae est bonum amoris in Dominum; qui enim in hoc amore sunt in innocentia sunt; inde est quod illi qui in intimo seu tertio caelo sunt in innocentia sint prae reliquis quia in amore in Dominum ¹ ; ex innocentia apparent illi qui ibi, aliis sicut infantes, et usque sunt sapientissimi omnium qui in caelo, videatur n. 2306, nam innocentia habitat in sapientia, n. 2305, 3495, 4797; verum boni innocentiae quod apud illos non est verum fidei sed est bonum charitatis; nam illi qui in tertio caelo sunt non sciunt quid fides, ita nec quid verum ejus, sunt enim in perceptione veri quod fidei, ex qua sciunt ilico quod ita sit, nec usquam ratiocinantur de illo num ita sit, minus litigant de illo; quod eo modo in perceptione est, hoc non cadit in scientiam; aliter apud spirituales qui in secundo caelo; hi per verum quod fidei ² ducuntur ad bonum quod charitatis, quare illi ratiocinantur num id verum sit vel non, quia num sit non percipiunt, inde vera illis fiunt scientia, et vocantur doctrinalia fidei.

[3] Quod illi qui in intimo seu tertio caelo in tali statu sint, quod percipiant quid verum fidei, ac ideo illud non ad scientiam referant, videatur n. 202, 337, 2715, 2718, 3246, 4448. ³ Quomodo cum hoc se habet quod a Jehovah dicatur ‘videro’, ita de Se, significetur apperceptio ab illis qui damnationem inferunt, hoc est, ab infernalibus, patere potest ab illis quae prius ⁴ ostensa sunt, quod nempe malum tribuatur Jehovae seu Domino, tametsi nihil mali ab Ipso ⁵ provenit, sed ab inferno, videatur n. 2447, ⁶ 6071, 6991, 6997, 7533, ⁷ 7632, 7643; quod malum permittatur, hoc apparet sicut ab Ipso Qui permittit, cum potest auferre; ita hic quod morti dati sint primogeniti Aegyptiorum; hoc tribuitur Jehovae, nam dicitur, ‘Transibo per terram Aegypti in nocte illa, et percutiam omne primogenitum in terra Aegypti: et factum in media nocte, et jehovah percussit omne primogenitum in terra Aegypti, a primogenito Pharaonis sessuro super throno illius, usque ad primogenitum captivi qui in domo foveae’, vers. 12, 29, 29;

et tamen in hoc versu vocatur illi ‘perditor’ qui hoc facit, ‘Erit sanguis vobis ad signum super domibus ubi vos, et videro sanguinem, et praeteribo praeter vos, et non erit vobis plaga perditori’;

[4] similiter se habet cum devastatione malorum in altera vita, deque damnatione, et ⁸ dejectione in infernum, quae in sensu interno per plagas, et ⁸ per mortem primogenitorum ⁹ , et per immersionem in mare Suph, intelliguntur; Jehovah seu Dominus nullum vastat, minus damnat et in infernum dejicit; sed est ipse spiritus malus qui hoc sibi facit, hoc est, est malum quod in illo; inde nunc est quod per ‘videro sanguinem’ significetur apperceptio ab illis qui damnationem inferunt.

[5] Quomodo cum permissione se habet, non potest paucis dici quia perplura arcana involvit; quod damnentur impii et quod crucientur, non est a Domino permissio qualis est volentis sed qualis est non volentis, qui non potest auxilium ferre, urgente et resistente fine, qui est salvatio totius generis humani, nam si auxilium ferret, foret malum facere, quod prorsus contra Divinum est; sed de his plura, ex Divina Domini Misericordia, alibi.

Footnotes:

7643. ‘Ecce Ego adduco locustam in terminum tuum’: quod significet quod falsum occupabit extrema illorum, constat ex significatione ‘locustae’ quod sit falsum in extremis, de qua sequitur; ex significatione ‘termini’ quod sint extrema; et ex significatione ‘adducere’, quia de falso praedicatur, ' quod sit occupare; dicitur quod ‘Jehovah adducet’ sed intelligitur quod adducetur, nempe a malo; hoc similiter se habet ac quod tribuatur ¹ Jehovae, hoc est, Domino, quod ‘aggravaverit cor Pharaonis’, cum tamen sit ² ab homine, ejus malo in illo, videatur supra n. 7632; quod non malum a Domino, sed quod existat ab homine, est quia homo id bonum quod influit a Domino vertit ³ ad se, et loco quod Dominum, et quae Domini sunt, in omnibus et singulis intueretur, semet intueatur; inde concupiscentia dominandi super omnes, et possidendi omnia quae aliorum, ac inde contemptus ⁴ aliorum, et contra illos qui sibi non favent et student, odia, ⁵ vindictae, ⁶ et crudelitates; inde quoque contemptus omnium quae fidei et charitatis, quia haec cum a Domino influunt, ⁷ vertuntur ad se, ita avertuntur a Domino;

[2] ex his videri potest quod homo ipsum bonum quod ⁸ influit a Domino vertat in malum; inde quoque est quod mali in altera vita se removeant quantum possunt a caelo; nam cum appropinquat caelum ad illos, hoc est, cum bonum et verum fortius influunt, tunc ruunt fortius in contrarium, hoc est, in malum et in falsum; ac in eo gradu quo malum et falsum increscunt, a se expellunt ⁹ verum, et semetipsos devastant; et tunc quoque in eodem gradu in mala poenae ruunt, nam mala et poenae in altera vita conjuncta sunt.

[3] Dominus continue ordinat caelos, et jugiter novos caeli incolas adsciscit, quibus dat habitationes et hereditates, et cum hoc facit, ¹⁰ caelum appropinquat, ¹¹ hoc est, fortius influit; inde spiritus infernales in mala et falsa, et in illorum poenas, fortius ¹² irruunt, et quia in mala et falsa, inde semetipsos, ut dictum est, ¹³ vastant; et hoc non cessat apud illos quam cum ¹⁴ se prorsus devastaverint, et se profunde in inferna conjecerint; ex his ¹⁵ constare potest quod a Domino non nisi quam bonum procedat, ¹⁶ et quod malum ab ipsis qui in malo sunt. Ex his nunc videri potest quomodo intelligendum quod dicitur de Jehovah, hoc est, de Domino, quod ‘aggravaverit cor Pharaonis’, et hic quod ‘adducet locustam’, per quam significatur falsum ex malo in extremis.

[4] In Verbo, ubi de vastatione malorum agitur, aliquoties ¹⁷ nominatur locusta et bruchus, et per ‘locustam’ ibi in sensu interno intelligitur falsum quod vastat extrema; est enim, ut prius ostensum est, naturale apud hominem interius et exterius; falsum quod in extremis naturalis est intelligitur per ‘locustam’, et malum ibi per ‘bruchum’; quia per ‘locustam’ intelligitur falsum quod in extremis naturalis est, ¹⁸ ideo dicitur quod locusta adducetur in terminum, et obteget superficiem terrae, ' ac postea ¹⁹ vers. 14,

Ascendit locusta super terram Aegypti, et quievit in omni termino Aegypti, et obtexit superficiem totius terrae; per ‘terminum’ et per ‘superficiem’ ²⁰ significantur extrema et ultima in quibus ²¹ interiora quiescunt, hoc est, terminantur:

[5] haec intelliguntur per ‘locustam et bruchum’ apud Davidem,

Misit in illos colluviem quae consumpsit illos, et ranam quae perdidit illos, et dedit brucho proventum illorum, et laborem illorum locustae, Ps. 78:45, 46: et alibi, Dixit ut veniret locusta et bruchus, ut non numerus, Ps. 105:34;

haec ²² dicuntur de Aegypto, et nominatur ²³ ‘bruchus’, tametsi nulla ²⁴ ejus mentio fit apud Moschen, sed solum ‘locustae’; causa quod etiam ‘bruchus’ nominetur, est quia per ‘bruchum’ significatur malum, et per ‘locustam’ falsum, utrumque in extremis naturalis; ²⁵ at cum modo ‘locusta’ nominatur, significatur et falsum et malum simul, nam ‘locusta’ est falsum ex malo:

apud Nahum, 6

Ibi comedet te ignis, exscindet te gladius; comedet te sicut bruchus, ²⁶ multiplica te sicut bruchus, ²⁶ multiplica te sicut locusta; multiplicasti mercatores tuos prae stellis caelorum; bruchus diffudit se, et avolavit; coronati tui sicut locusta, imperantes tui sicut locusta locustarum, 3:15-17;

ibi agitur de ‘urbe sanguinum’, per quam significatur doctrina falsi; et quia falsum et malum imprimis ²⁷ multiplicata sunt in extremis naturalis, nam ibi sunt ²⁸ fallaciae sensuum ²⁹ oriundae ex objectis mundi et telluris, ac voluptates ex variis appetituum generibus, inde est quod etiam multiplicatio mali et falsi per ‘bruchum et locustam’ describatur, ³⁰ ut quoque in libro Judicum, 6:5, 7:12;

et apud Jeremiam 46:23; quod sensuale, quod ultimum naturalis est, sit fallaciis et inde falsis plenissimum, videatur n. 5084, 5089, 5094, 6310, 6311, 6313, 6318, 6598, 6612, 6614, 6622, 6624, 6948, 6949:

apud Joelem,

7

Residuum erucae comedit locusta, et residuum locustae comedit melolontha, et residuum melolonthae comedit bruchus; expergiscimini ebrii et flete, et ejulate omnes potantes vinum, propter mustum quod excisum est; nam gens ascendet super terram Meam, robusta, et non numerus, et rediget vitem Meam in vastitatem, et ficum Meam in spumam, 1:4-7:

apud eundem,

Plenae sunt areae frumento puro, et exundant torcularia mustum et oleum; et compensabo vobis annos quos consumpsit locusta, melolontha, bruchus, et eruca, 2:24, 25;

ibi ‘locusta’ pro falso in extremis vastante vera et bona:

apud Moschen, Semen multum educes in agrum, sed parum colliges, quia consumet illud locusta: ³¹ vineas plantabis, sed vinum non bibes, nec congregabis, quia comedet illud vermis, Deut. 28:38, 39;

[8] ibi ‘locusta’ pro falso ex malo:

apud Johannem, E fumo abyssi ³² apertae, exiverunt locustae in terram, quibus data potestas sicut habent potestatem scorpii terrae; dictum illis ut damno non afficerent gramen terrae, neque ullam arborem, sed homines solos, quicumque non haberent sigillum Dei super frontibus suis; datum est illis ut non occiderent illos, sed torquerent menses quinque: figurae locustarum similes equis paratis ad bellum; et super capitibus ³³ illarum quasi coronae similes auro; facies illarum quasi facies hominum; habebant capillos sicut capillos mulierum, et dentes illarum quasi dentes leonum erant; habebant thoraces quasi ³⁴ ferreos; et vox alarum illarum sicut vox curruum equorum multorum currentium ad bellum; caudas denique habebant similes scorpiis, et stimuli erant in caudis illarum, ut damno afficerent homines menses quinque; habent super se regem, angelum abyssi, cui nomen Hebraice Abaddon; in Graeca vero nomen habet Apollyon, Apoc. 9:3-11;

quid per ³⁵ illa omnia significatur, nemo videre potest ³⁶ nisi ex sensu interno; ex singulis ibi secundum sensum internum perspectis, constat quod per ‘locustas’ ibi significentur ratiocinia ex fallaciis et inde falsis, etiam confirmatis per ³⁷ philosophica; ita quoque per ‘locustas’ significantur falsa quae in extremis apud hominem, et quae reliquis falsis magis terrestria et corporea sunt, per quae homines facile possunt falli et seduci, nam homo illa quae sensibus obvia sunt capit, et aegre illa quae adversantur; ut sciatur quod talia per ‘locustas’ 9 significentur, licet illa quae ibi singillatim exponere: ‘abyssus’ ex ³⁸ qua locustae est infernum; ‘gramen terrae’ quod damno non afficerent est scientificum ³⁹ , ‘arbor’ sunt cognitiones ⁴⁰ boni et veri, homines sunt affectiones boni ⁴¹ ; quod hos damno afficerent, et non gramen terrae et arborem, est ut intelligi possit verum et bonum, tametsi ⁴² non secundum illa vivitur; ‘qui habent sigillum super frontibus’ sunt qui regenerati sunt; quod ‘torquerent menses quinque illos qui non haberent sigillum Dei super frontibus’ est quod vastarent; quod ‘locustae similes equis paratis ad bellum’ sunt ratiocinia ex falsis per quae pugnatur contra Ecclesiae vera; ‘super capitibus coronae similes auro, et facies sicut hominum’ est quod ratiocinia appareant vero similia et quasi ex bono; ‘capilli sicut mulierum, et dentes quasi dentes leonum’ sunt externa naturalis seu sensualia, seu ibi fallaciae, quae faciunt apparentiam boni; ‘thoraces ferrei’ sunt externa quae faciunt apparentiam veri; ‘vox alarum sicut curruum equorum multorum currentium ad bellum’ sunt falsa doctrinalium, ex quibus et pro quibus pugnant; ‘caudae similes scorpiis, et stimuli in caudis illorum’ sunt noxae quae talia inferunt; ‘rex abyssi’ est falsum infernale; ‘Abaddon’ est perditio; ‘Apollyon’ est ratiocinatio ex falsis apparens sicut ex ⁴³ vero, imprimis si ab illis qui sapientes creduntur, ⁴⁴ confirmantur per philosophica perverse applicata, nam caeca admiratio sapientiae in illis inducit fidem.

[10] Per ‘locustam’ in bono sensu significatur verum ultimum et communissimum, tam amoenum ejus; inde Johanni fuerunt ‘locustae alimento, et mel agreste’, Matth. 3:4; Marcus 1:6; ⁴⁵ quod essent illa alimento, erat quia ‘Johannes’ repraesentabat Verbum, et per suum victum, tum quoque per amictum, qui erat ‘ex pilis cameli cum cingulo coriaceo’, repraesentabat Verbum in sensu externo, amoenum enim externum significatur per ‘locustam et mel agreste’, n. 5620, et verum externum per vestem ex pilis cameli, ' et per ‘cingulum coriaceum’, n. 3301; inde est quod per ‘Johannem’ intelligatur Elias qui venturus et ⁴⁶ annuntiaturus Adventum Domini; quod ‘Elias’ sit Verbum, videatur Praefatio ad Gen. xviii, et n. 2762, 5247 fin. ; quod ‘locustae’ inter animalcula sint quae comederentur, Lev. 11:22.

Footnotes: