152. "Habens oculos suos tanquam flammam ignis." Quod significet Divinam Providentiam ex Divino Amore Ipsius, ac Divinam sapientiam et intelligentiam communicatam illis qui in amore et inde fide in Ipsum sunt.

Quod "oculi sicut flamma ignis", cum de Domino, sit Divina Ipsius Providentia ex Divino Ipsius Amore, videatur supra (n. 68): quod etiam sit Divina sapientia et intelligentia communicata illis qui in amore et inde fide in Ipsum sunt, est quia per "oculos" in Verbo, cum de hominibus, significatur intellectus veri, et intellectus Veri est intelligentia et sapientia; inde per "oculos", cum de Domino, significatur Divina sapientia et intelligentia procedens ab Ipso; et quod procedit ab Ipso, hoc communicatur angelis et hominibus qui in amore et inde fide in Ipsum sunt. Omnis etiam sapientia et intelligentia, quae est angelis et hominibus, non est eorum sed Domini apud illos; quod etiam notum est in ecclesia, scitur enim quod omne bonum quod est amoris, et omne verum quod est fidei, a Deo sit, et nihil ab homine; ac vera interius visa et agnita faciunt intelligentiam, et haec una cum bonis interius perceptis et inde visis faciunt sapientiam: inde nunc est, quod per "habere oculos tanquam flammam ignis", etiam significetur Divina sapientia et intelligentia Domini communicata illis qui in bonis amoris et inde fide in Ipsum sunt.

[2] Quod "oculi" significent intellectum, est quia omnis visus oculorum apud homines et angelos inde est. Quod omnis visus oculorum inde sit, apparet sicut paradoxon illis qui non sciunt causas rerum interiores, ex quibus effectus sistuntur in corpore: qui illas non sciunt non aliter credunt quam quod oculus videat ex se, auris audiat ex se, lingua gustet ex se, et corpus sentiat ex se; cum tamen interior vita hominis, quae est vita spiritus ejus, quae vita est vita intellectus et voluntatis ejus seu cogitationis et affectionis, sentit per organa corporis illa quae in mundo sunt, et sic percipit illa naturaliter. Totum corpus cum omnibus suis sensoriis est modo instrumentum suae animae seu sui spiritus; quae etiam est causa, quod, cum separatur spiritus hominis a corpore, corpus prorsus nihil sentiat, at spiritus postea sentiat aeque ac prius. (Quod spiritus hominis aeque videat, audiat, sentiat post solutionem a corpore, ut prius in corpore, videatur in opere De Caelo et Inferno 461-469; praeterea De Correspondentia Intellectus cum Visu Oculi, in Arcanis Caelestibus, n. 4403-4421, 4523-4534.) Apud bestias etiam interior earum vita, quae quoque anima earum vocatur, pariter per organa externa corporis earum sentit; sed cum differentia quod non rationaliter sicut homo, ita non ex intellectu et voluntate tali qualis est homini (videatur in opere De Caelo et Inferno 108; et De Ultimo Judicio 25).

[3] Inde nunc est quod per "oculum" in Verbo significetur intellectus veri, seu intelligentia et sapientia, ut constare potest a sequentibus his locis:

- Apud Esaiam,

"Dic populo huic, Audite audiendo sed non intelligite, ac videte videndo et non cognoscite; impingua cor populi hujus, et aures ejus aggrava, et oculos ejus obline, ne forte videat oculis suis" (6:9, 10; Johannes 12:40);

"oculos obtinere ne forte videat oculis suis", est obtenebrare intellectum ne intelligat.

[4] Apud eundem,

"Effudit Jehovah super vos spiritum somnolentiae, et occlusit oculos vestros, prophetas et capita vestra, videntes obtexit" (29:10);

"occlusit oculos, prophetas et capita, et videntes obtexit", est intellectum veri: "prophetae" etiam sunt qui docent vera, qui etiam vocantur "capita" quia caput significat intelligentiam; et quoque vocantur "videntes" ex revelatione Divini Veri apud illos.

[5] Apud eundem,

"Non connivebunt oculi videntium, et aures audientium auscultabunt" (32:3);

"videntium oculi" pro illorum qui intelligunt vera.

Apud eundem,

"Qui occludit oculos suos ne videant malum:... regem in pulchritudine sua videbunt oculi tui" (33:16, 17);

"occludere oculos ne videant malum", est malum non admittere in cogitationem; "regem in pulchritudine sua videbunt oculi", est quod intellecturi verum in sua luce cum amoenitate, nam per "regem" ibi non intelligitur rex, sed verum (videatur supra, n. 31(a)).

[6] Apud Jeremiam,

"Audite haec, popule stulte, cui non cor; quibus oculi non vident, et quibus aures non audiunt" (5:21; Ezechiel 12:2).

In Threnis,

"Cecidit corona capitis nostri propter hoc factum est languidum cor nostrum, et propter hoc caligarunt oculi nostri" (Threni 5 [16,] 17);

"corona capitis" est sapientia (videatur supra, n. 126); "cor languidum" est voluntas boni non amplius; (quod "cor" sit voluntas et amor, videatur in opere De Caelo et Inferno 95); "oculi" sunt intellectus veri, qui "caligantes" dicuntur cum non amplius intelligitur verum.

[7] Apud Sachariam,

"Poena pastoris deserentis gregem; gladius super oculo dextro ejus, ... et oculus dexter caligando caligabit" (11:17);

"gladius super oculo dextro, et oculus dexter caligando caligabit", est quod periturum omne Verum in intellectu per falsum (quod "gladius" sit destructio veri per falsum, videatur supra, n. 131(b)).

[8] Apud eundem,

"Plaga, qua percutiet Jehovah omnes populos qui pugnabunt contra Hierosolymam;... oculi ejus contabescent in foraminibus suis" (14:12);

"populi qui pugnabunt contra Hierosolymam", sunt qui contra ecclesiam ("Hierosolyma" est ecclesia); "oculi" eorum quod "contabescent", est quod peritura intelligentia, pugnant enim ex falsis contra vera.

[9] Apud Sachariam,

"Percutiam omnem: equum stupore et omnem equum populorum caecitate" (12:4);

agitur ibi de vastatione ecclesiae; per "equum" significatur intellectuale; quare per quod "equus percuteretur stupore" et "caecitate", est quod intellectus.

(Quod "equus" significet intellectuale, videatur in opusculo De Equo Albo 1-5.)

[10] Apud Davidem,

"Exaudi Me Jehovah, Deus mi illumina oculos meos, ne forte dormiam mortem" (Psalmuss 13:4 [B.A. 3]);

"illumina oculos" est intellectum.

Apud Mosen,

"Non accipies munus, quia munus occaecat oculos sapientum" (Deuteronomius 16:19);

"occaecare oculos sapientum" est ut non videant seu intelligant verum.

[11] Apud Matthaeum,

"Lucerna corporis est oculus; si oculus simplex, totum corpus lucidum; si oculus malus, totum corpus obtenebratum; si ergo lumen sunt tenebrae, tenebrae quantae" (6:22, 23; Luca 11:34);

hic per "oculum" non intelligitur oculus sed intellectus, per "oculum simplicem" intellectus veri, per "oculum malum" intellectus falsi; "tenebrae" sunt falsa; "totum corpus" est totus Spiritus, nam is totus est qualis ejus voluntas et inde intellectus: si ei intellectus veri ex voluntate boni, est is angelus lucis; si autem ei intellectus falsi, est is spiritus tenebrarum: per illa verba describitur hominis reformatio per intellectum veri. Inde patet, quod qui scit quid "oculus" significat, scire possit arcanum illorum verborum. Quod homo reformetur per vera in intellectu, videatur supra (n. 112, 126).

[12] Apud Matthaeum,

"Si oculus dexter scandalizaverit te, erue eum et abjice abs te; nam bonum est luscus intrare in vitam, quam duos habens oculos mitti in gehennam ignis" (5:29, 18:9: Marcus 9:47);

per "oculum" nec hic intelligitur oculus sed intellectus cogitans; per "oculum dextrum scandalizantem" intellectus cogitans malum; "eruere et abjicere illum" est tale non admittere sed rejicere; "luscus" est intellectus non cogitans malum, sed modo verum; intellectus enim cogitare potest verum; si cogitat malum est ex voluntate mali: quod oculus "dexter" dicatur, est quia per illum significatur intellectus boni, et per "sinistrum" intellectus veri (videatur n. 4410, 6923).

[13] Apud Esaiam,

"Audient in die illo surdi verba Libri, et ex caligine et e tenebris oculi caecorum videbunt" (29:18);

apud eundem,

"Tunc aperientur oculi caecorum, et aures surdorum" (35:5 ¹ );

apud eundem,

"Dabo te... in lucem gentium, ad aperiendum oculos caecorum, ad educendum e carcere vinctum, et e domo claustri sedentes in tenebris" (42 [6,] 7);

apud eundem,

"Educ populum caecum, cui oculi sunt, et surdos quibus aures" (43:8);

"aperire oculos caecorum" est instruere illos qui adhuc ignorant vera, et usque desiderant illa, ita gentes. Simile significatur per sanationes caecorum a Domino (Matthaeus 9:27-29; 20:29 ad fin. ; cap. 21:14; Marcus 8:23, 25; Luca 18:35 ad fin.; Johannes 9:1-21);

nam omnia miracula Domini involvebant talia quae sunt ecclesiae et caeli; inde erant illa Divina (videatur n. 7337, 8364, 9031).

[14] Quia "oculus" significabat intellectum, ideo inter statuta apud filios Israelis erat,

Quod caecus aut confusus oculo ex semine Aharonis non accederet ad offerendum sacrificium, nec intra velum intraret (Leviticus 21:17-23);

Quod caecum non offerendum esset in sacrificium (Leviticus 22:22; Malachias 1:8):

inde etiam inter maledictiones erat "Febris consumens oculos" (Leviticus 26:16).

Ex his nunc sciri potest quid per "oculos Filii ² hominis qui tanquam flamma ignis", significatur; quod nempe Divina sapientia et intelligentia communicata illis qui in amore et inde fide in Dominum sunt:

[15] quod etiam significetur Divina Ipsius providentia, constat ex illis quae supra (n. 68) ostensa sunt. Quibus addendum est quod de Cherubis dicitur apud Ezechielem, et de quatuor Animalibus circa Thronum in Apocalypsi, per quae etiam Divina Domini providentia, et in specie custodia ne adeatur Dominus nisi per bonum, significatur: apud Ezechielem,

"Vidi, ecce quatuor rotae juxta cherubos;... tota caro eorum, et dorsa eorum, et manus eorum, et alae eorum, et rotae, erant plena oculis circumcirca" ( [9,] 12);

et in Apocalypsi,

"Circa thronum erant quatuor animalia plena oculis ante et retro unumquodvis habebat... alas circum et intus plenas oculis" (4:6, 8);

quatuor haec "animalia" etiam erant cherubi, nam similis paene est descriptio eorum quae est cheruborum apud Ezechielem. Illis tot "oculi" ascribuntur, quia Divina Domini providentia, quae per "cherubos" significatur, est omnia in caelis et in terris ex Divina sapientia regere; Dominus enim ex Divina providentia videt omnia, disponit omnia, et prospicit omnia. (Quod par "cherubos" significetur Divina providentia Domini, et in specie custodia ne Dominus adeatur nisi per bonum, videatur n. 9277, 9509, ³ 9673.)

Footnotes:

9031. ‘Et curando curabit’: quod significet restitutionem, ¹ nempe per interpretationem; quae enim in sensu litterali Verbi sunt, si interius spectantur, omnia concordant; se habet hoc sicut quod dicatur in Verbo de sole quod oriatur et occidat, cum tamen is non oritur nec occidit, sed quod ² talis aspectus appareat ³ incolis in tellure, quia haec circum axem quotidie vertitur; haec veritas naturalis latet in priore, quae secundum apparentiam visus externi est; ⁴ si contra eam apparentiam dictum fuisset in Verbo, vulgus non caperet, et quod vulgus non capit ⁵ nec credit; similiter se habet cum Sole caeli, qui est Dominus, de quo etiam dicitur quod oriatur, sed in cordibus cum homo regeneratur, et quoque cum in bono amoris et fidei est, et quod occidat cum homo in malo et inde in falso est; cum tamen Dominus jugiter in ortu est, unde quoque vocatur Oriens, et nusquam in occasu, nec ab homine Se vertit sed homo ab Ipso; inde apparentia quod Dominus avertat faciem ⁶ , et quoque inducat malum; quare etiam ita dicitur in Verbo; hoc quoque est verum, sed verum apparens, ita non repugnans priori. Ex his nunc constare potest quid per ‘curando curare’ in sensu ⁷ interno significatur, quod nempe ⁸ veri spiritualis restitutio, quae fit per justam interpretationem veri scientifici seu sensus litteralis Verbi.

[2] Se habet ⁹ similiter cum omni vero quod est sensus litteralis ¹⁰ , hoc enim in luce naturali quae est homini sensuali, apparet sicut in Verbo dicitur, nam ¹¹ sensus litteralis est naturalis et pro homine sensuali; at cum ¹² idem sistitur in luce caeli, tunc ¹³ apparet id secundum sensum internum, nam hic sensus est spiritualis, et pro homine caelesti, ¹⁴ quoniam illa quae lucis naturalis sunt evanescunt in luce caeli; est enim lux naturalis sicut umbra aut nubes, ¹⁵ et lux caelestis sicut gloria et splendor remota nube; quapropter etiam sensus litteralis Verbi vocatur ‘nubes’ et sensus internus ‘gloria’, videatur Praefatio ad Gen. xviii ¹⁶ et n. 4391, 5922, 6343, 8106, 8443, 8781.

[3] Quod ¹⁷ per ‘curando curare’ significetur ¹⁸ restituere in ‘sensu spirituali’, est quia ‘morbus’ et ‘aegritudo’ significant invaletudinem interni hominis; invaletudo hujus est cum aegrotat quoad vitam suam, quae est vita spiritualis, ita cum a vero deflectit ad falsum et a bono ad malum; cum hoc ¹⁹ fit, aegrotat vita illa, et cum prorsus a vero et bono se avertit, tunc ²⁰ illa moritur, sed mors ejus vocatur mors spiritualis, quae est damnatio; quia cum vita interni hominis ita se habet, idcirco talia quae sunt morborum et ²¹ mortis in naturali mundo, ²² in Verbo dicuntur de morbis vitae spiritualis et de ejus morte; ita quoque ²³ morborum curationes seu sanationes, ut apud Esaiam,

²⁴ Percutit Jehovah Aegyptum, percutiendo et curando, unde convertit se ad Jehovam, ²⁵ et exorabitur illis, et curabit illos, 19:22:

apud eundem,

Atqui Ille confossus ob praevaricationes nostras, contusus ob iniquitates nostras; castigatio pacis nostrae super Illo, et in vulnere Ipsius curatio data nobis, 53:5;

²⁶ haec de Domino:

[4] apud Jeremiam,

Revertimini, filii perversi, curabo aversiones vestras, 3:22:

apud eundem,

Ecce Ego ascendere faciam ei curationem et medelam, et curabo eos, et revelabo illis abundantiam pacis et veritatem, 33:6:

apud eundem,

²⁷ Ascende Gilead, et sume balsamum, virgo filia Aegypti; in vanum multiplicasti medicamenta, curatio non tibi, 46:11:

et apud Ezechielem,

Juxta fluvium ascendit super ripa ejus hinc et illinc [omnis] arbor cibi, cujus non decidit folium, neque consumitur fructus ejus; in menses suos renascitur, quia aquae ejus e sanctuario exeunt; inde fructus ejus in cibum, et folium ejus in medicamenta, 47:12; ²⁸ fructus qui in cibum' pro bono amoris et charitatis quod est nutricioni vitae spiritualis, ‘folium quod in medicamenta’ pro veris fidei quae ei vitae sunt recreationi et restitutioni; quod ‘fructus’ sit bonum amoris et charitatis, videatur n. 3146, 7690, et quod ‘folium’ sit verum fidei, n. 885.

[5] Quia morbi et aegritudines, tum curationes et medicamenta, in Verbo ²⁹ non dicuntur de vita naturali sed de alia vita quae distincta est a vita naturali, inde patet ei qui aliquantisper expendit quod sit homini vita alia, quae interni ejus hominis est; qui crasse cogitant de vita hominis credunt quod ei non alia vita sit quam quae corporis, quae vita externi seu naturalis hominis ³⁰ est; illi mirantur quid si vita interni hominis, immo quid internus homo; si illis dicitur quod ³¹ haec vita sit vita fidei et charitatis, et quod internus homo sit ejus spiritus qui vivit post mortem, qui est essentialiter ipse homo, adhuc magis mirantur; et qui eorum solum corpori et non animae vivunt, ita qui solum naturales homines sunt, nihil quod de vita fidei et charitatis et quod de interno homine dicitur, capiunt, nam illis cogitatio ³² modo est ex luce naturali et nulla ex luce spirituali; quapropter etiam post mortem manent quoad cogitationem crassi et vivunt in umbra mortis, hoc est, in falsis ex malo, et prorsus caligant et ³³ caecutiunt ad lucem caeli.

Footnotes: