1703. Quod ‘Hebraeus’ in Verbo praedicetur de illis quae sunt alicujus servitii, constat a sequentibus locis;

apud Mosen,

Quando vendetur tibi frater tuus Hebraeus aut Hebraea, et serviet tibi sex annos, et in anno septimo dimittes eum liberum a tecum, Deut. 15:12;

ubi ‘Hebraeus et Hebraea’ dicitur quia de servitio agitur:

apud Jeremiam,

A fine septem annorum dimittetis quisque fratrem suum Hebraeum, qui venditus fuerit tibi, et serviverit tibi sex annos, 34:9, 14;

ubi similiter ‘Hebraeus’ dicitur quia de servitio; alioquin filii Jacobi apud Prophetas non Hebraei vocantur:

apud Samuelem,

Philistaei dicebant, Confortamini et estote in viros, ne serviatis Hebraeis, sicut serviverunt vobis, 1 Sam. 4:9;

similiter:

apud Mosen,

Dixit Jehovah ad Mosen, Intra ad Pharaonem, et loquaris ad eum, Sic dixit Jehovah Deus Jehovah Deus Hebraeorum, Dimitte populum Meum, ut serviant Mihi, Exod. 9:1, 13; 10:3;

ubi quoque ex servitio vocati sunt Hebraei:

Potipharis uxor de Josepho,

Clamavit ad viros domus suae, et dixit eis, Videte, adduxit nobis virum Hebraeum, ad illudendum nobis, Gen. 39:14;

‘Hebraeus’ dicitur quia ibi erat servus:

princeps pincernarum ad Pharaonem,

Nobiscum erat puer Hebraeus, servus principis satellitum, et interpretatus est nobis somnia, Gen. 41:12: et praeterea Aegyptii vocabant filios Israelis Hebraeos, quia erant servi seu in servitute, ut notum, Exod. 1:15, 16, 19, et alibi.