1203. Quod ‘Heth’ significet cognitiones exteriores caelestium, inde constat; apud Prophetas sollemne est quod spiritualia et caelestia conjungantur, seu ubi agitur de spiritualibus, etiam de caelestibus, ex causa quia unum est ab altero, et non perfectio quaedam est nisi conjuncta sint, utque instar conjugii caelestis sit in omnibus et singulis Verbi; inde quoque constat, praeter a Verbo alibi, quod per ‘Zidonem’ significentur cognitiones exteriores spiritualium, per ‘Hethum’ vero cognitiones exteriores caelestium, in utroque sensu, nempe tam absque internis quam cum internis, ut et simpliciter pro cognitionibus exterioribus: spiritualia sunt, ut saepe prius dictum, quae sunt fidei, caelestia quae sunt amoris; tum, spiritualia sunt quae intellectus, et caelestia quae voluntatis; quod ‘Heth’ cognitiones exteriores absque internis significet, constat apud Ezechielem, Sic dixit Dominus Jehovih Hierosolymae, Negotiationes tuae, et natales tui de terra Canaane, pater tuus Emoraeus, et mater Hittaea.... Filia matris tuae tu, fastidientis virum suum et filios suos; et soror sororum tuarum, quae fastidiverunt maritos suos, et filios suos, mater vestra Hittaea, et pater vester Emoraeus, 16:3, 45; ubi cultus externus absque interno est ‘Canaan’; ‘fastidire maritos et filios’ est respuere bona et vera, inde mater eorum vocatur ‘Hittaea’. Praeterea ‘Heth’ in Verbo quoque pro cognitionibus exterioribus caelestium in bono sensu accipitur, sicut fere omnia nomina terrarum urbium, gentium, personarum, ex causa de qua prius; de qua significatione ‘Hethi, ex Divina Domini Misericordia, in ¹ sequentibus. Cognitiones spiritualium sunt quae spectant fidem, ita doctrinam, cognitiones autem caelestium sunt quae spectant amorem, ita vitam.

Footnotes:

100. Quod ‘hortus’ significet intelligentiam, et ‘Eden’ amorem, patet etiam apud Esaiam,

Consolabitur Jehovah Zionem, consolabitur omnes vastitates illius, et ponet desertum ejus sicut Eden, et solitudinem ejus sicut hortum Jehovae; gaudium et laetitia invenietur in illa, confessio et vox cantus, 51:3;

ubi ‘desertum, gaudium et confessio’ sunt voces apud prophetam exprimentes caelestia fidei, seu quae sunt amoris; at ‘solitudo, laetitia, vox cantus’ spiritualia fidei, quae quoque sunt intellectus; illa se referunt ad Eden, haec ad hortum; nam apud prophetam hunc perquam constanter occurrunt binae expressiones de eadem re, quarum una significat caelestia, altera spiritualia. Porro quid hortus in Eden, videantur quae ad vers. seq. 10.