3832. ‘Et fecit convivium’: quod significet initiationem, constat a significatione ‘convivii’ quod sit appropriatio et conjunctio, de qua n. 3596, hic initiatio quia haec praecedit conjunctionem, ac spondet et testatur eam. Convivia quae antiquitus fiebant apud illos qui in significativis et repraesentativis fuerunt, non aliud significabant quam initiationem in amorem mutuum, qui charitatis; et convivia nuptialia initiationem in amorem conjugialem, et convivia sancta initiationem in amorem spiritualem et caelestem, et hoc ex causa quia per ‘convivari’ seu ‘comedere et bibere’ significabatur appropriatio et conjunctio, ut n. ¹ 3596 ostensum est;

[2] quia haec significabantur, etiam Dominus in tali sensu dixit, Quod multi ab oriente usque et occidente venient, et accumbent cum Abrahamo, Isaco et Jacobo, in regno caelorum Matth. viii 11: et alibi ad discipulos, Ut comedatis et bibatis super mensa Mea in regno Meo, Luc. 22:30:

et cum instituit Sanctam Cenam, dixit, Dico vobis quod non bibiturus sim a nunc ex hoc genimine vitis usque ad diem ² illum, quando id bibero vobiscum novum in regno Patris Mei, Matth. 26:29;

quisque videre potest quod per ‘accumbere, comedere, et bibere in regno Domini’ non significetur accumbere, comedere, et bibere, sed quod tale quod ibi est, nempe ³ quod appropriatio boni amoris et veri fidei per illa intelligatur, ita quod illud quod cibus spiritualis et cibus caelestis vocatur; manifeste quoque ex illis verbis patet quod sensus internus illis quae Dominus locutus est, insit, et quod absque intellectu ejus non sciri possit ⁴ quid sit cum Abrahamo, Isaco et Jacobo accumbere, super mensa in regno Domini comedere et bibere, et ex genimine illius vitae cum illis bibere in regno Patris; immo nec sciri possit quid per comedere panem et bibere vinum in Sancta Cena ⁵ intelligatur.

Fußnoten:

3134. ‘Dicendo, Ita locutus ad me vir’: quod significet propensionem veri in naturali homine, constat pariter ex affectione quae hic, tum ex illis quae vir seu servus Abrahami ad Rebeccam locutus, ex quibus patet quod sit propensio, et ex significatione ‘viri’ quod sit verum, de qua n. 265, 749, 1007, hic verum in naturali homine a Divino, quia est ‘servus senior Abrahami’ per quem quod naturalis homo ¹ significetur, videatur n. 3019. In Verbo imprimis prophetico saepius dicitur ‘vir’, nempe vir et uxor, vir et femina, vir et habitator, tum vir et homo, ac ibi per ‘virum’ in sensu interno significatur id quod intellectus est, quod est verum; et per ‘uxorem, feminam, habitatorem et hominem’ id quod voluntatis est, quod est bonum; ut apud Esaiam,

Video, et nullus vir, et de illis et nullus consiliator,

41:28;

‘nullus vir’ pro non intelligente, ita pro non vero:

apud eundem,

Veni et non vir, clamavi et non respondens, 50:2,

pariter:

[2] apud eundem,

Impegit in platea veritas, et rectitudo non ² potuit advenire, et fuit veritas sublata, et recedens a malo ³ insanus: vidit Jehovah, et malum fuit in oculis Ipsius, quod non judicium, et vidit et nullus vir, et obstupuit, lix

14-16; ‘nullus vir’ manifeste pro non intelligente, ita in sensu universali pro non vero; agitur de tempore ultimo Ecclesiae quando amplius nihil veri, quare dicitur, ‘impegit in platea veritas, rectitudo non potest advenire, fuit veritas sublata’; quod etiam ‘platea’ praedicetur de vero, videatur n. 2336, et quod ‘judicium’, n. 2235:

apud Jeremiam,

Discurrite per plateas Hierosolymae, et videte quaeso, et cognoscite, et quaerite in vicis ejus, si inveniatis virum, si sit faciens judicium, quaerens veritatem, ⁴ 5:1;

etiam manifeste ‘vir’ pro intelligente ac vero:

apud Zephaniam,

Desolabo plateas illorum, et non transiens, devastabuntur urbes illorum, et non vir, et non habitator, 3:6;

‘non vir’ pro non vero, non habitator' pro non bono n. 2268, 2451, 2712; praeter multis aliis in locis.

Fußnoten: