Die Bibel

 

Genesis 29

Lernen

   

1 Profectus ergo Jacob venit in terram orientalem.

2 Et vidit puteum in agro, tres quoque greges ovium accubantes juxta eum : nam ex illo adaquabantur pecora, et os ejus grandi lapide claudebatur.

3 Morisque erat ut cunctis ovibus congregatis devolverent lapidem, et refectis gregibus rursum super os putei ponerent.

4 Dixitque ad pastores : Fratres, unde estis ? Qui responderunt : De Haran.

5 Quos interrogans, Numquid, ait, nostis Laban filium Nachor ? Dixerunt : Novimus.

6 Sanusne est ? inquit. Valet, inquiunt : et ecce Rachel filia ejus venit cum grege suo.

7 Dixitque Jacob : Adhuc multum diei superest, nec est tempus ut reducantur ad caulas greges : date ante potum ovibus, et sic eas ad pastum reducite.

8 Qui responderunt : Non possumus, donec omnia pecora congregentur, et amoveamus lapidem de ore putei, ut adaquemus greges.

9 Adhuc loquebantur, et ecce Rachel veniebat cum ovibus patris sui : nam gregem ipsa pascebat.

10 Quam cum vidisset Jacob, et sciret consobrinam suam, ovesque Laban avunculi sui, amovit lapidem quo puteus claudebatur.

11 Et adaquato grege, osculatus est eam : et elevata voce flevit,

12 et indicavit ei quod frater esset patris sui, et filius Rebeccæ : at illa festinans nuntiavit patri suo.

13 Qui cum audisset venisse Jacob filium sororis suæ, cucurrit obviam ei : complexusque eum, et in oscula ruens, duxit in domum suam. Auditis autem causis itineris,

14 respondit : Os meum es, et caro mea. Et postquam impleti sunt dies mensis unius,

15 dixit ei : Num quia frater meus es, gratis servies mihi ? dic quid mercedis accipias.

16 Habebat vero duas filias : nomen majoris Lia, minor vero appellabatur Rachel.

17 Sed Lia lippis erat oculis : Rachel decora facie, et venusto aspectu.

18 Quam diligens Jacob, ait : Serviam tibi pro Rachel filia tua minore, septem annis.

19 Respondit Laban : Melius est ut tibi eam dem quam alteri viro : mane apud me.

20 Servivit ergo Jacob pro Rachel septem annis : et videbantur illi pauci dies præ amoris magnitudine.

21 Dixitque ad Laban : Da mihi uxorem meam : quia jam tempus impletum est, ut ingrediar ad illam.

22 Qui vocatis multis amicorum turbis ad convivium, fecit nuptias.

23 Et vespere Liam filiam suam introduxit ad eum,

24 dans ancillam filiæ, Zelpham nomine. Ad quam cum ex more Jacob fuisset ingressus, facto mane vidit Liam :

25 et dixit ad socerum suum : Quid est quod facere voluisti ? nonne pro Rachel servivi tibi ? quare imposuisti mihi ?

26 Respondit Laban : Non est in loco nostro consuetudinis, ut minores ante tradamus ad nuptias.

27 Imple hebdomadam dierum hujus copulæ : et hanc quoque dabo tibi pro opere quo serviturus es mihi septem annis aliis.

28 Acquievit placito : et hebdomada transacta, Rachel duxit uxorem :

29 cui pater servam Balam tradiderat.

30 Tandemque potitus optatis nuptiis, amorem sequentis priori prætulit, serviens apud eum septem annis aliis.

31 Videns autem Dominus quod despiceret Liam, aperuit vulvam ejus, sorore sterili permanente.

32 Quæ conceptum genuit filium, vocavitque nomen ejus Ruben, dicens : Vidit Dominus humilitatem meam : nunc amabit me vir meus.

33 Rursumque concepit et peperit filium, et ait : Quoniam audivit me Dominus haberi contemptui, dedit etiam istum mihi ; vocavitque nomen ejus Simeon.

34 Concepitque tertio, et genuit alium filium : dixitque : Nunc quoque copulabitur mihi maritus meus : eo quod pepererim ei tres filios : et idcirco appellavit nomen ejus Levi.

35 Quarto concepit, et peperit filium, et ait : Modo confitebor Domino, et ob hoc vocavit eum Judam : cessavitque parere.

   

Aus Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #3832

studieren Sie diesen Abschnitt

  
/ 10837  
  

3832. ‘Et fecit convivium’: quod significet initiationem, constat a significatione ‘convivii’ quod sit appropriatio et conjunctio, de qua n. 3596, hic initiatio quia haec praecedit conjunctionem, ac spondet et testatur eam. Convivia quae antiquitus fiebant apud illos qui in significativis et repraesentativis fuerunt, non aliud significabant quam initiationem in amorem mutuum, qui charitatis; et convivia nuptialia initiationem in amorem conjugialem, et convivia sancta initiationem in amorem spiritualem et caelestem, et hoc ex causa quia per ‘convivari’ seu ‘comedere et bibere’ significabatur appropriatio et conjunctio, ut n. 1 3596 ostensum est;

[2] quia haec significabantur, etiam Dominus in tali sensu dixit, Quod multi ab oriente usque et occidente venient, et accumbent cum Abrahamo, Isaco et Jacobo, in regno caelorum Matth. viii 11: et alibi ad discipulos, Ut comedatis et bibatis super mensa Mea in regno Meo, Luc. 22:30:

et cum instituit Sanctam Cenam, dixit, Dico vobis quod non bibiturus sim a nunc ex hoc genimine vitis usque ad diem 2 illum, quando id bibero vobiscum novum in regno Patris Mei, Matth. 26:29;

quisque videre potest quod per ‘accumbere, comedere, et bibere in regno Domini’ non significetur accumbere, comedere, et bibere, sed quod tale quod ibi est, nempe 3 quod appropriatio boni amoris et veri fidei per illa intelligatur, ita quod illud quod cibus spiritualis et cibus caelestis vocatur; manifeste quoque ex illis verbis patet quod sensus internus illis quae Dominus locutus est, insit, et quod absque intellectu ejus non sciri possit 4 quid sit cum Abrahamo, Isaco et Jacobo accumbere, super mensa in regno Domini comedere et bibere, et ex genimine illius vitae cum illis bibere in regno Patris; immo nec sciri possit quid per comedere panem et bibere vinum in Sancta Cena 5 intelligatur.

Fußnoten:

1. The number here referred to seems to be the last cited, viz. 3596, as a comparison will show. The Manuscript has and the First Latin Edition have 3134. Possibly 3734was intended.

2. illam as Schmidius

3. The Manuscript has bonum amoris et verum fidei, et quod eorum appropriatio

4. The Manuscript has quid foret quod cum Abrahamo, Jischako et Jacobo accumberent, quod super mensa Domini in Regno Ipsius comederent et biberent, et quod Dominus ex illo genimine vitiscumillis biberet novum in Regno Patris sui; proinde nec sciri posset

5. The Manuscript has intelligitur

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.

Aus Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #2235

studieren Sie diesen Abschnitt

  
/ 10837  
  

2235. Quod ‘justitia’ sit de bono, et ‘judicium’ de vero, constare potest a significatione ‘justitiae’ et a significatione ‘judicii’: pluries in Verbo justitia et judicium simul nominantur, sed quid in sensu interno significant, nondum notum est; in sensu proximo justitia praedicatur de justo, et judicium de recto; justum est cum aliquid judicatur ex bono, et hoc secundum conscientiam; rectum autem cum judicatur ex lege, et sic ex justo legis, ita quoque secundum conscientiam, quia lex illi pro norma est; in sensu autem interno est justitia quod ex bono, et judicium quod ex vero; bonum est omne quod est amoris et charitatis, verum est omne quod est fidei inde; verum ducit essentiam suam a bono, et vocatur verum ex bono, sicut fides ex amore, ita quoque judicium a justitia. Quod justitia et judicium illa 1 significent, constat ex his locis in Verbo;

[2] apud Jeremiam,

Sic dixit Jehovah, Facite judicium et justitiam; et eripite spoliatum e manu oppressoris:... vae aedificanti domum suam in non justitia, et hyperoa sua in non judicio. ' pater tuus nonne comedit et bibit, et fecit judicium et justitiam? tunc bonum illi, 22:3, 13, 15; judicium pro illis quae sunt veri, et ‘justitia’ quae sunt boni:

apud Ezechielem,

Si impius reversus fuerit a peccato suo, et fecerit judicium et justitiam, ... omnia peccata ejus quae peccavit non memorabuntur ei, judicium et justitiam fecit, vivendo vivet; enim revertendo se impio ab impietate sua, et fecerit judicium et justitiam, propter illa is vivet, 33:14, 16, 19; similiter ‘judicium’ pro vero quod est fidei, et ‘justitia’ pro bono quod est charitatis:

[3] apud Amos, Fluat sicut aquae judicium, et justitia sicut fluvius fortis, 5:24;

similiter:

apud Esaiam,

Sic dixit Jehovah, Custodite judicium, et facile justitiam, quia propinqua salus Mea ad veniendum, et justitia Mea ad revelandum se, 56:1:

apud eundem,

Paci non erit finis, super throno Davidis et super regno Ipsius, ad stabiliendum illud, et ad sciendum illud in judicio et justitia, a nunc et usque in aeternum, 9:6;

pro quod in veris fidei, et in bonis charitatis:

apud eundem,

Exaltatus Jehovah, quia inhabitat altum, implevit Zionem judicio et justitia, 33:5;

‘judicium’ pro fide, ‘justitia’ pro amore, ‘Zion’ pro Ecclesia; praecedit judicium quia per fidem amor, at cum praecedit justitia, est quod ex amore fides; sicut apud Hoscheam,

Desponsabo te Mihi in aeternum, et desponsabo te Mihi in justitia et judicio, et in misericordia et in miserationibus, et desponsabo te Mihi in fide, et cognosces Jehovam, 2:19, 20;

ubi ‘justitia’ praecedit, sicut etiam ‘misericordia’ quae sunt amoris, et sequitur ‘judicium’, sicut etiam ‘miserationes’ quae sunt fidei ex amore; utcumque vocatur fides seu fidelitas:

[4] apud Davidem,

Jehovah, in caelis est misericordia Tua, veritas Tua usque ad aetheres; justitia Tua sicut montes Dei, judicia Tua abyssus magna, Ps. 36:6, 7 [KJV Ps. 36:5, 6];

ibi ‘et’ misericordia et justitia similiter sunt amoris, ac veritas et judicia sunt fidei:

apud eundem,

Veritas e terra germinet, et justitia e caelo prospiciat; Jehovah dabit bonum, et terra nostra dabit proventum suum, Ps. 85:12, 13 [KJV Ps. 85:11, 12];

ibi veritas quae fidei pro judicio, et justitia pro amore seu misericordia:

apud Zachariam, Adducam eos, et habitabunt in medio Hierosolymae, eterunt Mihi in populum, et Ego ero iis in Deum in veritate et in justitia, 8:8;

inde etiam patet quod ‘judicium’ sit verum, et ‘justitia’ bonum, quia loco judicii hic veritas: similiter apud Davidem,

Qui ambulat 2 integer, et operans justitiam, et loquens veritatem, Ps. 15:2.

[5] Fides quia est charitatis, seu verum quia est boni, inde vera boni passim vocantur ‘judicia justitiae’, et sic judicia paene simile significant ac praecepta, ut apud Esaiam,

Me die die quaerant, et scientiam viarum Mearum desiderent, quasi gens quae justitiam facit, et judicium Dei sui non derelinquit: interrogent Me judicia justitiae, appropinquationem Dei desiderent, 58:2: quod praecepta, apud Davidem,

Septies in die laudavi Te super judiciis justitiae Tuae, omnia praecepta Tua justitia, Ps. 119:164, 172.

De Domino imprimis dicitur quod faciat judicium et justitiam, cum 3 hominem e novo creat, ut apud Jeremiam,

De 4 hoc glorietur qui gloriatur, intelligere et nosse Me, quod Ego Jehovah faciens misericordiam, judicium et justitiam in terra quia in illis beneplacet Mihi, 9:23;

ibi 5 misericordia quae est amoris, describitur per ‘judicium et justitiam’ apud eundem,

Suscitabo Davidi germen justum, et regnabit rex, et intelligenter aget, et faciet judicium et justitiam in terra, 23:5; 33:15

[6] hinc apud Johannem, Si abivero, mittam Paracletum ad vos, cumque venerit ille arguet mundum de peccato, [et] de justitia, et de judicio: de peccato quod non credunt in Me; de justitia quod ad Patrem Meum abeo, et non amplius videbitis Me; de judicio, quod princeps hujus mundi judicatus est, 16:7-11;

‘peccatum’ ibi pro omni infidelitate; quod ‘arguet de justitia’ est de omni quod est contra bonum, cum tamen Dominus Humanum univit Divino ut salvaret mundum 6 , quod est quod ‘ad Patrem abeo et non videbitis Me amplius’; ‘de judicio’ est de omni quod est contra verum, cum tamen dejecta sunt 7 mala in sua inferna, ut illa non ‘possint amplius’ damnum inferre, quod est quod ‘princeps mundi judicatus est’ 8 : in genere quod ‘arguet de peccato, justitia et judicio’ est quod de omni infidelitate contra bonum et verum, ita quod nulla charitas et fides, nam per justitiam et judicium intellecta fuit antiquis temporibus quoad Dominum omnis misericordia et gratia, et quoad hominem omnis charitas et fides.

Fußnoten:

1. The Manuscript has haec.

2. The Manuscript has Ambulans.

3. The Manuscript inserts quia dat omnia quae sunt fidei et amoris.

4. The Manuscript has In.

5. The Manuscript has ubi

6. The Manuscript has omnes.

7. The Manuscript has sint.

8. The Manuscript has sit.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.