3201. Vers 64, 65. En Rebekka hief haar ogen op en zij zag Izaäk en zij viel van de kameel af. En zij zei tot de knecht: Wie is die man, die daar in het veld ons tegemoet wandelt; en de knecht zei: Dat is mijn heer; en zij nam de sluier en bedekte zich. Rebekka hief haar ogen op en zij zag Izaäk, betekent de wederkerige aandacht van de aandoening van het ware; en zij viel van de kameel af, betekent haar scheiding van de wetenschappelijke dingen in de natuurlijke mens, tot de innerlijke gewaarwording van het redelijk goede; en zij zei tot de knecht, betekent het onderzoek door het Goddelijk Natuurlijke; wie is die man die daar in het veld ons tegemoet wandelt, betekent, ten aanzien van het redelijke, dat alleen in het goede was; en de knecht zei: Dat is mijn heer, betekent de erkenning; en zij nam de sluier en bedekte zich, betekent de schijnbaarheden van het ware.

391. Dat zij die in het valse en kwade zijn, iedereen vrezen, kan men het beste zien aan de kwade geesten in het andere leven; zij die zich van alle naastenliefde hebben ontdaan, zwerven rusteloos rond en vluchten; waar zij ook komen, tot welke gezelschappen zij zich ook mogen wenden, daar worden zij onmiddellijk bij hun eerste verschijnen doorzien, want van dien aard is de waarneming in het andere leven, en niet alleen verjaagd, maar ook zwaar gestraft, dermate zelfs, dat het in de bedoeling zou liggen hen te doden als het mogelijk was. De kwaden scheppen er het allergrootste genoegen in, elkaar te straffen en te kwellen; daarin bestaat hun grootste vermaak. En wat nog een verborgenheid is: het valse en kwade zelf is er de oorzaak van, want dat wat de een de ander toewenst, keert op hemzelf terug, immers het valse en het kwade draagt in zichzelf de straf van het valse en het kwade, vandaar de vrees voor straf.