582. A kada su se sinovi Božji sastajali s kćerima čovječjim i ove im rađale sinove, označava da su oni postali divovi, Nefilimi, kada su pomešali nauk vere sa svojim požudama, što je jasno iz onoga što je rečeno i pokazano u stihu 2; naime, da sinovi Božji označavaju nauk vere, a kćeri požudu. Ono što se iz toga rodilo moralo je da potcenjuje i obesvećuje svete stvari vere, jer čovekova požuda, pripadajući ljubavi prema sebi i prema svetu, sasvim je protivna onome što je sveto i istinito. Jer kada požuda preovlada u čoveku tako da se ono što je priznato za sveto i istinito utopi u njoj, tada je s čovekom svršeno; jer se požuda ne može iskoreniti ili odvojiti, ona kao da se lepi za svaku ideju koja se međusobno saopštava; pa tako, čim se pojavi neka ideja o nečemu svetom i istinitom, odmah joj se pridruži obesvećeno i lažno, što se ubrzo opazi. Stoga se takve osobe moraju odstraniti i baciti u pakao.