Apocalypsis Explicata #63
63. (Vers. 13.) "Et in medio septem candelabrorum similem filio homini". - Quod significet Dominum a quo omne caeli et ecclesiae, constat ex significatione "in medio", quod sit in intimo (de qua n. 1074, 2940, 2973); et quia ex intimo procedunt omnia sicut lux e centro in peripherias, ideo per "in medio" significatur a quo; ex significatione "septem candelabrorum", quod sint novum caelum et nova ecclesia (de qua mox supra, n. 62); et ex significatione "Filii hominis", quod sit Dominus quoad Divinum Humanum, et quoque quoad Divinum Verum, quia hoc a Divino Humano Ipsius procedit. Ex his constare potest cur Dominus apparuit "in medio septem candelabrorum", quod nempe ex eo, quod ab Ipso procedat omne caeli et ecclesiae; est enim bonum amoris et fidei quod facit caelum et ecclesiam; et quod id bonum sit a Divino, notum est in orbe Christiano; et quia a Divino est, a Domino est, quoniam Dominus est Deus caeli, et quoniam Divinum Domini facit caelum (videatur in opere De Caelo et Inferno 2-6, et 7-12; et quod hoc sit Divinum Humanum Ipsius, n. 78-86).
[2] Quod Filius hominis sit Dominus quoad Divinum Humanum, et quoque quoad Divinum Verum, quia hoc a Divino Humano Ipsius procedit, constat a locis in Verbo ubi Filius hominis nominatur:
- Ut apud Johannem,
Turba dixit ad Jesum, "Quomodo Tu dicis, Oportet exaltari Filium hominis? Quis est hic Filius hominis? Respondit illis Jesus, Adhuc breve tempus lux vobiscum est; ambulate quousque lucem habetis, ne tenebrae vos apprehendant;... quousque lucem habetis, credite in lucem, ut filii lucis sitis" (12:34-36);
ex his patet, quod per "Filium hominis" simile quod per "Lucem" significetur; nam cum quaerebant, Quis est hic Filius hominis respondit Dominus quod Ipse esset Lux in quam crederent.
(Quod "lux" sit Divinum Verum procedens ex Divino Humano Domini, videatur in opere De Caelo et Inferno 126-140, et in Doctrina Novae Hierosolymae, n. 49; ita quoque Filius hominis.)
[3] Apud Lucam:
"Beati quando odio habebunt vos homines... propter Filium hominis" (6:22);
"propter Filium hominis" est propter Divinum Verum quod procedit a Domino; Divinum Verum est omne fidei et amoris in Dominum: quia mali illa negant, et qui negant etiam odio habent, ac boni agnoscunt, ideo dicitur quod hi beati sint.
[4] Apud eundem
"Venient dies, cum desiderabitis unum dierum Filii hominis videre, sed non videbitis; tunc dicent vobis, Ecce hic aut ecce illic; ne abite nec investigate" (17:22, 23);
"desiderare unum dierum Filii hominis" est Verum Divinum quod genuinum quoad aliquid ejus. Intelligitur ibi finis ecclesiae, quando nulla amplius fides quia nulla charitas, quo tempore periturum omne Divinum Verum; et quia Verum Divinum significatur per "Filium hominis", ideo dicitur, "Tunc dicent..., Ecce hic aut ecce illic;... investigate."
[5] Apud eundem,
"Filius hominis veniens num inveniet fidem super terra?" (18:8);
hoc est, cum Verum Divinum e caelo revelabitur, quod non credetur; "Filius hominis" etiam hic est Dominus quoad Verum Divinum; adventus Domini est revelatio Veri Divini in fine ecclesiae (n. 3900, 4060).
[6] Apud Matthaeum:
"Sicut fulgur exit ab oriente, et apparet usque ad occidentem, ita erit adventus Filii hominis... Tunc apparebit signum Filii hominis in caelo, et tunc plangent omnes tribus terrae, et videbunt Filium hominis venientem in nubibus caeli cum potentia et gloria" (24:27, 30);
quod per "adventum Domini in nubibus caeli" ibi significetur revelatio Divini Veri in fine ecclesiae, videatur supra (n. 36).
[7] Apud eundem,
"Dico Vobis, Ex nunc videbitis Filium hominis sedentem ex dextris potentiae, et venientem in nubibus caeli" (26:64).
Et apud Lucam:
"Ex hoc nunc erit Filius hominis sedens a dextris virtutis Dei" (22:69);
"Filius hominis" est Dominus quoad Divinum Humanum et quoad Divinum Verum procedens ab Ipso; "sedere a dextris potentiae" est quod Ipsi omnipotentia; quod dicatur quod id nunc visuri essent, est quod Divinum Verum in sua omnipotentia esset, cum Dominus in mundo vicerat inferna, et omnia ibi et in caelis in ordinem redegerat, et quod sic salvari possent qui Ipsum fide et amore reciperent (n. 9715. Quod sedere a dextris sit omnipotentia, videatur n. 3387, 4592, 4933, 7518, 8281, 9133. Quod omnis potentia boni sit per verum, n. 6344, 1 6423, 8304, 9327, 9410, 9639, 9643. Quod ipsa potentia Divina sit per Divinum Verum procedens a Divino Humano Domini, n. 6948.
Quod "nubes", in quibus Filius hominis venturus, sit Verbum in littera, quod est Divinum Verum in ultimo ordinis, praefat. ad cap. 18, n. 4060, 4391, 5922, 6343, 6752, 8443, 8781: et quod "gloria" sit ipsum Divinum Verum, quale est in sensu Verbi interno, n. 4809, 5922, 2 8267, 9429).
[8] Ex his nunc constare potest, quid significatur per haec in Apocalypsi,
"Vidi cum ecce nubes alba; et super nube sedens similis Filio hominis, habens super capite suo coronam auream" (14:14);
et apud Danielem,
"Videns fui in Visionibus noctis, et ecce cum nubibus caelorum sicut Filius hominis Venit" (7:13).
Quia omne judicium fit ex vero, ideo dicitur quod datum sit Domino
"Judicium facere, quia Filius hominis est" (Johannes 5:27);
et quod
"Filius hominis reddet unicuique secundum facta sua" (Matthaeus 16:27);
et
"Cum Venturus Filius hominis, ... sedebit super throno gloriae suae", et judicaturus (Matthaeus 25:31).
[9] Apud Matthaeum,
"Qui seminat bonum semen est Filius hominis, ager est mundus, semen (bonum) sunt filii regni, zizania sunt filii mali" (13:37, 38);
"bonum semen" est Verum Divinum, ideo dicitur quod Filius hominis id seminet; "filii regni sunt vera Divina in caelo et ecclesia", "filius" enim est verum (n. 489, 491, 533, 1147, 2623), ac in opposito sensu falsum, quod etiam est "filius mali."
[10] Apud eundem,
"Filius hominis non habet ubi caput inclinet" (8:20);
pro quod Divinum Verum non haberet locum ullibi, seu apud ullum hominem eo tempore.
Quod Filius hominis Passurus esset et occideretur (Matthaeus 17:12, 22 (, 23); cap. 26:2, 24, 45; Marcus 8:31; 9:12, 31), significabat quod ita cum Divino Vero acturi essent, proinde cum Domino, qui erat ipsum Divinum Verum; quod etiam Ipse docet apud Lucam,
"Prius oportet Filium hominis pati, et reprobari a generatione hac" (17:25).
[11] Apud Jeremiam,
"Non habitabit ibi vir, nec commorabitur ibi filius hominis" (49:18, 33);
et apud eundem,
In urbibus "non habitabit vir ullus, neque transibit per eas filius hominis" (51:43).
Qui non scit Verbi sensum spiritualem, credet quod per "urbes" hic intelligantur urbes, et per "virum" perque "filium hominis" vir et filius, ac quod urbes sic desolarentur ut nullus ibi; sed est status ecclesiae quoad doctrinam veri qui per illa describitur; "urbes" enim sunt doctrinalia ecclesiae (videatur n. 402, 3 2449, 3216, 4492, 4493); "vir" est ipsum ejus verum conjunctum bono (n. 3134, 7716, 9007); ita "filius hominis" est Verum.
[12] Quoniam per "Filium hominis" significabatur Divinum Verum procedens a Domino, ideo quoque prophetae, per quos revelabatur, vocabantur "filii hominis", Ut Daniel (8:17) et Ezechiel (2:1, 3, 6, 8; 3:1, 3, 4, 10, 17, 25; 4:1, 16; 8:5, 6, 8, 12, 15; 12:2, 3, 9, 18, 22, 27).
Sicut pleraque in Verbo etiam sensum oppositum habent, ita quoque significatio "filii hominis", qui in eo sensu est falsum oppositum vero:
- Ut apud Esaiam,
"Quid tu quod times ab homine, moritur, et a filio hominis, gramen datur?" (51:12);
et apud Davidem,
"Ne confidite in principibus, in filio hominis, cui non salus" (Psalmuss 146:3);
"principes" sunt primaria vera (n. 2089, 5044), ita in opposito sensu primaria falsa; et "filius hominis" est ipsum falsum.
Fusnotat:
1. The editors made a correction or note here.
2. The editors made a correction or note here.
3. The editors made a correction or note here.
Arcana Coelestia #878
878. Quod ‘emiserit manum suam significet potentiam ejus propriam et quod ‘acceperit illam, et induxerit illam ad se in arcam’ significet quod ex semet bonum faceret et verum cogitaret, constat a significatione ‘manus’ quod sit potentia, ita hic quod sit potentia propria ex qua; ‘emittere enim manum, et accipere columbam, et inducere ad se’ est sibi applicare et tribuere verum per columbam intellectum. Quod per manum significetur potentia 1 , tum potestas, et inde confidentia, constat a multis in Verbo; ut apud Esaiam,
Visitabo super fructum magnitudinis cordis regis Asshuris, ... quia dixit, In potentia manus meae feci, et in sapientia mea, quia intelligens sum, 10:[12, ] 13; ubi manifeste ‘manus’ pro potentia propria cui tribuerit, quare visitatio super eum:
[2] apud eundem,
Moabus expandet manus in medio sui, quemadmodum expandit natans ad natandum, et humiliabit superbiam ejus, cum cataractis 2 manuum ejus, 25:11;
‘manus’ pro potentia propria, ex praeeminentia sui prae aliis, ita ex superbia:
apud eundem,
Habitatores eorum breves manu, consternati sunt, et pudore affecti, 37:27;
‘breves manu’ pro quod nullius potentiae:
apud eundem,
Num dicet lutum figulo suo, Quod facis? et opus tuum, Non manus ei? 45:9;
‘non manus ei’ pro quod ei nulla potentia:
apud Ezechielem,
Rex lugebit, et princeps induetur stupore, et manus populi terrae perturbabuntur, 7:27;
‘manus’ pro potentiis:
apud Micham, Vae cogitantibus iniquitatem, et operantibus malum super cubilibus suis, quod in luce mane faciunt id, et quoniam est pro deo manus eorum, 2:1;
‘manus’ pro potentia propria cui sicut suo deo confidunt:
apud Zachariam 3 ,
Vae pastori nihili, deserenti gregem; gladius super brachium ejus, et super oculum dextrae ejus; brachium ejus arescendo arescet, et oculus dextrae ejus caligando caligabit, 11:17.
[3] Quia ‘manus’ significant potentias, ideo mala et falsa hominis in Verbo passim vocantur ‘opera manuum eorum’; mala sunt ex proprio ejus voluntatis, falsa ex proprio ejus intellectus; quod mala et falsa inde, constare satis potest ex natura proprii hominis, quod non sit nisi malum et falsum: de natura proprii quod talis, videantur quae prius, n. 39, 41, 141, 150, 154, 210, 215. Quia ‘manus’ significant in genere potentiam, ideo Jehovae seu Domino in Verbo multoties tribuuntur manus, et ibi per manus in sensu interno intelligitur Omnipotentia; ut apud Esaiam,
Jehovah, exaltata est manus Tua, 26:11;
pro Potentia Divina:
apud eundem,
Jehovah extendit manum Suam, ... omnes consumuntur, 31:3;
pro Potentia Divina:
apud eundem,
Super opus manuum Mearum praecipite Mihi, ... Manus Meae expanderunt caelos, et omni exercitui eorum praecepi, 45:11, 12;
pro Potentia Divina; regenerati vocantur saepe in Verbo ‘opus manuum Jehovae’:
apud eundem,
Manus Mea fundavit terram, et dextra Mea palmo mensa est caelos, 48:13;
‘manus et dextra’ pro Omnipotentia:
[4] apud eundem,
Num abbreviata est manus Mea, ut non sit redemptio? et num non in Me potentia ad eripiendum? 50:2;
pro Potentia Divina:
apud Jeremiam,
Eduxisti populum Tuum Israelem e terra Aegypti per signa et portenta, et per manum fortem et per brachium extensum, 32:17, 21;
pro Potentia Divina; ubi in vers. 17, ‘potentia’; in vers. 21, ‘manus’. Quod ‘per manum fortem et per brachium extensum educti sint ex Aegypto’ saepius dicitur:
apud Ezechielem,
Sic dixit Dominus Jehovih, In die quo elegi Israelem, et sustuli manum Meam semini domus Jacobi, et notus factus sum iis in terra Aegypti:... sustuli manum Meam illis, ad educendum eos e terra Aegypti, 20:5, 6, 23:
apud Mosen,
Vidit Israel manum magnam quam fecit Jehovah in Aegyptios, Exod. 14:31.
[5] Quod per ‘manum’ significetur potentia, ex his nunc manifeste patet; immo in tantum manus significavit potentiam, ut quoque repraesentativum factum, ut constat a miraculis quae facta sunt in Aegypto, quod Mosi mandatum ut extenderet baculum aut manum et sic fierent; ut, Moses extendit manum et facta est grando super Aegyptum, Exod. 9:22, 23; Moses extendit manum et factae tenebrae, Exod. 10:21, 22; Moses extendit manum et baculum super mare Suph et exsiccabatur; et extendit manum et reducebatur, Exod. 14:21 4 , 27; nemo cui aliqua mens vere cogitandi, potest credere quod aliquid potentiae fuerit in manu aut in baculo Mosis; sed quia sublatio et extensio manus significavit Potentiam Divinam, etiam repraesentativum factum est in Ecclesia Judaica;
[6] similiter cum Josua extenderet lanceam, de qua ita, Jehovah dixit, Extende lanceam quae in manu tua ad Ajam, quia in manum tuam dabo illam; cum extendit Josua lanceam quae in manu, ... venerunt in urbem, ceperunt eam, ... et Josua non reduxit manum qua extendit lanceam, usque dum devoverit omnes habitatores Ajae, Jos. 8:18, [19, ] 26; exinde quoque constat quomodo se habent repraesentativa quae fuerant externa Ecclesiae Judaicae; inde quoque quale est Verbum, ut illa quae in externo ejus sensu sunt, non appareant sicut forent repraesentativa Domini et regni Ipsius, ut hic quod ‘extenderent manum’, et similiter omnia reliqua, quae nusquam patent quod talia sint dum mens tenetur solum in historicis litterae: patet inde quoque quantum Judaei a vero intellectu Verbi et rituum Ecclesiae recesserint, dum modo in externis omnem cultum posuerint, immo eousque ut tribuerint baculo Mosis et lanceae Josuae potentiam, cum tamen in illis non plus potentiae fuit quam in ligno, sed quia significabant Omnipotentiam Domini, et haec in caelo tunc intellecta cum extenderent ex mandato manum aut baculum, inde signa et miracula; similiter quod, Cum Moses super vertice collis elevaret manus, quod Josua victor esset; et cum remitteret, quod victus; et quod ideo sustentarent manus ejus, Exod. 17:9-13:
[7] similiter quod imponerentur manus cum consecrabantur, ut a populo Levitis, Num. 8:9, 10, 12; Josuae a Mose, cum loco ejus substitueretur, Num. 27:18, 23;
ut sic daretur potentia: inde ritus hodie quoque inaugurandi et benedicendi per impositionem manuum. In quantum manus significabat et repraesentabat potentiam, constare potest ex Uzzah et Jeroboamo, de quibus haec in Verbo;
‘De Uzzah, quod emiserit in arcam Dei (manum) et prehenderit illam; quare mortuus’, ii Sam. 6:6, 7;
‘arca’ repraesentabat Dominum, ita omne sanctum et caeleste; quod ‘Uzzah emiserit in arcam’ repraesentabat potentiam propriam, seu proprium hominis, quod quia profanum, non legitur manus sed usque intelligitur, ex causa ne perciperetur ab angelis tale profanum quod tetigisset sanctum, et ‘quia emisit, mortuus est’.
[8] De Jeroboamo, Factum, cum audivit verbum viri Dei, quod clamavit contra altare, ... et emisit Jeroboam manum suam de super altari, dicendo, Prehendite illum; et arefacta est manus ejus quam emisit contra illum et non potuit reducere eam ad se, ... dixit ad virum Dei, Precare quaeso facies Jehovae Dei tui, ... ut revertatur manus mea ad me; et precatus est vir Dei facies Jehovae, et reversa est manus ejus ad eum, et facta sicut prius, 1 Reg. 13:4-6;
hic similiter per ‘emittere manum’ significatur potentia propria, seu proprium, quod profanum, quod violare vellet sanctum per emissionem manus ad virum Dei, quare manus arefacta; sed quia idololatra erat nec profanare potuit, ut prius dictam, reversa est manus ejus. Quod ‘manus’ significet et repraesentet potentiam, constare potest a repraesentativis in mundo spirituum; ibi brachium quoddam nudum quandoque in conspectum venit, in quo tantum robur ut confringere possit ossa et intimas medullas quasi in nihilum contundere, et inde tantus terror ut corde liquefiant; immo actualiter ei est tale robur.
Fusnotat:
1. A general study of Swedenborg’s use of potentia and potestas suggests that potentia = ‘ability’ and potestas = ‘the exercise of ability’; to borrow a comparison fromphysics the former is ‘potential’, the latter ‘kinetic’.
2. Hebrew is [ ] ('arvoth) = ‘ambushes’ which occurs only in this text. Schmidius has obicibus. Sw. seems to have accepted the rendering of Tremellius, which may have arisen from confusion with [ ] ('aruboth) = windows, i. e. , floodgates of heaven.
3. This ref. seems to be inserted accidentally, though we find later that brachium also signifies potentiam, while the Hebrew for ‘arm’ is used to mean power, as in Gen. 49:24.
4. Ref. to baculus below suggests that verses 15, 16 should have been inserted here. Possibly the printer omitted them.
