¹ Igitur Sarai, uxor Abram, non genuerat liberos : sed habens ancillam ægyptiam nomine Agar,

² dixit marito suo : Ecce, conclusit me Dominus, ne parerem. Ingredere ad ancillam meam, si forte saltem ex illa suscipiam filios. Cumque ille acquiesceret deprecanti,

³ tulit Agar ægyptiam ancillam suam post annos decem quam habitare cœperant in terra Chanaan : et dedit eam viro suo uxorem.

⁴ Qui ingressus est ad eam. At illa concepisse se videns, despexit dominam suam.

⁵ Dixitque Sarai ad Abram : Inique agis contra me : ego dedi ancillam meam in sinum tuum, quæ videns quod conceperit, despectui me habet : judicet Dominus inter me et te.

⁶ Cui respondens Abram : Ecce, ait, ancilla tua in manu tua est, utere ea ut libet. Affligente igitur eam Sarai, fugam iniit.

⁷ Cumque invenisset eam angelus Domini juxta fontem aquæ in solitudine, qui est in via Sur in deserto,

⁸ dixit ad illam : Agar ancilla Sarai, unde venis ? et quo vadis ? Quæ respondit : A facie Sarai dominæ meæ ego fugio.

⁹ Dixitque ei angelus Domini : Revertere ad dominam tuam, et humiliare sub manu illius.

¹⁰ Et rursum : Multiplicans, inquit, multiplicabo semen tuum, et non numerabitur præ multitudine.

¹¹ Ac deinceps : Ecce, ait, concepisti, et paries filium : vocabisque nomen ejus Ismaël, eo quod audierit Dominus afflictionem tuam.

¹² Hic erit ferus homo : manus ejus contra omnes, et manus omnium contra eum : et e regione universorum fratrum suorum figet tabernacula.

¹³ Vocavit autem nomen Domini qui loquebatur ad eam : Tu Deus qui vidisti me. Dixit enim : Profecto hic vidi posteriora videntis me.

¹⁴ Propterea appellavit puteum illum Puteum viventis et videntis me. Ipse est inter Cades et Barad.

¹⁵ Peperitque Agar Abræ filium : qui vocavit nomen ejus Ismaël.

¹⁶ Octoginta et sex annorum erat Abram quando peperit ei Agar Ismaëlem.

¹ Postquam vero nonaginta et novem annorum esse cœperat, apparuit ei Dominus, dixitque ad eum : Ego Deus omnipotens : ambula coram me, et esto perfectus.

² Ponamque fœdus meum inter me et te, et multiplicabo te vehementer nimis.

³ Cecidit Abram pronus in faciem.

⁴ Dixitque ei Deus : Ego sum, et pactum meum tecum, erisque pater multarum gentium.

⁵ Nec ultra vocabitur nomen tuum Abram, sed appellaberis Abraham : quia patrem multarum gentium constitui te.

⁶ Faciamque te crescere vehementissime, et ponam te in gentibus, regesque ex te egredientur.

⁷ Et statuam pactum meum inter me et te, et inter semen tuum post te in generationibus suis, fœdere sempiterno : ut sim Deus tuus, et seminis tui post te.

⁸ Daboque tibi et semini tuo terram peregrinationis tuæ, omnem terram Chanaan in possessionem æternam, eroque Deus eorum.

⁹ Dixit iterum Deus ad Abraham : Et tu ergo custodies pactum meum, et semen tuum post te in generationibus suis.

¹⁰ Hoc est pactum meum quod observabitis inter me et vos, et semen tuum post te : circumcidetur ex vobis omne masculinum :

¹¹ et circumcidetis carnem præputii vestri, ut sit in signum fœderis inter me et vos.

¹² Infans octo dierum circumcidetur in vobis, omne masculinum in generationibus vestris : tam vernaculus, quam emptitius circumcidetur, et quicumque non fuerit de stirpe vestra :

¹³ eritque pactum meum in carne vestra in fœdus æternum.

¹⁴ Masculus, cujus præputii caro circumcisa non fuerit, delebitur anima illa de populo suo : quia pactum meum irritum fecit.

¹⁵ Dixit quoque Deus ad Abraham : Sarai uxorem tuam non vocabis Sarai, sed Saram.

¹⁶ Et benedicam ei, et ex illa dabo tibi filium cui benedicturus sum : eritque in nationes, et reges populorum orientur ex eo.

¹⁷ Cecidit Abraham in faciem suam, et risit, dicens in corde suo : Putasne centenario nascetur filius ? et Sara nonagenaria pariet ?

¹⁸ Dixitque ad Deum : Utinam Ismaël vivat coram te.

¹⁹ Et ait Deus ad Abraham : Sara uxor tua pariet tibi filium, vocabisque nomen ejus Isaac, et constituam pactum meum illi in fœdus sempiternum, et semini ejus post eum.

²⁰ Super Ismaël quoque exaudivi te : ecce, benedicam ei, et augebo, et multiplicabo eum valde : duodecim duces generabit, et faciam illum in gentem magnam.

²¹ Pactum vero meum statuam ad Isaac, quem pariet tibi Sara tempore isto in anno altero.

²² Cumque finitus esset sermo loquentis cum eo, ascendit Deus ab Abraham.

²³ Tulit autem Abraham Ismaël filium suum, et omnes vernaculos domus suæ, universosque quos emerat, cunctos mares ex omnibus viris domus suæ : et circumcidit carnem præputii eorum statim in ipsa die, sicut præceperat ei Deus.

²⁴ Abraham nonaginta et novem erat annorum quando circumcidit carnem præputii sui.

²⁵ Et Ismaël filius tredecim annos impleverat tempore circumcisionis suæ.

²⁶ Eadem die circumcisus est Abraham et Ismaël filius ejus :

²⁷ et omnes viri domus illius, tam vernaculi, quam emptitii et alienigenæ pariter circumcisi sunt.