ഉള്ളടക്കങ്ങൾ
ഭാഗം 1
1. സ്നേഹമാണ് നമ്മുടെ ജീവിതം. (§§1-3)
2. ദൈവം മാത്രം - കർത്താവ് - സ്നേഹം തന്നെ, കാരണം അവൻ ജീവൻ തന്നെയാണ്. ഭൂമിയിലുള്ള നമ്മളും മാലാഖമാരും ജീവൻ സ്വീകരിക്കുന്നവരാണ്. (§§4-6)
3. ദൈവികത ബഹിരാകാശത്തല്ല. (§§7-10)
4. ദൈവം അനിവാര്യമായ വ്യക്തിയാണ്. (§§11-13)
5. ദൈവിക-മനുഷ്യനിൽ, യാഥാർത്ഥ്യവും അതിന്റെ പ്രകടനവും വേർതിരിക്കാവുന്നതും ഐക്യവുമാണ്. (§§14-16)
6. ദൈവിക-മനുഷ്യനിൽ, അനന്തമായ കാര്യങ്ങൾ വേർതിരിച്ചറിയാവുന്ന ഒന്നാണ്. (§§17-22)
7. എല്ലാത്തിന്റെയും ഉറവിടം ഒരു മനുഷ്യ ദൈവമാണ്. (§§23-27)
8. യഥാർത്ഥ ദൈവിക സത്ത സ്നേഹവും ജ്ഞാനവുമാണ്. (§§28-33)
9. ദൈവിക സ്നേഹം ദിവ്യജ്ഞാനത്തിന്റെ സ്വത്താണ്, ദിവ്യജ്ഞാനം ദൈവിക സ്നേഹത്തിന്റെ സ്വത്താണ്. (§§34-39)
10. ദൈവിക സ്നേഹവും ജ്ഞാനവും വസ്തുവാണ്, രൂപമാണ്. (§§40-43)
11. ദൈവിക സ്നേഹവും ജ്ഞാനവും അവയിൽ തന്നെയുള്ള വസ്തുവും രൂപവുമാണ്, അതിനാൽ അവ പൂർണ്ണമായും "സ്വയം", അതുല്യവുമാണ്. (§§44-46)
12. ദൈവിക സ്നേഹവും ജ്ഞാനവും അത് സൃഷ്ടിച്ച മറ്റുള്ളവരിൽ പ്രകടമാകുന്നതിൽ പരാജയപ്പെടുന്നില്ല. (§§47-51)
13. പ്രപഞ്ചത്തിലെ എല്ലാം സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടത് ദിവ്യ-മനുഷ്യന്റെ ദൈവിക സ്നേഹവും ജ്ഞാനവുമാണ്. (§§52-54)
14. സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ട പ്രപഞ്ചത്തിലെ എല്ലാം ദിവ്യ-മനുഷ്യന്റെ ദൈവിക സ്നേഹത്തിനും ജ്ഞാനത്തിനുമുള്ള ഒരു പാത്രമാണ്. (§§55-60)
15. സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ട എല്ലാ വസ്തുക്കളും ചില കാര്യങ്ങളിൽ മനുഷ്യനെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു. (§§61-64)
16. സൃഷ്ടിച്ച എല്ലാറ്റിന്റെയും ഉപയോഗപ്രദമായ പ്രവർത്തനങ്ങൾ പടിപടിയായി, ഏറ്റവും താഴ്ന്നതിൽ നിന്ന് നമ്മളിലേക്കും നമ്മളിലൂടെ സ്രഷ്ടാവായ ദൈവത്തിലേക്കും അവയുടെ ഉറവിടമാണ്. (§§65-68)
17. പ്രപഞ്ചത്തിലെ എല്ലാ ഇടവും ദൈവികത നിരാശാജനകമായി നിറയ്ക്കുന്നു. (§§69-72)
18. ദൈവികത എല്ലാ കാലത്തും, കാലികമല്ലാത്തതാണ്. (§§73-76)
19. ഏറ്റവും വലുതും ചെറുതുമായ കാര്യങ്ങളിൽ ദൈവികത ഒന്നുതന്നെയാണ്. (§§77-82)
ഭാഗം 2
20. ആത്മീയ ലോകത്ത്, ദിവ്യസ്നേഹവും ജ്ഞാനവും ഒരു സൂര്യനെപ്പോലെ കാണപ്പെടുന്നു. (§§83-88)
21. ദിവ്യ സ്നേഹത്തിൽ നിന്നും ജ്ഞാനത്തിൽ നിന്നും ഉദിക്കുന്ന സൂര്യനിൽ നിന്ന് ചൂടും വെളിച്ചവും പുറപ്പെടുന്നു. (§§89-92)
22. സൂര്യൻ ദൈവമല്ല. മറിച്ച്, ദിവ്യ-മനുഷ്യന്റെ ദൈവിക സ്നേഹത്തിൽ നിന്നും ജ്ഞാനത്തിൽ നിന്നുമുള്ള ഒരു ആവിർഭാവമാണിത്. ആ സൂര്യനിൽ നിന്നുള്ള andഷ്മളതയും പ്രകാശവും സമാനമാണ്. (§§93-98)
23. അവന്റെ ദിവ്യസ്നേഹവും ജ്ഞാനവും പോലെ സൂര്യൻ സൂര്യനിൽ നിന്ന് പുറപ്പെടുന്നതിന്റെ ഫലമായുണ്ടാകുന്ന ആത്മീയ ഊഷ്മളതയും വെളിച്ചവും. -. (§§99-102)
24. നമ്മുടെ ഭൗതിക ലോകത്തിന്റെ സൂര്യൻ നമ്മിൽ നിന്ന് അകലെയുള്ള ദൂതന്മാരിൽ നിന്ന് വളരെ അകലെയാണ് ആത്മീയ ലോകത്തിന്റെ സൂര്യനെ കാണുന്നത്. (§§103-107)
25. ആത്മീയ ലോകത്ത് സൂര്യനും മാലാഖമാരും തമ്മിലുള്ള ദൂരം പ്രത്യക്ഷമായ ദൂരമാണ്, അത് ദൈവിക സ്നേഹവും ജ്ഞാനവും സ്വീകരിക്കുന്നതിനെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. (§§108-112)
26. ദൂതന്മാർ കർത്താവിലും കർത്താവ് അവരിലുമുണ്ട്; ദൂതന്മാർ പാത്രങ്ങളായതിനാൽ, കർത്താവ് മാത്രമാണ് സ്വർഗ്ഗം. (§§113-118)
27. ആത്മീയ ലോകത്ത് കിഴക്ക് കർത്താവിനെ സൂര്യനായി കാണുന്നു, മറ്റ് ദിശകൾ അതിൽ നിന്ന് പിന്തുടരുന്നു. (§§119-123)
28. ആത്മീയ ലോകത്തിലെ പ്രദേശങ്ങൾ സൂര്യനെന്ന നിലയിൽ കർത്താവല്ല, ദൂതന്മാരാലാണ്, അവരുടെ സ്വീകാര്യതയനുസരിച്ച്. (§§124-128)
29. ദൂതന്മാർ എപ്പോഴും സൂര്യനെപ്പോലെ കർത്താവിനെ അഭിമുഖീകരിക്കുന്നു, അതിനാൽ തെക്ക് അവരുടെ വലതുവശത്തും വടക്ക് ഇടതുവശത്തും പടിഞ്ഞാറ് പിന്നിലുമാണ്. (§§129-134)
30. ദൂതന്മാരുടെ മനസ്സുകളിലേയും ശരീരങ്ങളിലേയും ആഴത്തിലുള്ള എല്ലാം സൂര്യനെപ്പോലെയുള്ള കർത്താവിലേക്ക് തിരിയുന്നു. (§§135-139)
31. എല്ലാ തരത്തിലുമുള്ള ആത്മാവും സമാനമായ വഴിയിൽ അവളിലേക്കോ അവന്റെ ആധിപത്യസ്നേഹത്തിലേക്കോ തിരിയുന്നു. (§§140-145)
32. കർത്താവിൽ നിന്ന് സൂര്യനായി ഉദിക്കുകയും സ്വർഗത്തിന്റെ ഊഷ്മളതയും പ്രകാശവും സൃഷ്ടിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ദിവ്യസ്നേഹവും ജ്ഞാനവും പരിശുദ്ധാത്മാവ് എന്ന ദിവ്യത്വമാണ്. (§§146-150)
33. ദിവ്യസ്നേഹത്തിന്റെയും ജ്ഞാനത്തിന്റെയും ആദ്യ വികാസമായ ആ സൂര്യൻ മുഖാന്തരം ദൈവം പ്രപഞ്ചവും അതിലുള്ള സകലവും സൃഷ്ടിച്ചു. (§§151-156)
34. ഭൗതിക ലോകത്തിലെ സൂര്യൻ അഗ്നി അല്ലാതെ മറ്റൊന്നും അല്ല; ആ സൂര്യനിൽ പ്രകൃതിയുടെ ഉത്ഭവം ഉള്ളതിനാൽ, പ്രകൃതി മൃതമാണ്. (§§157-162)
35. ജോഡി സൂര്യന്മാർ ഇല്ലെങ്കിൽ ഒരു സൃഷ്ടിയും ഉണ്ടാകില്ല, ഒന്ന് ജീവിച്ചിരിക്കുന്നതും ഒന്ന് മൃതവും. (§§163-166)
36. സൃഷ്ടിയുടെ ലക്ഷ്യം - എല്ലാം സ്രഷ്ടാവിലേക്ക് മടങ്ങുകയും അവിടെ ഒരു ഐക്യം ഉണ്ടായിരിക്കുകയും വേണം - ഏറ്റവും പുറം രൂപങ്ങളിൽ പ്രകടമാകുകയും വേണ്ടിയാണ്. (§§167-172)
ഭാഗം 3
37. ആത്മീയ ലോകത്ത് അന്തരീക്ഷവും ദ്രാവങ്ങളും ഖരപദാർത്ഥങ്ങളും കേവലം ഭൗതിക ലോകത്തുള്ളതുപോലെ ഉണ്ട്, എന്നാൽ അവ ആത്മീയമാണ്, അതേസമയം നമ്മുടേത് ഭൗതികമാണ്. (§§173-178)
38. സ്നേഹത്തിന്റെയും ജ്ഞാനത്തിന്റെയും തലങ്ങൾ, അനന്തരഫലമായി ഊഷ്മളതയുടെയും പ്രകാശത്തിന്റെയും അളവുകളും, അന്തരീക്ഷത്തിന്റെ അളവുകളും എന്നിവയുണ്ട്. (§§179-183)
39. ലംബ തലങ്ങളും തിരശ്ചീന തലങ്ങളും ആയ രണ്ട് തരത്തിലുള്ള തലങ്ങൾ അവിടെയുണ്ട്. (§§184-188)
40. ലംബ തലങ്ങൾ ഒരു തരത്തിൽ പൊരുത്തപ്പെടുന്നത്, ഒരു ഉദ്ദേശ്യം, ഒരു മാർഗ്ഗം, ഒരു ഫലം പോലെ തുടർച്ചയായി മറ്റൊന്നിന്റെ പിന്തുടരുച്ചയാണ്. (§§189-194)
41. ആദ്യ തലം എല്ലാ തലങ്ങളുടെയും ആകെത്തുകയും പദാർത്ഥവുമാണ്. (§§195-198)
42. പരിപൂർണ്ണതയുടെ എല്ലാ പ്രക്രിയകളും തലങ്ങൾക്ക് അനുസരിച്ച് വർദ്ധിക്കുകയും ഉയരുകയും ചെയ്യുന്നു. (§§199-204)
43. തുടർച്ചയായ ക്രമീകരണത്തിൽ, ആദ്യ തലം ഏറ്റവും ഉയർന്നതും മൂന്നാമത്തേത് ഏറ്റവും താഴ്ന്നതുമാണ്, അതേസമയം ഒരേസമയം ക്രമീകരണത്തിൽ, ആദ്യ തലം കേന്ദ്രവും മൂന്നാമത്തെ തലം ചുറ്റളവുമാണ്. (§§205-208)
44. മുമ്പത്തെ തലങ്ങളുടെ സംയുക്തം, പാത്രം, അടിത്തറ എന്നിവയാണ് അവസാന തലം. (§§209-216)
45. ലംബ തലങ്ങൾ അവയുടെ പൂർണ്ണമായ തിരിച്ചറിവും ശക്തിയും അവരുടെ അന്തിമ രൂപത്തിൽ കണ്ടെത്തുന്നു. (§§217-221)
46. എത്ര വലുതായാലും ചെറുതായാലും സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ട എല്ലാത്തിലും രണ്ട് തരത്തിലുള്ള തലങ്ങളുണ്ട്. (§§222-229)
47. കർത്താവിൽ അനന്തവും സൃഷ്ടിക്കപ്പെടാത്തതുമായ മൂന്ന് ലംബ തലങ്ങളുണ്ട്, കൂടാതെ നശ്വരവും സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടതുമായ മൂന്ന് തലങ്ങൾ നമ്മിൽ ഉണ്ട്. (§§230-235)
48. മൂന്ന് ലംബ തലങ്ങൾ ജനനം മുതൽ നമ്മിൽ ഓരോരുത്തരിലും നിലനിൽക്കുന്നു, അവ ക്രമത്തിൽ തുറക്കാൻ കഴിയും. അവ തുറക്കപ്പെടുമ്പോൾ, നാം കർത്താവിലും കർത്താവ് നമ്മിലും ഉണ്ട്. (§§236-241)
49. മൂന്ന് തലങ്ങളിലൂടെ നമ്മുടെ ഉള്ളിൽ ആത്മീയ വെളിച്ചം ഒഴുകുന്നു, പക്ഷേ തിന്മകളെ പാപങ്ങളായി നാം ഉപേക്ഷിക്കുകയും കർത്താവിലേക്ക് തിരിയുകയും ചെയ്യുന്നതല്ലാതെ ആത്മീയ ഊഷ്മളത നമ്മിലൂടെ പ്രവഹിക്കുന്നില്ല. (§§242-247)
50. ഉയർന്ന തലം, ആത്മീയ നില, നമ്മിൽ തുറക്കപ്പെടുന്നില്ലെങ്കിൽ, നമ്മൾ ഭൗതിക ലോകത്തിലും നമ്മുടെ ഇന്ദ്രിയ മതിപ്പുകളിലും ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കും. (§§248-255)
51. അതിന്റേതായ അവകാശത്തിൽ, മനുഷ്യ മനസ്സിന്റെ ഭൗമിക നില ഒരു പ്രതിഭാസമാണ്, എന്നാൽ രണ്ട് ഉയർന്ന തലങ്ങളോടുള്ള പ്രതികരണശേഷി കാരണം, അത് ഉയർത്തുമ്പോൾ അതിന് വ്യത്യസ്തമായ തലങ്ങളുണ്ടെന്ന് കാണപ്പെടുന്നു. (§§256-259)
52. ഭൗമിക മനസ്സ്, മനുഷ്യ മനസ്സിന്റെ ഉയർന്ന തലങ്ങളുടെ കവറും പാത്രവും ആയതിനാൽ, പ്രതിപ്രവർത്തിക്കുന്നതാണ്. ഉയർന്ന തലങ്ങൾ തുറന്നില്ലെങ്കിൽ, അത് അവയ്ക്കെതിരെ പ്രവർത്തിക്കും; അതേസമയം, അവ തുറന്നാൽ, അത് അവയോടൊപ്പം പ്രവർത്തിക്കുന്നു. (§§260-263)
53. തിന്മയുടെ ഉത്ഭവം നമുക്ക് യുക്തിസഹവും സ്വാതന്ത്ര്യവും എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന കഴിവുകളുടെ ദുരുപയോഗമാണ്. (§§264-270)
54. തിന്മയും വ്യാജമായ കാര്യങ്ങളും നന്മയും സത്യവുമായ കാര്യങ്ങളെ തികച്ചും എതിർക്കുന്നു, കാരണം തിന്മയും വ്യാജവും പൈശാചികവും നരകവുമാണ്, അതേസമയം നന്മയും സത്യവുമായ കാര്യങ്ങൾ ദിവ്യവും സ്വർഗ്ഗീയവുമാണ്. (§§271-276)
55. ഭൗതിക മനസ്സിന്റെ മൂന്ന് തലങ്ങളിലുള്ള എല്ലാം നമ്മുടെ ശാരീരിക പ്രവർത്തനങ്ങളാൽ ചെയ്യുന്ന പ്രവൃത്തികളിൽ ഉൾക്കൊള്ളുന്നു. (§§277-281)
ഭാഗം 4
56. യഹോവയാകുന്ന നിത്യതയിൽ നിന്നുള്ള കർത്താവാണ് പ്രപഞ്ചവും അതിലുള്ള സകലവും സൃഷ്ടിച്ചത്, മറ്റൊന്നിൽ നിന്നല്ല, അവനിൽ നിന്നാണ്. (§§282-284)
57. നിത്യതയിൽനിന്നുള്ള കർത്താവിന് അഥവാ യഹോവയ്‌ക്ക് ഒരു വ്യക്തിയെന്നല്ലാതെ പ്രപഞ്ചവും അതിലുള്ള സകലവും സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയില്ല. (§§285-289)
58. നിത്യതയിൽനിന്നുള്ള കർത്താവ്, അല്ലെങ്കിൽ യഹോവ, ആത്മീയ ലോകത്തിന്റെ സൂര്യനെ തന്നിൽ നിന്ന് പുറത്തെടുത്തു, പ്രപഞ്ചവും അതിലെ എല്ലാ ഉള്ളടക്കവും അതിൽ നിന്ന് സൃഷ്ടിച്ചു. (§§290-295)
59. കർത്താവിൽ കർത്താവായ മൂന്ന് കാര്യങ്ങളുണ്ട് - സ്നേഹത്തിന്റെ ഒരു ദിവ്യ ഘടകം, ജ്ഞാനത്തിന്റെ ഒരു ദിവ്യ ഘടകം, സേവനത്തിന്റെ ഒരു ദിവ്യ ഘടകം. ഈ മൂന്ന് കാര്യങ്ങൾ ആത്മീയ ലോകത്തിന്റെ സൂര്യനു പുറത്ത് ദൃശ്യമാക്കിയിരിക്കുന്നു - സ്നേഹത്തിന്റെ ദിവ്യഘടകം അതിന്റെ ഊഷ്മളതയിലൂടെ, ജ്ഞാനത്തിന്റെ ദിവ്യഘടകം അതിന്റെ വെളിച്ചത്തിലൂടെ, സേവനത്തിന്റെ ദിവ്യഘടകം അതിനെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയുള്ള അന്തരീക്ഷത്തിലൂടെ അതിനെ പൊതിയുന്നു. (§§296-301)
60. ഓരോ ലോകത്തും മൂന്ന്, ആത്മീയവും ഭൗതികവുമായ അന്തരീക്ഷങ്ങൾ - അവയുടെ അന്തിമ രൂപങ്ങളിൽ നമ്മുടെ ഭൂമിയുടെ ദ്രവ്യപദാർത്ഥത്തിന്റെ സ്വഭാവ സവിശേഷതകളിൽ അവസാനിക്കുന്നു. (§§302-304)
61. ഭൂമി ഉണ്ടാക്കുന്ന ഭൗതിക പദാർത്ഥങ്ങളിൽ സമ്പൂർണ്ണ ദൈവികത ഒന്നുമില്ല, പക്ഷേ അവ ഇപ്പോഴും സമ്പൂർണ്ണമായ ദൈവികതയിൽ നിന്നാണ് ഉരുത്തിരിഞ്ഞത്. (§§305-306)
62. സൃഷ്ടിയുടെ ലക്ഷ്യങ്ങളായ എല്ലാ ഉപയോഗപ്രദമായ പ്രവർത്തനങ്ങളും രൂപങ്ങളിലാണ്, ഭൂമിയുടെ ദ്രവ്യപദാർഥ സ്വഭാവ സവിശേഷതകളിൽ നിന്ന് ഈ രൂപങ്ങൾ ലഭിക്കുന്നു. (§§307-318)
63. പ്രവർത്തനപരമായ വീക്ഷണകോണിൽ നിന്ന്, സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ട പ്രപഞ്ചത്തിലെ എല്ലാം നമ്മുടെ പ്രതിച്ഛായയിലാണ്; ദൈവം മനുഷ്യനാണെന്ന് ഇത് സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്നു. (§§319-326)
64. കർത്താവിന്റെ എല്ലാ സൃഷ്ടികളും ഉപയോഗപ്രദമായ പ്രവർത്തനങ്ങളാണ്; അവ ക്രമത്തിലും തലത്തിലും, മാനവികതയോടും മാനവികതയിലൂടെയും അവയുടെ ഉറവിടമായ കർത്താവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട പ്രത്യേക രീതിയിലും ഉപയോഗപ്രദമായ പ്രവർത്തനങ്ങളാണ്. (§§327-335)
65. ദുഷ്ട പ്രവർത്തനങ്ങൾ കർത്താവ് സൃഷ്ടിച്ചതല്ല. മറിച്ച്, അവർ നരകത്തോടൊപ്പം ഉണ്ടായി. (§§336-348)
66. സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ട പ്രപഞ്ചത്തിൽ നമുക്ക് കാണാൻ കഴിയുന്നത് പ്രകൃതി ഒന്നും കൊണ്ടുവന്നിട്ടില്ല, ഉള്ളടക്കം ഒന്നും പുറപ്പെടുവിക്കുന്നില്ല എന്നതിന് സാക്ഷ്യം വഹിക്കുന്നു. ദൈവികത എല്ലാം തന്നിൽ നിന്ന് പുറത്തെടുക്കുന്നു, ആത്മീയ ലോകത്തിലൂടെ അത് ചെയ്യുന്നു. (§§349-357)
ഭാഗം 5
67. കർത്താവ് നമ്മുടെ ഉള്ളിൽ ഇച്ഛാശക്തിയും വിവേകവും എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന രണ്ട് പാത്രങ്ങളും വാസസ്ഥലങ്ങളും സൃഷ്ടിക്കുകയും രൂപപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു. ഇച്ഛാശക്തി അവന്റെ ദിവ്യസ്നേഹത്തിനും അവന്റെ ദിവ്യജ്ഞാനത്തിനുള്ള വിവേചനത്തിനുമാണ്. (§§358-361)
68. ഇഷ്ടത്തിന്റെയും വിവേകത്തിന്റെയും, സ്നേഹത്തിന്റെയും ജ്ഞാനത്തിന്റെയും പാത്രങ്ങൾ, മുഴുവൻ തലച്ചോറിലും അതിന്റെ എല്ലാ ഭാഗങ്ങളിലും അതിനാൽ മുഴുവൻ ശരീരത്തിലും അതിന്റെ എല്ലാ ഭാഗങ്ങളിലും ഉണ്ട്. (§§362-370)
69. ഇച്ഛാശക്തിയും ഹൃദയവും തമ്മിലുള്ള വിവേചനവും ശ്വാസകോശവും തമ്മിൽ ഒരു കത്തിടപാടുകൾ ഉണ്ട്. (§§371-393)
70. ഇച്ഛാശക്തിയോടെയുള്ള ഹൃദയത്തിന്റെയും വിവേകത്തോടെയുള്ള ശ്വാസകോശത്തിന്റെയും അനുരൂപതകളിൽ നിന്ന്, ഇച്ഛാശക്തിയും വിവേചനവും അല്ലെങ്കിൽ സ്നേഹം, ജ്ഞാനം എന്നിവയെക്കുറിച്ച് അറിയാൻ കഴിയുന്നതെല്ലാം നമുക്ക് പഠിക്കാം - അതിനാൽ, മനുഷ്യാത്മാവിനെക്കുറിച്ച് എല്ലാം അറിയാൻ കഴിയുന്നതാണ്. (§§394-431)
71. ഗർഭധാരണത്തിനു ശേഷമുള്ള നമ്മുടെ ആദ്യ ഘട്ടത്തിന്റെ സ്വഭാവം. (§§432)
