169. Cum Spiritus angelici, qui ab illa Tellure, venerunt in conspectum, alloquebantur nos, quaerentes quinam essemus, et quid vellemus; dicebamus quod peregrinationis causa, et quod illuc delati, et ne timeant a nobis: timebant enim quod essemus ex illis qui perturbant eos de Deo, de Fide, et de similibus, propter quos in illam plagam ad Tellurem suam se contulerunt, fugientes eos quocunque possent. Interrogati per quae perturbant, respondebant per ideam Trium, et per ideam Divini absque Humano in Deo, cum tamen sciunt et percipiunt quod Deus sit unus, et quod sit Homo. Perceptum tunc quod illi qui perturbarunt eos, et quod fugerunt, fuerint ex nostra Tellure; tum ex eo quod ex nostra Tellure sint qui ita circumvagantur in altera vita ex studio et jucundo peregrinationis quod contraxerunt in mundo; in aliis enim Telluribus non tales peregrinationes sunt: compertum dein est, quod essent Monachi, qui ex studio convertendi gentes in nostro Orbe peregrinati sunt: quapropter dicebamus eis, quod bene faciant quod fugiant illos, quia intentio illorum non est docere, sed lucrari et dominari; et quod per varia primum captare animos studeant, sed dein subjicere illos sibi ut servos. Praeterea, quod bene faciant, quod non patiantur ideam suam de Deo a talibus perturbari. Porro dicebant, quod etiam confundant illos per id, quod dicant se oportere fidem habere ac credere quae dicunt: at quod responderint illis, quod non sciant quid Fides seu quid sit credere, quum in se percipiunt quod ita sit; erant e Regno coelesti Domini, ubi omnes ex interiore perceptione sciunt vera, quae apud nos vocantur fidei; sunt enim in illustratione a Domino; secus ac illi qui in Regno spirituali sunt. Quod spiritus angelici illius Telluris ex Regno coelesti essent, videre etiam dabatur ex flammeo, ex quo ideae eorum; lux enim flammea est in Regno coelesti, et lux candida in Regno spirituali. Qui e Regno coelesti sunt, illi cum sermo est de Veris, non plus dicunt quam ita ita, vel non non, et nusquam ratiocinantur de illis num ita sit vel non ita sit; illi sunt, de quibus Dominus dicit, "Sermo vester erit ita ita, non non; quod ultra est ex malo est; " inde est quod spiritus illi dixerint, quod non sciant quid sit fidem habere seu credere; considerant hoc, sicut si aliquis diceret ad socium, qui oculis suis videt domos aut arbores, quod fidem habere debeat seu credere quod sint domus ac arbores, cum clare videt quod ita sit: tales sunt qui e Regno coelesti Domini sunt, et tales erant hi spiritus angelici. ¹ Dicebamus illis, quod pauci in nostra Tellure sint qui interiorem perceptionem habent, ex causa quia in juventute sua discunt vera et non faciunt illa: sunt enim binae facultates homini, quae vocantur Intellectus et Voluntas; qui non ultra quam in memoriam et inde aliquantum in Intellectum admittunt vera, et non in vitam, hoc est, in voluntatem, illi quia in nulla illustratione aut interiori visu a Domino possunt esse, dicunt quod credenda sint seu quod fides habenda, et quoque ratiocinantur de illis num vera sint vel non, imo nec volunt ut percipiantur aliquo visu interiori seu quadam illustratione per intellectum; ita dicunt, quia vera apud illos sunt absque luce e coelo, et illis, qui absque luce e coelo vident, falsa possunt apparere ut vera, ac vera ut falsa: inde plures ibi tanta occupavit caecitas, ut tametsi homo non faciat vera, seu vivat secundum illa, usque dicant eum per solam fidem posse salvari, sicut quod homo non foret homo ex vita et secundum illam, sed ex scientia talium quae fidei absque vita. Postea loquebamur cum illis de Domino, de amore in Ipsum, de amore erga proximum, deque regeneratione; dicendo, quod amare Dominum sit amare praecepta, quae ab Ipso, quod est, ex amore vivere secundum illa. ² Quod amor erga proximum sit velle bonum et inde facere bonum Concivi, Patriae, Ecclesiae, Regno Domini, non propter se ut videatur vel ut mereatur, sed ex affectione boni. ³ De Regeneratione, quod illi qui regenerantur a Domino, et immittunt vera illico in vitam, in interiorem perceptionem de illis veniant; at quod illi qui recipiunt vera primum in memoria, et dein volunt illa et faciunt illa, sint qui in fide sunt; nam ex fide, quae tunc vocatur conscientia, agunt. Haec dixerunt se percipere quod ita sit, proinde etiam quid fides. Loquutus sum cum illis per ideas spirituales, per quas sisti et comprehendi possunt talia in luce.

Footnotes:

10578. ‘Et dixit, Non potes videre facies Meas’: quod significet quod Divina interiora Ecclesiae, cultus, et Verbi non apparere possint genti Israeliticae, constat ex significatione ‘facierum Jehovae’ quod sint Divina interiora Ecclesiae, cultus, et Verbi, de qua supra n. 10567 10568, ex significatione ‘videre illa’ quod sit apparere; quod illa non possint apparere genti Israeliticae, constat ex eo quod hoc dicatur ac Moschen, et Mosche hic refert caput gentis Israeliticae, n. 10556. Quod ‘facies Jehovae’ sint Divina interiora Verbi, Ecclesiae, et cultus, patet etiam ex eo quod simile per ‘facies Jehovae’ significetur quod per ‘gloriam Jehovae’; dixit enim Mosche, ‘Fac videre mihi quaeso gloriam Tuam, et dixit Jehovah, Non potes videre facies Meas’, et per ‘gloriam Jehovae’ significantur Divina interiora Verbi, Ecclesiae, et cultus, videatur supra n. 10574.

[2] Quomodo cum his se habet, constare potest ex illis quae prius saepe dicta sunt, quod nempe gens Israelitica nullatenus videre potuerit interiora cultus, Ecclesiae, et Verbi, quia in externis separatis ab interno erat, ita ¹ nec potuit videre facies Jehovae; at qui in externis sunt non separatis ab interno, illi omnes possunt videre interiora Verbi, Ecclesiae, et cultus, ita facies Jehovae; inde sequitur quod qui in amore in Dominum sunt, et quoque qui in charitate erga proximum, illi videant, nam amor in Dominum et charitas erga proximum aperiunt internum hominem, quo aperto homo quoad interiora sua est in caelo inter angelos ubi Dominus.

[3] Verum paucis hic dicetur quid sit amor in Dominum seu amare Dominum: qui credit quod amet Dominum, et non vivit secundum praecepta Ipsius, maxime fallitur, nam vivere secundum illa est amare Dominum; praecepta illa sunt vera quae a Domino, ita in quibus est Dominus, quapropter quantum illa amantur, ² hoc est, quantum ex amore vivitur secundum illa, tantum amatur Dominus; causa est quia Dominus amat hominem, et ex amore vult ut felix sit in aeternum, et homo non felix ³ potest fieri nisi per vitam secundum praecepta Ipsius; per illa enim regeneratur homo et fit spiritualis, et sic potest ⁴ elevari in caelum; at amare Dominum absque vita secundum praecepta Ipsius, non est amare Ipsum, nam tunc non est aliquid apud hominem in quod influat Dominus et elevet illum ad Se, est enim sicut vas vacuum; quippe non est aliquid vitae in fide ejus, nec aliquid vitae in amore ejus, vita caeli, quae Vocatur vita aeterna, non ⁵ infunditur alicui immediate sed mediate. ⁶ Ex his constare potest quid sit amare Dominum, et quoque quid sit videre Dominum, aut facies Ipsius, ⁷ nempe quod ex fide et ex amore tali ⁸ videatur. Vivere secundum praecepta Domini est vivere secundum doctrinam ⁹ charitatis et fidei, quam videatis in praemissis ad singula capita libri Exodi. Quod ita sit, etiam docet Dominus apud Johannem, Qui habet praecepta Mea et facit illa, ille est qui amat Me; qui vero amat Me, amabitur a Patre Meo, et Ego amabo illum et manifestabo illi Me Ipsum: si quis amaverit Me, verbum Meum servabis, et Pater Meus amabit illum, et ad illum veniemus et mansionem apud illum faciemus. Qui non amat Me, verba Mea non servat, ¹⁰ 14:21, 23, 24.

Quid praeterea significatur per ‘facies Jehovae’, in articulo nunc sequente dicetur.

Footnotes: