23. (3.) De illis qui in veris sunt, et per illa spectant et tendunt ad bonum: ita de veris per quae bonum.

Quod homo amat, hoc vult; et quod homo amat aut vult, hoc cogitat et confirmat variis: quod homo amat aut vult, hoc vocatur bonum; et quod homo inde cogitat et confirmat variis, hoc vocatur verum (Arcana Coelestia 4070).

Inde nunc, quod verum fiat bonum cum fit amoris seu voluntatis, seu cum homo amat et vult illud (Arcana Coelestia 5526, 7835, 10367). Et quia amor seu voluntas est ipsa vita hominis, quod verum non vivat apud hominem cum modo scit illud et cogitat illud, sed cum amat et vult illud, et ex amore et voluntate facit illud (Arcana Coelestia 5595, 9284, [9282?],).

Quod vera inde accipiant vitam, ita ex bono (Arcana Coelestia 2434, 3111, 3607, 6077).

Proinde quod vita veris sit ex bono, et nulla vita veris absque bono (Arcana Coelestia 1589, 1947, 1997, 2579, [3579?], 3180, 4070, 4096, 4097, 4736, 4757, 4884, 5147, 5928, 9154, 9667, 9841, 10729; illustratum, Arcana Coelestia 9454, [9154?],.

Quando vera dicenda vitam adepta (Arcana Coelestia 1928).

Quod verum, cum conjungitur bono, approprietur homini, quia fit ejus vitae (Arcana Coelestia 3108, 3161).

Ut verum conjungatur bono, erit consensus ab intellectu et voluntate; cum quoque a voluntate, quod tunc conjunctio (Arcana Coelestia 3157, 3158, 3161).

Quod vera, cum regeneratur homo, intrent cum jucundo affectionis, quia amat facere illa, et quod reproducantur cum eadem affectione, quia cohaerent (, [2474?], 2487, 3040, 3066, 3074, 3336, 4018, 5893, 7967).

Quod affectio quae amoris se semper adjungat veris secundum usus vitae, et quod affectio illa reproducatur cum veris, ac vera reproducantur cum affectione (Arcana Coelestia 3336, 3824, 3849, 4205, 5893, 7967).

Quod bonum non aliud pro vero agnoscat quam quod concordat cum affectione quae amoris (Arcana Coelestia 3161).

Quod vera introducantur per jucunda et amoena convenientia (Arcana Coelestia 3502, 3512).

Quod omnis affectio veri genuina sit ex bono, et secundum id (Arcana Coelestia 4373, 8349, 8356).

Quod sic insinuatio et influxus boni in vera, ac conjunctio (Arcana Coelestia 4301).

Et quod sic vita veris (Arcana Coelestia 7917, 7967).

Quia affectio quae amoris se semper adjungit veris secundum usus vitae, quod bonum agnoscat suum verum, ac verum suum bonum (Arcana Coelestia 2429, 3101, 3102, 3161, 3179, 3180, 4358, 5407, 5835, 9637).

Quod inde conjunctio veri et boni (de qua, Arcana Coelestia 3834, 4096, 4097, 4301, 4345, 4353, 4364, 4368, 5365, 7623-7627, 7752-7762, 8530, 9258, 10555).

Quod etiam vera se agnoscant, ac mutuo consocientur (Arcana Coelestia 9079): et quod hoc sit ex influxu caeli (Arcana Coelestia 9079).

Quod bonum sit esse vitae, ac verum existere vitae inde; et quod sic bonum suum existere vitae habeat in vero, ac verum suum esse vitae in bono (Arcana Coelestia 3049, 3180, 4574, 5002, 9144, [9154?],).

Inde quod omne bonum habeat suum verum, et omne verum suum bonum, quia bonum absque vero non existit, et verum absque bono non est (Arcana Coelestia 9637).

Tum quod bonum habeat suam formam et suum quale a veris, ita quod verum sit forma et quale boni (Arcana Coelestia 3049, 4574, 6951, [6916?], 9454, [9154?],).

Et quod sic verum et bonum debeant esse conjuncta, ut sint aliquid (Arcana Coelestia 10555).

Quod inde bonum in perpetuo conatu et desiderio sit conjungendi sibi vera (Arcana Coelestia 9206, 9495; illustratum, Arcana Coelestia 9207).

Et quod vera se vicissim cum bono (Arcana Coelestia 9206).

Quod conjunctio reciproca sit, boni cum vero, et veri cum bono (Arcana Coelestia 5365, 8516).

Quod bonum agat, et verum reagat, sed ex bono (Arcana Coelestia 3155, 4380, 4757, 5928, 10729).

Quod vera spectent suum bonum ut principium et finem (Arcana Coelestia 4353).

Quod conjunctio veri cum bono se habeat sicut progressio vitae hominis ab infantia, quod primum hauriat vera scientifice, dein rationaliter, demum faciat illa suae vitae (Arcana Coelestia 3025, [3203?], 3665, 3690).

Etiam sicut cum prole, quod concipiatur, sit in utero, nascatur, adolescat, sapiat (Arcana Coelestia 3298, 3299, 3308, 3665, 3690).

Quod etiam se habeat sicut cum seminibus et humo (Arcana Coelestia 3671).

Et sicut cum aqua ad panem (Arcana Coelestia 4976).

Quod prima affectio veri non sit genuina, sed quod sicut homo perficitur, purificetur (Arcana Coelestia 3040, 3089).

Quod usque bona et vera non genuina inserviant introducendis bonis et veris genuinis, et quod priora postea relinquantur (Arcana Coelestia 3665, 3690, 3974, 3982, 3986, 4145).

Porro, quod homo ducatur per vera ad bonum, et non absque veris (Arcana Coelestia 10124, 10367).

Si homo non addiscit seu recipit vera, quod bonum non influere possit, ita quod homo non fieri possit spiritualis (Arcana Coelestia 3387).

Quod conjunctio boni et veri fiat secundum incrementum cognitionum (Arcana Coelestia 3141).

Quod vera recipiantur a quolibet secundum captum (Arcana Coelestia 3385).

Quod vera naturalis hominis sint scientifica (Arcana Coelestia 3293, 3309, 3310).

Quod scientifica et cognitiones sint sicut vasa (Arcana Coelestia 6004, 6023, 6052, 6071, 6077).

Quod vera sint vasa boni, quia recipientia (Arcana Coelestia 1946, [1496?], 1900, 2063, 2261, 2269, 3318, 3365, 3368).

Quod bonum influat per viam internam seu animae apud hominem, vera autem per viam externam seu auditus et visus, et quod conjungantur in interioribus ejus a Domino (Arcana Coelestia 3030, 3098).

Quod vera eleventur e naturali homine, ac implantentur bono in spirituali, et quod sic vera fiant spiritualia (Arcana Coelestia 3085, 3086).

Et quod postea inde influant in naturalem hominem, bonum spirituale in bonum naturalis immediate, in verum autem naturalis mediate (Arcana Coelestia 3314, 3573, 4563; illustratum, Arcana Coelestia 3314, 3576, 3616, 3969, 3995).

Verbo, quod vera tantum et taliter conjungantur bono apud hominem, quantum et qualiter homo est in bono ¹ quoad vitam (Arcana Coelestia 3834, 3843).

Quod conjunctio aliter fiat apud caelestes, aliter apud spirituales (Arcana Coelestia 10124).

Plura de conjunctione boni et veri, et quomodo fit (Arcana Coelestia 3090, 3203, 3308, 4096, 4097, 4345, 4353, 5365, 7623-7627).

Et quomodo bonum spirituale per vera formatur (Arcana Coelestia 3470, 3570).

Footnotes:

10367. ‘Et in die septimo sabbatum sabbati’: quod significet statum boni qui finis propter quem, ita cum homo fit Ecclesia ac intrat caelum, constat ex significatione ‘diei septimi’ quod sit status boni qui finis propter quem; cum enim sex dies qui praecedunt significant statum hominis qui praecedit et praeparat ad conjugium caeleste, ¹ inde dies septimus est cum homo in conjugio illo est; conjugium illud est conjunctio veri et boni apud hominem, ita cum homo fit Ecclesia ac intrat caelum; ² quod homo intret caelum, et fiat Ecclesia, cum in bono est, inde est quia Dominus influit in bonum apud hominem, et per bonum in verum ejus; influxus fit in internum hominem, ubi caelum ejus est, et per internum in externum, ubi mundus ejus est; quare nisi homo sit in bono, non aperitur internus ejus homo sed clausus manet, utcumque in veris quoad doctrinam est; et quia caelum in interno homine ³ est, ideo cum hic aperitur, ⁴ homo est in caelo, nam caelum non est in loco sed in interioribus hominis; quod homo ad imaginem et caeli et mundi creatus sit, internus ejus homo ad imaginem caeli, et externus ad imaginem mundi, videatur in locis citatis n. 9279, 9706.

[2] Quod homo totus sit qualis est quoad bonum et non quoad verum ⁵ absque bono, unusquisque qui reflectit scire potest, ⁶ per bonum ⁷ enim suum et secundum id agit cum altero, sentit cum altero, conjungit se alteri, patitur se duci ab altero, non autem per verum et secundum id, nisi hoc cum bono ejus concordat; cum dicitur bonum, intelligitur jucundum ejus, voluptas ejus, seu amor ejus, nam ⁸ omnia quae illorum sunt, illi sunt bona, et quantum sibi ipsi relinquitur, ut ex se cogitet, sunt vera quae illis ⁹ favent; inde constare potest quod homo per bonum conjungatur Domino, et nequaquam per verum absque bono.

[3] Actum quidem saepe prius est de conjunctione ¹⁰ per bonum cum Domino, ubi de regeneratione ejus ¹¹ ; sed quia homo Ecclesiae hodie multum studet veris quae fidei, et parum bono quod amoris, ¹² ac inde in ignorantia est de bono, licet adhuc aliquid de conjunctione ¹³ boni et veri, quae vocatur conjugium caeleste, dicere: homo nascitur in omnis generis mala, et inde in omnis generis falsa, ita ex se damnatus est inferno; ut itaque ab inferno eripiatur, omnino renascetur a Domino; renascentia illa est quae vocatur regeneratio; ut ergo renascatur, primum discet vera, illi qui ab Ecclesia, ex Verbo, seu ex doctrina e Verbo; Verbum et doctrina ¹⁴ ex Verbo docent quid verum et bonum, ac verum et bonum docent quid falsum et malum; nisi homo illa sciat, nequaquam potest regenerari, manet enim in suis malis et inde falsis, ac illa vocat bona, et haec vera;

[4] inde est quod cognitiones veri et boni praecedent, ac ¹⁵ intellectum hominis illustrabunt; intellectus enim homini datus est, ¹⁶ ut per cognitiones ¹⁷ boni et veri illustretur, ob finem ut recipiantur a voluntate ejus, ac fiant bonum; nam vera tunc fiunt bonum cum homo vult illa et ex velle facit illa; inde patet quomodo bonum apud hominem formatur, et quod nisi homo in bono sit, non sit e novo natus seu regeneratus ; cum itaque homo in bono est quoad voluntatem, tunc in ¹⁸ veris illius boni est quoad intellectum, intellectus enim apud hominem actualiter unum agit cum voluntate ejus, nam quod vult homo hoc cogitat cum sibi relictus est; hoc nunc est quod vocatur conjunctio veri et boni seu conjugium caeleste ¹⁹ ; sive dicas velle bonum sive amare bonum, idem est, nam quod homo ²⁰ amat hoc vult; et tunc sive dicas intelligere verum quod boni, sive credere ²¹ illud, etiam idem est; inde sequitur quod apud hominem regeneratum amor et fides unum agant; haec conjunctio, seu hoc conjugium est quod vocatur Ecclesia, et caelum, et quoque regnum Domini, ²² immo in supremo sensu Dominus apud hominem.

[5] Qui autem amant sua mala, quae vel ex hereditario acceperunt et ²³ ex infantia apud se confirmarunt, vel quae ex semet superaddiderunt ac e novo imbuerunt, illi quidem capere et quodammodo intelligere vera ex Verbo aut ex doctrina e Verbo possunt, sed usque non regenerari; quisque enim homo tenetur a Domino in illo statu quoad intellectum, ob finem ut regeneretur, at cum amat sua mala, tunc intellectuale interni ejus hominis non imbuitur illis; sed solum intellectuale externi ejus hominis, quod intellectuale est mere scientificum; tales homines non sciunt quid bonum, nec curant scire ²⁴ quid sit, se solum quid verum; inde est quod in veris, quae dicuntur fidei, ponant Ecclesiam et caelum, et non in bonis quae vitae; etiam ad favorem principii sui ²⁵ Verbum explicant variis modis; inde est quod apud tales qui non simul in ²⁶ veris sunt quoad vitam, non sit conjunctio veri et boni, ita nec Ecclesia et caelum; ²⁷ separantur etiam ab illis ²⁸ vera quae vocarunt fidei, in altera vita, nam malum voluntatis ejicit ²⁹ illa, et loco illorum succedunt falsa conformia malis in quibus sunt.

[6] Ex his nunc constare potest quid conjunctio boni et veri, quae significatur per ‘sabbatum’. Quod ea conjunctio dicatur sabbatum, est a quiete, nam sabbatum est quies; cum enim homo in primo statu est, hoc est, cum per vera ducitur ad bonum, tunc in pugnis est contra mala et falsa quae apud illum, per pugnas enim, quae sunt tentationes, discutiuntur et separantur mala et eorum falsa, nec ab illis quies est, priusquam bonum et verum conjuncta sunt; tunc quies est homini, et quies est Domino, ³⁰ nam homo non pugnat contra mala et falsa, se Dominus apud illum.

[7] Quod ‘sabbatum’ in supremo sensu significet Divinum Humanum Domini, est quia Dominus cum ³¹ in mundo fuit, ex Humano Suo pugnavit contra omnia inferna ac subjugavit illa, et simul redegit caelos in ordinem, et post hunc laborem univit Humanum Suum Divino, ac id quoque fecit Divinum Bonum; inde Ipsi tunc quies, nam contra Divinum Bonum inferna non hiscunt; inde nunc est quod per ‘sabbatum’ in supremo sensu intelligatur Divinum Humanum Domini;

[8] sed de his videantur quae prius ostensa sunt, ut quod Dominus cum in mundo fuit, Humanum Suum primum fecerit Divinum Verum, ob finem ut pugnare cum infernis posset, et illa subjugare, et quod postea glorificaverit Suum Humanum, et id fecerit Divinum Bonum Divini Amoris, in locis citatis n. 9199, 9315, tum n. 9715, 9809; quod Dominus cum in mundo fuit, gravissimas tentationes subiverit, in locis citatis n. 9528 fin. , quod inde Ipsi Divina Potentia salvandi hominem, removendo ³² ab illo inferna et sic regenerando illum, n. 10019, 10152; de bino statu hominis qui regeneratur a Domino, in locis citatis n. 9274, et quod homo non prius in caelum veniat quam cum conjunctio facta est veri et boni apud illum, n. 8516, 8539, 8722, 8772, 9139, 9832; quod regeneratio hominis sit imago glorificationis Domini, n. 3138, 3212, 3296, 3490, 4402, 5688. 14 d ut i et

Footnotes: