5938. Zeg tot uw broers; dat dit betekent ten aanzien van de ware dingen van de Kerk in het natuurlijke, namelijk dat er doorvatting is, staat vast uit de uitbeelding van de broers van Jozef, namelijk de ware dingen van de Kerk in het natuurlijke, nrs. 5403, 5419, 5458, 5512. Hier nodigt Farao de zonen van Jakob uit om in Egypte te komen met de kleine kinderen en de vrouwen en om hun vader met hen mee te brengen, want Farao zegt: Zeg tot uw broers: Doet dit en neemt uw vader; en neemt u uit het land van Egypte voertuigen voor uw kleine kinderen en voor uw vrouwen; en draagt uw vader, en komt. Jozef echter nodigt vlak hiervoor zijn vader uit en zijn broers niet anders dan zoals tot de vader behorend; hij zegt immers: Klimt op tot mijn vader en zeg tot hem: Daal neder tot mij, blijf niet staan; en gij zult wonen in het land Gosen en gij zult dicht bij mij zijn, gij en uw zonen en de zonen van uw zonen en al wat gij hebt; haast u en doet mijn vader hierheen nederdalen. De oorzaak waarom Farao de zonen van Jakob uitnodigde en Jozef de vader, blijkt niet dan alleen vanuit de innerlijke zin; en deze is dat het natuurlijke in het algemeen, dat door Farao wordt uitgebeeld, een directe verbinding heeft met de ware dingen van de Kerk in het natuurlijke, die worden uitgebeeld door de zonen van Jakob; vandaar komt het dat Farao over hen spreekt; maar het innerlijk hemelse, dat door Jozef wordt uitgebeeld, heeft niet directe verbinding met de ware dingen van de Kerk in het natuurlijke, die de zonen van Jakob zijn, maar door het geestelijk goede, dat hun vader Israël is; vandaar komt het dat Jozef over de vader spreekt.

5160. Op de dag van Farao’s geboorte; dat dit betekent toen het natuurlijke werd wederverwekt, staat vast uit de betekenis van geboren worden, namelijk wederverwekt worden, waarover hierna; en uit de uitbeelding van Farao, namelijk het innerlijk natuurlijke, nrs. 5080, 5095, hier het natuurlijke in het algemeen, omdat het innerlijk natuurlijke en het uiterlijk natuurlijke bij de wederverwekten als een handelen door overeenstemming. Dat geboren worden is wederverwekt worden, komt omdat in de innerlijke zin de geestelijke dingen worden verstaan en het geestelijk geboren worden is de wederverwekking die ook wedergeboorte wordt genoemd; waarom wanneer in het Woord van geboorte wordt gesproken, in de hemel geen andere geboorte wordt verstaan dan die welke plaatsvindt door water en geest, dat wil zeggen, door het geloof en de naastenliefde; want daardoor dat hij wordt wedergeboren of wederverwekt, wordt een mens waarlijk mens en geheel en al onderscheiden van de redeloze dieren; dan immers wordt hij een zoon en een erfgenaam van het rijk van de Heer. Dat met de geboorten die in het Woord worden vermeld, geestelijke geboorten worden aangeduid, zie de nrs. 1145, 1255, 3860, 3868, 4070, 4668.

1255. Dat:

‘naar hun geboorten’ betekent: naar gelang zij hervormd konden worden, blijkt uit de betekenis van de geboorte, zijnde de hervorming. Wanneer de mens opnieuw geboren of door de Heer wedergeboren wordt, zijn alle dingen, in het algemeen en in het bijzonder, welke hij ontvangt, geboorten. Aldus betekenen hier, omdat over de Oude Kerk gehandeld wordt, de geboorten: naar gelang zij wedergeboren kunnen worden. Wat de hervormingen van de natiën betreft: zij hebben niet allen een soortgelijke godsdienst gehad, noch een soortgelijke leer, omdat zij niet allen een soortgelijke aard hadden, en omdat zij niet allen op soortgelijke wijze waren opgevoed en van kindsbeen af op soortgelijke wijze onderwezen. De beginselen, die de mens van kindsbeen af opneemt, verbreekt de Heer nooit, maar Hij buigt ze om; wanneer er zich beginselen onder bevinden, waarin de mens heiligheid heeft gesteld, en zij van dien aard zijn, dat zij niet tegen de Goddelijke en natuurlijke orde indruisen, maar op zichzelf van geen belang zijn, laat de Heer die beginselen aan de mens, en gedoogt, dat hij daarin blijft; aldus geschiedde met vele beginselen in de tweede Oude Kerk, waarover, door de Goddelijke barmhartigheid van de Heer, in wat volgt.