603. Haec quae in hoc opere de Caelo, Mundo Spirituum, et Inferno, dicta sunt, obscura erunt illis qui non in jucundo sciendi vera spiritualia sunt sed clara illis qui in jucundo; maxime illis qui in affectione veri propter verum sunt; hoc est, qui amant verum quia est verum: quicquid enim amatur hoc intrat cum luce in mentis ideam, imprimis cum amatur verum; quia omne verum in luce est.

COLLECTA EX ARCANIS CAELESTIBUS DE LIBERO HOMINIS, DE INFLUXU, ET DE SPIRITIBUS PER QUOS COMMUNICATIONES FIUNT.

DE LIBERO.

Quod omne liberum sit amoris seu affectionis, quoniam quod homo amat, hoc libere facit (2870, 3158, 8907 [8987?] 8990, 9585, 9591).

Quia liberum est amoris, quod sit vita cujusvis (2873). Quod nihil appareat ut proprium, nisi quod ex libero (2880).

Quod sit liberum caeleste et liberum infernale (2870, 2873, 2874, 9589, 9590).

Quod liberum caeleste sit amoris caelestis, seu amoris boni et veri (1947, 2870, 2872).

Et quia amor boni et veri est a Domino, quod ipsum liberum sit duci a Domino (892, 905, 2872, 2886, 2890-2892, 9096, 9586, 9587, 9589-9591).

Quod homo in liberum caeleste introducatur a Domino per regenerationem (2874, 2875, 2882, 2892).

Quod liberum homini esse debeat, ut possit regenerari (1937, 1947, 2876, 2881, 3145, 3146, 3158, 4031, 8700).

Quod alioqui amor boni et veri non implantari possit homini, ac ei appropriari apparenter ut suum (2877, 2879, 2880, 2888). Quod nihil conjungatur homini, quod fit in coacto (2875, 8700).

Si homo ex coacto reformari posset, quod omnes salvarentur (2881).

Quod coactum in reformatione sit damnosum (4031).

Quod omnis cultus ex libero sit cultus, non autem qui ex coacto (1947, 2880, 7349, 10097).

Quod paenitentia fieri debeat in statu libero, et quod quae fit in statu coacto non valeat (8392).

Status coacti, quinam (8392).

Quod datum sit homini ex libero rationis agere, ut ei provideatur bonum, et quod ideo homo sit in libero cogitandi et volendi etiam malum, et quoque faciendi quantum non leges vetant (10777).

Quod homo teneatur a Domino inter caelum et infernum, et sic in aequilibrio, ut sit in libero propter reformationem (5982, 6477, 8209, 8907 [8987?]).

Quod id maneat quod inseminatur in libero, non autem quod in 9588).

Quod ideo nusquam alicui auferatur liberum (2876, 2881). Quod nullus a Domino cogatur (1937, 1947).

Quod se cogere sit ex libero, non autem cogi (1937, 1947). Quod homo se cogere debeat ad resistendum malo (1937, 1947, 7914).

Et quoque ad faciendum bonum sicut a se, sed usque agnoscere quod sit a Domino (2883, 2891, 2892, 7914).

Quod homini fortius liberum sit in pugnis tentationum, in quibus vincit, quoniam tunc se homo interius cogit ad resistendum [malis], tametsi aliter apparet (1937, 1947, 2881).

Quod liberum infernale sit duci ab amoribus sui et mundi, et eorum concupiscentiis (2870, 2873).

Quod illi qui in inferno sunt, non sciant aliud liberum (2871).

Quod liberum caeleste tantum distet a libero infernali, quantum caelum ab inferno (2873, 2874).

Quod liberum infernale, quod est duci ab amoribus sui et mundi, non sit liberum, sed servum (2884, 2890).

Quoniam servum est duci ab inferno (9586, 9589-9591)

DE INFLUXU Quod omnia influant quae homo cogitat et quae vult, ab experientia (904, 2886-2888, 4151, 4319, 4320, 5846, 5848, 6189, 6191, 6194, 6197-6199, 6213, 7147, 10219).

Quod homo possit intueri res, cogitari, et analytice concludere, sit ex influxu (1288 [1285, 2888?] 4319, 4320). Quod homo non vivere uno momento possit, si ei auferatur influxus e mundo spirituali, [ab] experientia (2887, 5849, 5854, 6321).

Quod vita quae influit a Domino, varietur secundum statum hominis, et secundum receptionem (2069, 5986, 6472, 7343). Quod apud malos bonum quod influit a Domino vertatur in malum, ac verum in falsum, ab experientia (3643 [3642, 3743?] 4632).

Quod tantum recipiatur bonum et verum, quod continue influit a Domino, quantum non obstat malum et falsum (2411, 3142, 3147, 5828).

Quod omne bonum influat a Domino, ac omne malum ab inferno (904, 4151).

Quod homo credat hodie, omnia in se esse, et ex se esse, cum tamen influunt, et hoc sciat ex doctrinali ecclesiae, quod docet quod omne bonum sit a Deo, et omne malum ex diabolo (4249, 6193, 6206).

At si homo crederet secundum doctrinale, tunc malum non sibi appropriaret, nec bonum faceret suum (6206, 6324, 6325). Quam felix status hominis foret, si crederet quod omne bonum influat a Domino, et omne malum ab inferno (6325).

Qui negant caelum, aut nihil de illo sciunt, quod nesciant quod aliquis influxus inde sit (4322, 5649, 6193, 6479). Quid influxus, illustratum per comparationes (6428 [6128?] 6180, [6190?] 9407).

Quod omne vitae a Primo Fonte vitae influat, quia inde est, et quod continue influat, ita a Domino (3001, 3318, 3237 [3337?] 3338, 3344, 3484, 3619, 3741-3743, 4318-4320, 4417, 4524, 4882, 5847, 5986, 6325, 6468-6470, 6479, 9276, 10196).

Quod influxus spiritualis sit, et non physicus, ita quod influxus sit e spirituali mundo in naturalem, et non e naturali in spiritualem (3219, 5119, 5259, 5427, 5428, 5477, 6322, 9110 [9109?] 9111 [9100?]).

Quod influxus sit per internum hominem in externum, seu per spiritum in corpus, et non vicissim, quia spiritus hominis est in spirituali mundo, et corpus in naturali (1702, 1707, 1940, 1954, 5119, 5259, 5779, 6322, 9380 [9110?]).

Quod internus homo in mundo spirituali sit, et externus in mundo naturali (978, 1015, 3628, 4459, 4523[?] 4524[?] 6057, 6309, 9701-9709, 10156, 10472).

Quod appareat sicut influxus sit ab externis apud hominem in interna, sed quod sit fallacia (3721).

Quod apud hominem influxus sit in ejus rationalia, et per haec in scientifica, et non vicissim (1495, 1707, 1940).

Ordo influxus qualis (775, 880, 1096, 1495, 7270). Quod influxus sit immediatus a Domino, et quoque mediatus per mundum spiritualem seu caelum (6063, 6307, 6472, 9682, 9683). Quod influxus Domini sit in bonum apud hominem, et per bonum in verum, non autem vicissim (5483 [5482?] 5649, 6027, 8685, 8701, 10153).

Quod bonum det facultatem recipiendi influxum a Domino, non autem verum absque bono (8321).

Quod nihil noceat quod influit in cogitationem, sed quod in voluntatem, quoniam hoc appropriatur homini (6308).

Quod influxus communis sit (5850). Quod ille sit continuus conatus agendi secundum ordinem (6211).

Quod ille influxus sit in vitas animalium (5850). Et quoque in subjecta regni vegetabilis (3648).

Quod etiam secundum influxum communem cadat cogitatio in loquelam, et voluntas in actiones et gestus apud hominem (5862, 5990, 6192, 6211).

DE SUBJECTIS.

Quod spiritus a societatibus spirituum emissi ad alias societates, tum ad aliquos spiritus, dicantur subjecta (4403, 5856).

Quod communicationes in altera vita fiant per tales emissarios spiritus (4403, 5856, 5983).

Quod spiritus, qui emissus inservit pro subjecto, non cogitet ex se, sed ex illis a quibus emissus (5985, 5986, 5987). Plura de illis spiritibus (5988, 5989).

2892. Qui in bono vivit, et credit quod Dominus regat universum, et quod ab Ipso solo omne bonum quod est amoris et charitatis, et omne verum quod est fidei, immo quod ab Ipso vita, ita quod ‘ab Ipso vivamus, moveamur, et simus’, is in tali statu est ut donari possit libero caelesti, et cum hoc etiam pace, nam tunc unice ¹ fidit Domino, et curat cetera nihil, ² et certus est quod tunc omnia ad ejus bonum, beatum et felix in aeternum, tendant. At qui credit semet ipsum regere, is continue inquietatur, fertur in cupiditates, in sollicitudines de futuris, et sic in multiplices anxietates; et quia ita credit, etiam cupiditates mali et persuasiones falsi ei adhaerent.

Footnotes:

904. Quod ‘locutus est Deus ad Noahum’ significet Domini praesentiam apud hunc hominem Ecclesiae, constare potest ab interno sensu Verbi. Dominus cum unoquovis homine loquitur, nam quicquid est bonum et verum quod vult et cogitat homo, est a Domino: sunt apud unumquemvis hominem ad minimum bini spiritus mali et bini angeli; illi excitant mala ejus, hi autem inspirant bona et vera; omne bonum et veram quod angeli inspirant, est Domini, ita Dominus continue loquitur cum homine, sed prorsus aliter apud unum hominem quam apud alterum; cum illis qui se a spiritibus malis abduci patiuntur loquitur Dominus sicut absens seu e longinquo, vix ut dici queat quod loquatur; at cum illis qui a Domino ducuntur, loquitur Dominus praesentius; quod satis constare potest inde quod nusquam aliquis cogitare possit aliquid bonum et verum nisi a Domino;

[2] praesentia Domini praedicatur secundum statum amoris erga proximum et fide in quo est homo; in amore erga proximum est Dominus praesens, quia in omni bono, non ita in fide, ut eam vocant, absque amore; fide absque amore et charitate est separatum quid, aut disjunctum; ubi cumque conjunctio, erit medium conjungens, quod solum est amor e charitas; cuivis hoc constare potest ex eo quod Dominus misereatur cujusvis et unumquemvis amet et unumquemvis felicem facere in aeternum vult; qui ergo non est in tali amore ut aliorum misereatur alios amet et illos felices facere velit, is non potest esse conjunctus Domino quia dissimilitudo, et nihil minus quam imago; intueri Dominum per fidem, ut aiunt, et ¹ odisse proximum, est non solum longinquo stare, sed etiam inter se et Dominum habere profundum infernale, in quod caderet si propius accedere vellet; nam est odium contra proximum, profundum illud infernale quod est intermedium:

[3] praesentia Domini apud hominem tunc primum datur cum amat proximum; in amore est Dominus; et quantum homo in amore, tantum est Dominus praesens; et quantum Dominus est praesens, tantum loquitur cum homine; homo nescit aliter quam quod cogitet ex se sed homo non unicam ideam cogitationis et ne quidem minimum idea habet a se, sed quod malum et falsum est, habet per malos spiritus ab inferno, et quod bonum et verum est, habet per angelos a Domino; talis est influxus, inde vita ejus et inde commercium ejus animae cum corpore. Ex his constare potest quid sit quod ‘Deus locutus a Noahum’; aliud significat ‘dicere ad aliquem’, ut Gen. 1:29; ² 3:13, 14, 17; 4:6, 9, 15; 6:13; 7:1;

et aliud ‘loqui ad aliquem’; hic ‘loqui a Noahum’ est praesens esse, quia nunc de regenerato homine agitur qui donatus charitate.

Footnotes: