72. (Vers. 16.) "Et habens in dextra sua manu stellas septem." - Quod significet cognitiones boni et veri omnes ab Ipso, constat ex significatione "habere in dextra sua manu", quod sit ab Ipso; "manus" enim significat potentiam, et inde quicquid est apud illum, ita quoque quicquid ab illo; quod "dextra manus" dicatur, est quia "dextra manus" significat potentiam boni per verum; (quod "manus" significet potentiam, videatur n. 878, 3091, 4931-4937, 6947, ¹ 10019; et inde quod significet quicquid apud illum, ita quoque quicquid ab illo, n. 9133, 10019, 10405; quod "dextra manus" significet potentiam boni per verum, n. 9604, 9736, 10061; et quod "dextra Jehovae" significet Divinam potentiam Domini, ita omnipotentiam, n. 3387, 4592, 4933, 7518, 7673, 8281, 9133, 10019); et ex significatione "stellarum", quod sint cognitiones boni et veri (de qua sequitur); et ex significatione "septem", quod sint omnes (de qua supra, n. 20, 24).

[2] Quod "stellae" significent cognitiones boni et veri, ita bona et vera, est ex apparentia in mundo spirituali; ibi enim Dominus apparet ut Sol, et angeli e longinquo ut stellae; quod angeli ita appareant, est ex receptione lucis ex Domino ut Sole, ita ex receptione Divini Veri quod a Domino, nam hoc est lux caeli. Inde est quod dicatur apud Danielem,

"Intelligentes fulgebunt sicut splendor expansi, et justificantes multos ut stellae in aeternum" (12:3);

"intelligentes" sunt qui in veris, et "justificantes" qui in bonis (videatur in opere De Caelo et Inferno 346-348).

[3] Cum notum est (aliquibus) quod "sol" significet Dominum quoad Divinum Amorem, ita quoque Divinum Amorem a Domino, et quod "stellae" significent vera ecclesiae et illorum cognitiones, illi scire possunt quid in Verbo significatur per quod "sol obscurabitur", et quod "stellae non lucebunt", et quoque quod "cadent e caelo"; et praeterea quid "stellae" significant alibi in Verbo ubi nominantur; ut in sequentibus his locis:

- Apud Esaiam,

Ponam "terram in vastitatem, ut peccatores ejus perdat ex ea: stellae caelorum et sidera eorum non lucebunt luce sua; obtenebrabitur sol in ortu suo, et luna non splendere faciet lucem suam" (13:9, 10):

agitur ibi de vastatione ecclesiae, quae est cum non amplius bonum amoris et vera fidei; "terra" quae in vastitatem: ponetur est ecclesia; quod "terra" sit ecclesia, videatur supra (n. 29).

[4] Apud Ezechielem,

"Obtegam cum exstinxero te (caelos), et atrabo stellas, solem nube obtegam, et luna non lucere faciet lucem suam; omnia luminaria lucis .... atrabo super te, et dabo tenebras super terra" (32:7, 8);

"tenebrae super terra", sunt falsa in ecclesia.

Apud Joelem,

"Sol et luna atrati erunt, et stellae contrahent splendorem suum" (2:10, 11 ; cap. 4:15 [B.A. Joel 3:15);

apud Matthaeum,

In consummatione saeculi "post afflictionem dierum sol obscurabitur, luna non dabit lucem suam, et stellae cadent de caelo, et virtutes caelorum commovebuntur" (24:29; Matthaeum 13:24);

apud Danielem,

Ex uno de cornibus hirci caprarum "exivit cornu unum de exiguo, et crevit valde versus meridiem, et versus ortum, et versus decus, et crevit versus exercitum caelorum, et dejecit .... de exercitu et de stellis, et conculcavit eos; immo usque ad Principem exercitus extulit se" (8:9-11).

"exercitus caelorum" sunt bona et vera ecclesiae in complexu (n. 3448, 7236, 7988, 8019); in specie, quae pugnant contra falsa (n. 7277 ² ); inde Jehovah dicitur "Jehovah Zebaoth", hoc est, Exercituum (n. 3448, 7988).

[5] In Apocalypsi,

Draco cauda "traxit tertiam partem stellarum caeli in terram" (12:4);

"stellae" etiam ibi sunt bona et vera ecclesiae et cognitiones eorum; "tertia pars" est plurima pars; quid autem "draco", dicetur in sequentibus. Alibi,

"Stellae caeli ceciderunt in terram" (Apocalypsis 6:13);

alibi,

"Stella e caelo lapsa est in terram" (Apocalypsis 9:1);

alibi,

"Cecidit e caelo stella magna, ardens velut lampas; cecidit in tertiam partem fluviorum et in fontes aquarum" (Apoc. 8:10 ³ );

quia "stellae" significant vera et bona ecclesiae, et cognitiones eorum, per "cadere illas e caelo" significatur quod illa pereant.

Apud Davidem,

Jehovah "numerat numerum stellarum, omnibus nomina vocat" (Psalmuss 147:4);

apud eundem,

"Laudate Jehovam sol et luna, laudate Ipsum omnes stellae lucis" (Psalmuss 148:3);

in Libro Judicum,

"Venerunt reges, .... pugnarunt e caelo, pugnarunt stellae de viis suis" ([5:19,] 20).

Quoniam angeli in caelo spirituali lucent ut stellae, et quoniam omnia vera et bona quae apud illos sunt a Domino, ideo Dominus sicut vocatur "Angelus" etiam vocatur "Stella"; ut apud Mosen,

"Orietur Stella ex Jacobo, et Sceptrum surget ex Israele" (Numeri 24:17);

et in Apocalypsi,

"Jesus .... Stella splendida et matutina" (22:16).

Inde patet unde erat quod

Sapientes ex oriente viderint stellam, et secuti illam, et quod illa steterit ubi Jesus erat natus (Matthaeus 2:1, 2, 9).

Ex his nunc sciri potest quid significatur per "septem stellas" quae in dextra manu Filii hominis, qui ibi est Dominus quoad Divinum Humanum (videatur supra, n. 63)

Footnotes:

24. "Et a septem spiritibus." - Quod significet Divinum in Caelo, constat ex significatione "septem", quod sint plenum, et inde omnes, et quod dicantur de sanctis Divinis quae procedunt a Domino (de qua supra, n. 20); et ex significatione "spirituum", quod sint illi ex quibus caelum, nam omnes illi vocantur spiritus Dei, quoniam Spiritus Dei est Divinum procedens, seu Divinum Verum unitum Divino Bono in caelo et in ecclesia (de qua n. 9818), ac Divinum procedens seu Divinum Verum unitum Divino Bono format et creat angelum, ita facit illum secundum quale et quantum receptionis (ut ostensum videatur in opere De Caelo et Inferno 7-12): ex quibus patet, quod per "septem spiritus", de quibus plura dicentur in sequentibus, non intelligantur septem spiritus, sed omnes in caelo; sicut per "septem Ecclesias" non intelliguntur septem ecclesiae, sed omnes qui in veris ex bono sunt, seu qui ab ecclesia (de qua re supra, n. 20). Ex his intellectis patet arcanum, quid intelligitur per "Jehovam Deum" in Verbo; quod nempe per "Jehovam" intelligatur Divinum Esse, et per "Deum" Divinum Existere in caelo. Quod Divinum quod intelligitur per "Deum" sit Divinum Existere in caelo, est quia Divinum ibi est in pluribus; ideo in lingua Hebraea Deus vocatur "Elohim", in plurali; ac ideo angeli vocantur "dii"; non quod illi sint dii, sed quia Divinum Domini, quod est in illis, intelligitur per "Deum." (Quod in Verbo Jehovah dicatur ab esse seu essentia, et Deus ab existere seu existentia, videatur n. 300, 3910, 6905. Quod etiam Divinum Esse sit Divinum Bonum, et quod Divinum Existere sit Divinum Verum, n. 3061, 6280, 6880, 6905, 10579; et in genere, quod bonum sit esse, et verum sit existere inde, n. 5002. Quod angeli dicantur "dii" ex receptione Divini Veri procedentis a Divino Bono Domini, n. 4295, 4402, 7268, 7873, 8301, 8192. Et quod Divinum Verum unitum Divino Bono in caelo una voce dicatur Divinum Verum, in opere De Caelo et Inferno 13, 133, ¹ 140.)

Footnotes:

6280. Quod ‘angelus redimens’ sit Dominus quoad Divinum Humanum, constat ex eo quod Dominus per quod assumpsit Humanum et id Divinum fecit, redemerit hominem, hoc est, liberaverit illum ab inferno; quapropter Dominus quoad Divinum Humanum Suum vocatur Redemptor. Quod Divinum Humanum dicatur angelus. est quia per angelum significatur missus, et Dominus quoad Divinum Humanum dicitur ‘Missus’, ut patet a plurimis locis in Verbo evangelistarum; et praeterea Divinum Humanum ante Adventum Domini in mundum, fuit Ipse Jehovah influens per caelum cum loquebatur Verbum; Jehovah enim supra caelos fuit, at quod ab Ipso transivit per caelos, hoc fuit tunc Divinum Humanum; nam per influxum Jehovae in caelum ¹ retulit hominem, ac Ipsum Divinum inde, fuit Divinus Homo: hoc nunc est Divinum Humanum ab aeterno, et est quod vocatur Missum, per quod intelligitur procedens, estque hic idem ac angelus.

[2] Sed quia Jehovah per id Suum Divinum Humanum non potuit influere amplius apud homines, quia ii se in tantum removerant a Divino illo, idcirco assumpsit humanum, et hoc Divinum fecit, ac ita per influxum inde in caelum, usque ad illos in genere humano qui reciperent bonum charitatis et verum fidei a Divino Humano, quod ita visibile factum, pertingere potuit, et illos sic ab inferno liberare; quod aliter nusquam fieri potuit; haec liberatio est quae vocatur Redemptio, et Ipsum Divinum Humanum quod liberavit seu redemit, ² quod vocatur angelus redimens.

[3] Sed sciendum quod Dominus quoad Divinum Humanum, sicut quoad Ipsum Divinum, sit supra caelum, nam est Sol qui illuminat caelum, ita quod caelum sit longe infra Ipsum; Divinum Humanum quod est in caelo, est Divinum Verum quod procedit ab Ipso, quod est lux ab Ipso ut a sole; Dominus quoad Suam Essentiam non est Divinum Verum, nam hoc est ab Ipso sicut lux a sole, sed est Ipsum Divinum Bonum, unum cum Jehovah.

[4] Divinum Humanum Domini etiam aliis in locis in Verbo dicitur angelus; ut cum apparuit Mosi in rubo, de quo ita in Exodo, Cum Moses venit ad montem Dei, ad Horebum, apparuit angelus Jehovae illi in flamma ignis e medio rubi:... vidit Jehovah quod Moses secederet ad videndum, ideo clamavit ad illum Deus e medio rubi... Et porro dixit, Ego sum Deus patris tui, Deus Abrahami, Deus Jishaki, et Deus Jacobi, 3:1, 2, 4, 6; est Divinum Humanum Domini quod ibi ‘angelus Jehovae’ vocaturi qui quod fuerit Ipse Jehovah, dicitur clare; quod Jehovah fuerit ib, in Divino Humano, constare potest ex eo quod Ipsum Divinum non nisi quam per Divinum Humanum potuerit apparere, secundum Domini verba apud Johannem, Deum nemo vidit unquam, Unigenitus Filius, Qui in sinu Patris est, Ille exposuit, 1:18;

et alibi, Neque vocem Patris audivistis unquam, neque speciem Ipsius vidistis, 5:37.

[5] Porro, Dominus quoad Divinum Humanum dicitur angelus ubi agitur de ducendo populo in terram Canaanem, de quo ita in Exodo, Ecce Ego mitto angelum coram te ad custodiendum te in via, et ad deducendum te ad locum quem praeparavi: caveto tibi a faciebus ipsius, ... quia non sustinebit praevaricationem vestram, quoniam nomen Meum in medio illius est, 23:20, 21, 23; quod ‘angelus’ ibi ³ sit Divinum Humanum, patet ex eo quod dicatur ‘quoniam nomen Meum in medio illius est’, hoc est, Ipse Jehovah; per ‘nomen Meum’ significatur quale Jehovae, quod ⁴ est in Divino Humano; quod Dominus quoad Divinum Humanum sit ‘nomen Jehovae’, videatur n. 2628; et quod ‘nomen Dei’ sit quale, tum omne in uno complexu per quod colitur Deus, n. 2724, 3006:

[6] apud Esaiam,

In omni angustia illorum, Ipsi angustia, et angelus facierum Ipsius ⁵ liberavit illos; ob amorem Suum, et indulgentiam Suam Hic redemit illos, et assumpsit illos, et portavit illos omnibus diebus aeternitatis, 63:9;

quod ‘angelus facierum Jehovae’ sit Dominus quoad Divinum Humanum, patet, nam dicitur quod redemit illos:

apud Malachiam, Ecce subito veniet ad templum Suum Dominus, Quem vos quaeritis, et angelus foederis Quem vos desideratis, ecce venit, inquit Jehovah Zebaoth. Quis vero sustinebit diem Adventus Ipsius, et quis consistet cum apparuerit?... tunc suavis erit Jehovae minhah Jehudae et Hierosolymae, juxta dies aeternitatis, et juxta annos priores, 3:1, 2, 4; quod ‘angelus foederis’ sit Dominus quoad Divinum Humanum, manifeste constat, nam agitur de Ipsius Adventu; quod ‘tunc suavis erit Jehovae minhah Jehudae et Hierosolymae’ significat quod suavis erit tunc cultus ex amore et fide in Ipsum; quod per ‘Jehudam’ ibi non intelligatur Jehudah, nec per ‘Hierosolymam’ Hierosolyma, clare patet, nam nec tunc nec postea minhah Jehudae et Hierosolymae suavis fuit; quod ‘dies aeternitatis’ sint status Ecclesiae Antiquissimae quae caelestis, et ‘anni priores’ status Ecclesiae Antiquae quae spiritualis, videatur n. 6239. Praeterea per ‘angelum’ in Verbo in sensu interno non significatur angelus sed aliquod Divinum in Domino, n. 1925, ⁶ 2319, 2821, 3039, 4085.

Footnotes: