7233. To je Aron i Mojsije, označava da je od njih bila i doktina i Božanski Zakon među njima. Ovo se vidi iz reprezentacije Arona, što označava doktrinu Crkve (vidi br. 6998, 7009, 7052). Božanski Zakon i doktrina, kod onih koji su u duhovnoj Crkvi, postoji uglavom iz Reči, ali i u primeni na veru i ljubav prema bližnjemu, koja prevladava kod onihkoji su ustanovili Crkvu; od njih neznači od Mojsija i Arona, nego od ljubavi prema bližnjemu i veri, što je pretstavljeno Levijem, Šimunom, i Rubenom, o kojima je bilo govora. O ovome predmetu, treba dalje primetiti, da doktrina duhovne Crkve nije doktrina istine Božanske same, jer oni koji pripadaju duhovnoj Crkvi nemaju opažanje istine Božanske kao oni koji pripadaju nebeskoj

Crkvi, a umesto opažanja oni imaju savest, koja se oblikuje od istine i dobra, od bilo koje vrste, koju oni priznaju unutar svoje Crkve. Da su oni koji su u duhovnoj Crkvi relativno u tami u pogledu istina vere, vidi br. 86, 6865, 6945. Otuda to da svako u duhovnoj Crkvi priznaje kao istinu vere ono što su diktirali oni koji su je ustanovili, bez ispitivanje iz Reči da li je to istina sama. Pa čak i da ispituju, ako nisu preporođeni i uz to prosvetljeni, oni je ne bi našli, iz razloga što doista njihovo Intelektualno može biti prosvetljeno, ali novo Voljno nemože da primi uticaj ni od jednog drugog dobra nego samo od onoga koje je potvrđeno preko povezivanja s istinom primljenom u Crkvi; jer u njima je sebično Voljno srušeno, a novo Voljno se oblikuje u intelektualnom delu (vidi br. 863, 875, 4328, 5113); a kada se sebično Voljno odvoji od novog Voljnog koje je u intelektualnom delu, svetlost (lumen) tamo je slaba, slična noćnoj svetlosti (lumen) od meseca i zvezda u odnosu na svetlost dana (lumen) od sunca; otuda to da se u unutrašnjem smislu Reči mesecom označava dobro duhovne ljubavij dok se suncem označava dobro nebeske ljubavi (vidi br. 30-38, 1529, 1530, 2495, 4060). Pošto je ovakav slučaj s duhovnom Crkvom, ne iznenađuje da je kod većine vera ono suštinsko Crkve, a ne ljubav prema bližnjemu, i da nemaju doktrinu o ljubavi prema bližnjemu. To što imaju svojedoktrine iz Reči, ne čini ih Božanskim istinama, jer se iz smisla slova u Reči može izleći svaka doktrina, pa se onda zgrabi ono što pogoduje nekome, tako obmana umesto istine, kao što je slučaj s doktrinama kod Jevreja,

Sicinijanaca, i mnogih drugih; a to se ne može desiti ako se doktrina stvara od unutrašnjeg smisla. Unutrašnji smisao, kao što je pokazano, nije samo onaj smisao koji je sakriven u spoljašnjem smislu, nego onaj smisao koji se izvodi iz pravog upoređivanja mnogih odlomaka doslovnog smisla, ali ovaj smisao opažaju samo oni koji su prosvetljeni od Gospoda u pogledu Intelektualnog; jer prosvetljeno Intelektualno razlikuje između prividnihistina i stvarnih istina, osobito između obmana i istina , iako se tu ne sudi o stvarnim istinama samim. Ali Intelektualno ne može biti prosvetljeno ako se ne veruje da je ljubav prema Gospodu i ljubav prema bližnjemu glavne i suštinske u Crkvi. Onaj koji polazi od priznavanja ovih, pod uslovim da je i sam u njima, vidi bezbrojne istine, i mnoge tajne koje mu se otkrivaju, a ovo dolazi od unutarnjeg priznavanja, u skladu sa stepenom u kojem prima od Gospoda prosvetljenje.