New Christian Bible Study

The Bible

 

Jeremiah 39

Study

   

1 ο λογος ο γενομενος παρα κυριου προς ιερεμιαν εν τω ενιαυτω τω δεκατω τω βασιλει σεδεκια ουτος ενιαυτος οκτωκαιδεκατος τω βασιλει ναβουχοδονοσορ βασιλει βαβυλωνος

2 και δυναμις βασιλεως βαβυλωνος εχαρακωσεν επι ιερουσαλημ και ιερεμιας εφυλασσετο εν αυλη της φυλακης η εστιν εν οικω του βασιλεως

3 εν η κατεκλεισεν αυτον ο βασιλευς σεδεκιας λεγων δια τι συ προφητευεις λεγων ουτως ειπεν κυριος ιδου εγω διδωμι την πολιν ταυτην εν χερσιν βασιλεως βαβυλωνος και λημψεται αυτην

4 και σεδεκιας ου μη σωθη εκ χειρος των χαλδαιων οτι παραδοσει παραδοθησεται εις χειρας βασιλεως βαβυλωνος και λαλησει στομα αυτου προς στομα αυτου και οι οφθαλμοι αυτου τους οφθαλμους αυτου οψονται

5 και εισελευσεται σεδεκιας εις βαβυλωνα και εκει καθιειται

6 και λογος κυριου εγενηθη προς ιερεμιαν λεγων

7 ιδου αναμεηλ υιος σαλωμ αδελφου πατρος σου ερχεται προς σε λεγων κτησαι σεαυτω τον αγρον μου τον εν αναθωθ οτι σοι κριμα παραλαβειν εις κτησιν

8 και ηλθεν προς με αναμεηλ υιος σαλωμ αδελφου πατρος μου εις την αυλην της φυλακης και ειπεν μοι κτησαι τον αγρον μου τον εν γη βενιαμιν τον εν αναθωθ οτι σοι κριμα κτησασθαι και συ πρεσβυτερος και εγνων οτι λογος κυριου εστιν

9 και εκτησαμην τον αγρον αναμεηλ υιου αδελφου πατρος μου και εστησα αυτω επτα σικλους και δεκα αργυριου

10 και εγραψα εις βιβλιον και εσφραγισαμην και διεμαρτυραμην μαρτυρας και εστησα το αργυριον εν ζυγω

11 και ελαβον το βιβλιον της κτησεως το εσφραγισμενον και το ανεγνωσμενον

12 και εδωκα αυτο τω βαρουχ υιω νηριου υιου μαασαιου κατ' οφθαλμους αναμεηλ υιου αδελφου πατρος μου και κατ' οφθαλμους των εστηκοτων και γραφοντων εν τω βιβλιω της κτησεως και κατ' οφθαλμους των ιουδαιων των εν τη αυλη της φυλακης

13 και συνεταξα τω βαρουχ κατ' οφθαλμους αυτων λεγων

14 ουτως ειπεν κυριος παντοκρατωρ λαβε το βιβλιον της κτησεως τουτο και το βιβλιον το ανεγνωσμενον και θησεις αυτο εις αγγειον οστρακινον ινα διαμεινη ημερας πλειους

15 οτι ουτως ειπεν κυριος ετι κτηθησονται αγροι και οικιαι και αμπελωνες εν τη γη ταυτη

16 και προσευξαμην προς κυριον μετα το δουναι με το βιβλιον της κτησεως προς βαρουχ υιον νηριου λεγων

17 ω κυριε συ εποιησας τον ουρανον και την γην τη ισχυι σου τη μεγαλη και τω βραχιονι σου τω υψηλω και τω μετεωρω ου μη αποκρυβη απο σου ουθεν

18 ποιων ελεος εις χιλιαδας και αποδιδους αμαρτιας πατερων εις κολπους τεκνων αυτων μετ' αυτους ο θεος ο μεγας και ισχυρος

19 κυριος μεγαλης βουλης και δυνατος τοις εργοις ο θεος ο μεγας ο παντοκρατωρ και μεγαλωνυμος κυριος οι οφθαλμοι σου εις τας οδους των υιων των ανθρωπων δουναι εκαστω κατα την οδον αυτου

20 ος εποιησας σημεια και τερατα εν γη αιγυπτω εως της ημερας ταυτης και εν ισραηλ και εν τοις γηγενεσιν και εποιησας σεαυτω ονομα ως η ημερα αυτη

21 και εξηγαγες τον λαον σου ισραηλ εκ γης αιγυπτου εν σημειοις και εν τερασιν και εν χειρι κραταια και εν βραχιονι υψηλω και εν οραμασιν μεγαλοις

22 και εδωκας αυτοις την γην ταυτην ην ωμοσας τοις πατρασιν αυτων γην ρεουσαν γαλα και μελι

23 και εισηλθοσαν και ελαβοσαν αυτην και ουκ ηκουσαν της φωνης σου και εν τοις προσταγμασιν σου ουκ επορευθησαν απαντα α ενετειλω αυτοις ουκ εποιησαν και εποιησας συμβηναι αυτοις παντα τα κακα ταυτα

24 ιδου οχλος ηκει εις την πολιν ταυτην συλλαβειν αυτην και η πολις εδοθη εις χειρας χαλδαιων των πολεμουντων αυτην απο προσωπου μαχαιρας και του λιμου ως ελαλησας ουτως εγενετο

25 και συ λεγεις προς με κτησαι σεαυτω αγρον αργυριου και εγραψα βιβλιον και εσφραγισαμην και επεμαρτυραμην μαρτυρας και η πολις εδοθη εις χειρας χαλδαιων

26 και εγενετο λογος κυριου προς με λεγων

27 εγω κυριος ο θεος πασης σαρκος μη απ' εμου κρυβησεται τι

28 δια τουτο ουτως ειπεν κυριος ο θεος ισραηλ δοθεισα παραδοθησεται η πολις αυτη εις χειρας βασιλεως βαβυλωνος και λημψεται αυτην

29 και ηξουσιν οι χαλδαιοι πολεμουντες επι την πολιν ταυτην και καυσουσιν την πολιν ταυτην εν πυρι και κατακαυσουσιν τας οικιας εν αις εθυμιωσαν επι των δωματων αυτων τη βααλ και εσπενδον σπονδας θεοις ετεροις προς το παραπικραναι με

30 οτι ησαν οι υιοι ισραηλ και οι υιοι ιουδα μονοι ποιουντες το πονηρον κατ' οφθαλμους μου εκ νεοτητος αυτων

31 οτι επι την οργην μου και επι τον θυμον μου ην η πολις αυτη αφ' ης ημερας ωκοδομησαν αυτην και εως της ημερας ταυτης απαλλαξαι αυτην απο προσωπου μου

32 δια πασας τας πονηριας των υιων ισραηλ και ιουδα ων εποιησαν πικραναι με αυτοι και οι βασιλεις αυτων και οι αρχοντες αυτων και οι ιερεις αυτων και οι προφηται αυτων ανδρες ιουδα και οι κατοικουντες ιερουσαλημ

33 και επεστρεψαν προς με νωτον και ου προσωπον και εδιδαξα αυτους ορθρου και εδιδαξα και ουκ ηκουσαν επιλαβειν παιδειαν

34 και εθηκαν τα μιασματα αυτων εν τω οικω ου επεκληθη το ονομα μου επ' αυτω εν ακαθαρσιαις αυτων

35 και ωκοδομησαν τους βωμους τη βααλ τους εν φαραγγι υιου εννομ του αναφερειν τους υιους αυτων και τας θυγατερας αυτων τω μολοχ βασιλει α ου συνεταξα αυτοις και ουκ ανεβη επι καρδιαν μου του ποιησαι το βδελυγμα τουτο προς το εφαμαρτειν τον ιουδαν

36 και νυν ουτως ειπεν κυριος ο θεος ισραηλ επι την πολιν ην συ λεγεις παραδοθησεται εις χειρας βασιλεως βαβυλωνος εν μαχαιρα και εν λιμω και εν αποστολη

37 ιδου εγω συναγω αυτους εκ πασης της γης ου διεσπειρα αυτους εκει εν οργη μου και τω θυμω μου και παροξυσμω μεγαλω και επιστρεψω αυτους εις τον τοπον τουτον και καθιω αυτους πεποιθοτας

38 και εσονται μοι εις λαον και εγω εσομαι αυτοις εις θεον

39 και δωσω αυτοις οδον ετεραν και καρδιαν ετεραν φοβηθηναι με πασας τας ημερας εις αγαθον αυτοις και τοις τεκνοις αυτων μετ' αυτους

40 και διαθησομαι αυτοις διαθηκην αιωνιαν ην ου μη αποστρεψω οπισθεν αυτων και τον φοβον μου δωσω εις την καρδιαν αυτων προς το μη αποστηναι αυτους απ' εμου

41 και επισκεψομαι του αγαθωσαι αυτους και φυτευσω αυτους εν τη γη ταυτη εν πιστει και εν παση καρδια και εν παση ψυχη

42 οτι ουτως ειπεν κυριος καθα επηγαγον επι τον λαον τουτον παντα τα κακα τα μεγαλα ταυτα ουτως εγω επαξω επ' αυτους παντα τα αγαθα α ελαλησα επ' αυτους

43 και κτηθησονται ετι αγροι εν τη γη η συ λεγεις αβατος εστιν απο ανθρωπων και κτηνους και παρεδοθησαν εις χειρας χαλδαιων

44 και κτησονται αγρους εν αργυριω και γραψεις βιβλιον και σφραγιη και διαμαρτυρη μαρτυρας εν γη βενιαμιν και κυκλω ιερουσαλημ και εν πολεσιν ιουδα και εν πολεσιν του ορους και εν πολεσιν της σεφηλα και εν πολεσιν της ναγεβ οτι αποστρεψω τας αποικιας αυτων

   

From Swedenborg's Works

 

Apocalypse Explained #586

Study this Passage

  
/ 1232  
  

586. That they should not adore demons.- That this signifies that they should not worship their own disorderly desires, is evident from the signification of worshipping, and from the signification of demons, as denoting evil desires. The reason why demons denote evil desires, is, that by demons are meant infernal spirits, and all the spirits in the hells are nothing but evil desires. For all the spirits in the hells, and all the angels in the heavens, are from the human race, and every man after death becomes such as the quality of his life was in the world, consequently the quality of his affection, so that after death man is entirely his own affection, a good man the affection for good and truth, and an evil man the affection for evil and falsity. Every man, also, after death, thinks, wills, speaks, and acts, according to his own affection. The affection for evil and falsity, is what is called desire, and is signified by "demon." But what is meant by worshipping demons shall also be briefly explained.

[2] Every man is in association with spirits, for without such association and conjunction no one can live, and the spirits attendant on man are in accordance with the quality of his affections or desires. Therefore when man, in his worship, does not look to the Lord or to his neighbour, but to himself and to the world, that is, when he worships God for the sole end of being exalted to honours, and of gaining wealth, or that he may do injury to others, he worships demons; for the Lord is not then present in his worship, but infernal spirits, who are in association with him. These spirits also are so insane as to believe that they are gods, and to be worshipped. For every spirit, as well as every man, who is in the love of self, seeks to be worshipped as a god, and for this reason men after death, on becoming demon-spirits are possessed with that insane desire; this, therefore, is the signification of adoring demons.

[3] This worship is also understood by sacrificing to demons.

Thus in Moses:

"They provoked him to wrath with strange [gods], with abominations provoked they him to anger. They sacrifice to demons, not to God; to gods whom they knew not" (Deuteronomy 32:16, 17).

Again:

The sons of Israel shall sacrifice at the door of the tent, and "they shall no more offer their sacrifices unto demons, after whom they go awhoring" (Leviticus 17:7).

The sacrifices which were offered at the door of the tent represented the worship of the Lord, because the altar, and also the tabernacle, represented heaven, where the Lord is present; but the sacrifices which they offered elsewhere, represented worship where the Lord was not present, thus the worship of demons; for all things at that time were representative.

[4] So in David:

"They sacrificed their sons and their daughters unto demons" (Psalm 106:37).

This was utterly infernal; but, in the spiritual sense, sacrificing their sons and daughters, signified by means of their evil desires to pervert and destroy the truths and goods of the church; for sons signify the truths of the church, and daughters its goods.

[5] So in Isaiah:

"The tziim shall also meet with the ijim, and the wood demon shall meet his fellow; the bird of night shall also rest there, and find for herself a place of rest" (34:14).

Here the subject treated of is the total devastation of the church through corporeal and purely natural lusts (concupiscentiae), from which flow forth evils and falsities of every kind; these lusts are signified by the tziim, and the ijim, and also by the bird of night and the wood demon, or satyr.

[6] Again, in like manner:

"The tziim shall lie there; and their houses shall be full of ochim; and the daughters of the bird of night shall dwell there, and the wood demons shall dance there" (13:21).

These things are spoken of Babylon. That such merely natural and corporeal lusts (concupiscentiae) are possessed by those meant by Babylon, and constitute the life of their mind, is signified by their houses being filled with such things, and by their dwelling and dancing there. By house is signified the internal or external mind [mens seu animus] of man, with the things contained therein; daughters of the bird of night signify falsities, and wood demons or satyrs, merely corporeal desires.

Similar language is used respecting Babylon in the Apocalypse:

"Babylon is become the habitation of demons, and the hold of every unclean spirit, and a cage of every unclean and hateful bird" (18:2).

The demons cast out by the Lord, by which many were at that time obsessed, signify falsities of every kind, with which the church was infested, and from which it was liberated by the Lord (as in Matthew 8:16, 28; 9:32, 33; 10:8; 12:22; 15:22; Mark 1:32-34; Luke 4:33-38, 41; 8:2, 26-40; 9:1, 37-44, 49, 50; 13:32, and elsewhere).

  
/ 1232  
  

Translation by Isaiah Tansley. Many thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

The Bible

 

Jeremiah 44:8

Study

       

8 in that you provoke me to anger with the works of your hands, burning incense to other gods in the land of Egypt, where you have gone to live; that you may be cut off, and that you may be a curse and a reproach among all the nations of the earth?

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org