New Christian Bible Study

The Bible

 

Ezekiel 36

Study

   

1 και συ υιε ανθρωπου προφητευσον επι τα ορη ισραηλ και ειπον τοις ορεσιν του ισραηλ ακουσατε λογον κυριου

2 ταδε λεγει κυριος κυριος ανθ' ων ειπεν ο εχθρος εφ' υμας ευγε ερημα αιωνια εις κατασχεσιν ημιν εγενηθη

3 δια τουτο προφητευσον και ειπον ταδε λεγει κυριος κυριος αντι του ατιμασθηναι υμας και μισηθηναι υμας υπο των κυκλω υμων του ειναι υμας εις κατασχεσιν τοις καταλοιποις εθνεσιν και ανεβητε λαλημα γλωσση και εις ονειδισμα εθνεσιν

4 δια τουτο ορη ισραηλ ακουσατε λογον κυριου ταδε λεγει κυριος τοις ορεσιν και τοις βουνοις και ταις φαραγξιν και τοις χειμαρροις και τοις εξηρημωμενοις και ηφανισμενοις και ταις πολεσιν ταις εγκαταλελειμμεναις αι εγενοντο εις προνομην και εις καταπατημα τοις καταλειφθεισιν εθνεσιν περικυκλω

5 δια τουτο ταδε λεγει κυριος κυριος ει μην εν πυρι θυμου μου ελαλησα επι τα λοιπα εθνη και επι την ιδουμαιαν πασαν οτι εδωκαν την γην μου εαυτοις εις κατασχεσιν μετ' ευφροσυνης ατιμασαντες ψυχας του αφανισαι εν προνομη

6 δια τουτο προφητευσον επι την γην του ισραηλ και ειπον τοις ορεσιν και τοις βουνοις και ταις φαραγξιν και ταις ναπαις ταδε λεγει κυριος ιδου εγω εν τω ζηλω μου και εν τω θυμω μου ελαλησα αντι του ονειδισμους εθνων ενεγκαι υμας

7 δια τουτο εγω αρω την χειρα μου επι τα εθνη τα περικυκλω υμων ουτοι την ατιμιαν αυτων λημψονται

8 υμων δε ορη ισραηλ την σταφυλην και τον καρπον υμων καταφαγεται ο λαος μου οτι εγγιζουσιν του ελθειν

9 οτι ιδου εγω εφ' υμας και επιβλεψω εφ' υμας και κατεργασθησεσθε και σπαρησεσθε

10 και πληθυνω εφ' υμας ανθρωπους παν οικον ισραηλ εις τελος και κατοικηθησονται αι πολεις και η ηρημωμενη οικοδομηθησεται

11 και πληθυνω εφ' υμας ανθρωπους και κτηνη και κατοικιω υμας ως το εν αρχη υμων και ευ ποιησω υμας ωσπερ τα εμπροσθεν υμων και γνωσεσθε οτι εγω ειμι κυριος

12 και γεννησω εφ' υμας ανθρωπους τον λαον μου ισραηλ και κληρονομησουσιν υμας και εσεσθε αυτοις εις κατασχεσιν και ου μη προστεθητε ετι ατεκνωθηναι απ' αυτων

13 ταδε λεγει κυριος κυριος ανθ' ων ειπαν σοι κατεσθουσα ανθρωπους ει και ητεκνωμενη υπο του εθνους σου εγενου

14 δια τουτο ανθρωπους ουκετι φαγεσαι και το εθνος σου ουκ ατεκνωσεις ετι λεγει κυριος κυριος

15 και ουκ ακουσθησεται ουκετι εφ' υμας ατιμια εθνων και ονειδισμους λαων ου μη ανενεγκητε λεγει κυριος κυριος

16 και εγενετο λογος κυριου προς με λεγων

17 υιε ανθρωπου οικος ισραηλ κατωκησεν επι της γης αυτων και εμιαναν αυτην εν τη οδω αυτων και εν τοις ειδωλοις αυτων και εν ταις ακαθαρσιαις αυτων κατα την ακαθαρσιαν της αποκαθημενης εγενηθη η οδος αυτων προ προσωπου μου

18 και εξεχεα τον θυμον μου επ' αυτους

19 και διεσπειρα αυτους εις τα εθνη και ελικμησα αυτους εις τας χωρας κατα την οδον αυτων και κατα την αμαρτιαν αυτων εκρινα αυτους

20 και εισηλθοσαν εις τα εθνη ου εισηλθοσαν εκει και εβεβηλωσαν το ονομα μου το αγιον εν τω λεγεσθαι αυτους λαος κυριου ουτοι και εκ της γης αυτου εξεληλυθασιν

21 και εφεισαμην αυτων δια το ονομα μου το αγιον ο εβεβηλωσαν οικος ισραηλ εν τοις εθνεσιν ου εισηλθοσαν εκει

22 δια τουτο ειπον τω οικω ισραηλ ταδε λεγει κυριος ουχ υμιν εγω ποιω οικος ισραηλ αλλ' η δια το ονομα μου το αγιον ο εβεβηλωσατε εν τοις εθνεσιν ου εισηλθετε εκει

23 και αγιασω το ονομα μου το μεγα το βεβηλωθεν εν τοις εθνεσιν ο εβεβηλωσατε εν μεσω αυτων και γνωσονται τα εθνη οτι εγω ειμι κυριος εν τω αγιασθηναι με εν υμιν κατ' οφθαλμους αυτων

24 και λημψομαι υμας εκ των εθνων και αθροισω υμας εκ πασων των γαιων και εισαξω υμας εις την γην υμων

25 και ρανω εφ' υμας υδωρ καθαρον και καθαρισθησεσθε απο πασων των ακαθαρσιων υμων και απο παντων των ειδωλων υμων και καθαριω υμας

26 και δωσω υμιν καρδιαν καινην και πνευμα καινον δωσω εν υμιν και αφελω την καρδιαν την λιθινην εκ της σαρκος υμων και δωσω υμιν καρδιαν σαρκινην

27 και το πνευμα μου δωσω εν υμιν και ποιησω ινα εν τοις δικαιωμασιν μου πορευησθε και τα κριματα μου φυλαξησθε και ποιησητε

28 και κατοικησετε επι της γης ης εδωκα τοις πατρασιν υμων και εσεσθε μοι εις λαον καγω εσομαι υμιν εις θεον

29 και σωσω υμας εκ πασων των ακαθαρσιων υμων και καλεσω τον σιτον και πληθυνω αυτον και ου δωσω εφ' υμας λιμον

30 και πληθυνω τον καρπον του ξυλου και τα γενηματα του αγρου οπως μη λαβητε ονειδισμον λιμου εν τοις εθνεσιν

31 και μνησθησεσθε τας οδους υμων τας πονηρας και τα επιτηδευματα υμων τα μη αγαθα και προσοχθιειτε κατα προσωπον αυτων εν ταις ανομιαις υμων και επι τοις βδελυγμασιν υμων

32 ου δι' υμας εγω ποιω λεγει κυριος κυριος γνωστον εσται υμιν αισχυνθητε και εντραπητε εκ των οδων υμων οικος ισραηλ

33 ταδε λεγει κυριος εν ημερα η καθαριω υμας εκ πασων των ανομιων υμων και κατοικιω τας πολεις και οικοδομηθησονται αι ερημοι

34 και η γη η ηφανισμενη εργασθησεται ανθ' ων οτι ηφανισμενη εγενηθη κατ' οφθαλμους παντος παροδευοντος

35 και ερουσιν η γη εκεινη η ηφανισμενη εγενηθη ως κηπος τρυφης και αι πολεις αι ερημοι και ηφανισμεναι και κατεσκαμμεναι οχυραι εκαθισαν

36 και γνωσονται τα εθνη οσα αν καταλειφθωσιν κυκλω υμων οτι εγω κυριος ωκοδομησα τας καθηρημενας και κατεφυτευσα τας ηφανισμενας εγω κυριος ελαλησα και ποιησω

37 ταδε λεγει κυριος ετι τουτο ζητηθησομαι τω οικω ισραηλ του ποιησαι αυτοις πληθυνω αυτους ως προβατα ανθρωπους

38 ως προβατα αγια ως προβατα ιερουσαλημ εν ταις εορταις αυτης ουτως εσονται αι πολεις αι ερημοι πληρεις προβατων ανθρωπων και γνωσονται οτι εγω κυριος

   

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #3441

Study this Passage

  
/ 10837  
  

3441. 'For the sake of Abraham My servant' means because of the Lord's Divine Human. This is clear from the representation of 'Abraham' as the Lord's Divine, and also His Divine Human, dealt with in 2833, 2836, 3251, and from the meaning of 'My servant', when used in reference to the Lord, as the Divine Human. Not that the Divine Human is a servant, for the Divine Human also is Jehovah, 1736, 2156, 2329, 2921, 3023, 3035, but 'My servant' means the Divine Human because by means of that Divine Human the Lord serves the human race. Indeed it is by means of the Divine Human that a person is saved, for unless the Lord had united the Human to the Divine so that man could with his mind behold and worship the Lord's Human, and in so doing approach the Divine, he could not possibly be saved. The joining of man to the Divine Himself, called the Father, is effected through the Divine Human, called the Son, and so through the Lord, by whom one who is spiritual understands the Human, but one who is celestial understands the Divine Himself.

[2] From these considerations it is evident why the Divine Human is called a servant, namely that it serves the Divine for the purpose of giving man access to Himself, and it serves the human race in their salvation. This then is what is meant by 'Abraham My servant', as also in David, Remember His marvellous acts that He has done, the signs and the judgements of His mouth, O seed of Abraham His servant, O sons of Jacob His chosen ones. He sent Moses His servant, Aaron whom He had chosen. He remembered His Holy word, with Abraham His servant. Psalms 105:5-6, 26, 42.

Here 'Abraham His servant' is used to mean the Lord's Divine Human. In a similar way the Lord's Divine Human is also meant in the highest sense by 'servant Israel', 'servant Jacob', and 'servant David':

SERVANT ISRAEL

In Isaiah,

You, Israel, My servant, Jacob, whom I have chosen, the seed of Abraham My friend, you whom I took from the ends of the earth, and called from the extremities 1 of it, and said to you, You are My servant, I have chosen you. Isaiah 41:8-9.

Here, in the highest sense, 'Israel My servant' is the Lord in relation to the internal aspects of the spiritual Church, and 'Jacob' to the external aspects of that Church. In the same prophet,

He said to me, You are My servant Israel in whom I will be rendered glorious. It is a light thing that You should be a servant to Me to raise up the tribes of Jacob and to bring back the preserved of Israel. And I have given You as a light of the nations, that You may be My salvation right to the ends of the earth. Isaiah 49:3, 6.

Here 'servant Israel in whom I will be rendered glorious' clearly stands for the Lord's Divine Human. Plainly He is called 'a servant' from the service He performs, for it is said 'that You may be a servant to Me to raise up the tribes of Jacob and to bring back the preserved of Israel'.

[3] SERVANT JACOB

In Isaiah,

I will give you the treasures of darkness and the secret riches of hiding-places for the sake of My servant Jacob, and of Israel My chosen. Isaiah 45:3-4.

Here 'servant Jacob' and 'Israel the chosen' are used to mean the Lord - 'servant Jacob' in relation to the external Church, 'Israel the chosen' in relation to the internal Church.

[4] SERVANT DAVID

In Ezekiel,

I will gather the children of Israel from all around. My servant David will be king over them, and they will all have one shepherd. They will dwell in the land which I gave to My servant Jacob. And they will dwell in it, they and their sons, and their sons' sons even for ever. And David My servant will be their pence for ever. Ezekiel 37:21, 24-25.

'Servant David' clearly stands for the Lord's Divine Human, 1888, and does so by virtue of Divine Truth which is meant by 'the king', who is David in this case, 1728, 2015, 3009. Also, in relation to good truth itself is the servant, see 3409. This being so the Lord calls Himself one who serves or ministers, in Mark,

Whoever would be great among you must be your minister; and anyone who would be first among you must be the servant of all, even as the Son of Man did not come to be ministered to but to minister. Mark 10:43-45; Matthew 20:26-28.

And in Luke,

Who is the greater, one who sits at table or one who ministers? Is it not the one who sits at table? But I am in the midst of you as one who ministers. Luke 22:27.

Footnotes:

1. literally, wings

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

The Bible

 

Genesis 9:16

Study

       

16 και εσται το τοξον μου εν τη νεφελη και οψομαι του μνησθηναι διαθηκην αιωνιον ανα μεσον εμου και ανα μεσον πασης ψυχης ζωσης εν παση σαρκι η εστιν επι της γης

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org