The Bible

 

Ezekiel 18

Study

   

1 και εγενετο λογος κυριου προς με λεγων

2 υιε ανθρωπου τι υμιν η παραβολη αυτη εν τοις υιοις ισραηλ λεγοντες οι πατερες εφαγον ομφακα και οι οδοντες των τεκνων εγομφιασαν

3 ζω εγω λεγει κυριος εαν γενηται ετι λεγομενη η παραβολη αυτη εν τω ισραηλ

4 οτι πασαι αι ψυχαι εμαι εισιν ον τροπον η ψυχη του πατρος ουτως και η ψυχη του υιου εμαι εισιν η ψυχη η αμαρτανουσα αυτη αποθανειται

5 ο δε ανθρωπος ος εσται δικαιος ο ποιων κριμα και δικαιοσυνην

6 επι των ορεων ου φαγεται και τους οφθαλμους αυτου ου μη επαρη προς τα ενθυμηματα οικου ισραηλ και την γυναικα του πλησιον αυτου ου μη μιανη και προς γυναικα εν αφεδρω ουσαν ου προσεγγιει

7 και ανθρωπον ου μη καταδυναστευση ενεχυρασμον οφειλοντος αποδωσει και αρπαγμα ουχ αρπαται τον αρτον αυτου τω πεινωντι δωσει και γυμνον περιβαλει

8 και το αργυριον αυτου επι τοκω ου δωσει και πλεονασμον ου λημψεται και εξ αδικιας αποστρεψει την χειρα αυτου κριμα δικαιον ποιησει ανα μεσον ανδρος και ανα μεσον του πλησιον αυτου

9 και τοις προσταγμασιν μου πεπορευται και τα δικαιωματα μου πεφυλακται του ποιησαι αυτα δικαιος ουτος εστιν ζωη ζησεται λεγει κυριος

10 και εαν γεννηση υιον λοιμον εκχεοντα αιμα και ποιουντα αμαρτηματα

11 εν τη οδω του πατρος αυτου του δικαιου ουκ επορευθη αλλα και επι των ορεων εφαγεν και την γυναικα του πλησιον αυτου εμιανεν

12 και πτωχον και πενητα κατεδυναστευσεν και αρπαγμα ηρπασεν και ενεχυρασμον ουκ απεδωκεν και εις τα ειδωλα εθετο τους οφθαλμους αυτου ανομιαν πεποιηκεν

13 μετα τοκου εδωκε και πλεονασμον ελαβεν ουτος ζωη ου ζησεται πασας τας ανομιας ταυτας εποιησεν θανατω θανατωθησεται το αιμα αυτου επ' αυτον εσται

14 εαν δε γεννηση υιον και ιδη πασας τας αμαρτιας του πατρος αυτου ας εποιησεν και φοβηθη και μη ποιηση κατα ταυτας

15 επι των ορεων ου βεβρωκεν και τους οφθαλμους αυτου ουκ εθετο εις τα ενθυμηματα οικου ισραηλ και την γυναικα του πλησιον αυτου ουκ εμιανεν

16 και ανθρωπον ου κατεδυναστευσεν και ενεχυρασμον ουκ ενεχυρασεν και αρπαγμα ουχ ηρπασεν τον αρτον αυτου τω πεινωντι εδωκεν και γυμνον περιεβαλεν

17 και απ' αδικιας απεστρεψε την χειρα αυτου τοκον ουδε πλεονασμον ουκ ελαβεν δικαιοσυνην εποιησεν και εν τοις προσταγμασιν μου επορευθη ου τελευτησει εν αδικιαις πατρος αυτου ζωη ζησεται

18 ο δε πατηρ αυτου εαν θλιψει θλιψη και αρπαση αρπαγμα εναντια εποιησεν εν μεσω του λαου μου και αποθανειται εν τη αδικια αυτου

19 και ερειτε τι οτι ουκ ελαβεν την αδικιαν ο υιος του πατρος αυτου οτι ο υιος δικαιοσυνην και ελεος εποιησεν παντα τα νομιμα μου συνετηρησεν και εποιησεν αυτα ζωη ζησεται

20 η δε ψυχη η αμαρτανουσα αποθανειται ο δε υιος ου λημψεται την αδικιαν του πατρος αυτου ουδε ο πατηρ λημψεται την αδικιαν του υιου αυτου δικαιοσυνη δικαιου επ' αυτον εσται και ανομια ανομου επ' αυτον εσται

21 και ο ανομος εαν αποστρεψη εκ πασων των ανομιων αυτου ων εποιησεν και φυλαξηται πασας τας εντολας μου και ποιηση δικαιοσυνην και ελεος ζωη ζησεται ου μη αποθανη

22 παντα τα παραπτωματα αυτου οσα εποιησεν ου μνησθησεται εν τη δικαιοσυνη αυτου η εποιησεν ζησεται

23 μη θελησει θελησω τον θανατον του ανομου λεγει κυριος ως το αποστρεψαι αυτον εκ της οδου της πονηρας και ζην αυτον

24 εν δε τω αποστρεψαι δικαιον εκ της δικαιοσυνης αυτου και ποιηση αδικιαν κατα πασας τας ανομιας ας εποιησεν ο ανομος πασαι αι δικαιοσυναι αυτου ας εποιησεν ου μη μνησθωσιν εν τω παραπτωματι αυτου ω παρεπεσεν και εν ταις αμαρτιαις αυτου αις ημαρτεν εν αυταις αποθανειται

25 και ειπατε ου κατευθυνει η οδος κυριου ακουσατε δη πας οικος ισραηλ μη η οδος μου ου κατευθυνει ουχι η οδος υμων ου κατευθυνει

26 εν τω αποστρεψαι τον δικαιον εκ της δικαιοσυνης αυτου και ποιηση παραπτωμα και αποθανη εν τω παραπτωματι ω εποιησεν εν αυτω αποθανειται

27 και εν τω αποστρεψαι ανομον απο της ανομιας αυτου ης εποιησεν και ποιηση κριμα και δικαιοσυνην ουτος την ψυχην αυτου εφυλαξεν

28 και απεστρεψεν εκ πασων των ασεβειων αυτου ων εποιησεν ζωη ζησεται ου μη αποθανη

29 και λεγουσιν ο οικος του ισραηλ ου κατορθοι η οδος κυριου μη η οδος μου ου κατορθοι οικος ισραηλ ουχι η οδος υμων ου κατορθοι

30 εκαστον κατα την οδον αυτου κρινω υμας οικος ισραηλ λεγει κυριος επιστραφητε και αποστρεψατε εκ πασων των ασεβειων υμων και ουκ εσονται υμιν εις κολασιν αδικιας

31 απορριψατε απο εαυτων πασας τας ασεβειας υμων ας ησεβησατε εις εμε και ποιησατε εαυτοις καρδιαν καινην και πνευμα καινον και ινα τι αποθνησκετε οικος ισραηλ

32 διοτι ου θελω τον θανατον του αποθνησκοντος λεγει κυριος

   

Commentary

 

253 - The Mystery of Salvation

By Jonathan S. Rose

Title: The Mystery of Salvation

Topic: Salvation

Summary: Scripture says there are higher and lower heavens and higher and lower hells, and when we die we are gathered to our people. Yet God is forever the same and shows no partiality. So what determines where we go?

Use the reference links below to follow along in the Bible as you watch.

References:
2 Corinthians 12:1-2
Revelation 21:10
Psalms 86:13
Deuteronomy 32:22
Mark 12:38
Matthew 5:43
Acts of the Apostles 10:34; 17:28
1 Peter 1:13-17
Genesis 25:8, 17; 35:29; 49:29, 33
Numbers 20:24; 27:13
Deuteronomy 32:50
Isaiah 14:4-15
Luke 16:19-31
Psalms 100:3
Matthew 10:19-20
Luke 21:30
John 7:16-18, 28; 8:28, 42, 44; 12:49; 15:4
2 Corinthians 3:5
Matthew 13:37-43
1 Timothy 2:1-4
Deuteronomy 30:10-19
Ezekiel 18:31-32
Revelation 3:19-20

Play Video
Spirit and Life Bible Study broadcast from 2/17/2016. The complete series is available at: www.spiritandlifebiblestudy.com

From Swedenborg's Works

 

Heaven and Hell #87

Study this Passage

  
/ 603  
  

87. THERE IS A CORRESPONDENCE OF ALL THINGS OF HEAVEN WITH ALL THINGS OF MAN

At the present day it is not known what correspondence is. There are several reasons for this. The chief one is that man has withdrawn himself from heaven by the love of self and the world. For he who loves himself and the world above all things regards only worldly things because they are pleasing to the external senses and gratify his inclination, and he does not regard spiritual things because they are pleasing to the internal senses and gratify the mind. Therefore he casts these aside, saying that they are too high to think about. The case was different with the ancient peoples. To them the knowledge of correspondences was the chief of all knowledges. By means of it they also derived intelligence and wisdom, and, by means of it, those who were of the Church had communication with heaven, for the knowledge of correspondence is an angelic knowledge. The most ancient people, who were celestial men, thought from correspondence itself, like the angels. So they also spoke with angels, and so the Lord was frequently seen by them and instructed them. But at the present day, that knowledge has been so completely lost that it is not known what correspondence is. 1

Footnotes:

1. [Swedenborg's footnote] How far the knowledge of correspondences excels other knowledges (Arcana Coelestia 4280).

The knowledge of correspondences was the chief knowledge of the ancient people; but at the present day it is wholly forgotten (Arcana Coelestia 3021, 3419, 4280, 4749, 4844, 4964, 4966, 6004, 7729, 10252).

The knowledge of correspondences flourished among the Orientals and in Egypt (Arcana Coelestia 5702, 6692, 7097, 7779, 9391, 10407).

  
/ 603  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.