Arcana Coelestia #5608
5608. ‘Etiam infantes nostri’: quod significet quae adhuc interius, constat ex significatione ‘infantum’ quod sint illa quae interiora sunt, n. 5604; quod interiora per ‘infantes’ et quoque per ‘pueros’ significentur, est quia per illos et hos significatur innocentia, et innocentia est intimum. In caelis se ita habet: intimum seu tertium caelum consistit ex illis qui in innocentia sunt, sunt enim illi amore in Dominum, et quia Dominus est Ipsa Innocentia, idcirco illi qui ibi quia in amore in Ipsum sunt, in innocentia sunt; qui tametsi sapientissimi omnium in caelis sunt, usque apparent aliis sicut infantes; inde est, et quoque ex eo quod infantes in innocentia sint, quod per ‘infantes’ in Verbo significetur innocentia.
[2] Quia intimum caelorum est innocentia, ideo interius apud omnes qui in caelis sunt, erit innocentia; se habet hoc sicut successiva se habent ad coexistentia, seu illa quae inter se per gradus distincta sunt, ad illa quae ex illis 1 existunt, nam omne quod simul existit, oritur a successivis; 2 cum illa ex his existunt, locant se in eodem ordine in quo fuerunt prius distincta per gradus; sicut illustrationis causa: successiva sunt et inter se distincta, finis, causa et effectus; haec cum simul existunt, in eodem ordine se locant, nempe 3 intime finis, dein causa, et ultimo effectus, effectus est coexistens, in quo nisi causa sit et in causa finis, non est effectus, nam si ab effectu removes causam, destruis effectum, et magis si a causa removes finem; a fine enim habet causa ut sit causa, et a causa effectus ut sit effectus; ita quoque est in spirituali mundo; sicut finis, causa et effectus distincta sunt inter se, ita 4 in spirituali mundo amor in Dominum, charitas erga proximum, et opera charitatis;
[3] haec tria cum unum fiunt, seu simul existunt, erit primum in secundo, et secundum in tertio; ut in operibus charitatis: nisi in illis interius sit charitas ex affectione seu corde, non 5 sunt opera charitatis, et nisi interius in charitate sit amor in Deum, non est charitas, quare si aufers id quod interius est, cadit exterius, nam exterius existit et subsistit a suis interioribus ordine; ita se habet cum innocentia: haec unum facit cum amore in Dominum; nisi illa interius sit in charitate, non est charitas, consequenter nisi charitas in qua innocentia sit intus in operibus charitatis, non sunt opera charitatis; inde est quod apud omnes qui in caelis, erit interius innocentia;
[4] quod ita sit et quod per ‘infantes’ significetur innocentia, constat apud Marcum, Jesus dixit discipulis, Sinite infantes venire ad Me, et ne prohibete eis, talium enim est regnum Dei: amen dico vobis, Quisquis non acceperit regnum Dei ut infans, non ingredietur in illud. Suscipiens igitur illos in ulnas, posuit manum super eos, et benedixit eis, 10:14-16, Luc. 18:15-17, Matth. 18:3;
quod per ‘infantes’ hic significetur innocentia, constare potest quia apud infantes est innocentia, 6 et quia innocentiae in caelo apparent ut infantes; quod nemo intrare possit in caelum nisi aliquid innocentiae habeat, videatur n. 4797;
[5] et praeterea infantes se regi patiuntur ab angelis, qui sunt innocentiae, et nondum ex proprio, sicut adulti qui semet ex suo judicio et sua voluntate regunt; quod infantes ab angelis illis se regi patiantur, constat ex Domini verbis apud Matthaeum, Videte ne contemnatis ullum ex pusillis his; dico enim vobis, quod angeli eorum in caelis semper videant faciem Patris Mei, 18:10;
nemo ‘videre faciem Dei’ potest nisi ex innocentia.
[6] In sequentibus etiam locis per ‘infantes’ significatur innocentia:
apud Matthaeum, Ex ore infantum et lactentium perfecisti laudem, 21:16, Ps. 8:3:
apud eundem,
Abscondisti hoc sapientibus et intelligentibus, et revelasti ea infantibus, 11:25, Luc. 10:21;
7 innocentia enim quae per ‘infantes’ significatur, est ipsa sapientia, nam genuina innocentia habitat in sapientia, n. 2305, 2306, 4797, inde dicitur quod ‘ex ore infantum et lactentium perfecisti laudem’ tum quod ‘talia revelata sunt infantibus’:
[7] apud Esaiam,
Juvenca et ursus pascent, una cubabunt foetus eorum, ... et ludet lactens super foramine 8 viperae, 11:7, 8 9 ; ibi de regno Domini, et in specie de statu pacis et innocentiae ibi; ‘lactens’ pro innocentia; quod nihil mali illis accidere possit qui in innocentia sunt, significatur per quod ‘ludet lactens super foramine viperae’, viperae sunt qui dolosissimi; agitur in eo capite aperte de Domino:
apud Joelem,
Clangite buccina in Zione, ... congregate populum, sanctificate congregationem, colligite senes, congregate infantes et sugentes ubera, Joel. 2:15, 16 10 ; ‘senes’ pro sapientibus, ‘infantes et sugentes ubera’ pro innocentibus.
[8] In sequentibus locis etiam per ‘infantes’ intelligitur innocentia, sed in his quod destructa:
apud Jeremiam,
Quare vos facientes malum magnum contra animas vestras, ad exscindendum vobis virum et feminam, infantem et lactentem, e medio Jehudae ut non relinquam vobis reliquias, 44:7:
apud eundem,
Tolle ad Ipsum manus tuas super 11 animam infantum tuorum, qui 12 deficiunt per famem in capite omnium platearum, Thren. 2:19:
apud Ezechielem,
Transite per Hierosolymam, et percutite, nec parcat oculus vester, neque clementia utamini, senem, juvenem, et virginem, et infantem, 9:5, 6:
apud Micham, Mulieres populi Mei expellitis e domo deliciarum cujusque, a cum infantibus ejus auferunt honorem Meum in perpetuum, 2:9.
[9] Quod autem infantum 13 innocentiam attinet, est illa solum externa non autem interna, et quia non interna, non potest conjuncta esse cum aliqua sapientia; angelorum autem, imprimis tertii caeli, innocentia est interna, ac ita conjuncta cum sapientia, n. 2305, 2306, 14 3494, 4563, 4797; homo etiam ita creatus est ut, cum senescit et fit sicut infans, quod tunc innocentia sapientiae se conjungat cum innocentia ignorantiae quae fuerat ei in infantia, et sic ut verus infans transeat in alteram vitam.
Footnotes:
1. The Manuscript inserts simul.
2. The Manuscript inserts tunc locant se in coexistentibus.
3. intimae, in the First Latin Edition.
4. quoque
5. est opus
6. ac ut infantes apparent innocentiae in caelo
7. innocentiae enim quae per infantes significantur, sunt ipsae sapientiae quia
8. petrae, in the Manuscript, the First Latin Edition.
9. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.
10. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.
11. anima, in the First Latin Edition.
12. defecerunt
13. sapientiam
14. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.
Arcana Coelestia #3494
3494. ‘Et vocavit Esavum filium suum majorem’: quod significet affectionem boni naturalis seu bonum vitae, constat ex repraesentatione ‘Esavi’ quod sit Divinum Bonum Naturalis, de qua n. 3300, 3302, 3322; et quia bonum naturalis est quod in affectione et vita apparet, ita est affectio boni naturalis seu bonum vitae quod hic per ‘Esavum’ repraesentatur. 1 Affectio boni in naturali et inde bonum vitae est quod ‘filius major’ 2 dicitur; at affectio veri et inde doctrina veri est quae ‘filius minor’ 3 ; quod affectio boni et inde bonum vitae sit filius major, hoc est, primogenitus, patet manifeste ex eo quod infantes omnium primo sint in bono, sunt enim in statu innocentiae, inque statu amoris erga parentes et nutricem, et in statu charitatis mutuae erga infantes socios, sic ut cuivis homini bonum sit primogenitum; hoc bonum in quod ita initiatus est homo cum infans, permanet, nam quicquid ab infantia imbuitur, 4 induit vitam, et quia permanet, fit bonum vitae; si enim homo absque tali bono quod ab infantia secum traxerat, foret, non foret homo, sed foret 5 magis ferus quam aliqua fera silvae; non quidem apparet quod adsit, quia omne id quod in infantili aetate imbuitur, hoc non apparet aliter quam sicut naturale, ut satis patet ab ambulatione, a reliquis motibus corporis, a moribus et decoris civilis vitae, tum ex loquela, et ex pluribus aliis; inde constare potest quod bonum sit ‘filius major’, hoc est, primogenitus, et inde quod verum sit ‘filius minor’, seu postea genitus, nam verum discitur non nisi quam in aetate puerili, adolescente et adulta.
[2] Utrumque tam bonum quam verum quod in naturali seu externo homine, est ‘filius’, nempe filius rationales seu interni hominis, nam quicquid existit in naturali seu externo homine, hoc influit a rationali seu interno homine, et ex eo quoque existit et nascitur; quod inde non existit et nascitur, non est vivum humanum, foret 6 sicut diceres quoddam sensuale corporeum absque anima: inde est quod tam bonum quam verum dicantur ‘filii’, et quidem filii rationalis; sed usque non est rationale quod producit et gignit naturale, sed est influxus per rationale in naturale, qui influxus est a Domino; inde Ipsius filii sunt omnes infantes qui nascuntur, et dein cum sapientes fiunt; quantum etiam tunc simul infantes sunt, hoc est, in infantiae innocentia, in infantiae amore in parentem, tunc Dominum, et in infantiae charitate mutua erga infantes socios, tunc proximum, tantum a Domino ut filii adoptantur.
Footnotes:
1. In the Manuscript the rest of this paragraph follows Arcana Coelestia 3495, but has directions for insertion here.
2. The Manuscript has est
3. The Manuscript inserts est.
4. The Manuscript inserts hoc.
5. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.
6. The Manuscript inserts enim.
