817. "Et loquebatur sicut draco." Quod significet simili affectione, cogitatione, doctrina et praedicatione cum illis qui separant fidem a vita fidei, quae est charitas, constat ex significatione "loqui", quod sit affectio, cogitatio, doctrina et praedicatio; causa quod "loqui" illa significet, est quia omnis loquela hominis est ex affectione et inde cogitatione; ipsa affectio exprimitur per sonum loquelae, et cogitatio per voces ejus; quod utraque tam affectio quam cogitatio sit in loquela, constare potest unicuivis qui reflectit; ipsa affectio sola non loqui potest, nisi solum sonare et canere, et ipsa cogitatio sola nec loqui potest aliter quam automaton absque vita, nam affectio vivificat omnem vocem loquelae; quae etiam est causa quod homo spectetur ab aliis secundum ejus loquelae affectionem, et non secundum ejus loquelae voces: quod "loqui" etiam significet praedicationem ex doctrina, ita doctrinam et inde praedicationem, est quia dicitur quod "bestia locuta sit sicut draco"; et per "draconem" intelliguntur qui in fide separata a charitate sunt et doctrina et vita (videatur supra, n. 714); et per hanc "bestiam" intelliguntur confirmationes ex sensu litterae Verbi pro separatione fidei a vita, et inde Verbi falsificationes; quare religiosum illud quoad doctrinam et quoad praedicationem significatur per "loqui sicut draco."

[2] Quoniam per "draconem" et per binas ejus bestias" describitur fides separata a charitate, et inde falsificatio Verbi, velim in hoc articulo ostendere quod simile haereticum in Verbo describatur per "Cainum", per "Reubenem" et per "Philisthaeos", et quod simile intelligatur per "hircum" apud Danielem. Fuerunt enim ecclesiae in hac tellure plures; nempe Antiquissima quae ante diluvium, Antiqua quae post diluvium, Judaica quae Antiquae successit, et ultimo Ecclesia Christiana; omnes hae ecclesiae temporis tractu degeneraverunt in binos enormes errores, in unum qui adulteravit omnia bona ecclesiae, et in alterum qui falsificavit omnia vera ejus, Ecclesia quae adulteravit omnia bona ecclesiae, describitur in Verbo per "Babylonios" et "Chaldaeos"; et ecclesia quae falsificavit omnia vera ecclesiae, describitur per "Cainum", per "Reubenem", perque "Philisthaeos", et apud Danielem per "hircum" qui pugnavit cum ariete et vicit illum. De adulteratione boni ecclesiae, quae describitur per "Babylonios" et "Chaldaeos", dicetur in sequentibus, ubi in Apocalypsi de "Babylonia" agitur; nunc autem de falsificatione veri, quae hic in Apocalypsi describitur per "draconem" et ejus binas "bestias"; quod etiam describatur per "Cainum" et per reliquos supra nominatos, dicetur.

[3] Quod per "Cainum" repraesentati sint qui separant cognitiones veri et boni a vita secundum illas, et crediderunt qua per illas solas salvarentur, paucis ostensum est in Arcanis Caelestibus, ubi de Caino et Abele actum est: quibus haec velim adjicere. De Caino legitur,

Quod primogenitus Adami fuerit, et quod coluerit humum, et quod obtulerit de fructu humi munus Jehovae; et quod Abel fuerit pastor gregis, et quod obtulerit de primogenitis gregis sui, et de pinguedine eorum; et quod Jehovah aspexerit ad munus Abelis, et non ad munus Caini, et quod ideo accensa sit ira Caino, et occiderit fratrem suum; et quod Cain ideo maledictus sit, et ejectus humo, et factus vagus et profugus in terra; et quod Jehovah imposuerit Caino signum ne occideretur, cum statuto quod septempliciter vindicaretur qui illum occideret (de quibus videatur cap. 4 Geneseos).

Sciendum est quod per omnia nomina personarum et locorum in Verbo significentur res et status ecclesiae, et praecipue per nomina in primis capitibus Geneseos, quia historica in illis sunt historica facta, continentia arcanissima caeli, sed usque sanctissima in sensu litterae, quia in singulis vocibus ibi est sensus spiritualis conjungens caelos cum hominibus ecclesiae. Quid historica illa in sensu spirituali involvunt, et quid nomina personarum ibi significant, explicatum est in Arcanis Caelestibus. Per "Cainum" significantur cognitiones veri et boni separatae a vita secundum illas, ita ab amore caelesti; et per "Abelem" significatur amor caelestis: seu quod idem, per "Cainum" significatur verum separatum a bono, et per "Abelem" bonum conjunctum vero. Et quia verum est primum ecclesiae, nam omnis ecclesia formatur per vera, a veris enim, seu a cognitionibus veri et boni incohat omnis ecclesia, ideo fuit Cainus primogenitus, et nominatus est "vir Jehovae"; per "virum" enim "Jehovae" in Verbo significatur verum caeli et ecclesiae; ac per "humum", quam coluit Cain, significatur ecclesia: separatio veri a bono significatur per "necem Abelis a Caino"; nam dum omne ecclesiae ponitur in veris aut in cognitionibus, et non in bonis aut in affectionibus vivendi secundum vera, tunc bonum cum ejus affectionibus occiditur: et quia omne ecclesiae perit quando verum separatur a bono, ideo "Cainus ejectus est ex humo", per quam, ut dictum est, significatur ecclesia. At quia vera sunt prima ecclesiae, nam vera docebunt vitam, ideo "positum est signum in Caino, ne quis illum occideret"; et statutum est "ut septempliciter vindicaretur, si quis illum occideret." Et quia verum absque bono fertur huc illuc, nihil enim est quod ducit, quare successive labitur in falsa, et dilabitur a via quae ducit ad caelum, ideo "Cain ejectus est a facie Jehovae, et factus vagus et profugus." Simile est cum fide et charitate, quia fides est veri, et charitas est boni; ita cum fide separata a charitate simile est cum illis quae dicuntur de Caino, quod nempe "occidat Abelem fratrem suum", qui est charitas, et quod inde pereat ecclesia, quod significatur per "ejici ex humo", ac "fieri vagus et profugus"; nam cum fides separatur a charitate, tunc verum successive vertitur in falsum, ac dilabitur.

[4] Quod "Reuben", primogenitus Jacobi, significaverit lucem veri, ac inde intellectum Verbi, et sic verum ex bono, aut fidem ex charitate, simile quod Petrus Apostolus, et quod etiam vicissim repraesentaverit verum separatum a bono, seu fidem separatam a charitate, et quod haec fides significetur per adulterium ejus cum Bilha muliere patris sui, et quod ideo ei adempta fuerit primogenitura, ac data Josepho, videatur supra (n. 434). His addendum est quod omnes haereses, quatenus sunt adulterationes et falsificationes Verbi, correspondeant adulteriis et meretricatibus varii generis; et quia illis correspondent, etiam actualiter appercipiuntur ex illis qui in haeresibus sunt, in mundo spirituali. Causa est, quia conjugia, qualia sunt in caelis, originem suam spiritualem trahunt ex conjunctione boni et veri; et vicissim adulteria originem suam trahunt ex conjunctione mali et falsi; quam ob rem caelum in Verbo comparatur conjugio, et infernum adulterio: et quia in infernis est conjunctio mali et falsi, ideo continue inde exhalatur sphaera adulterii. Ex ea causa est, quod per "adulteria" et per "scortationes" in Verbo significentur adulterationes boni ecclesiae et falsificationes veri ejus (videatur supra, n. 141, 161).

[5] Quod ad fidem separatam a charitate attinet, illa in mundo spirituali percipitur sicut adulterium filii cum matre, et quoque cum noverca: causa est, quia fides illa excludit bonum charitatis; quo excluso, loco boni charitatis succedit malum amoris sui et mundi, cum quo amore fides illa conjungit: nam omnis fides necessario se conjunget cum aliquo amore; quare cum amor spiritualis, quae est charitas, separatur, tunc fides se conjungit cum amore sui aut cum amore mundi, qui amores sunt amores dominantes in naturali homine; inde est quod nefandum adulterium ex fide separata a charitate resultet: inde nunc patet quid significat "adulterium Reubenis cum Bilha muliere patris sui", et cur ideo a primogeniturae jure rejectus est. Hoc quoque intelligitur per propheticum patris Israelis de Reubene, quod tale est,

"Reuben primogenitus meus, tu robur meum, et principium virium mearum, excellens eminentia et excellens valore: levis sicut aqua, ne excellas, quia ascendisti cubilia patris tui, tunc profanasti: stratum meum ascendit" (Genesis 49:3, 4):

quae explicata videantur in Arcanis Caelestibus (n. 6341-6350). Quod tale adulterium ex fide separata a charitate in mundo spirituali appercipiatur, patuit mihi a correspondentiis in mundo spirituali; quoties appercepi e longinquo sphaeram adulterii cum matre aut noverca, cognovi illico quod adessent illi qui se in sola fide confirmaverunt et doctrina et vita, qui etiam tunc detecti sunt; et dum explorati, inventi sunt quod tales in mundo fuerint.

[6] Haec de Reubene: nunc dicetur de Philisthaeis; quod etiam illi in Verbo repraesentent fidem separatam ab amore; inde illi dicti fuerunt "praeputiati", per "praeputiatum" enim significatur quod est absque amore spirituali, et quod est solum in amore naturali, cum quo amore solo non aliquod religiosum, et minus aliquod ecclesiae conjungi potest: nam omne religiosum, et omne ecclesiae, spectat Divinum, ac spectat caelum, ac vitam spiritualem; et haec non cum alio amore quam cum amore spirituali conjungi possunt, non autem cum amore naturali separato ab amore spirituali; amor enim naturalis separatus a spirituali est proprium hominis, quod in se spectatum non est nisi quam malum. Omnia bella quae filii Israelis gesserunt cum Philisthaeis repraesentabant pugnas spiritualis hominis cum naturali homine, et inde quoque pugnas veri conjuncti bono cum vero separato a bono, quod in se non est verum sed falsum; nam verum separatum a bono falsificatur in idea cogitationis de illo; causa est, quia non aliquod spirituale inest cogitationi quod illustret: haec causa etiam est, quod illis qui in fide separata a charitate sunt, non aliquod verum sit, nisi solum quoad loquelam seu praedicationem ex Verbo; idea veri illico perit, ut primum cogitatur de illo.

[7] Quoniam illa religio in ecclesiis est apud omnes qui vitam naturalem amant vivere, ideo in terra Canaane non subjugati sunt Philisthaei, sicut reliquae illius terrae gentes, et inde multae cum illis pugnae fuerunt. Historica enim Verbi omnia sunt repraesentativa talium quae ecclesiae sunt, et omnes gentes terrae Canaanis repraesentaverunt haeretica confirmantia vel falsa fidei vel mala amoris, et filii Israelis repraesentaverunt vera fidei et bona amoris, ita ecclesiam; sed quid repraesentaverunt bella quae incolae terrae Canaanis gesserunt, suo loco et tempore dicetur; hic solum, quod Philisthaei repraesentaverint religiosum separatum a bono spirituali, quale etiam est religiosum de sola fide separata a vita ejus, quae est charitas: inde erat quod quoties filii Israelis desciverunt a cultu Jehovae ad cultum aliorum deorum, traditi sint hostibus suis, aut ab illis victi; ut

Quod traditi Philisthaeis sint, et illis serviverint octodecim annis, et postea quadraginta annis (Judic. cap. 10, cap. 13);

per quod repraesentabatur, quod recesserint a cultu ex bono amoris et veris fidei ad cultum ex malo amoris et ex falsis fidei: similiter

Quod filii Israelis victi et angustati sint a Philisthaeis (1 Sam. cap. 4, cap. 13, cap. 28, cap. 29, cap. 31):

at cum filii Israelis redierunt ad cultum Jehovae, qui erat cultus ex bono amoris et ex veris fidei,

Victi sunt Philisthaei (ut 1 Sam. cap. 7, cap. 14, 2 Sam. cap. 5, cap. 8, cap. 21, cap. 23, 2 Reg. cap. 18).

Quod historica illa talia involvant, non potest nisi quam ex serie rerum ibi descriptarum in sensu interno lustrata videri, quam hic sistere non vacat; quare solum unum locum ex propheticis Verbi licet adducere, ex quo patebit quod talia ecclesiae in historicis illis per Philisthaeos repraesentata sint:

[8] Ut apud Esaiam,

"Ne laeteris, Philisthaea tota.., quod fracta sit virga percutiens te, nam e radice serpentis exibit basiliscus, cujus fructus prester volans: tunc pascent primogeniti pauperum, et egeni confidenter cubabunt: et occidam fame radicem tuam, et residuos tuos occidet. Ejula porta, clama urbs, liquefacta est Philisthaea, tu tota, quia a septentrione fumus venit, nec solitarius in conventibus tuis. Quid tunc respondebit, legati gentis? quod Jehovah fundaverit Zionem, et in ea sperabunt miseri populi ejus" (14:29-32):

describitur hic Philisthaea, quae significat ecclesiam, seu illos in ecclesia, qui quidem in veris ex sensu litterae Verbi, aut ex alia revelatione, sunt, et usque in spurcis amoribus; unde vera illorum non vivunt; et vera quae non vivunt, vertuntur in falsa, dum e cogitatione exteriore, quae est cogitatio proxima loquelae, in cogitationem interiorem, quae est intellectus, et quando hic expendit vera in sua origine, quae illi qui per "Philisthaeos" intelliguntur non vident: quod non videant, est causa, quia facultas intelligendi est cuivis homini, etiam malo, sed non bonum voluntatis, quod est bonum vitae; hoc enim oritur ex amore in Deum, et ex amore erga proximum, qui amores faciunt ut illa facultas communicet cum caelo, ac inde recipiat illustrationem.

[9] In eo capite apud Esaiam describuntur illi qui in veris absque bono sunt, et describitur quod omnia vera apud illos vertantur in falsa. Hic itaque est sensus spiritualis illorum verborum: "Ne laeteris, Philisthaea tota, quod fracta sit virga percutiens te", significat ne gaudeant ex eo, quod liceat illis permanere in sua haeresi ob paucitatem illorum qui in veris ex bono sunt; "nam e radice serpentis exibit basiliscus" significat quod ex sensuali homine exsurget dogma destruens omne verum; "radix serpentis" est sensuale, quod est ultimum vitae hominis, et "basiliscus" est destructio omnis veri: "cujus fructus prester volans", significat e quo enascetur fides separata a charitate; haec intelligitur per "presterem volantem", ex causa quia per ratiocinia et per confirmationes ex revelatis non intellectis sursum volat, et sic necat viventia; simile itaque per "basiliscum" significatur quod per "draconem", qui etiam vocatur "serpens", ac simile per "presterem volantem" quod per "bestiam e mari" ac per "bestiam e terra" ascendentes, in hoc capite Apocalypseos: "tunc pascent primogeniti pauperum, et egeni confidenter cubabunt", significat quod quando id dogma receptum est ab illis qui naturales et sensuales homines sunt, et se credunt sapere prae aliis, tunc vera ex bono apud illos qui desiderant vera ac volunt bona, victura sint; "primogeniti" in Verbo significant vera nata ex bono, "pauperes" significant illos qui non in veris sunt, at usque desiderant illa, ac "egeni" significant illos qui non in bonis sunt, sed usque corde volunt illa: "et occidam fame radicem tuam, et residuos tuos occidet", significat quod omnia vera a primis eorum ad ultima peritura sint per falsa: "Ejula porta, clama urbs", significat quod nec introitus dabitur ad aliquod verum, et quod doctrina conflabitur ex meris falsis; "porta" significat introitum ad vera doctrinae, et "urbs" doctrinam: "liquefacta est Philisthaea, tota tu", significat destructionem illius ecclesiae per mera falsa: "quia a septentrione fumus venit", significat quod omne falsum mali irrupturum sit ab inferno; "septentrio" est infernum, et "fumus" est falsum mali: "nec solitarius in conventibus tuis", significat quod non unum verum inter cognitiones residuum erit: "Quid tunc respondebit, legati gentis?" significat illustrationem illorum qui in bono vitae ex amore in Dominum sunt: "quod Jehovah fundavit Zionem", significat quod ab illis instaurabitur ecclesia: "et in ea sperabunt miseri populi", significat quod illis qui ex se non sapiunt, et in tentationibus contra illa falsa vincunt, erit intelligentia et salus.

[10] Vastatio veri per falsa apud illos qui per

"Philisthaeos" intelliguntur, etiam describitur Per Jeremiam (cap. 47:1-7), pariter apud Ezechielem (cap. 25:15, 16), apud Joelem (cap. 3] 4-6), apud Amosum (cap. 1:8); quod iidem falsificent vera, intelligitur Apud Ezechielem (cap. 16:27, 57), [et] 2 Sam. (1:20),

per "filias Philisthaeorum"; sunt enim "filiae Philisthaeorum" ibi affectiones falsi. Religiosum illorum etiam repraesentabatur per idolum eorum, quod vocatur Dagon, positum in Aschdodo; quod secundum descriptionem illorum factum est sicut homo a capite ad umbilicum, et sicut piscis ab umbilico deorsum; sicut homo a capite ad umbilicum repraesentabat intellectum ex veris; et sicut piscis ab umbilico deorsum repraesentabat naturale absque bono amoris; nam pars inferior usque ad genua correspondet amori caelesti, ac "piscis" [significat] naturalem hominem, qui est absque bono spirituali.

(Quod "homo" significet affectionem veri, videatur supra n. 280:

quod "caput" ejus intellectum veri, et inde intelligentiam, n. 553:

quod "piscis" significet naturalem hominem n. 513: et quod "genitalia" ex correspondentia significent amorem caelestem, in Arcanis Caelestibus, n. 5050-5062. "Haemorrhoides", etiam, quibus percussi sunt Philisthaei, quando arca Dei ab illis capta tenebatur, significabant vera conspurcata malis vitae; sed haec et plura, quae de his memorantur in Libro Primo Samuelis, cap. 5 videatur supra, n. 700 [e] , explicata.)

[11] Verum conspurcatum malo vitae, etiam significatur

per "praeputiatum" (2 Samuelis 1:20; Ezechiel 28:10; 31:18; 32:18, 19; 44:9):

praeputium enim correspondet amori corporeo, quoniam membrum, quod praeputium tegit, correspondet amori spirituali et caelesti: et quia Philisthaei repraesentabant illos qui in scientia et cognitionibus veri sunt absque aliquo bono spirituali et caelesti, ideo vocabantur "praeputiati": et quia filii Israelis etiam actualiter tales fuerunt, ut tamen repraesentarent ecclesiam, quae in bono spirituali ac caelesti, et inde in veris est, mandatum est ut circumciderentur. Ex his constare potest quod religiosum illud hodie, quod separat charitatem a fide, in sensu repraesentativo sit Philisthaea.

[12] Hactenus de Philisthaeis: nunc aliquid dicetur de hircis et de ovibus, super quos erit judicium, secundum Domini verba apud Matthaeum (25:31 ad fin. ). Communis opinio est quod per "hircos" ibi intelligantur omnes mali; et hactenus ignotum fuit quod per "hircos" ibi intelligantur qui in fide separata a charitate sunt, et per "oves" illi qui in fide ex charitate sunt. Per "hircos" in sensu bono intelliguntur qui in bono naturali sunt, et inde in veris, quae vera vocantur cognitiones veri et boni ex sensu naturali Verbi; hi seu id bonum et inde id verum significatur per "hircos" qui sacrificabantur:

(Quod sacrificia etiam facta sint ex hircis, constat ex Levitico, cap. 4:23; 9:2-4, 8-23; 16:2-20; 23:18, 19: Numeri 15:22-29; 28:11-15, 18 ad fin. ; cap. 29: et alibi):

omnes enim bestiae ex quibus sacrificia fiebant, significabant talia quae sunt ecclesiae, quae omnia se referunt ad bona et vera: bona et inde vera caelestia, in quibus sunt angeli in tertio caelo, significabantur per "agnos"; bona autem et vera spiritualia, in quibus sunt angeli in medio caelo, significabantur per "arietes"; ac bona et inde vera naturalia, in quibus sunt angeli qui in ultimo caelo, significabantur per "hircos." Bona et vera caelestia sunt apud illos qui in amore in Dominum sunt; bona autem et vera spiritualia sunt apud illos qui in amore erga proximum sunt; ac bona et vera naturalia sunt apud illos qui bene vivunt secundum vera ex affectione naturali. Haec per tres illas bestias significantur in variis locis in Verbo (Ut apud Ezechielem, cap. 27:21; et in Deuteronomius 32:14).

[13] At quia pleraque in Verbo etiam oppositum sensum habent, ita quoque "hirci", qui in eo sensu significant illos qui in fide separata a charitate sunt, ex causa quia prae ceteris lascivi sunt, et quia per illos in genuino sensu significantur qui in bono et inde vero naturali sunt; ac omnes illi qui in fide separata a charitate tam doctrina quam vita sunt, mere naturales sunt. Quod illi per "hircos" in Verbo intelligantur, mihi ad vivum in mundo spirituali ostensum est: ibi apparent variae bestiae, sed illae non sunt bestiae quales in nostro mundo, nempe quod natae sint bestiae, sed sunt correspondentiae affectionum et inde cogitationum spirituum et angelorum; quare etiam ut primum variantur et cessant illae affectiones et inde cogitationes, evanescunt e visu. Ut scirem quod illi qui in fide separata a charitate sunt, seu potius affectiones et inde cogitationes illorum ex sua fide, repraesententur per hircos, datum est mihi videre aliquot ex illis spiritibus; et apparuerunt coram oculis meis et plurium aliorum prorsus sicut hirci cum cornibus; et quoque quod inter illos missi sint arietes et oves, in quos hirci illi accensi ira irruebant, et eos conabantur prosternere, sed incassum; nam in mundo spirituali nulla est potentia hircis contra arietes seu oves, quare hirci profligati sunt; et postea datum est eosdem videre ut homines, per quod testatum factum est quod hirci essent iidem cum illis qui in fide separata a charitate in mundo vixerunt.

[14] Ex his constare potest quid per "arietem" et per "hircum", perque "pugnam eorum", apud Danielem (cap. 8) significatur; quod nempe per "arietem" ibi intelligantur qui in fide ex charitate sunt, et per "hircum" illi qui in fide separata a charitate sunt: describitur itaque ibi status ecclesiae futurus, quod nempe fides separata omnem charitatem, quae est bonum vitae, dissipatura sit, et quod falsum inde in orbe Christiano dominaturum sit. Ad illustrationem velim in summa adducere quae apud Danielem de ariete et de hirco memorantur, quae haec sunt:

Danieli in visione visus est aries, "cui duo cornua, ...unum altum prae altero, .... sed altum ascendit posterius;.... ille magnum se reddidit:".... sed tunc "hircus caprarum venit ab occidente super facies omnis terrae, ".... ac irruit in arietem, percussit illum, et fregit duo cornua ejus, "et projecit arietem in terram, et conculcavit eum": erat ei cornu inter oculos, et cum hoc fractum est, "ascenderunt quatuor cornua loco ejus, juxta quatuor ventos caelorum; et ex uno de illis exivit cornu unum..., quod crevit valde, .... et usque ad exercitum caelorum, et dejecit in terram de exercitu, et de stellis, et conculcavit eos: immo..ad principem exercitus extulit se, et ab Ipso sublatum est juge, et projectum habitaculum sanctuarii Ipsius;.... et projecit veritatem in terram" (8:1-14, seq.):

quod per "arietem" ibi intelligantur qui in fide ex charitate sunt, et per "hircum" illi qui in fide separata a charitate sunt, videatur supra (n. 316 [c] et n. 573 [a]), ubi eadem illa explicata sunt; quare ulterius illa explicare supersedeo.

[15] Quod per "hircos" etiam intelligantur qui in fide separata a charitate sunt, et per "arietes" illi qui in fide ex charitate sunt, constat etiam apud Ezechielem,

"Vos.., mi grex, .... ecce Ego judicans inter pecudem et pecudem, et inter arietes et inter hircos" (34:17);

tum apud Sachariam,

"Adversus pastores exarsit ira mea, et super hircos visitabo" (10:3).

Ex his constare potest quod per "hircos" et per "oves" apud Matthaeum (25:31 ad fin. ), non alii intelligantur; quare etiam ibi solum recensentur opera charitatis, quae oves fecerunt, et quae hirci non fecerunt. Quod illi per "hircos" ibi intellecti sint, confirmatum quoque est, dum ultimum judicium super illos qui ab Ecclesia Christiana fuerunt, factum est; tunc omnes illi qui in fide separata a charitate tam doctrina quam vita fuerunt, conjecti sunt in infernum, et conservati omnes qui in fide ex charitate fuerunt.

316. "Habentem cornua septem." - Quod significet cui omnipotentia, constat ex significatione " ¹ cornus", quod sit potentia veri contra falsum, at cum de Domino, quod sit omnis potentia seu omnipotentia; quod Agnus visus sit habere cornua numero "septem", erat quia per "septem" significantur omnia, et praedicantur de sancto (videatur supra, n. 257).

Quod "cornu" et "cornua" significent potentiam, est quia potentia animalium cornutorum, ut boum, arietum, hircorum, et aliorum, in cornibus consistit.

Quod "cornu" seu "cornua" significent potentiam veri contra falsum, ac in supremo sensu, ubi de Domino, omnipotentiam, ac in opposito sensu potentiam falsi contra verum, constat ex pluribus locis in Verbo; et quia inde patet quid significant "cornua" in Verbo, quorum mentio toties fit apud Danielem, et quoque in Apocalypsi, et quia adhuc in usu sunt in coronatione regum, velim illa in medium afferre:-

[2] Apud Ezechielem,

"In die illo crescere faciam cornu domui Israelis, et tibi dabo apertionem oris in medio eorum, ut cognoscant quod Ego Jehovah" (29:21);

"crescere faciam cornu domui Israelis", significat verum in abundantia; "domus Israelis" est ecclesia; quia id significatur per "cornu" et ejus crescentiam, ideo etiam dicitur, "Et tibi dabo apertionem oris", per quod intelligitur praedicatio veri.

[3] In Libro Primo Samuelis,

"Exaltavit se cornu in Jehovah, dilatatum est os meum contra inimico meos, quia laetata sum in salute tua. .... Dabit robur ² Regi suo, et exaltabit cornu Uncti sui" (2:1, 10);

propheticum Channae: per "Exaltavit se cornu in Jehovah" significatur quod illam impleverit Divinum Verum, et id potens reddiderit contra falsa: et quia id significatur, ideo dicitur "Dilatatum est os meum contra inimicos meos"; "dilatatio oris" est praedicatio veri cum potentia, et "inimici" sunt falsa quae Divinum Verum dispergunt: per "dabit robur ³ Regi suo, et exaltabit cornu Uncti sui", significatur omnipotentia Domini ex Divino Bono per Divinum Verum, nam "robur" in Verbo dicitur de potentia boni, et "cornu" de potentia veri, et "Unctus Jehovae" est Dominus quoad Divinum Humanum cui omnipotentia (videatur n. 3008, 3009, 9954).

[4] Apud Davidem,

Jehovah "exaltavit cornu populi sui, laudem omnibus sanctis suis, filiis Israelis, populo propinquo suo" (Psalmuss 148:14);

per "Exaltavit cornu populi sui", significatur quod impleverit Divinis veris: quare dicitur, "laudem sanctis suis, filiis Israelis, et populo propinquo suo"; "sancti" enim dicuntur qui in Divinis veris sunt, quoniam Divinum Verum est quod vocatur "sanctum" (videatur supra, n. 204); "Israel" est ecclesia quae in veris, "filii ejus" sunt vera, ac "populus" etiam praedicatur de illis qui in veris sunt, et "propinquus" dicitur qui per illa conjunctus est Domino.

[5] Apud eundem,

"Jehovah Deus Zebaoth, .... decus fortitudinis eorum Tu, et per beneplacitum tuum exaltabis cornu nostrum" (8, 17]);

"exaltare cornu" etiam hic significat implere Divino Vero et per id potentia facere contra falsa; quare dicitur, "Jehovah Deus Zebaoth, ... decus fortitudinis eorum Tu"; "decus" etiam in Verbo dicitur de ecclesia et de doctrina veri ibi.

[6] Apud eundem,

"Bonus vir miserans et mutuo dans;.... justitia ejus stat in perpetuum, cornu ejus exaltabitur cum gloria" (Psalmuss 112:5, 9);

quod "cornu" significet Divinum Verum, patet ex eo, quod dicatur "Justitia ejus stat in perpetuum, et cornu ejus exaltabitur cum gloria"; "justitia" in Verbo dicitur de bono, quare "cornu" de vero, nam in singulis Verbi est conjugium boni et veri; etiam "gloria" significat Divinum Verum.

[7] Apud Habakuk,

"Splendor" Jehovae Dei "sicut lux erit, cornua e manu Ipsius Ipsi, et ibi occultatio roboris Ipsius" (3:4);

quia "cornua" significant Divinum Verum cum potentia, ideo dicitur "Splendor" Jehovae Dei "sicut lux, et in cornibus occultatio roboris Ipsius"; per "splendorem" Jehovae et "lucem" significatur Divinum Verum; et per "occultationem roboris Ipsius in cornibus" significatur omnipotentia Divini Boni per Divinum Verum, nam omnis potentia boni est per verum, et in Divino Vero latet omnipotentia quae est Divini Boni.

[8] Apud Davidem,

"Inveni Davidem servum meum, oleo sanctitatis unxi eum, cum quo manus mea firma erit, et brachium meum corroborabit Eum:.... veritas et misericordia mea cum Illo et in nomine meo exaltabitur cornu Ejus " (Psalmuss 89:21, 22, 25 [B.A. 20, 21, 24]);

per "Davidem" intelligitur Dominus quoad Divinum Verum (videatur supra, n. 205); et per "exaltabitur cornu Ipsius" intelligitur Ipsius Divina potentia quae Ipsi est per Divinum Verum ex Divino Bono; quare dicitur, "Veritas et misericordia mea cum Illo"; "misericordia" in Verbo, cum de Jehovah seu Domino, significat Divinum Bonum Divini Amoris: quia per "Davidem" intelligitur Dominus quoad Divinum Verum procedens ex Divino Humano Ipsius, ideo dicitur, "David servus meus"; per "servum" in Verbo non intelligitur servus in communi sensu, sed quicquid inservit, ac praedicatur de Vero quia inservit bono ad usum, hic ad potentiam.

[9] Apud eundem,

"Germinare faciam cornu Davidi, disponam lucernam Uncto meo" (Psalmuss 132:17);

etiam hic per "Davidem" intelligitur Dominus quoad Divinum Verum, et quoque per "Unctum"; per "germinare facere cornu Ipsi", significatur multiplicatio Divini Veri in caelis et in terris ab Ipso; quapropter etiam dicitur", Disponam lucernam Uncto meo", per quod simile intelligitur: quod Dominus quoad Divinum Verum procedens ex Divino Bono Ipsius dicatur "Lucerna", videatur supra (n. 62).

[10] Apud eundem,

"Jehovah robur meum, .... petra mea, propugnaculum meum, .... Deus rupes mea in qua confido, scutum meum et cornu salutis meae" (Psalmuss 18:2, 3 [B.A. 1, 2] ; 2 Sam. 22 [2,] 3);

"robur" et "petra", cum de Jehovah seu Domino, ut hic, significant omnipotentiam; "propugnaculum" et "rupes" in qua confidit, significant tutelam; "scutum" et "cornu salutis" significant salvationem inde: "robur", "propugnaculum" et "scutum" in Verbo praedicantur de Divino Bono; "petra", "rupes" et "cornu" praedicantur de Divino Vero; inde per illa significatur omnipotentia, tutela et salvatio quae sunt Divino Bono per Divinum Verum.

[11] Apud Lucam,

"Benedictus" Dominus Deus Israelis, quod inviserit et redemerit populum suum, et erexerit cornu salutis in domo Davidis.... ; ut servaret nos ex inimicis nostris" (1:68, 69, 71 ⁴ );

propheticum Zachariae de Domino et Ipsius adventu: "cornu salutis in domo Davidis" significat omnipotentiam salvandi per Divinum Verum ex Divino Bono; "cornu" est illa omnipotentia, "domus Davidis" est ecclesia Domini: "inimici", ex quibus servaret, sunt falsa mali; sunt enim haec inimici ex quibus Dominus servat illos qui Ipsum recipiunt; quod non alii inimici fuerint a quibus Dominus servavit illos qui ibi intelliguntur per populum Ipsius, notum est.

[12] Apud Micham,

"Surge et tritura, filia Zionis, quia cornu tuum faciam ferrum, et ungulas tuas faciam aes, ut comminuas populos multos" (4:13):

"Surge et tritura, filia Zionis", significat dissipationem mali apud illos qui ab ecclesia ("triturare" est dissipare, et "filia Zionis" est ecclesia quae in affectione boni); "cornu tuum faciam ferrum", significat Divinum Verum validum et potens: simile significat "ungulas tuas faciam aes"; "ungulae" sunt vera in ultimis: "ut comminuas populos multos", significat ut dispergas falsa, "populi" enim praedicantur de veris, et in opposito sensu de falsis.

[13] Apud Sachariam,

"Vidi et ecce quatuor cornua, .... quae disperserunt Jehudam, Israelem et Hierosolymam. Ostendit mihi...quatuor fabros, ...et dixit, Ista cornua quae disperserunt Jehudam, sicut vir non tollit caput suum, venerunt hi ad terrendum illos, ad dejiciendum cornua gentium, attollentium cornu contra terram Jehudae, ad dispergendum eam" (2:1-4 [B.A. 1:18-21]);

describitur per illa vastatio ecclesiae, et dein restauratio ejus: per "Jehudam, Israelem et Hierosolymam" significatur ecclesia et ejus doctrina; "cornua" quae disperserunt illos, significant falsa mali quae ecclesiam vastarunt; "fabri" significant similia quae ferrum, nempe verum in ultimis quod validum et potens, ita similia quae "cornu ferreum"; quare dicitur de illis, "Venerunt hi...ad dejiciendum cornua gentium, attollentium cornu contra terram Jehudae"; "cornua gentium" sunt falsa mali quae vastarunt ecclesiam, quae dissipanda sunt ut restauretur.

[14] In Threnis,

"Dominus.... destruxit in excandescentia sua munimenta filiae Jehudae, projecit in terram, profanavit regnum et principes ejus, abscidit in excandescentia irae omne cornu Israelis" (Threnis 2:2, 3);

agitur ibi de vastatione ecclesiae totali: ultimum tempus quando devastata est, significatur per "excandescentiam irae Domini"; et vastatio ejus totalis describitur per quod "destruxerit munimenta filiae Jehudae, projecerit in terram, profanaverit regnum et principes ejus"; "filia Jehudae" est ecclesia, "munimenta" ejus sunt vera ex bono, "regnum et principes" sunt vera doctrinae ejus: inde patet quid significatur per "abscidit omne cornu Israelis", quod nempe omnem potentiam veri ecclesiae resistendi contra falsa mali.

[15] Apud Danielem,

Danieli visae in somnio "quatuor bestiae ascendentes ex mari;".... quarta robusta valde, cui dentes ferri, comedit et contrivit, .... et decem cornua illi: "et attendi, et ecce aliud cornu parvum ascendit inter ea, et tria de cornibus prioribus eradicata sunt coram eo; oculi sicut oculi hominis in cornu hoc, et os loquens magna:.... vidi quod cornu hoc faceret bellum cum sanctis, et praevaluisset eis, .... et quod verba contra Altissimum loqueretur:.... quoad cornua decem, sunt decem reges et tres reges humiliabit" (7:3, 7, 8, 20, 21, 23, [25,] 30):

quod per "cornua" hic intelligantur falsa quae destruunt vera ecclesiae, seu potentia falsorum contra vera, patet; per "bestiam ascendentem ex mari" significatur amor sui, ex quo omnia mala; hic, amor imperandi super caelum et terram, cui inserviunt sancta pro mediis; qualis amor est qui intelligitur per "Babylonem" in Apocalypsi.

Quod "ex mari" visa sit ascendere, est quia per "mare" significatur naturalis homo separatus a spirituali, ille enim tunc talis est ut nihil plus cupiat quam imperare omnibus, et imperium confirmare ex sensu litterae Verbi; "decem cornua" significant falsa omnis generis, nam "decem" sunt omnia; quare etiam dicitur quod "decem cornua decem reges sint", "reges" enim significant vera, et in opposito sensu, ut hic, falsa. "Cornu parvum" quod ascendit inter ea, coram quo tria de cornibus prioribus eradicata. sunt, significat plenariam perversionem Verbi per applicationem sensus litterae ejus ad confirmandum amorem dominii. Hoc cornu dicitur "parvum", quia non apparet quod pervertatur Verbum; et quod non apparet coram visu spiritus hominis seu coram intellectu ejus, hoc animadvertitur vel sicut nullum vel sicut parvum; in mundo spirituali talis apparentia est non apprehensibilium nisi a paucis. "Cornua tria" quae coram illo eradicata sunt, significant vera Verbi ibi, quae sic per falsificationes destructa sunt; illa vera etiam significantur per "tres reges" quos humiliavit; per "tria" non significantur tria sed plenarium, ita quod vera plane destructa sint. Quia cornu illud significat perversionem Verbi quoad sensum litterae ejus, et hic sensus apparet coram oculis hominum sicut ita et non aliter intelligendus, ita a nemine contradicendus, ideo dicitur de cornu hoc, quod "oculi sicut oculi hominis in illo, et os loquens magna"; "oculi" significant intellectum, et "oculi sicut oculi hominis" intellectum sicut veri, et "os" significat inde cogitationem et loquelam. Ex his nunc videri potest quid per omnia et singula ibi intelligitur, ut quid per quod "bestia ascendens ex mari, cui decem cornua et dentes ferri, comederit et contriverit", per quod "cornu parvum ascenderit inter illa, coram quo tria de cornibus eradicata sunt, in quo oculi sicut oculi hominis, et os loquens magna", et per quod "faceret bellum cum sanctis et praevaluisset eis", et quod "loqueretur verba contra Altissimum", et quod "cornua" totidem essent "reges."

[16] Apud eundem,

"Vidi in visione.... arietem unum, .... cui duo cornua, et cornua alta, unum tamen altius altero, sed altum ascenderat posterius; feriebat versus occidentem, septentrionem et meridiem. .... Tunc ecce hircus caprarum venit ab occidente super facies omnis terrae: .... huic cornu aspectus inter oculos ejus:.... hic cucurrit cum ariete in furore roboris sui, .... et fregit duo cornua ejus et projecit eum in terram, et conculcavit eum:.... sed fractum est cornu magnum hirci, et ascenderunt quatuor loco ejus, juxta quatuor ventos caelorum: mox ex uno de illis exivit cornu unum de exiguo, et crevit valde versus meridiem, et versus ortum et versus decus, et crevit usque ad exercitum caelorum, et dejecit in terram de exercitu, .... et conculcavit ea, immo usque ad Principem exercitus se extulit;.... et projectum est habitaculum sanctuarii Ejus, quia projecit veritatem in terram" (8 ⁵ 21221, 25):

hic describitur alterum quod vastat ecclesiam, nempe sola fides. Per "arietem" significatur bonum charitatis et inde fides, et per "hircum" fides separata a charitate, seu sola fides, seu quod idem, illi qui in eis sunt: per "cornua" eorum significantur vera ex bono et falsa ex malo, pugnantia; vera ex bono per "cornua arietis", et falsa ex malo per "cornua hirci": per quod arieti fuerint "duo cornua alta, unum altius altero, et altius ascendens posterius", significatur verum fidei ex bono charitatis; et hoc visum est secundum influxum boni et veri apud hominem et spiritum, omne enim bonum recipitur posterius, et omne verum anterius, quoniam cerebellum formatum est ad recipiendum bonum quod voluntatis, ac cerebrum ad recipiendum verum quod intellectus: per "occidentem, septentrionem et meridiem" quo feriebat, significantur bona et vera quae recipiunt illi qui in charitate et inde fide sunt, per quae dispergunt mala et falsa: per "hircum caprarum", quod "venerit [ab occidente] super facies omnis terrae", significatur fides separata a charitate oriunda a malo vitae; "hircus caprarum" est illa fides, "occidens" est malum vitae, et "terra" est ecclesia: quod "ei cornu aspectus inter oculos", significat quod ex propria intelligentia: quod "cucurrerit cum ariete in furore roboris sui, et fregerit duo cornua ejus, et projecerit eum in terram, et conculcaverit eum", significat quod prorsus destruxerit charitatem et inde fidem, destructa enim charitate etiam destruitur fides, quoniam haec ex illa est: quod "fractum sit cornu magnum hirci", et quod "ascenderint quatuor loco ejus, juxta quatuor ventos caelorum", significat omnia falsa conjuncta malis inde; "cornua" significant falsa mali, "quatuor" conjunctionem illorum, et "quatuor venti caelorum" omnia tam falsa quam mala: quod "ex uno de illis exiverit cornu unum de exiguo", significat justificationem per illam, haec enim nascitur a principio de sola fide; "de exiguo" dicitur quia hoc non apparet sicut falsum: quod hoc cornu "creverit valde versus meridiem, et versus ortum et versus decus, et creverit usque ad exercitum caelorum, et dejecerit in terram de exercitu, et conculcaverit ea", significat quod destruxerit omnia vera et bona ecclesiae; "meridies" est ubi verum est in luce, "ortus et decus" sunt ubi bonum est in claro per verum, "exercitus caelorum" sunt omnia vera et bona caeli et ecclesiae, "dejicere exercitum in terram, et conculcare ea", significat prorsus destruere: quod usque "ad Principem exercitus se extulerit", et quod "projectum sit habitaculum sanctuarii Ejus", significat negationem Divini Humani Domini, et inde ecclesiae vastationem; "Princeps exercitus" est Dominus quoad Divinum Humanum, quia ex illo procedunt omnia vera et bona quae faciunt ecclesiam; "habitaculum sanctuarii" est ecclesia ubi illa sunt; quod sint vera, quae intelliguntur, destructa a falsis, patet, nam dicitur, "Projecit veritatem in terram." Quod talia significentur per "arietem" et "hircum" et per eorum "cornua", patet manifeste ex apparentiis in mundo spirituali; nam quando tales ibi qui se confirmaverunt in doctrina de sola fide, et de justificatione per illam, disceptant cum illis qui in doctrina de charitate et inde fide sunt, tunc ⁶ aliis qui e longinquo stant apparent hirci aut hircus cum similibus cornibus, et cum simili insultu et furore contra arietes seu arietem, et quoque apparet quod stellas sub pedibus suis conculcet; haec visa quoque mihi sunt, et simul astantibus, qui inde confirmati sunt quod talia intelligantur apud Danielem; et quoque quod similia intelligantur

per "oves a dextris" et per "hircos a sinistris" (Matthaeus 25:32 ad fin. ):

nempe per "oves" illi qui in bono charitatis sunt, et per "hircos" qui in sola fide. Ab his quae ex Daniele allata sunt, aliquatenus constare potest quid significatur in Apocalypsi, per

Quod draco visus sit habere cornua decem (12:3);

Quod bestia e mari ascendens visa sit quoque habere cornua decem (13:1);

Et quod visa sit mulier insidens bestiae coccineae habenti capita septem et cornua decem; de qua dixit angelus", Decem cornua, quae vidisti, decem reges sunt" (17:3, 7, 12);

sed de his in explicatione eorum in sequentibus.

[17] Quod potentia falsi contra verum significetur per "cornu" et "cornua", etiam patet a sequentibus his locis:

Apud Jeremiam,

"Excisum est cornu Moabi, et brachium ejus fractum est" (48:25);

per "Moabum" significantur qui in bonis spuriis et inde in veris falsificatis, quae in se sunt falsa; destructio horum falsorum significatur per "excisum est cornu Moabi", et destructio illorum malorum per "brachium ejus est fractum."

[18] In Threnis,

Jehovah "laetificavit super te hostem, exaltavit cornu inimicorum tuorum" (2:17 ⁷ );

per "hostem" intelligitur malum, et per "inimicos" falsa mali; "exaltare cornu inimicorum" est ut falsa valeant super vera et destruant ea.

[19] Apud Ezechielem,

"Latere et humero impellitis, cornibus vestris feritis omnes oves infirmatas, donec disperseritis eas foras" (34:21);

"latere et humero impellere", est omni vi et conatu; "cornibus ferire oves infirmatas donec disperseritis eas foras", significat per falsa destruere probos qui nondum in veris ex bono sunt, at usque desiderant esse.

[20] Apud Amos,

"Die quo visitaturus sum praevaricationes Israelis super illum, visitabo super altaria Bethelis, ut exscindantur cornua altaris, et cadant in terram" (3:14);

per "altaria Bethelis" significatur cultus ex malo, et per "cornua altaris" significantur falsa ejus mali; quae quod destruenda significatur per quod "cornua exscindentur, et cadent in terram."

[21] Apud eundem,

"Qui laetantur super non re; qui dicunt, Nonne per fortitudinem nostram sumpsimus nobis cornua?" (6:13);

per "fortitudinem nostram sumere cornua", significat per vires propriae intelligentiae assumere falsa per quae destruentur vera.

[22] Apud Davidem,

"Dixi gloriabundis, Ne gloriemini, et impiis, Ne attollite cornu, ne attollite in altum cornu vestrum, ne loquimini collo duro: .... omnia cornua impiorum amputabo; exaltabuntur cornua justi" (Psalmuss 75:5, 6, 11 [B.A. 4, 5, 10]);

per "attollere cornu in altum", significatur fortiter defendere falsum contra verum; quare etiam dicitur, "Ne loquimini collo duro"; per "amputare cornua eorum", significatur falsa eorum destruere; et per "exaltare cornua justi" significatur potentia et valida reddere vera boni.

[23] Quia per "alta reddere" et per "exaltare cornua" significatur implere veris, et ea potentia et valida reddere contra falsa, ideo etiam illa vera vocata sunt "cornua monocerotis", ex causa quia haec alta sunt:

-Ut apud Mosen,

"Primogenito bovis ejus honor illi, et cornua monocerotis cornua ejus; his populos feriet una ad fines terrae; et hi myriades Ephraimi et chiliades Menascheh" (Deuteronomius 33:17);

haec de Josepho, per quem in supremo sensu repraesentatur Dominus quoad Divinum spirituale, seu quoad Divinum Verum in caelo; inde per "Josephum" etiam significantur qui in regno spirituali Domini sunt (videatur n. 3969, 3971, 4669, 6417): "primogenitum bovis honor illi", significat bonum amoris spiritualis; "cornua monocerotis cornua ejus", significant vera in sua plenitudine et in sua potentia inde; "ferire populos ad fines terrae", significat instruere veris omnes qui ab ecclesia, et per illa dissipare falsa; per "myriades Ephraimi et chiliades Menascheh", significatur copia et abundantia veri ac inde sapientiae, et copia et abundantia boni et inde amoris; "Ephraim" in Verbo significat intellectuale ecclesiae quod est veri, et "Menascheh" significat voluntarium ecclesiae quod est boni (videatur n. 3969, 5354, 6222, 6234, 6238, 6267, 6296), et per "myriades et chiliades" significantur plurima, ita copia et abundantia.

[24] Apud Davidem,

"Serva me ex ore leonis, et ex cornibus monocerotum exaudi me" (Psalmuss 22:22 [B.A. 21]);

per "leonem" significatur falsum fortiter destruens verum; et per "cornua monocerotum" significantur vera quae praevalent contra falsa.

[25] Apud eundem,

"Sicut monocerotis cornu meum" (Psalmuss 92:11 [B.A. 10]);

"sicut monocerotis cornu" significat verum quoad plenitudinem et potentiam.

[26] In Apocalypsi,

"Et sextus angelus clanxit, et audivi vocem ex quatuor cornibus altaris aurei, quod est in conspectu Dei" (9:13):

altare suffitus, quod etiam vocabatur "altare aureum", erat repraesentativum auditionis et receptionis omnium cultus, quae ex amore et charitate a Domino, ita repraesentativum talium cultus quae elevantur a Domino; cornua altaris repraesentabant vera procedentia ex bono amoris; inde patet, cur audita est vox ex quatuor cornibus altaris, vera enim sunt per quae bonum agit et loquitur.

[27] Quoniam altaria repraesentabant cultum Domini ex bono amoris, et omnis cultus qui vere cultus fit ex bono amoris per vera, ideo altaribus erant cornua. Quod altari suffitus, constat apud Mosen:

Facies quatuor cornua super altari suffitus, ex illo erunt, et obduces illa auro (Exodus 30:2, 3, 10; 37:25, 26);

et quod altari holocausti, alibi apud eundem,

"Facies cornua super quatuor angulis" altaris holocausti, "ex ipso erunt cornua ejus" (Exodus 27:2; 38:2):

quod cornua ex ipso altari essent, significabat quod vera, quae cornua repraesentabant, procedent ex bono amoris quod ipsum altare repraesentabat, omne enim verum est ex bono; quod essent quatuor et in singulis angulis, significabat quod essent pro quatuor plagis in caelo, per quas significantur omnia veri ex bono.

[28] Quoniam omnes expiationes et purificationes fiunt per vera ex bono, ideo expiabatur super cornibus altarium,

Super cornibus altaris suffimenti (Exodus 30:10; Leviticus 4:7);

Et super cornibus altaris holocausti (Leviticus 4:25, 30, 34; 8:15; 9:9; 16:18).

Et quia omnis Divina tutela est per vera ex bono,

Ideo etiam qui fecerunt mala, et timuerunt mortem, apprehenderunt cornua altaris, et servati sunt (1 Regnum 1:50, 51, 53);

Sed qui meditato et ex voluntate malum fecerunt, non servati sunt (1 Regnum 2:28-31).

Porro quia "cornua" significabant vera ex bono, ideo etiam, cum ungebantur reges, fiebat hoc per oleum ex cornu:

Quod ita unctus sit David, videatur 1 Samuelis 16:1, 13;

Et quod ita Salomo, 1 Regnum 1:39;

"oleum" significabat bonum amoris. Ex hac significatione cornuum, quam antiqui noverunt, receptum fuit facere cornua germinantia et fragrantia; inde vox "cornucopia."

Footnotes: