¹ Recordatus autem Deus Noë, cunctorumque animantium, et omnium jumentorum, quæ erant cum eo in arca, adduxit spiritum super terram, et imminutæ sunt aquæ.

² Et clausi sunt fontes abyssi, et cataractæ cæli : et prohibitæ sunt pluviæ de cælo.

³ Reversæque sunt aquæ de terra euntes et redeuntes : et cœperunt minui post centum quinquaginta dies.

⁴ Requievitque arca mense septimo, vigesimo septimo die mensis, super montes Armeniæ.

⁵ At vero aquæ ibant et decrescebant usque ad decimum mensem : decimo enim mense, primo die mensis, apparuerunt cacumina montium.

⁶ Cumque transissent quadraginta dies, aperiens Noë fenestram arcæ, quam fecerat, dimisit corvum,

⁷ qui egrediebatur, et non revertebatur, donec siccarentur aquæ super terram.

⁸ Emisit quoque columbam post eum, ut videret si jam cessassent aquæ super faciem terræ.

⁹ Quæ cum non invenisset ubi requiesceret pes ejus, reversa est ad eum in arcam : aquæ enim erant super universam terram : extenditque manum, et apprehensam intulit in arcam.

¹⁰ Expectatis autem ultra septem diebus aliis, rursum dimisit columbam ex arca.

¹¹ At illa venit ad eum ad vesperam, portans ramum olivæ virentibus foliis in ore suo : intellexit ergo Noë quod cessassent aquæ super terram.

¹² Expectavitque nihilominus septem alios dies : et emisit columbam, quæ non est reversa ultra ad eum.

¹³ Igitur sexcentesimo primo anno, primo mense, prima die mensis, imminutæ sunt aquæ super terram : et aperiens Noë tectum arcæ, aspexit, viditque quod exsiccata esset superficies terræ.

¹⁴ Mense secundo, septimo et vigesimo die mensis arefacta est terra.

¹⁵ Locutus est autem Deus ad Noë, dicens :

¹⁶ Egredere de arca, tu et uxor tua, filii tui et uxores filiorum tuorum tecum.

¹⁷ Cuncta animantia, quæ sunt apud te, ex omni carne, tam in volatilibus quam in bestiis et universis reptilibus, quæ reptant super terram, educ tecum, et ingredimini super terram : crescite et multiplicamini super eam.

¹⁸ Egressus est ergo Noë, et filii ejus : uxor illius, et uxores filiorum ejus cum eo.

¹⁹ Sed et omnia animantia, jumenta, et reptilia quæ reptant super terram, secundum genus suum, egressa sunt de arca.

²⁰ Ædificavit autem Noë altare Domino : et tollens de cunctis pecoribus et volucribus mundis, obtulit holocausta super altare.

²¹ Odoratusque est Dominus odorem suavitatis, et ait : Nequaquam ultra maledicam terræ propter homines : sensus enim et cogitatio humani cordis in malum prona sunt ab adolescentia sua : non igitur ultra percutiam omnem animam viventem sicut feci.

²² Cunctis diebus terræ, sementis et messis, frigus et æstus, æstas et hiems, nox et dies non requiescent.

¹ Initium Evangelii Jesu Christi, Filii Dei.

² Sicut scriptum est in Isaia propheta : Ecce ego mitto angelum meum ante faciem tuam, qui præparabit viam tuam ante te.

³ Vox clamantis in deserto : Parate viam Domini, rectas facite semitas ejus.

⁴ Fuit Joannes in deserto baptizans, et prædicans baptismum pœnitentiæ in remissionem peccatorum.

⁵ Et egrediebatur ad eum omnis Judææ regio, et Jerosolymitæ universi, et baptizabantur ab illo in Jordanis flumine, confitentes peccata sua.

⁶ Et erat Joannes vestitus pilis cameli, et zona pellicea circa lumbos ejus, et locustas et mel silvestre edebat.

⁷ Et prædicabat dicens : Venit fortior post me, cujus non sum dignus procumbens solvere corrigiam calceamentorum ejus.

⁸ Ego baptizavi vos aqua, ille vero baptizabit vos Spiritu Sancto.

⁹ Et factum est : in diebus illis venit Jesus a Nazareth Galilææ : et baptizatus est a Joanne in Jordane.

¹⁰ Et statim ascendens de aqua, vidit cælos apertos, et Spiritum tamquam columbam descendentem, et manentem in ipso.

¹¹ Et vox facta est de cælis : Tu es Filius meus dilectus, in te complacui.

¹² Et statim Spiritus expulit eum in desertum.

¹³ Et erat in deserto quadraginta diebus, et quadraginta noctibus : et tentabatur a Satana : eratque cum bestiis, et angeli ministrabant illi.

¹⁴ Postquam autem traditus est Joannes, venit Jesus in Galilæam, prædicans Evangelium regni Dei,

¹⁵ et dicens : Quoniam impletum est tempus, et appropinquavit regnum Dei : pœnitemini, et credite Evangelio.

¹⁶ Et præteriens secus mare Galilææ, vidit Simonem, et Andream fratrem ejus, mittentes retia in mare (erant enim piscatores),

¹⁷ et dixit eis Jesus : Venite post me, et faciam vos fieri piscatores hominum.

¹⁸ Et protinus relictis retibus, secuti sunt eum.

¹⁹ Et progressus inde pusillum, vidit Jacobum Zebedæi, et Joannem fratrem ejus, et ipsos componentes retia in navi :

²⁰ et statim vocavit illos. Et relicto patre suo Zebedæo in navi cum mercenariis, secuti sunt eum.

²¹ Et ingrediuntur Capharnaum : et statim sabbatis ingressus in synagogam, docebat eos.

²² Et stupebant super doctrina ejus : erat enim docens eos quasi potestatem habens, et non sicut scribæ.

²³ Et erat in synagoga eorum homo in spiritu immundo : et exclamavit,

²⁴ dicens : Quid nobis et tibi, Jesu Nazarene ? venisti perdere nos ? scio qui sis, Sanctus Dei.

²⁵ Et comminatus est ei Jesus, dicens : Obmutesce, et exi de homine.

²⁶ Et discerpens eum spiritus immundus, et exclamans voce magna, exiit ab eo.

²⁷ Et mirati sunt omnes, ita ut conquirerent inter se dicentes : Quidnam est hoc ? quænam doctrina hæc nova ? quia in potestate etiam spiritibus immundis imperat, et obediunt ei.

²⁸ Et processit rumor ejus statim in omnem regionem Galilææ.

²⁹ Et protinus egredientes de synagoga, venerunt in domum Simonis et Andreæ, cum Jacobo et Joanne.

³⁰ Decumbebat autem socrus Simonis febricitans : et statim dicunt ei de illa.

³¹ Et accedens elevavit eam, apprehensa manu ejus : et continuo dimisit eam febris, et ministrabat eis.

³² Vespere autem facto cum occidisset sol, afferebant ad eum omnes male habentes, et dæmonia habentes :

³³ et erat omnis civitas congregata ad januam.

³⁴ Et curavit multos, qui vexabantur variis languoribus, et dæmonia multa ejiciebat, et non sinebat ea loqui, quoniam sciebant eum.

³⁵ Et diluculo valde surgens, egressus abiit in desertum locum, ibique orabat.

³⁶ Et prosecutus est eum Simon, et qui cum illo erant.

³⁷ Et cum invenissent eum, dixerunt ei : Quia omnes quærunt te.

³⁸ Et ait illis : Eamus in proximos vicos, et civitates, ut et ibi prædicem : ad hoc enim veni.

³⁹ Et erat prædicans in synagogis eorum, et in omni Galilæa, et dæmonia ejiciens.

⁴⁰ Et venit ad eum leprosus deprecans eum : et genu flexo dixit ei : Si vis, potes me mundare.

⁴¹ Jesus autem misertus ejus, extendit manum suam : et tangens eum, ait illi : Volo : mundare.

⁴² Et cum dixisset, statim discessit ab eo lepra, et mundatus est.

⁴³ Et comminatus est ei, statimque ejecit illum,

⁴⁴ et dicit ei : Vide nemini dixeris : sed vade, ostende te principi sacerdotum, et offer pro emundatione tua, quæ præcepit Moyses in testimonium illis.

⁴⁵ At ille egressus cœpit prædicare, et diffamare sermonem, ita ut jam non posset manifeste introire in civitatem, sed foris in desertis locis esset, et conveniebant ad eum undique.