New Christian Bible Study

The Bible

 

Genesis 31

Study

   

1 Postquam autem audivit verba filiorum Laban dicentium : Tulit Jacob omnia quæ fuerunt patris nostri, et de illius facultate ditatus, factus est inclytus :

2 animadvertit quoque faciem Laban, quod non esset erga se sicut heri et nudiustertius,

3 maxime dicente sibi Domino : Revertere in terram patrum tuorum, et ad generationem tuam, eroque tecum.

4 Misit, et vocavit Rachel et Liam in agrum, ubi pascebat greges,

5 dixitque eis : Video faciem patris vestri quod non sit erga me sicut heri et nudiustertius : Deus autem patris mei fuit mecum.

6 Et ipsæ nostis quod totis viribus meis servierim patri vestro.

7 Sed et pater vester circumvenit me et mutavit mercedem meam decem vicibus : et tamen non dimisit eum Deus ut noceret mihi.

8 Si quando dixit : Variæ erunt mercedes tuæ : pariebant omnes oves varios fœtus ; quando vero e contrario, ait : Alba quæque accipies pro mercede : omnes greges Alba pepererunt.

9 Tulitque Deus substantiam patris vestri, et dedit mihi.

10 Postquam enim conceptus ovium tempus advenerat, levavi oculos meos, et vidi in somnis ascendentes mares super feminas, varios et maculosos, et diversorum colorum.

11 Dixitque angelus Dei ad me in somnis : Jacob ? Et ego respondi : Adsum.

12 Qui ait : Leva oculos tuos, et vide universos masculos ascendentes super feminas, varios, maculosos, atque respersos. Vidi enim omnia quæ fecit tibi Laban.

13 Ego sum Deus Bethel, ubi unxisti lapidem, et votum vovisti mihi. Nunc ergo surge, et egredere de terra hac, revertens in terram nativitatis tuæ.

14 Responderuntque Rachel et Lia : Numquid habemus residui quidquam in facultatibus et hæreditate domus patris nostri ?

15 nonne quasi alienas reputavit nos, et vendidit, comeditque pretium nostrum ?

16 Sed Deus tulit opes patris nostri, et eas tradidit nobis, ac filiis nostris : unde omnia quæ præcepit tibi Deus, fac.

17 Surrexit itaque Jacob, et impositis liberis ac conjugibus suis super camelos, abiit.

18 Tulitque omnem substantiam suam, et greges, et quidquid in Mesopotamia acquisierat, pergens ad Isaac patrem suum in terram Chanaan.

19 Eo tempore ierat Laban ad tondendas oves, et Rachel furata est idola patris sui.

20 Noluitque Jacob confiteri socero suo quod fugeret.

21 Cumque abiisset tam ipse quam omnia quæ juris sui erant, et amne transmisso pergeret contra montem Galaad,

22 nuntiatum est Laban die tertio quod fugeret Jacob.

23 Qui, assumptis fratribus suis, persecutus est eum diebus septem : et comprehendit eum in monte Galaad.

24 Viditque in somnis dicentem sibi Deum : Cave ne quidquam aspere loquaris contra Jacob.

25 Jamque Jacob extenderat in monte tabernaculum : cumque ille consecutus fuisset eum cum fratribus suis, in eodem monte Galaad fixit tentorium.

26 Et dixit ad Jacob : Quare ita egisti, ut clam me abigeres filias meas quasi captivas gladio ?

27 cur ignorante me fugere voluisti, nec indicare mihi, ut prosequerer te cum gaudio, et canticis, et tympanis, et citharis ?

28 Non es passus ut oscularer filios meos et filias : stulte operatus es : et nunc quidem

29 valet manus mea reddere tibi malum : sed Deus patris vestri heri dixit mihi : Cave ne loquaris contra Jacob quidquam durius.

30 Esto, ad tuos ire cupiebas, et desiderio erat tibi domus patris tui : cur furatus es deos meos ?

31 Respondit Jacob : Quod inscio te profectus sum, timui ne violenter auferres filias tuas.

32 Quod autem furti me arguis : apud quemcumque inveneris deos tuos, necetur coram fratribus nostris : scrutare, quidquid tuorum apud me inveneris, et aufer. Hæc dicens, ignorabat quod Rachel furata esset idola.

33 Ingressus itaque Laban tabernaculum Jacob, et Liæ, et utriusque famulæ, non invenit. Cumque intrasset tentorium Rachelis,

34 illa festinans abscondit idola subter stramenta cameli, et sedit desuper : scrutantique omne tentorium, et nihil invenienti,

35 ait : Ne irascatur dominus meus quod coram te assurgere nequeo : quia juxta consuetudinem feminarum nunc accidit mihi : sic delusa sollicitudo quærentis est.

36 Tumensque Jacob, cum jurgio ait : Quam ob culpam meam, et ob quod peccatum meum sic exarsisti post me,

37 et scrutatus es omnem supellectilem meam ? quid invenisti de cuncta substantia domus tuæ ? pone hic coram fratribus meis, et fratribus tuis, et judicent inter me et te.

38 Idcirco viginti annis fui tecum ? oves tuæ et capræ steriles non fuerunt, arietes gregis tui non comedi :

39 nec captum a bestia ostendi tibi, ego damnum omne reddebam : quidquid furto peribat, a me exigebas :

40 die noctuque æstu urebar, et gelu, fugiebatque somnus ab oculis meis.

41 Sicque per viginti annos in domo tua servivi tibi, quatuordecim pro filiabus, et sex pro gregibus tuis : immutasti quoque mercedem meam decem vicibus.

42 Nisi Deus patris mei Abraham, et timor Isaac affuisset mihi, forsitan modo nudum me demisisses : afflictionem meam et laborem manuum mearum respexit Deus, et arguit te heri.

43 Respondit ei Laban : Filiæ meæ et filii, et greges tui, et omnia quæ cernis, mea sunt : quid possum facere filiis et nepotibus meis ?

44 Veni ergo, et ineamus fœdus, ut sit in testimonium inter me et te.

45 Tulit itaque Jacob lapidem, et erexit illum in titulum :

46 dixitque fratribus suis : Afferte lapides. Qui congregantes fecerunt tumulum, comederuntque super eum :

47 quem vocavit Laban Tumulum testis : et Jacob, Acervum testimonii, uterque juxta proprietatem linguæ suæ.

48 Dixitque Laban : Tumulus iste erit testis inter me et te hodie, et idcirco appellatum est nomen ejus Galaad, id est, Tumulus testis.

49 Intueatur et judicet Dominus inter nos quando recesserimus a nobis,

50 si afflixeris filias meas, et si introduxeris alias uxores super eas : nullus sermonis nostri testis est absque Deo, qui præsens respicit.

51 Dixitque rursus ad Jacob : En tumulus hic, et lapis quem erexi inter me et te,

52 testis erit : tumulus, inquam, iste et lapis sint in testimonium, si aut ego transiero illum pergens ad te, aut tu præterieris, malum mihi cogitans.

53 Deus Abraham, et Deus Nachor, judicet inter nos, Deus patris eorum. Juravit ergo Jacob per timorem patris sui Isaac :

54 immolatisque victimis in monte, vocavit fratres suos ut ederent panem. Qui cum comedissent, manserunt ibi :

55 Laban vero de nocte consurgens, osculatus est filios, et filias suas, et benedixit illis : reversusque est in locum suum.

   

From Swedenborg's Works

 

Apocalypsis Revelata #939

Study this Passage

  
/ 962  
  

939. Quod per "videre Facies Domini" non intelligatur videre Facies Ipsius, sed cognoscere et agnoscere Ipsum qualis est quoad Divina Ipsius attributa, quae plura sunt; et quod illi qui Ipsi per amorem conjuncti sunt, cognoscant Ipsum, et sic videant Faciem Ipsius, constare potest a sequentibus locis:

"Quid Mihi multitudo sacrificiorum; quando veneritis ad videndum Facies Jehovae," (Esaias 1:11-12);

"Dixit, cor meum, Quaerite Facies Meas; Facies Tuas, Jehovah, quaero," (Psalm. 27:8);

"Jubilabimus Petrae salutis nostrae; 1 veniemus ante Facies Ipsius in confessione," (Psalm. 95:1-2);

"Sitit anima mea Deum vivum, quando venero ut videar Faciebus Dei; adhuc confitebor Ipsi, salutes Facies Ipsius," (Psalm. 42:3, 6 (B.A. 2, 5));

"Non videbuntur Facies Meae vacue," (Exodus 23:15);

"Venire ad deprecandum Facies Jehovae," (Sacharias 8:21-22; Malachias 1:9);

"Illumina Facies Tuas super servum Tuum," (Psalm. 31:17 (B.A. 16));

"Quis ostendit nobis bonum: tolle super nos Lucem Facierum Tuarum, Jehovah," (Psalm. 4:7 (B.A. 6));

"Jehovah, in Luce Facierum Tuarum ambulabunt," (Psalm. 89:16 (B.A. 15));

"Deus, lucere fac Faciet Tuas 2 ut servemur," (Psalm. 80:4, 8, 20 (B.A. 3, 7, 9));

"Deus misereatur nostri, et benedicat nobis, illuminet Facies Suas nobis," (Psalm. 67:2 (B.A. 1));

"Benedicat tibi Jehovah, et custodiat te, illuminet Jehovah Facies Suas super te et misereatur tui, tollat Jehovah Facies Suas super te, et det tibi pacem," (Numeri 6:24-26); 3

"Occultas eos 4 in abdito Facierum Tuarum," (Psalm. 31:21 (B.A. 20));

"Posuisti occultum nostrum in lucem Facierum Tuarum," (Psalm. 10:8);

Locutus Jehovah ad Mosem, "Facies Meae ibunt; dixit Moses, Si non Facies Tuae eant, ne descendere facias nos ex hinc," (Exodus 33:14-15);

Panes super mensa in Tabernaculo dicti fuerunt "Panes Facierum," (Exodus 25:30; 5 Numeri 4:7).

Saepius etiam dicitur, quod "Jehovah occultaverit," tum quod "averterit facies;" ut in his:

"Propter malitiam eorum occultavi Facies Meas ab illis," (Jeremias 33:5; 6 Ezechiel 7:22);

"Peccata vestra absconderunt Facies Dei a vobis," (Esaias 59:2);

"Facies Jehovae non addet respicere illos," (Threni 4:16);

"Jehovah occultabit Facies Suas ab illis, quemadmodum mala reddiderunt opera sua," (Micham 3:4);

"Abscondisti Facies Tuas," (Psalm. 30:8 (B.A. 7); Psalm. 44:25, (B.A. 24); Psalm. 104:29);

"Deseram illos, et occultabo Facies Meas ab illis, occultando occultabo Facies Meas propter omne malum quod fecerunt," (Deuteronomius 31:17-18).

(Praeter alibi ut Esaias 8:17; Ezechiel 39:23, 28-29; Psalm. 13:2 (B.A. 1); Psalm. 22:25 (B.A. 24); Psalm. (27:) 8-9; Psalm. 69:18 (B.A. 17); 7 Psalm. 88:15 (B.A. 14); 102:3 (B.A. 2); Psalm. 143:7; Deuteronomius 32:20).

in opposito sensu per "facies Jehovae" significatur ira et aversio, ex causa quia homo malus avertit se a Domino; et cum ille se avertit, apparet ei sicut Dominus avertat Se et irascatur, ut constat ex his locis:

"Posui Facies Meas contra urbem hanc in malum," (21:10; 44:11); 8

"Dabo Facies Meas contra Virum illum, et devastabo illum," (Ezechiel 14:7-8);

"Dabo Facies Meas contra illos; et ignis comedet eos, cum posuero Facies Meas contra illos," (Ezechiel 15:7);

"Qui comederit ullum sanguinem, dabo Facies Meas contra animam illam," (Leviticus 17:10);

"Ab increpatione Facierum Tuarum perierunt," (Psalm. 80:17 (B.A. 16));

"Facies Jehovae contra facientes malum," Psalm. 34:17 (B.A. 16)); "Mitto Angelum coram te; caveto tibi a Faciebus Ejus, quia non sustinet praevaricationem vestram," (Exodus 23:20-21); "Dispergantur inimici Tui, et fugiant osores Tui a coram Faciebus Tuis," (Numeri 10:35); 9

"Vidi Sedentem super Throno, a Cujus Facie fugit Caelum et Terra," (Apocalypsis 20:11).

Quod nemo possit videre Dominum, qualis in Se est, ut supra dictum est, patet ex his:

Dixit Jehovah ad Mosen "Non potes videre Facies Meas, quia non videbit Me homo et Vivet," (Exodus 33:18-23).

Quod tamen visus sit, et vixerint, quia per Angelum, patet ex Genesis 32:31 (B.A. 30); 13:22-23; 10 et alibi.

Footnotes:

1. nostrae pro "meae"

2. Tuas pro "suas"

3. vi. pro "xxvi."

4. eos pro "nos"

5. xxv. pro "xx."

6. 5 pro "1"

7. 18 pro "19"

8. Jerem. pro "Esaj."

9. x. pro "ix."

10. 23 pro "29"

  
/ 962  
  

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org