3832. ‘Et fecit convivium’: quod significet initiationem, constat a significatione ‘convivii’ quod sit appropriatio et conjunctio, de qua n. 3596, hic initiatio quia haec praecedit conjunctionem, ac spondet et testatur eam. Convivia quae antiquitus fiebant apud illos qui in significativis et repraesentativis fuerunt, non aliud significabant quam initiationem in amorem mutuum, qui charitatis; et convivia nuptialia initiationem in amorem conjugialem, et convivia sancta initiationem in amorem spiritualem et caelestem, et hoc ex causa quia per ‘convivari’ seu ‘comedere et bibere’ significabatur appropriatio et conjunctio, ut n. ¹ 3596 ostensum est;

[2] quia haec significabantur, etiam Dominus in tali sensu dixit, Quod multi ab oriente usque et occidente venient, et accumbent cum Abrahamo, Isaco et Jacobo, in regno caelorum Matth. viii 11: et alibi ad discipulos, Ut comedatis et bibatis super mensa Mea in regno Meo, Luc. 22:30:

et cum instituit Sanctam Cenam, dixit, Dico vobis quod non bibiturus sim a nunc ex hoc genimine vitis usque ad diem ² illum, quando id bibero vobiscum novum in regno Patris Mei, Matth. 26:29;

quisque videre potest quod per ‘accumbere, comedere, et bibere in regno Domini’ non significetur accumbere, comedere, et bibere, sed quod tale quod ibi est, nempe ³ quod appropriatio boni amoris et veri fidei per illa intelligatur, ita quod illud quod cibus spiritualis et cibus caelestis vocatur; manifeste quoque ex illis verbis patet quod sensus internus illis quae Dominus locutus est, insit, et quod absque intellectu ejus non sciri possit ⁴ quid sit cum Abrahamo, Isaco et Jacobo accumbere, super mensa in regno Domini comedere et bibere, et ex genimine illius vitae cum illis bibere in regno Patris; immo nec sciri possit quid per comedere panem et bibere vinum in Sancta Cena ⁵ intelligatur.

Footnotes:

3596. ‘Et benedixi ei, etiam benedictus erit’: quod significet quod conjunctum, constat a significatione ‘benedici’ quod sit conjungi, de qua n. 3504, 3514, 3530, 3565, 3584: quomodo se habet cum appropriatione et conjunctione veri per ‘Jacobum’ repraesentati, constare potest ab illis quae prius dicta sunt; quae quia talia sunt ut captum naturalis hominis transcendant, et non videri possint nisi in luce qua est rationalis seu internus homo, in qua luce pauci hodie sunt quia pauci regenerati, ideo praestat non amplius ¹ illa illustrare, nam illustratio ignotorum et transcendentium captum non est in lucem sed magis in umbram mittere; praeter quod talia etiam superstruenda sint ideis veritatum naturalium, per quas capienda, quae quoque hodie deficiunt: idcirco etiam mox praecedentia tam strictim et modo quoad sensum internum vocum explicata sunt.

[2] Ex illis quae praecedunt constare potest quid involvit quod ‘Jishak a filio suo petierit venationem ut ex illa ederet, antequam illi benediceret’, et quod ‘non prius benedixerit quam postquam ederat’, et sic quod post esum sequeretur benedictio ejus qui fecit et apportavit, ut quoque patet ab Jishaki verbis hic de Jacobo, ‘adduxit mihi, et edi ab omni antequam venisti, et benedixi ei, ² etiam benedictus erit’; causa patet ab interno intellectu ritualium antiquae Ecclesiae, ‘esus’ enim apud illos significabat appropriationem et conjunctionem, et apud quem ederant, seu a cujus pane, conjunctionem cum illo; ‘cibus’ in genere significabat illa quae amoris et charitatis sunt, hoc est, eadem quae cibus ³ caelestis et spiritualis', ‘panis’ ibi quae amoris in Dominum, et ‘vinum’ quae charitatis erga proximum; haec cum appropriata sunt, conjuncti erant; sic mutuo loquebantur ex affectione, et consociabantur; convivia apud antiquos non aliud fuerunt, comestiones ex sanctificatis in Ecclesia Judaica nec aliud repraesentabant, prandia et ⁴ cena in primitiva Ecclesia Christiana nec aliud involvebant.

Footnotes: