3508. ‘Et ivit Esau agrum ad venandum venationem, ad adducendum’: quod significet affectionis boni conatum ad comparandum verum quod Rationali Divino ¹ adjungeretur, constat a repraesentatione ‘Esavi’ quod sit bonum naturalis, de qua prius; inde est affectio boni rationalis in naturali, nam bonum quod in naturali, non est naturalis, sed est rationalis in naturali, videatur n. 3498; ex significatione ‘exire agrum ad venandum venationem ad adducendum’ quod sit conatus ad comparandum sibi verum; ‘ager’ enim est ubi bona humus, n. 3500; ‘venatio’ est verum quod ex bono, n. 3501; ‘ad adducendum’ est ad comparandum, ita ad adjungendum Divino Rationali.

[2] Agitur hic, ut supra dictum, in supremo sensu de glorificatione Naturalis Domini, et in sensu repraesentativo de regeneratione naturalis apud hominem, n. 3490; secundum ordinem est ut id fiat per verum, hoc est, per cognitiones boni et veri, nam absque illis naturale non potest illustrari a rationali, seu per rationale, ita non regenerari; cognitiones sunt vasa recipientia boni et veri a rationali influentis; ² vasa qualiter et quantum recipiunt, taliter et tantum illustrantur: vasa quae recipiunt bonum et verum a rationali, sunt ipsa vera naturalis, quae non sunt nisi quam scientifica, cognitiones, et doctrinalia; ex ordine illorum quae influunt, et ex ordine illorum quae ibi sunt inter se, fiunt bona; inde naturalis bonum.

Footnotes: