18
et benedicentur in semine tuo omnes gentes terræ, quia obedisti voci meæ.
2861. ‘Fuit post verba illa’: quod significet res transactas spectantes illos qui intra Ecclesiam, constat ex significatione ‘verborum’ quod sint res; in lingua originali res dicuntur verba, ita ‘post verba illa’ est post res transactas. Actum est in praecedentibus a vers. 13 ad hunc versum, de salvatione spiritualium ex Divino Humano Domini, et quidem illorum qui in bono intra Ecclesiam sunt; illi sunt qui vere spirituales possunt esse, quia Verbum habent, ita vera fidei; per vera doctrinae conjuncta bono vitae fit homo spiritualis; omne spirituale est inde: gentes vero extra Ecclesiam quia Verbum non habent, ita non vera fidei, quamdiu in mundo vivunt, etiamsi in bono charitatis, usque non sunt vere spirituales antequam in veris fidei instructi 1 sunt; et quia pleraeque gentes in mundo instrui nequeunt, illi qui in charitate mutua et in oboedientia vixerunt, ex providentia et misericordia Domini in altera vita instruuntur, et tunc facile recipiunt vera fidei, et fiunt spirituales; quod gentium status et sors in altera vita talis sit, videatur n. 2589-2604.
[2] Quia in 2 praecedentibus actum est de illis qui salvantur ex Divino Humano Domini intra Ecclesiam, ideo in his quae sequuntur ad finem hujus capitis, agitur de illis qui salvantur extra Ecclesiam, et significantur per illos qui nati Nahori fratri Abrahami ex Milkah uxore et ex Reumah concubina; hoc etiam sequitur in serie; qui non sensum internum Verbi novit, putaret quod haec solum genealogica essent domus Terahi, propter Rebeccam quae facta Jishako uxor, ut et propter Bethuelem, cujus binae neptes Lea et Rachel factae uxores Jacobo; verum, ut saepius dictum et ostensum, omnia nomina in Verbo significant res, n. 1224, 1264, 1876, 1888; et nisi significarent res, Verbum non foret Divinum sed mundanum; inde etiam constare potest quod haec quae sequuntur, spectent in serie Ecclesiam spiritualem Domini, sed illam quae apud gentes est; et hoc per Nahorem fratrem Abrahami, ut significarentur illi qui in fraternitate sunt ex bono, ut sequitur n. 2863.
Footnotes:
1876. Nomina virorum, regnorum, urbium, quae in Verbo, similiter ac voces loquelae humanae, pereunt in primo limine cum ascendunt; sunt enim terrestria, corporea et materialia, quae successive 1 exuunt animae quae veniunt in alteram vitam, et prorsus illi quae veniunt in caelum; angeli ne minimum ideae alicujus personae, proinde ejus nominis, retinent; quid Abram, quid Isac, et Jacob, non amplius sciunt; formant sibi ideam ex illis quae per illos in Verbo repraesentantur et significantur; sunt nomina et voces sicut grumi seu sicut squamae, quae decidunt cum intrant in caelum: inde constare potest quod per nomina in Verbo nihil aliud quam res significentur; de quibus multoties cum angelis locutus, a quibus de veritate plene instructus sum. Loquela spirituum inter se non est vocum sed est idearum quales sunt cogitationis humanae absque vocibus, quare universalis est omnium linguarum; at cum loquuntur cum homine, cadit eorum loquela in voces linguae hominis, ut dictum n. 1635, 1637, 1639;
[2] cum de hoc locutus cum spiritibus, dicere datum est quod dum colloquuntur inter se, ne unam quidem vocem linguae humanae, minus adhuc aliquod nomen, possent enuntiare, quod quidam eorum mirati, recesserunt, et tentabant, sed redeuntes dicebant quod non pronuntiare potuerint, quia voces illae crassius materiales, ut essent infra sphaeram eorum ex sono aeris per organa corporea articulato, aut per influxum in talia per viam ducentem ad auditus organum internam formatae: inde clare quoque constare potuit quod nihil vocis quae in Verbo, transire posset ad spiritus, minus ad spiritus angelicos, quorum loquela adhuc universalior est, n. 1642, minime ad angelos, n. 1643, apud quos nihil remanet de ideis primis spirituum sed loco eorum spiritualia vera, et caelestia bona, quae ineffabili modo, formis minimis, continuis, connexis in unanima serie, cum originariis repraesentativorum ex felicitate amoris mutui amoenissimorum et pulcherrimorum, et e amoenitatibus et pulchritudinibus felicium, quia vita Domini inspiratis, variantur.
Footnotes:
1. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.