9659. ‘Et erunt octo asseres, et bases eorum argento’: quod significet omnimodam sustentationem a bono, et per verum [quod] ex bono, constat ex significatione ‘octo’ quod sint ¹ omnimodum, de qua sequitur, ex significatione ‘asserum’ quod sint ¹ bonum sustentans, de qua n. 9634, ex significatione ‘basium ex argento’ quod sint ¹ sustentatio per verum quod ex bono, de qua n. 9643.

[2] Quod octo sint omnimode, est quia per illum numerum significatur idem quod per duo et per quattuor, nam ab illis in se multiplicatis exsurgit, et per duo ac ² quattuor significatur conjunctio ad plenum, n. 5194, 8423, 8877, et inde quoque plenum, n. 9103, proinde omnimodum, nam quod plene est, id etiam omnimode est; per octo etiam significatur plenum et omnimodum ex eo, quia per septimanam significatur integra periodus a principio ad finem, n. 2044, 3845, inde per diem octavum status plenus, a quo dein fit ³ novum principium; inde erat quod masculi octo dierum circumciderentur, Gen. 17:12, 21:4;

per circumcisionem enim significabatur purificatio ab amoribus spurcis per verum fidei, n. 2039, 2046 fin. , 2799, 3412, 3413, 4462; praeputium correspondebat conspurcationi boni per illos amores, n. 4462, 7045, 7225, et gladius petrarum, quo circumcisio peragebatur, significabat verum fidei per quod purificatio, n. 2039 fin. , 2046 fin. , 2799, 7044.

[3] Plenum et omnimodum per octo post septem etiam significatur apud Micham, Aschur cum venerit in terram nostram, et calcaverit palati nostra, tunc constituemus super eum septem pastores et octo principe hominum, et pascent terram Aschuris gladio, et liberabit ab Aschure, 5:4, 5 [KJV 5:5, 6];

‘Aschur’ pro ratiocinatione de bonis et veris Ecclesiae ex propria intelligentia; liberatio totalis seu omnimoda a falsitate inde ⁴ significatur per ‘octo principes hominum qui destruent’; ‘principes hominum’ sunt primaria vera boni ⁵ .

[4] Quod octo sint plenum et omnimodum, etiam constat ab experientia de intromissione et receptione societatum in caelum, de qua videatur n. 2130; societates primum receptae apparebant usque a duodecim, et postea usque ad octo; qui enim intromittuntur et recipiuntur in caelum, sunt qui purificati a terrestribus, ita ab amoribus illorum et dein instructi; per numerum octo tunc significabatur plenum ⁶ .

[5] Simile significatur per octo alibi in Verbo, ut per quod porticus portae a domo esset octo ulnarum, et quod octo gradus essent a domum ⁷ , apud Ezech. 40:9, 31, 41; agitur ibi de nova domo, per quam significatur Nova Domini Ecclesia; vera ducentia ad bonum et bono ad vera significantur per porticum et per gradus.

[6] Qui non scit quod numeri in Verbo involvant res ⁸ , nusquam aliud comprehendere potest quam quod mensurae et numeri, ubi de tabernaculo, ⁹ de templo Salomonis, et dein de nova domo, deque novo templo, et de nova terra, apud Ezechielem agitur, nihil rei et sic nihil sancti significent ¹⁰ , cum tamen in Verbo nulla vocula vana est; expendat qui intelligentiam habet, ‘mensuras’ et ‘numeros’ apud Ezechielem a cap. 11 ad cap. 48;

tum ‘mensuras’ et ‘numeros’ apud Johannem in Apocalypsi 21, ubi etiam dicitur, quod angelus mensus sit murum novae Hierosolymae, centum quadraginta quattuor cubitorum, et quod illa mensura sit ¹¹ hominis, hoc est, angeli, ibid. vers. 17: etiam alibi, Qui habet intelligentiam, computato numerum bestiae, numerus enim hominis est, nempe numerus ejus ¹² sescenta sexaginta sex, Apoc. 13:18 ¹³ ;

praeter ¹⁴ multis in locis alibi; quod omnes numeri in Verbo res significent, videatur n. 482, 487, 575, 647, 648, 755, 813, 1963, 1988, 2075, 2252, 3252, 4264, 4495, 4670, 5265, 5291, 5335, 5708, 6175, ¹⁵ 7973, et in locis ¹⁶ ubi ostensum quid aliqui numeri in specie significant.

Footnotes:

1988. ‘Fuit Abram filius nonaginta annorum et novem annorum’: quod significet tempus antequam Dominus plene conjunxit Internum Hominem cum Rationali, constat a significatione ‘novem’ cum praecedunt ante decem, seu quod idem, ‘nonaginta novem’ ante centum; nam Abram cum ei natus Isacus, erat aetate centum annorum. Qualis sensus internus Verbi est, constare imprimis potest a numeris sicut nominibus; numeri quicumque sunt, in Verbo significant res, sicut etiam nomina, nam nihil usquam in Verbo est in quo non Divinum est, seu quod non internum sensum habet; qui quam remotus sit a sensu litterae, cumprimis inde patet; nomina enim et numeri in caelo nusquam attenduntur, sed illa quae per nomina et numeros significantur; sicut pro exemplo, quoties numerus ‘septem’ occurrit, ilico loco septem, sanctum obvenit angelis, nam ‘septem’ significant sanctum ex eo quod caelestis homo sit septimus dies seu sabbatum, ita quies Domini, n. 84-87, 395, 433, 716, 881 similiter se habet cum reliquis numeris, sicut cum ‘duodecim’, quoties duodecim occurrunt, obvenit angelis idea omnium quae sunt fidei, ex causa quia duodecim tribus [Israelis] illa significabant, n. 577 quod numeri significent res in Verbo, in Parte Prima ostensum videatur n. 482, 487, 488, 493, 575, 647, 648, 755, 813, 893.

[2] Similiter se habet cum numero ‘nonaginta ¹ novem’, qui quod significet tempus antequam Dominus plene conjunxit Internum Hominem cum Rationali, constat a significatione ‘centum annorum’, quos habuit Abram cum ei natus [est] Isacus, per quem repraesentatur et significatur Rationalis Homo Domini qui conjunctus Interno Ipsius, hoc est, Divino; ‘centum’ significant ² idem in Verbo' quod decem, quia ille numerus compositus est a decem in decem multiplicatis, et ‘decem’ significant reliquias, quod in Parte Prima ostensum, n. 576; quid reliquiae apud hominem, videatur n. 468, 530, 561, 660, 1050, et quid reliquiae apud Dominum, n. 1906. Arcana haec non ulterius possunt exponi, sed quisque concludere potest, dum prius sibi notum fecerit quid sunt reliquiae; hodie enim quid sunt, ignoratur: modo hoc sciatur quod reliquiae apud Dominum significent Divina Bona quae Ipse sibi propria potentia comparavit, per quae Humanum Essentiam univit Divinae:

[3] ex his constare potest quid significatur per ‘nonaginta novem’, quae quia praecedunt centum, significant tempus antequam Dominus plene conjunxit Internum Hominem cum Rationali; per ‘Ismaelem’ repraesentatum est primum rationale apud Dominum, quod quale fuit, ostensum satis superque in capite praecedente 16; at per ‘Isacum’ repraesentatur Rationale Domini Divinum, ut in ³ sequentibus constabit. Quod Abram tam diu moratus in terra Canaane, nunc viginti quattuor annis, decem annis antequam natus Ismael, et postea tredecim annis, et nondum ex Sarai uxore habuit filium, sed quod tunc primum promissio facta de filio cum ⁴ nonaginta novem annorum esset, [et quod filius nasceretur cum esset centum annorum, ] quisque videre potest quod arcanum involvat; arcanum erat quod repraesentaret per illa unionem Divinae Essentiae Domini cum Ipsius Humana, et quidem Ipsius Interni Hominis, Qui Jehovah, cum Ipsius Rationali.

Footnotes: