1322. ‘Ut non audiant vir labium socii sui’: quod significet quod omnes discordes seu quod unus contra alterum, constare potest ab ipsis verbis; ‘non audire labium socii’ est non agnoscere quod alter loquitur, et in sensu interno non agnoscere quod alter docet seu doctrinam ejus, nam ‘labium’ est doctrina, ut ostensum supra ad vers. 1;

ore quidem agnoscunt sed non corde, sed concordia oris nihil est cum discordia cordis; se habet hoc sicut cum malis spiritibus in altera vita qui similiter ac boni in societates distincti sunt, sed conjuncti tenentur per id quod alligati similibus phantasiis et cupiditatibus, sic ut unum agant in eo ut persequantur vera et bona; ita est commune quoddam quo simul continentur; sed ut primum hoc commune dissolvitur, unus ruit in alterum, et jucundum eorum tunc consistit in eo ut socium et socios crucient; similiter se habet cum doctrina et cultu tali in mundo; agnoscunt doctrinale et rituale satis conjunctim, sed commune quod eos continet, est cultus sui, et quantum participare queunt de communi tali tantum agnoscunt; at quantum non possunt participare aut spem habere participandi tantum dissolvuntur, ex causa de qua mox prius, quod nulli talium aliquod verum, sed unicuique falsum pro vero et malum pro bono; hoc nunc est quod ‘vir non audiat labium socii sui’.