2928. ‘Populo terrae, filiis Heth’: quod significet ab illis qui ab Ecclesia spirituali, constat a significatione ‘populi’ quod sint illi qui sunt in veris, ita spirituales, de qua n. 1259, 1260; a significatione ‘terrae’ quod sit Ecclesia, de qua n. 662, 1066, 1068, 1262, 1733, 1850, 2117, 2118 f. ; et a significatione ‘filiorum Heth’ quod sint illi qui ¹ a nova Ecclesia spirituali, de qua supra n. 2913. ‘Populus terrae’ passim nominatur in Verbo ubi agitur de Israele et de Hierosolyma, et per illum ² in sensu interno significatur Ecclesia spiritualis, seu illi qui ab Ecclesia spirituali, nam per Israelem et per Hierosolymam illa Ecclesia intelligitur; ³ cum agitur de Jehuda et de Zione, ⁴ tunc ‘gens’ nominatur, et per ‘gentem’ significatur Ecclesia caelestis, nam per Jehudam et ⁵ Zionem ea Ecclesia intelligitur:

[2] quod ‘populus terrae’ dicatur ubi de Israele et de Hierosolyma agitur, constat a pluribus locis in Verbo, ita ubi de Ecclesia spirituali, ut apud Ezechielem,

Dicas ad populum terrae, ita dicit Dominus Jehovih habitatoribus Hierosolymae, ad humum Israelis, Panem ⁶ suum in maerore edent, et aquas ⁶ suas in vastatione bibent, propterea ut devastetur terra ejus, urbes habitatae vastabuntur, et terra desolata erit, 12:19, 20;

ubi in sensu interno ‘Hierosolyma et humus Israelis’ pro Ecclesia spirituali, ‘panis et aquae’ pro charitate et fide, seu pro bono et vero, ‘terra’ pro ipsa Ecclesia, quae ‘vastata’ dicitur quoad bonum et ‘desolata’ quoad verum:

[3] apud eundem Gogum et multitudinem ejus sepelient domus Israelis, ut mundent terram septem mensibus, et sepelient omnis populus terrae, [11, 12], 13;

‘Gogus’ pro cultu externo separato ab interno, qui idololatricus, n. 1151; ‘domus Israelis’ pro Ecclesia spirituali quoad bonum, ‘populus terrae’ quoad verum, ‘terra’ pro ipsa Ecclesia; quod ‘terra’ sit Ecclesia, est quia terra Canaan repraesentabat regnum Domini, ita Ecclesiam, nam regnum Domini in terris est Ecclesia:

[4] apud eundem,

Omnis populus terrae erit ad ⁷ terumam hanc (sublationem) principi Israelis; ... et faciet princeps in die hoc pro se, et pro omni populo terrae juvencum peccati:... incurvabunt se populus terrae ad ostium portae in sabbatis et noviluniis:... et intrabit populus terrae in festis statis, 45:16, 22; 46:3, 9;

ubi de nova Hierosolyma, hoc est, de regno Domini spirituali; qui ibi, vocantur ‘populus terrae’; ‘princeps’ est verum Divinum ⁸ quod a Domino. ‘Filii Heth’ dicuntur, quia per ‘filios’ significantur vera, videatur n. 489, 491, 533, 1147, 2623:

[5] quod vera praedicentur de spiritualibus, causa est quia spirituales per vera initiantur in bonum, hoc est, per fidem in charitatem; et quia faciunt bonum ex affectione veri, non scientes aliunde quod sit bonum quam quod ita instructi, conscientia illorum etiam fundata est in illis veris fidei, videatur n. 1155, 1577, 2046, 2088, 2184, 2507, 2715, 2716, 2718.

Footnotes:

1947. ‘Quia audivit Jehovah ad afflictionem tuam’: quod significet cum se submitteret, constat ex illis quae supra n. 1937 dicta sunt, quod ‘humiliare se et affligere’ sit submittere se potestati interni hominis, de qua submissione etiam actum est, et ibi ostensum, quod sit se cogere, tum quod in cogere se sit liberum, hoc est, spontaneum et voluntarium, quo se cogere distinguitur a cogi; ostensum quoque quod absque hoc libero seu spontaneo aut voluntario, nusquam homo possit reformari et aliquod proprium caeleste accipere; tum etiam, quod in tentationibus plus liberi sit, tametsi contrarium apparet, quam extra tentationes, tunc enim liberum fortius fit secundum impugnationes a malis et falsis, et corroboratur a Domino ut proprium caeleste ei donetur, quare etiam in tentationibus Dominus praesentior est; ut et quod Dominus nusquam aliquem cogat; qui cogitur ad cogitandum verum et faciendum bonum, non reformatur, sed tunc adhuc magis cogitat falsum et vult malum; omnis coactio hoc secum habet, quod etiam constare potest a vitae actis et documentis, per quae cognita sunt haec bina quod conscientiae non patiantur se cogi et quod nitamur in vetitum;

[2] quisque etiam a non libero in liberum cupit, nam hoc est vitae ejus; inde patet quod nusquam Domino gratum sit aliquid quod non ex libero, hoc est, ex spontaneo ¹ aut voluntario; nam cum quis ex non libero colit Dominum, ex nullo suo colit; est externum quod se movet, hoc est, quod ex coacto movetur, interno vel nullo, vel repugnante, immo contradicente: cum regeneratur homo, a libero quo donatur a Domino, cogit se, humiliat, immo affligit rationale ut se submittat, et inde accipit proprium caeleste, ² quod proprium dein a Domino per gradus perficitur, et fit magis et magis liberum, sic ut fiat affectio boni et inde veri, et ei jucunditas, et in illa et hac felicitas, qualis angelorum; hoc liberum est de quo Ipse Dominus ita apud Johannem, Veritas ³ vos liberos ⁴ facit... si Filius vos liberos ⁴ facit, vere liberi ⁴ estis, 8:32, 36.

[3] Quid liberum hoc, prorsus nesciunt qui conscientiam non habent, liberum enim ponunt in lubitu ⁵ et licentia cogitandi loquendique falsum ac volendi faciendique malum, et haec non cogere, et humiliare, minus affligere, cum tamen prorsus contrarium est, ut quoque Dominus docet apud eundem,

Omnis faciens peccatum, servus est peccati, 8:34.

Liberum hoc servum accipiunt a spiritibus infernalibus qui apud eos, qui infundunt illud, in quorum vita cum sunt, etiam in eorundem amoribus et cupiditatibus sunt, ⁶ aspirante jucundo imputo et excrementitio, quorum cum quasi torrente auferuntur, in libero se putant esse, sed est liberum infernale: differentia inter liberum hoc infernale et inter liberum caeleste, est quod illud sit mortis et detrahat eos ad infernum, hoc autem seu liberum caeleste, sit vitae et elevet eos ad caelum.

[4] Quod omnis cultus verus internus non ex coacto sed ex libero fiat, et nisi ex libero non sit cultus internus, constat ex Verbo; ex sacrificiis spontaneis, ⁷ votivis, pacificis seu eucharisticis, quae munera et oblationes dicta, de quibus Num. 15:3 seq. ; Deut. 12:6 ⁸ ; 16:10, 11; 23:24 [KJV 23:23] et alibi:

apud Davidem,

In voluntario sacrificabo Tibi, confitebor nomini Tuo Jehovah, quia bonum, Ps. 54:8 [KJV Ps. 54:6];

ex ⁹ thruma seu collecta quam facerent ad tabernaculum, et ad vestes sanctitatis, de qua apud Mosen,

Loquere ad filios Israelis, et accipiant mihi collectam a cum omni viro, quem sponte impulit cor ejus accipietis collectam meam, Exod. 25:2;

et alibi, Omnis spontaneus corde adducet eam, collectam Jehovae, Exod. 35:5.

[5] Humiliatio autem rationalis hominis seu ejus afflictio, ex libero, ut dictum, repraesentata quoque fuit per afflictionem animarum in diebus festis, de qua apud Mosen,

Erit vobis in statutum aeternitatis, in mense septimo, in decimo mensis, affligetis animas vestras, Lev. 16:29;

et alibi, In decimo mensis septimi, is dies expiationum ille, convocatio sancta erit vobis, et affligetis animas vestras, ... omnis anima, quae ¹⁰ se non afflixerit in ipso die hoc, ¹¹ exscindetur e populis suis, Lev. 23:27, 29;

inde azymum in quo non fermentatum, dicitur panis afflictionis, Deut. ¹² 16:2, 3; de afflictione ita apud Davidem,

Jehovah, quis peregrinabitur in tentorio Tuo, quis habitabit in monte sanctitatis Tuae? Ambulans integer, et operans justitiam, ... qui jurat ad affligendum se, non mutat, Psalmi 15:1, 2, 4.

[6] Quod ‘afflictio’ sit domatio et subjugatio malorum et falsorum assurgentium ab externo homine in ejus rationalem, ex illis quae dicta sunt, constare potest; ita non est aliqua detrusio sui in paupertatem et miserias, seu abdicatio jucunditatum corporis, inde non domatur et subjugatur malum; quandoque etiam aliud malum inde exsuscitatur, nempe meritum propter abdicationem, praeter quod liberum hominis patiatur, in quo, ut in humo, unice bonum et verum fidei inseminari potest. De afflictione quod etiam sit tentatio, videatur prius n. 1846.

Footnotes: