7601. ‘Et linum’: quod significet verum naturalis exterioris, constat ex significatione ‘lini’ quod sit verum, sed verum naturalis exterioris, de qua sequitur; quod naturale sit exterius et interius, videatur n. 4570, 5118, 5497, 5649, consequenter quod verum et bonum ¹ ibi sit interius et exterius, n. 3293, 3294; verum et bonum naturalis exterioris significantur per ‘linum et hordeum’; ac bonum et verum naturalis interioris per ‘triticum et zeam’.

[2] In hoc et in sequenti versu agitur de veris et bonis quae destructa et vastata sunt, et de bonis et veris quae non destructa et vastata; ita de veris et bonis quae recondita et reservata sunt ² ad usum, et quae non recondita et non reservata; nam apud malos, cum vastantur, hoc est, cum separantur a veris et bonis et relinquuntur suis malis et falsis, tunc ³ vastantur quoad illa vera et bona quae sunt in exteriore naturali, et adjuncta ibi falsis et malis; quod illa vera et bona spectent deorsum, ac ideo non reservari possint, videbitur infra n. 7604, 7607; at vera et bona interioris naturalis non vastantur sed introrsum magis perducuntur, et ibi reservantur ad usum; ac ⁴ tunc communicatio inter naturale interius et exterius in tantum clauditur ut non inde aliquid boni et veri influere possit in naturale exterius, nisi modo tale commune per quod ratiocinari possint, et argumenta connectere ad confirmanda falsa et mala. Bona et vera illa quae reservantur, in Verbo significantur per ‘reliquias’, de quibus videatur n. 468, 530, 560, 561, 576, 661, ⁵ 798, 1738, 1906, 2284, 5135, 5342, 5344, 5897-5899, 6156, ⁶ 7556. De his nunc agitur in binis his versibus, et significantur per quod ‘linum et hordeum percussum ⁷ sit, quia hordeum spica maturescens, et linum culmus’, et quod ‘triticum et zea non percussa ⁸ sint, quia abdita illa’.

[3] Quod ‘linum’ significet verum, est ex repraesentativis in caelo; in caelo, qui in vero naturalis sunt apparent induti albo, quod album apparet sicut ex lino; ipsum verum naturalis etiam ibi repraesentatur sicut contextura ex filis purioribus lini; fila illa instar ⁹ filorum sericorum apparent, splendida, pulchre translucentia, et mollia, ¹⁰ ac indumentum ex illis simile, si verum quod ita repraesentatur est ex bono; vicissim autem, fila illa quae instar lineorum non apparent translucentia, nec splendida, nec mollia, sed ut dura et fragilia, et usque alba, si verum quod ita repraesentatur non sit ex bono.

[4] Ex his nunc constare potest quid significat quod angeli hominibus visi apparuerint in linteis, ut illi de quibus apud Johannem, Exiverunt septem angeli, habentes septem plagas, e templo, induti linteo albo et splendido, et circumcincti pectora cingulis aureis, Apoc. 15:6:

apud Danielem,

Sustuli oculos meos, et vidi, et ecce vir unus indutus linteis, cujus lumbi cincti auro Uphasi, 10:5:

apud Ezechielem,

Ecce sex viri venientes a via portae superioris, et cuivis instrumentum dispersionis ejus in manu ejus; sed vir unus in medio illorum indutus linteis, et atramentarium scribae in lumbis ejus, 9:2;

de quo angelo ibi ulterius in eodem capite vers. 3, 4, 4, et 10:2-7 et apud eundem, de angelo qui mensus novum templum, cui filum lini et calamus mensurae in manu, xl [3, ] seq. : etiam angeli visi in sepulcro Domini apparuerunt induti albo splendido et fulgurante, Matth. 28:3; Marcus 16:5; Luc. 24:4; Joh. 20:11, 12.

[5] Quia ‘linum’ significabat verum exterioris naturalis, et exterius naturale est quod investit interiora, idcirco illud verum est quod repraesentatum est per ‘lintea’ quibus induti fuerunt angeli; et quoque per ‘vestes lini’ quibus induebatur Aharon cum in sancto ministraret, de quibus apud Moschen, Cum Aharon intrat in Sanctum, tunicam lini sanctitatis induet, et balteo lini cinget se, et cidarim lini imponet sibi, vestes sanctitatis hae, Lev. 16:[3, ] 4 ¹¹ :

similiter apud Ezechielem,

Sacerdotes Levitae, filii Zadochi, quando intrabunt ad portas atrii interioris, vestes lini induent, nec ascendet super eos lana; quando ministrabunt in portis atrii interioris et introrsum, cidares lini erunt super capite illorum, femoralia lini erunt super lumbis illorum, 44:17, 18;

ibi de novo templo et de nova Hierosolyma, per quae intelligitur regnum Domini. Ideo quoque sacerdotes portabant ephodos lini, 1 Sam. 22:18 ¹² ;

et Samuel ministrabat coram Jehovah, puer cinctus ephodo lini, 1 Sam. 2:18:

tum quoque David cum ¹³ transferebatur arca in urbem ejus, cinctus erat ephodo lini, 2 Sam. 6:14.

[6] Ex his quoque constare potest cur Dominus, cum lavaret pedes discipulorum, Succinxerit Se linteo, et absterserit pedes linteo quo ¹⁴ succinctus erat, Joh. 13:4, 5;

lavatio enim pedum significabat purificationem a peccatis, quae fit per vera fidei, nam per illa docetur homo quomodo ¹⁵ vivet.

[7] Per ‘linum’ etiam in sequentibus locis significatur verum:

apud Jeremiam,

Dixit Jehovah ad prophetam, Eundo emito tibi cingulum lini, et ponito illud super lumbis tuis, sed per aquam non duces illud; sume cingulum, et surge, abi ad Euphratem, et absconde illud in foramine petrae; a fine dierum multorum, cum recepit cingulum, ubi absconderat illud, ecce corruptum erat cingulum, non proderat ad quicquam, 13:1-7;

per ‘cingulum lini super lumbis’ repraesentabatur verum ex bono, quale ¹⁶ est in principio quando Ecclesia instauratur a Domino, et quale fit postea, quod circa finem eis sit corruptum, nec prosit ad quicquam:

apud Esaiam,

Erubescent facientes linum sericorum, et textores aulaeorum, 19:9;

ibi de Aegypto; ‘facere linum sericorum’ pro ¹⁷ fingere vera:

[8] apud Moschen,

Non arabis bove et asino simul; non indues mixtam vestem ex lana et lino simul, Deut. 22:10, 11 ¹⁸ ; per ‘bovem’ significatur bonum naturalis, per ‘asinum’ verum ejus; similiter per ‘lanam et linum’; quod ‘non ararent bove et asino simul, nec induerent vestem mixtam ex lana et lino simul’ significabat quod non ¹⁹ essent in bino statu simul, nempe in bono et inde spectarent verum, ac simul in vero et inde spectarent bonum; ²⁰ illa simile involvunt quod involvunt quae Dominus dixit apud Matthaeum,

Qui super tecto domus, ne descendat ad tollendum quid e domo sua; et qui in agro, ne revertatur retro ad ²¹ accipiendum vestem suam, 24:17, 18;

de quibus videatur n. 3652 ad fin. , qui enim ex bono spectant verum in interiore caelo sunt; qui autem ex vero spectant bonum in exteriore caelo sunt; ²² hi ex mundo spectant caelum, illi ex caelo spectant mundum, unde in ratione quadam opposita sunt, et quare si simul essent, destrueret unum alterum.

Footnotes:

3652. Secundum sensum internum haec ita se habent: ‘Cum ergo videritis abominationem desolationis’ significat Ecclesiae vastationem, quae tunc est cum Dominus non amplius agnoscitur, proinde cum nullus amor et nulla fides in Ipsum; tum quando non amplius aliqua charitas erga proximum; et consequenter cum non aliqua fides boni et veri; cum haec sunt in Ecclesia, seu potius in tractu ubi Verbum, nempe in cogitatis cordis tametsi non in doctrina oris, tunc est desolatio, et illa quae dicta, sunt ¹ ejus abominatio; inde ‘cum videritis abominationem desolationis’ est cum aliquas talia observat;

[2] quid tunc faciendum, sequitur vers. 16- 18. ‘Dictam a Daniele propheta’ significat in sensu interno, a prophetis; nam ubi aliquis propheta nomine suo in Verbo nominatur, non est is propheta qui intelligitur, sed ipsum Verbum propheticum, quia nomina nusquam in caelum penetrant, n. 1876, 1888; verum per unum prophetam non simile significatur quod per alium; quid per Mosen, ² Eliam et Elisaeum, videatur in praefat. ad cap. xviii; et n. 2762; per ‘Danielem’ autem significatur omne propheticum de Adventu Domini et de Ecclesiae statu, hic de ejus statu ultimo; de vastatione multum agitur apud Prophetas, et per illam ibi in sensu litterae significatur vastatio Ecclesiae Judaicae et Israeliticae, sed in sensu interno vastatio Ecclesiae in communi, ita quoque vastatio quae nunc adest.

[3] ‘Stantem’ in loco sancto' significat vastationem quoad omnia quae boni et veri sunt; locus sanctus est status amoris et fidei; quod ‘locus’ sit status in sensu interno, videatur n. 2625, 2837, 3356, 3387; ‘sanctum’ illius status est bonum quod est amoris et inde verum quod fidei; non aliud intelligitur per sanctum in Verbo, quia illa a Domino, Qui Ipsum Sanctum seu Sanctuarium est. ‘Qui legit, animadvertat’ significat quod haec ab illis probe observanda sint qui in Ecclesia sunt, imprimis ab illis qui in amore et fide, de quibus nunc agitur.

[4] ‘Tunc qui in Judaea, ³ fugiant in montes’ significat quod illi qui ab Ecclesia, non aliunde spectabunt quam ad Dominum, ita ad amorem in Ipsum, et ad charitatem erga proximum; quod per ‘Judaeam’ ⁴ significetur Ecclesia, ⁵ ostendetur infra; quod per ‘montem’ Ipse Dominus, at per ‘montes’ amor in Ipsum et charitas erga proximum, videatur n. 795, 796, 1430, 2722; secundum sensum litterae foret quod cum obsideretur Hierosolyma, sicut factum a Romanis, tunc non conferrent se illuc sed super montes, secundum illa apud Lucam, Quando videritis circumdatam ab exercitibus Hierosolymam, tunc scite quod prope sit devastatio, tunc qui in Judaea, fugiunto super montes, et qui in medio ejus, exeunto, qui vero in regionibus ne ingrediantur in eam, 21:20, 21;

[5] sed per ‘Hierosolymam’ ibi similiter se habet, quod nempe in sensu litterae sit Hierosolyma quae intelligitur, sed in sensu interno Ecclesia Domini, videatur n. 402, 2117; omnia enim et singula quae in Verbo de populo Judaico et Israelitico memorantur, sunt repraesentativa regni Domini in caelis, et regni Domini in terris, hoc est, Ecclesiae, ut saepius ostensum; inde est quod per ‘Hierosolymam’ in sensu interno nullibi Hierosolyma intelligatur, nec per ‘Judaeam’ Judaea; sed fuerunt talia per quae repraesentari potuerunt caelestia et spiritualia regni Domini; utque repraesentarent, etiam facta sunt; ita Verbum potuit scribi quod esset secundum captum hominis qui legeret, et secundum intellectum angelorum qui apud hominem; haec etiam causa fuit quod Dominus similiter locutus; si enim aliter, non adaequatum fuisset captui legentium imprimis tunc temporis, nec simul intellectui angelorum, ita non receptum ab homine, ⁶ nec intellectum ab angelis.

[6] ‘Qui super tecto domus, ne descendat ad tollendum quid e domo sua’ significat quod qui in bono charitatis sunt, non inde se conferrent ad illa quae sunt doctrinalium fidei; ‘tectum domus’ in Verbo significat statum hominis superiorem, ita statum ejus quoad bonum; quae autem infra, significant statum hominis inferiorem, ita statum quoad verum: quid ‘domus’, videatur n. 710, 1708, 2233, ⁷ 2331, 3142, 3538; cum statu hominis Ecclesiae se ita habet: cum is regeneratur, tunc verum discit propter bonum, est enim ei affectio veri propter illud; at postquam regeneratus est, tunc agit ex vero et bono; postquam ad hunc statum pervenit, tunc non conferre se debet ad statum priorem, nam si id faceret, de bono in quo est, ex vero ratiocinaretur, et sic statum suum perverteret; omnis enim ratiocinatio cessat, ac cessare debet, quando homo in statu est velle verum et bonum, tunc enim ex voluntate, proinde ex conscientia, cogitat et agit, et non ex intellectu, ut prius; si ex hoc iterum, incideret in tentationes ⁸ in quibus succumberet; haec sunt quae significantur per quod ‘qui super tecto domus, ne descendat ad tollendum quid e domo sua’.

[7] ‘Et qui in agro, ne revertatur retro ad accipiendum vestem suam’ seu tunicam significat quod qui in bono veri nec ⁹ conferrent se a bono ejus ad doctrinale veri; ‘ager’ in Verbo significat illum statum hominis quoad bonum; quid ‘ager’, videatur n. 368, 2971, 3196, 3310, 3317, 3500, 3508; et ‘vestis seu tunica’ significat id quod bonum investit, hoc est, doctrinale veri, nam hoc est sicut vestis bono; quod ‘vestis’ id sit, videatur n. 297, 1073, 2576, 3301. Quisque videre potest quod altiora hic recondita lateant quam apparent in littera; Ipse enim Dominus illa locutus est.

Footnotes: