4783. ‘Ad consolandum eum’: quod significet ut interpretarentur ex sensu litterae Verbi, constat ex significatione ‘consolari’ quod sit sedare irrequiem animi ¹ spe de aliqua re, de qua n. 3610,

hic irrequiem seu ² luctum super deperdito bono et vero, qui luctus quia non sedari potest quam per interpretationes ³ ex Verbo, hic quia agitur de filiis et filiabus Jacobi, per quos significantur illi qui in falsis et malis sunt, n. 4781, 4782, per ⁴ ‘consolari’ significantur interpretationes quae fiunt ex sensu litterae; sensus enim ⁵ litterae Verbi communia habet quae sunt sicut vasa, quae impleri possunt veris et quoque impleri falsis et sic explicari ad favorem; et quia communia sunt, etiam obscura sunt respective, quibus lux non aliunde est quam ex sensu interno, nam sensus internus est in luce caeli quia est Verbum angelis, at sensus litterae est in luce mundi quia est Verbum hominibus antequam in lucem caeli a Domino perveniunt, a qua tunc illustratio; inde patet quod sensus litterae inserviat simplicibus ad initiationem in sensum internum.

[2] Quod Verbum ex sensu litterae explicari possit ad favorem per interpretationes, patet manifeste ex eo quod doctrinalia quaecumque, etiam haeretica, inde confirmentur; sicut pro exemplo dogma de fide separata ex his Domini verbis, Adeo dilexit Deus mundum, ut Filium Suum unigenitum dederit, ut omnis qui credit in Ipsum non pereat, sed habeat vitam aeternam, Joh. 3:16;

ex quibus et quoque ex aliis locis concludunt quod sola fides absque operibus sit per quam vita aeterna; et cum sibi id persuaserant, tunc ⁶ non amplius attendunt ad illa quae Dominus toties locutus est de amore in Ipsum, deque charitate et operibus, n. 1017, 2373, 3934; ita nec ad illa quae apud Johannem, Quotquot receperunt, dedit illis potestatem ut filii Dei essent, credentibus in nomen Ipsius, qui non et sanguinibus, neque e voluntate carnis, neque e voluntate viri, sed ex Deo nati sunt 1:12, 13;

si illis dicitur quod nemo credere possit in Dominum nisi qui i charitate est, ilico confugiunt ad interpretationes, sicut ad has, quo lex abrogata sit, quod nati sint in peccatis et sic quod bonum ex se facere nequeant, et qui faciunt, non aliter possint quam sibi inde meritum vindicare, et quoque haec confirmant ex sensu litterae Verbi, sicut ex illis quae in parabola de Pharisaeo et publicano,

Luc. 18:10-14 et ex aliis; cum tamen illa se prorsus aliter habent.

[3] Qui in fide separat sunt, etiam nec aliter possunt credere quam quod unusquisque admitti queat in caelum ex gratia, utcumque vixerat, ita quod non vita se fides hominem post mortem maneat; etiam hoc confirmant ex sensi litterae Verbi, cum tamen ex ipso spirituali sensu Verbi constat quod Dominus misericordiam habeat erga unumquemvis, ita si caelum foret ex misericordia seu gratia utcumque vita fuit, unusquisque salvaretur; quod ita credant qui in fide separata, est quia prorsus non sciunt quid caelum, et hoc quia non sciunt quid charitas; si scirent quantum pacis, gaudii et felicitatis in charitate sit, scirent quid caelum, sed hoc illis prorsus absconditum est.

[4] Qui in fide separata sunt, nec aliter credere possunt quam quod resurrecturi sint cum corpore et non nisi quam die judicii, quod etiam confirmant ex pluribus locis Verbi secundum sensum litterae explicatis, nihil nunc cogitantes de illis quae Dominus dixerat de divite et Lazaro

Luc. 16:22-31, et quae ad latronem, Amen dico tibi, hodie Mecum eris in paradiso, Luc xxiii

43,

et quae pluries alibi; quod id credant qui in fide separata, est quia si illis diceretur quod corpus non resurrecturum, resurrectionem prorsus negarent, quid enim internus homo, non sciunt nec capiunt nemo enim scire potest quid internus homo et ejus vita post mortem nisi qui in charitate est, nam haec est interni hominis.

[5] Qui in fide separata sunt, non aliter credere possunt quam quod charitatis opera sint solum dare pauperibus ac opitulari miseris, quod etiam ex Verbi sensu litterae confirmant, cum tamen charitatis opera sunt facere justum et aequum quisque in suo officio, ex amore justi et aequi, ac boni et veri.

[6] Qui in fide separata sunt, non aliud vident in Verbo quam quae confirmant sua dogmata, non enim intuitionem interiorem habent; qui enim non in affectione charitatis sunt, non sunt nisi in visu externo, seu in intuitione inferiore; ex hac spectare superiora nequaquam aliquis potest, superiora apparent ei ut ⁷ tenebrae; inde est quod falsa videant ut vera, ac vera ut falsa, et sic pascuum bonum perdant et aquas puras sacri fontis seu Verbi per interpretationes ex sensu litterae conspurcent, secundum haec apud Ezechielem,

Num parum vobis, pascuum bonum depascitis, et reliquum pascuorum vestrorum conculcatis pedibus vestris? sedimentum aquarum bibitis, reliquas pedibus vestris turbatis?...

cornibus vestris feritis omnes infirmas, donec disperseritis illas foras, 34:17, 18, 21.

Footnotes: