Apocalypsis Revelata #503
503. Quid "Aegyptus" in Verbo significat, dicetur. "Aegyptus" significat naturalem hominem conjunctum spirituali, et tunc affectionem veri, et inde scientiam et intelligentiam; ac in opposito sensu significat naturalem hominem separatum a spirituali, et tunc fastum propriae intelligentiae, et inde insaniam in spiritualibus. "Aegyptus" significat naturalem hominem conjunctum spirituali, et tunc affectionem veri, et inde scientiam et intelligentiam, in sequentibus locis:
"In dic illo erunt quinque urbes in Terra Aegypti, jurantes Jehovae Zebaoth. In die illo erit Altare Jehovae in medio Terrae Aegypti; tunc notus fiet Jehovah Aegypto, et cognoscent Aegyptii Jehovam in die illo," (Esaias 19:18-21); 1
"In die illo erit semita ex Aegypto in Aschurem, ut veniat Aschur in Aegyptum, et Aegyptus in Aschurem, serviantque Aegyptii cum Aschure: in die illo erit Israel trina Aegypto et Aschuri, benedictio in medio Terrae: cui benedicet Jehovah Zebaoth dicendo, Benedictus populus Meus Aegyptus, et Opus manuum Mearum Aschur, et haereditas Mea Israel," (Esaias 19:23-25);
Aegyptus ibi est naturale, Aschur est rationale, et Israel est spirituale; haec tria faciunt hominem Ecclesiae. Inde rex Aegypti dictus fuit "Filius sapientum," "Filius regum antiquitatis;" ac Aegyptus dicta "Lapis angularis tribuum," (Esaias 19:11, 3); et de Salomone dicitur,
Quod "sapientia ejus fuerit prae sapientia Aegyptiorum," (1 Regnum 5:10 (B.A. 4:30));
Et quod "acceperit filiam Pharaonis in uxorem, et adduxerit illam in urbem Davidis," (1 Regnum 3:1);
Et quod "aedificaverit filiae Pharaonis domum juxta porticum," (1 Regnum 7:8); propterea etiam Josephus delatus est in Aegyptum, et factus est totius terrae Dominator ibi, (Genesis 41).
Quoniam "Aegyptus" significabat naturalem hominem quoad affectionem veri, et inde scientiam et intelligentiam, ideo Josephus conjux Mariae ex monito Angelicum Domino infante abivit in Aegyptum, (Matthaeus 2:14-15); 2
secundum praedictionem,
"Cum puer Israel, tunc amavi illum, et ex Aegypto vocavi Filium Meum," (Hoschea 11:1);
"Vitem ex Aegypto proficisci fecisti, plantasti eam, et radicari fecisti radices ejus," (Psalm. 80:9-10 (B.A. Psalm. 80:8-9)); homo enim nascitur naturalis, fit rationalis, et postea spiritualis; ita vitis ex Aegypto plantatur et radicatur. Propter illam repraesentationem, etiam Abraham peregrinatus est in Aegypto, (Genesis 12:10 seq.);
Et Jacobus cum filiis suis jussus est abire in Aegyptum, et quoque ibi morati sunt, (Genesis 46, seq.).
Inde quoque Terra Canaan, per quam significatur Ecclesia, describitur quoad extensionem suam,
Usque ad fluvium Aegypti, (Genesis 15:18; 1 Regnum 5:1 (B.A. 4:21); Micham 7:12);
et Aegyptus aequiparatur Horto Eden, Horto Dei, (Ezechiel 30:2, 8; Genesis 13:10);
ac scientiae naturalis hominis vocantur Desiderabilia Aegypti, (Daniel 11:43);
Ac byssus in acupictura ex Aegypto, (Ezechiel 27:7). 3
(Praeter alibi de Aegypto bene, ut Esaias 27:12-13; Ezechiel 29:13-16; 31:1-8; Hoschea 11:11; Sacharias 10:10-11; 14:16-18; Psalm. 68:32-33 4 (B.A. 31-32); 2 Regnum 19:23-24).
"Aegyptus" autem in opposito sensu significat hominem naturalem separatum a spirituali, et tunc factum propriae intelligentiae, et inde insaniam in spiritualibus, in sequentibus locis:
"Quoniam elatum est cor Pharaonis in altitudine sua, et dedit fastigium inter implexa, exscindent eum alieni, et dejicient eum. In die quo descensurus es in Infernum, obtegam super eo abyssum, et in medio praeputiatorum cubabis," (Ezechiel 31:10-18);
"Evertentur fundamenta Aegypti; descendet superbia roboris ejus, et devastabuntur urbes ejus in medio urbium desolatarum: dabo ignem in Aegyptum, et dispergam Aegyptum inter gentes, et disjiciam eos in terras," (Ezechiel 30);
"Vae descendentibus in Aegyptum pro auxilio, et non respiciunt ad Sanctum Israelis; nam Aegyptus homo et non Deus, et equi ejus caro et non Spiritus," (Esaias 31:1, 3);
"Aegyptus sicut flumen ascendit; dicit, Ascendam, obtegam terram, et perdam: ascendite equi, insanite currus, comedet vos gladius, et inebriabitur sanguine; sanatio non tibi," (Jeremias 46:2, 8-11); 5
"Quomodo dicitis ad Pharaonem, Filius sapientum ego, et filius regum antiquitatis: ubi nunc sapientes tui, cognoscant; stulti facti sunt principes Zoanis; seduxerunt Aegyptum, angularem lapidem tribuum; non erit Aegypto opus, quod faciat caput et caudam," (Esaias 19:1-17);
"Propheta contra Aegyptum; Balaena magna, quae cubas in medio fluviorum tuorum; quia dixit, Meus fluvius, et ego feci me; ideo dabo hamos in maxillas tuas; et adhaerere faciam piscem fluviorum tuorum squamis tuis, et derelinquam te in deserto: et ideo fiet terra Aegypti solitudo et vastitas," (Ezechiel 29:1-12).
(Praeter alibi, ut Esaias 30:2, 7; 6 Jeremias 2:17-18, 36; 42:8; Ezechiel 16:26, 28-29; 23:2-33; Hoschea 7:11, 13, 16; 9:1, 3, 6; 11:5; 12:2 (B.A. 1); Joel 4:19 (B.A. 3:19); Threni 5:2, 4, 6, 8; Deuteronomius 17:16; 1 Regnum 14:25-26; 2 Regnum 18:21).
Quoniam Aegyptii tales facti sunt, ideo quoad omnia bona et vera Ecclesiae devastati sunt. Devastationes illorum describuntur per miracula ibi facta, quae erant plagae, et significabant totidem cupiditates naturalis hominis separati a spirituali, qui unice agit ex propria intelligentia et ejus fastu. Plagae significativae ejus cupiditatum fuerunt,
Quod aquae in flumine conversae sint in sanguinem, ita ut moreretur piscis, et feteret flumen, (Exodus 7);
Quod ex fluviis et stagnis productae sint ranae super Terram Aegypti; quod pulvis terrae versus sit in pediculos; quod colluvies volatilium noxiorum immissa sit, (Exodus 8);
Quod ulcus efflorescens pustulis factum sit super hominem et bestiam; quod pluvia grandinis mixta igne depluerit, (Exodus 9);
Quod locusta immissa sit; quod caligo facta sit in omni terra Aegypti, (Exodus 10);
Quod omnia primogenita in terra Aegypti mortua sint, (Exodus 12); 7
Et demum, quod Aegyptii submersi sint in Mari Suph, (Exodus 14),
per quod significatur Infernum. Quid per haec omnia in specie significatur, videatur in Arcanis Caelestibus Londini editis, ubi explicata sunt. Inde patet, quid significatur per "Plagas et Morbos Aegypti," (Deuteronomius 7:15; 28:60);
quid per "Submergi flumine Aegypti," (Amos 8:8; 9:5); 8
et unde est, quod Aegyptus dicatur "Terra servitutis," (Micham 6:4);
"Terra Chami," (Psalm. 106:22); 9
Tum "Fornax ferri," (Deuteronomius 4:20; 1 Regnum 8:51). 10
Causa, quod "Aegyptus" significet tam intelligentiam quam insaniam in spiritualibus, erat, quia Ecclesia Antiqua, quae in plura regna Asiae extensa fuerat, etiam in Aegypto fuit, et tunc Aegyptii prae caeteris scientiam correspondentiarum inter spiritualia et naturalia excoluerunt, ut patet ex hieroglyphicis ibi; at vero cum apud illos scientia illa versa est in magicam, et facta idololatrica, tunc intelligentia illorum in spiritualibus facta est insania; inde "Aegyptus" hanc in opposito sensu significat. Ex his videri potest, quid intelligitur per "urbem magnam, quae spiritualiter vocatur Sodoma et Aegyptus."
Footnotes:
1. 18-21 pro "17 ad 21"
2. ii. pro "i."
3. xxvii. pro "xxvi."
4. lxviii. pro "xlviii."
5. 8-11 pro "7, 8, 9"
6. 2, 7 pro "1, 7"
7. xii. pro "xi."
8. 5 pro "15"
9. 106:22 pro "126:23"
10. 51 pro "5"
Exodus 9
1
Dixit autem Dominus ad Moysen : Ingredere ad Pharaonem, et loquere ad eum : Hæc dicit Dominus Deus Hebræorum : Dimitte populum meum ut sacrificet mihi.
2
Quod si adhuc renuis, et retines eos,
3
ecce manus mea erit super agros tuos, et super equos, et asinos, et camelos, et boves, et oves, pestis valde gravis.
4
Et faciet Dominus mirabile inter possessiones Israël et possessiones Ægyptiorum, ut nihil omnino pereat ex eis quæ pertinent ad filios Israël.
5
Constituitque Dominus tempus, dicens : Cras faciet Dominus verbum istud in terra.
6
Fecit ergo Dominus verbum hoc altera die : mortuaque sunt omnia animantia Ægyptiorum ; de animalibus vero filiorum Israël, nihil omnino periit.
7
Et misit Pharao ad videndum : nec erat quidquam mortuum de his quæ possidebat Israël. Ingravatumque est cor Pharaonis, et non dimisit populum.
8
Et dixit Dominus ad Moysen et Aaron : Tollite plenas manus cineris de camino, et spargat illum Moyses in cælum coram Pharaone.
9
Sitque pulvis super omnem terram Ægypti : erunt enim in hominibus et jumentis ulcera, et vesicæ turgentes in universa terra Ægypti.
10
Tuleruntque cinerem de camino, et steterunt coram Pharaone, et sparsit illum Moyses in cælum : factaque sunt ulcera vesicarum turgentium in hominibus et jumentis :
11
nec poterant malefici stare coram Moyse propter ulcera quæ in illis erant, et in omni terra Ægypti.
12
Induravitque Dominus cor Pharaonis, et non audivit eos, sicut locutus est Dominus ad Moysen.
13
Dixitque Dominus ad Moysen : Mane consurge, et sta coram Pharaone, et dices ad eum : Hæc dicit Dominus Deus Hebræorum : Dimitte populum meum ut sacrificet mihi.
14
Quia in hac vice mittam omnes plagas meas super cor tuum, et super servos tuos, et super populum tuum : ut scias quod non sit similis mei in omni terra.
15
Nunc enim extendens manum percutiam te, et populum tuum peste, peribisque de terra.
16
Idcirco autem posui te, ut ostendam in te fortitudinem meam, et narretur nomen meum in omni terra.
17
Adhuc retines populum meum, et non vis dimittere eum ?
18
En pluam cras hac ipsa hora grandinem multam nimis, qualis non fuit in Ægypto a die qua fundata est, usque in præsens tempus.
19
Mitte ergo jam nunc, et congrega jumenta tua, et omnia quæ habes in agro : homines enim, et jumenta, et universa quæ inventa fuerint foris, nec congregata de agris, cecideritque super ea grando, morientur.
20
Qui timuit verbum Domini de servis Pharaonis, facit confugere servos suos et jumenta in domos :
21
qui autem neglexit sermonem Domini, dimisit servos suos et jumenta in agris.
22
Et dixit Dominus ad Moysen : Extende manum tuam in cælum, ut fiat grando in universa terra Ægypti super homines, et super jumenta, et super omnem herbam agri in terra Ægypti.
23
Extenditque Moyses virgam in cælum, et Dominus dedit tonitrua, et grandinem, ac discurrentia fulgura super terram : pluitque Dominus grandinem super terram Ægypti.
24
Et grando et ignis mista pariter ferebantur : tantæque fuit magnitudinis, quanta ante numquam apparuit in universa terra Ægypti ex quo gens illa condita est.
25
Et percussit grando in omni terra Ægypti cuncta quæ fuerunt in agris, ab homine usque ad jumentum : cunctamque herbam agri percussit grando, et omne lignum regionis confregit.
26
Tantum in terra Gessen, ubi erant filii Israël, grando non cecidit.
27
Misitque Pharao, et vocavit Moysen et Aaron, dicens ad eos : Peccavi etiam nunc : Dominus justus ; ego et populus meus, impii.
28
Orate Dominum ut desinant tonitrua Dei, et grando : ut dimittam vos, et nequaquam hic ultra maneatis.
29
Ait Moyses : Cum egressus fuero de urbe, extendam palmas meas ad Dominum, et cessabunt tonitrua, et grando non erit, ut scias quia Domini est terra :
30
novi autem quod et tu et servi tui necdum timeatis Dominum Deum.
31
Linum ergo et hordeum læsum est, eo quod hordeum esset virens, et Linum jam folliculos germinaret :
32
triticum autem et far non sunt læsa, quia serotina erant.
33
Egressusque Moyses a Pharaone ex urbe, tetendit manus ad Dominum : et cessaverunt tonitrua et grando, nec ultra stillavit pluvia super terram.
34
Videns autem Pharao quod cessasset pluvia, et grando, et tonitrua, auxit peccatum :
35
et ingravatum est cor ejus, et servorum illius, et induratum nimis : nec dimisit filios Israël, sicut præceperat Dominus per manum Moysi.
