10262. ‘Hinem’: quod significet conjunctionis quantum, constat ex significatione ‘hinis’ quae erat mensura liquidorum, hic olei, quod sit conjunctionis quantum, per ‘oleum’ enim significatur Divinum Bonum caeleste Domini, quod est ipsum conjunctivum omnium in caelis, inde per mensuram ejus significatur conjunctionis quantum, et conjunctionis omne. Quod Divinum Bonum caeleste Domini sit ipsum conjunctivum omnium, est quia id est ipsum esse vitae omnium; vivificat enim omnia per Divinum Verum procedens ex Divino illo Bono, et vivificat secundum receptionis quale; angeli sunt receptiones, et quoque homines; vera et bona apud illos dant quale ¹ , secundum id enim fit receptio, ita conjunctio.

[2] ² Binae mensurae quae in usu sancto, memorantur in Verbo, una pro liquidis, quae vocabatur hin, altera pro siccis, quae vocabatur ephah; per hinem mensurabatur oleum et vinum, et per epham farina ³ et simila; mensura hin, quae pro oleo et vino, dividebatur in quattuor, at mensura ephah dividebatur in decem; quod mensura hin divisa fuerit in quattuor, erat causa ut significaret conjunctivum, nam quattuor sunt conjunctio; quod autem mensura ephah divisa fuerit in decem, erat causa ut significaret receptivum, cujus quale designabatur per numeros, nam ‘decem’ significant multum, omne, et plenum; quod ‘quattuor’ sint conjunctio, videatur n. 8877, 9601, 9674, 10136, 10137 et quod ‘decem’ sint multum, omne, et plenum, aeque ac centum, n. 1988, 3107, 4400, 4638, 8468, 8540, 9745, 10253.

[3] Quod mensura hin fuerit pro oleo et vino in sacrificiis, et quo divisa fuerit in quattuor, mensura autem ephah pro ⁴ farina et simila, quae pro minhah in sacrificiis, et quod divisa fuerit in decem, constare potest in Exodo 29:40;

in Lev. 5:11, 23:13;

in Num. 15:3-10, 28:5, 7, 14. Ex his patet quod per ‘hinem’ significetur quantum conjunctionis, et per ‘epham’ quantum receptionis; oleum etiam conjungebat similam, et haec recepit, nam in minhah erat oleum et simila.

[4] Erant praeterea aliae mensurae quae in communi usu, tam pro siccis quam pro liquidis; mensurae pro siccis vocabantur homer et omer, et mensurae pro liquidis korus et bathus; homer continebat decem ephas, et ephah decem omeres; korus ⁵ autem continebat decem bathos, et bathus decem minores partes, de quibus videatur Exod. 16:36; Ezech. 45:11, 13, 24;

[5] at apud Ezechielem, ubi ⁶ de novo templo, exstat alia divisio ephae et bathi, ibi ephah et bathus non dividuntur in decem, sed in sex; et hin ibi correspondet ephae, ut ⁷ patet apud illum prophetam 45:13, 14, 24, 46:5, 7, 11, 14; causa est quia ibi non agitur de bono caelesti et ejus conjunctione, sed de bono spirituali et hujus conjunctione, et ⁸ in regno spirituali correspondent numeri duodecim, sex, et tria, quoniam per ⁹ illos significantur omnia, et cum praedicantur de veris et bonis, omnia veri et boni in complexu; quod illa significentur per ‘duodecim’, videatur n. 3272, 3858, 3913, 7973, quod etiam per ‘sex’, n. 3960 fin. , 7973, 8148, 10217, similiter per ‘tria’, per qui significatur a principio ad finem, ita plenum, et quoad res, omne, n. 2788, 4495, 5159, 7715, 9825, 10127; quod hi numeri ¹⁰ similia involvant, est quia numeri majores simile ¹¹ significant cum simplicibus a quibus per multiplicationem existunt, n. 5291, 5335, 5708, 7973.

[6] Quoniam per ‘hinem’ significatur quantum conjunctionis etiam cum vero spirituali, ideo quoque ad minham ¹² in sacrificiis ex ariete ¹³ sumebatur tertia pars hinis olei, et ad libamen tertia pars vini, Num. 15:6, 7, per ‘arietem’ enim significatur bonum spirituale, n. 2830, 9991. Ex his nunc iterum manifeste patet quod per numeros in Verbo significentur res; ad quid alioquin ¹⁴ fuisset designatio quantitatis et mensurae per numeros toties apud Moschen, et ¹⁵ apud Ezechielem, et alibi?

Footnotes:

3913. 'Dixit, Ecce famula mea Bilhah': quod significet medium affirmans quod inter naturale verum et interius verum, constat ex significatione ‘famulae’ tum ancillae, quod sit affectio cognitionum quae sunt exterioris hominis, de qua n. 1895, 2567, 3835, 3849, et quia affectio illa est medium conjungendi vera interiora cum veris naturalibus seu externis, ideo hic per ‘famulam’ significatur medium affirmans inter illa; et ex repraesentatione ‘Bilhae’ quod sit quale illius medii. Per ancillas datas Jacobo a Rachele et Leah in mulieres ut procrearent sobolem, nihil aliud in sensu interno repraesentatum et significatum est quam tale quod inservit, hic pro medio conjunctionis, nempe interioris veri verum externo; per ‘Rachelem’ enim repraesentatur interius verum, per ‘Leam’ externum, n. 3793, 3819: agitur enim hic per duodecim filios Jacobi de duodecim communibus seu cardinalibus rebus per quas initiatur homo in spiritualia et caelestia dum regeneratur seu dum fit Ecclesia;

[2] homo enim cum regeneratur seu fit Ecclesia, hoc est, cum fit a mortuo ¹ homine vivus seu ² a corporeo caelestis, per plures status a Domino ducitur; communes ³ status sunt qui designantur per duodecim illos filios, et dein per duodecim tribus, quapropter ‘duodecim tribus’ significant omnia fidei et amoris, ut n. 3858 ostensum videatur; communia enim involvunt omnia particularia et singularia, et haec se referunt ad illa. Cum homo regeneratur, tunc internus homo conjungendus est cum externo, proinde ⁴ bona et vera quae sunt interni hominis cum ⁵ bonis et veris quae sunt externi, ex veris et bonis enim homo est homo; illa non conjungi possunt absque mediis; media sunt talia quae aliquid trahunt ab una parte et aliquid ab altera, et quae faciunt ut quantum homo accedit ad unam, tantum subordinetur altera; haec media sunt quae significantur per ‘ancillas’, media a parte interni hominis per ‘ancillas Rachelis’, ⁶ et media a parte externi hominis per ‘ancillas Leae’.

[3] Quod media conjunctionis erunt, constare potest ex eo quod naturalis homo ex se prorsus non concordet cum spirituali, sed quod in tantum discordet, ut prorsus ei oppositus sit; naturalis enim homo spectat et amat se et mundum, spiritualis autem non spectat ⁷ se et mundum nisi quantum conducit ad promovendos usus in spirituali mundo, ita servitium ejus spectat et id amat ex usu et fine; naturalis homo tunc vitam habere sibi videtur, cum ad dignitates evehitur, ita ad supereminentiam super alios, at spiritualis homo vitam habere sibi videtur in humiliatione et quod minimus sit; nec dignitates spernit, modo per illas ut per media inservire possit proximo, societati communi, et Ecclesiae, et non reflectit super dignitates ad quas evehitur, propter se, sed propter illos usus qui ei fines sunt; naturalis homo in sua beatitudine est cum prae aliis opulentus ⁸ est ac mundi opes possidet, at spiritualis homo in sua beatitudine est cum in cognitionibus veri et boni, quae sunt ei opulentia, et magis cum in exercitio boni secundum vera est; nec tamen spernit opulentiam, quia per illam in exercitio potest esse et in mundo;

[4] ex his paucis constare potest quod status naturalis hominis et spiritualis sint sibi oppositi per fines, sed quod usque conjungi possint; quod fit cum illa quae sunt externi hominis subordinata sunt et inserviunt finibus interni; ideo ut homo fiat spiritualis, necessum est ut ⁹ illa quae sunt externi hominis ad obsequium redigantur, ita exuendi sunt fines pro se et mundo ac induendi fines pro proximo et pro regno Domini; illa exui et haec indui nequaquam possunt, ita non conjungi, nisi per media; haec media sunt quae significantur per ‘ancillas’, et ¹⁰ in specie per quatuor filios ab ancillis natos:

[5] primum medium est affirmans seu affirmativum veri interni, nempe quod ita sit; cum affirmativum fit, tunc homo est in principio regenerationis, bonum ¹¹ ab interno operatur, et facit affirmationem; bonum illud non potest influere in negativum, ne quidem in dubitativum, antequam hoc affirmativum fit; id bonum dein se manifestat per affectionem, nempe per id quod homo afficiatur vero, seu incipiat delectari illo, primum quod sciat id, dein quod secundum id agat; ut pro exemplo, quod Dominus sit salus generi humano; nisi hoc fiat affirmativum ab homine, non possunt omnia illa quae de Domino ex Verbo aut in Ecclesia didicit, et in naturalis ¹² ejus memoria inter scientifica sunt, conjungi cum interno ejus homine, ¹³ hoc est, cum illis quae ibi, possunt esse fidei, ita nec potest affectio influere, ne quidem in communia illius rei quae ad salutem hominis conducunt; at cum affirmativum fit, tunc innumerabilia accedunt, et implentur bono quod influit; nam bonum continue ¹⁴ influit a Domino, sed ubi non est affirmativum, non recipitur: est itaque affirmativum primum medium, et quasi primum habitaculum boni influentis a Domino: similiter se habet cum omnibus reliquis quae fidei vocantur.

Footnotes: