The Bible

 

Exodus 10

Study

   

1 Et dixit Dominus ad Moysen : Egredere ad Pharaonem : ego enim induravi cor ejus, et servorum illius, ut faciam signa mea hæc in eo :

2 et narres in auribus filii tui, et nepotum tuorum, quoties contriverim Ægyptios, et signa mea fecerim in eis : et sciatis quia ego Dominus.

3 Introierunt ergo Moyses et Aaron ad Pharaonem, et dixerunt ei : Hæc dicit Dominus Deus Hebræorum : Usquequo non vis subjici mihi ? dimitte populum meum, ut sacrificet mihi.

4 Sin autem resistis, et non vis dimittere eum : ecce ego inducam cras locustam in fines tuos :

5 quæ operiat superficiem terræ, ne quidquam ejus appareat, sed comedatur quod residuum fuerit grandini : corrodet enim omnia ligna quæ germinant in agris.

6 Et implebunt domos tuas, et servorum tuorum, et omnium Ægyptiorum, quantam non viderunt patres tui, et avi, ex quo orti sunt super terram, usque in præsentem diem. Avertitque se, et egressus est a Pharaone.

7 Dixerunt autem servi Pharaonis ad eum : Usquequo patiemur hoc scandalum ? dimitte homines, ut sacrificent Domino Deo suo ; nonne vides quod perierit Ægyptus ?

8 Revocaveruntque Moysen et Aaron ad Pharaonem : qui dixit eis : Ite, sacrificate Domino Deo vestro : quinam sunt qui ituri sunt ?

9 Ait Moyses : Cum parvulis nostris, et senioribus pergemus, cum filiis et filiabus, cum ovibus et armentis : est enim solemnitas Domini Dei nostri.

10 Et respondit Pharao : Sic Dominus sit vobiscum, quomodo ego dimittam vos, et parvulos vestros, cui dubium est quod pessime cogitetis ?

11 non fiet ita, sed ite tantum viri, et sacrificate Domino : hoc enim et ipsi petistis. Statimque ejecti sunt de conspectu Pharaonis.

12 Dixit autem Dominus ad Moysen : Extende manum tuam super terram Ægypti ad locustam, ut ascendat super eam, et devoret omnem herbam quæ residua fuerit grandini.

13 Et extendit Moyses virgam super terram Ægypti : et Dominus induxit ventum urentem tota die illa et nocte : et mane facto, ventus urens levavit locustas.

14 Quæ ascenderunt super universam terram Ægypti : et sederunt in cunctis finibus Ægyptiorum innumerabiles, quales ante illud tempus non fuerant, nec postea futuræ sunt.

15 Operueruntque universam superficiem terræ, vastantes omnia. Devorata est igitur herba terræ, et quidquid pomorum in arboribus fuit, quæ grando dimiserat : nihilque omnino virens relictum est in lignis et in herbis terræ, in cuncta Ægypto.

16 Quam ob rem festinus Pharao vocavit Moysen et Aaron, et dixit eis : Peccavi in Dominum Deum vestrum, et in vos.

17 Sed nunc dimittite peccatum mihi etiam hac vice, et rogate Dominum Deum vestrum, ut auferat a me mortem istam.

18 Egressusque Moyses de conspectu Pharaonis, oravit Dominum.

19 Qui flare fecit ventum ab occidente vehementissimum, et arreptam locustam projecit in mare Rubrum : non remansit ne una quidem in cunctis finibus Ægypti.

20 Et induravit Dominus cor Pharaonis, nec dimisit filios Israël.

21 Dixit autem Dominus ad Moysen : Extende manum tuam in cælum : et sint tenebræ super terram Ægypti tam densæ, ut palpari queant.

22 Extenditque Moyses manum in cælum : et factæ sunt tenebræ horribiles in universa terra Ægypti tribus diebus.

23 Nemo vidit fratrem suum, nec movit se de loco in quo erat : ubicumque autem habitabant filii Israël, lux erat.

24 Vocavitque Pharao Moysen et Aaron, et dixit eis : Ite, sacrificate Domino : oves tantum vestræ et armenta remaneant, parvuli vestri eant vobiscum.

25 Ait Moyses : Hostias quoque et holocausta dabis nobis, quæ offeramus Domino Deo nostro.

26 Cuncti greges pergent nobiscum ; non remanebit ex eis ungula : quæ necessaria sunt in cultum Domini Dei nostri : præsertim cum ignoremus quid debeat immolari, donec ad ipsum locum perveniamus.

27 Induravit autem Dominus cor Pharaonis, et noluit dimittere eos.

28 Dixitque Pharao ad Moysen : Recede a me, et cave ne ultra videas faciem meam : quocumque die apparueris mihi, morieris.

29 Respondit Moyses : Ita fiet ut locutus es : non videbo ultra faciem tuam.

   

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #7729

Study this Passage

  
/ 10837  
  

7729. ‘Non relinquetur ungula’: quod significet quod non aliquid veri ex bono deerit, constat ex significatione ‘ungulae’ quod sit verum ex bono, de qua sequitur, et ex significatione ‘non relinqui’ quod sit non deesse, nempe ad cultum Domini; in sensu interno proximo per ‘non relinquetur ungula’ 1 significatur quod nihil prorsus deerit, quia ungula est 2 commune omnibus bestiis; 3 at in sensu interiore per ‘ungulam’ significatur verum 4 in ultimo gradu, ita verum sensuale, quod infimum, ac in opposito sensu falsum 5 ; causa quod per ‘ungulam’ id significetur, est quia per ‘pedem’ significatur naturale, et per ‘plantam pedis’ ultimum naturalis, n. 2162, 3147, 6 3761, 3986, 4280, 4938-4952, 5327, 5328; simile 7 significatur per ‘ungulam 8 ’, nam illa est planta pedis 9 bestiarum; et quia ultimum naturalis significatur per ‘ungulam’ sicut per ‘plantam’, etiam significatur verum quod ultimum est naturalis, nam naturale cum dicitur, intelligitur verum et bonum, 10 aut in opposito sensu falsum et malum; inde est, et absque illis est nullius praedicationis.

[2] Quod per ‘ungulam’, imprimis equorum, significetur verum in ultimo gradu, ita verum sensuale, et in opposito sensu falsum ejusdem gradus, constare potest ab his locis:

apud Esaiam,

Cujus tela acuta, et omnes arcus tensi, ungulae equorum ejus sicut rupes reputantur, rotae ejus sicut procella, 5:28;

ibi de populo vastante, per ‘tela’ significantur doctrinalia falsi, ex quibus pugnatur, et per ‘arcus’ doctrina illa, n. 2686, 2709; per ‘equos’ intellectualia, hic perversa, n. 2761, 2762, 3217, 5321, 6125, 6534; inde patet quid ‘ungula equorum’, quod nempe sit falsum in ultimo gradu:

[3] apud Jeremiam,

Prae voce plausus ungularum fortium ejus, ob tumultum currui ejus, strepitum rotarum ejus, 47:3;

ibi de populo vastante Philisthaeos; ‘plausus ungularum fortium’, nempe equorum, pro 11 pugna aperta falsi contra verum; ‘currus’ pro doctrina falsi; quod ‘currus’ sit doctrina 12 tam veri quam falsi, videatur n. 5321, 5945:

[4] apud Ezechielem,

Prae abundantia equorum ejus obteget te pulvis eorum, prae voce equitis et rotae et currus commovebuntur muri tui, per ungulas equorum suorum conculcabit omnes plateas tuas, 26:10, 11;

ibi de Nebuchadnezare vastante Tyrum; ‘equi’ pro intellectualibus perversis, ut supra, ‘eques’ pro illis quae sunt talis intellectualis, n. 6534; ‘rotae quae currus’ pro falsis doctrinae; ‘currus’ est doctrina, ut supra, ‘plateae’ pro veris, n. 2336; inde patet quod ‘ungulae equorum’ sint falsa; 13 nisi talia significentur, 14 quid forent illa ‘prae abundantia equorum ejus obteget te pulvis eorum; prae voce equitis et rotae et currus commovebuntur muri tui, per ungulas equorum 15 suorum conculcabit omnes plateas 16 tuas’, annon absque sensu interiore forent aliud quam voces sonantes, cum tamen 17 unaquaevis vox in Verbo pondus habet, quia a Divino:

[5] apud eundem,

Devastabunt superbiam Aegypti, ut perdatur multitudo ejus; et perdam omnem bestiam ejus super aquis multis, ut non turbet illas pes hominis amplius, nec ungula bestiae turbet illas; tunc in profundum mittam aquas illorum, et flumina illorum sicut oleum fluere faciam, 32:12-14;

haec nec intelligerentur 18 nisi sciatur 19 quid ‘Aegyptus’, 20 quid ‘pes hominis’, quid ‘ungula bestiae’, 21 quid aquae super quibus perdetur bestia, quas turbabit pes hominis et ungula bestiae, et quae in profundum mittentur; ‘aquae et flumina Aegypti’ sunt vera scientifica, ‘ungula bestiae’ est falsum in ultimo naturalis, quod turbat scientificum verum:

[6] apud Micham,

Surge et tritura, filia Zionis, quia cornu tuum faciam ferrum, et ungulas tuas faciam aes, ut comminuas populos multos, 4:13;

haec 22 quid sunt, nec quisquam scire potest absque sensu interno, ita nisi sciatur quid ‘triturare’, quid ‘filia Zionis’, quid ‘cornu 23 quod fiet sicut ferrum’, quid ‘ungula quae fiet sicut aes, quibus comminuentur populi multi’; ‘filia Zionis’ est Ecclesia caelestis, n. 2362; ‘cornu’ est potentia veri ex bono, n. 2832; ‘ferrum’ est verum naturale quod valebit ad destruendum falsa, n. 425, 426; ‘ungula’ est verum ex bono in ultimo gradu, ‘aes’ est bonum naturale quod valebit contra mala, n. 425, 1551:

[7] apud Sachariam,

Ego excitabo pastorem in terra, exscindendas non visitabit, aetate teneram non quaeret, et fractam non sanabit; carnem autem pinguis comedet, et ungulas earum diffindet, 11:16;

ibi de pastore stulto; ‘carnem pinguis comedere’ pro bonum in malum vertere, ‘ungulas diffindere’ pro verum in falsum.

[8] Quantum antiqui intelligentia praevaluerunt hodiernis, constare potest ex eo quod illi noverint 24 quibus rebus in caelo plura in mundo corresponderent, et inde quid significarent; et hoc non solum noverunt illi qui ab Ecclesia fuerunt, sed etiam qui extra Ecclesiam, sicut qui in Graecia, quorum antiquissimi 25 descripserunt res per significativa quae hodie, quia prorsus ignota, vocantur fabulosa; quod antiqui sophi in scientia talium fuerint, patet ex eo quod originem intelligentiae et sapientiae descripserint per equum alatum, quem Pegasum vocarunt, quod ille 26 ungula sua eruperit fontem, 27 apud quem novem virgines, et hoc super colle; sciverunt enim quod per ‘equum’ significaretur intellectuale, per ‘alas ejus’ spirituale, per ‘ungulas’ verum ultimi gradus, 28 ubi origo intelligentiae, per ‘virgines’ scientiae, per ‘collem’ unanimitas, et in sensu spirituali charitas; 29 sic in reliquis. Sed talia hodie inter deperdita sunt.

Footnotes:

1. The Manuscript places this after proximo.

2. infimum et communissimum

3. in Verbo passim nominatur ungula, et per illam

4. in ultimo gradu altered to ultimi gradus

5. The Manuscript inserts ibi.

6. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

7. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

8. The Manuscript inserts bestiarum.

9. illarum

10. et

11. vehemente jactatione falsi, nam tumultus currus est vehemens jactatio doctrinae falsi

12. in utroque sensu

13. quod

14. The Manuscript inserts constare potest, nam alioquin.

15. Omitted, in the Manuscript, tuorum, in the First Latin Edition.

16. suas

17. singula in Verbo pondera habent quia procedunt

18. The Manuscript inserts quid sint, .

19. quod

20. The Manuscript inserts quid bestia, quid aquae, .

21. nec quid quod in profundum mittentur aquae illorum; aquae et flumina Aegypti sunt scientifica, ungula bestiae est falsum in ultimo naturalis, ita scientificum verumquod est sensualis, nam hoc ultimum naturalis est

22. The Manuscript inserts quoque.

23. et

24. quid in coelo repraesentarent et inde quid significarent illa quae in mundo

25. The following two (or in some cases more) words are transposed in the Manuscript.

26. ungulis suis

27. ad

28. per fontem intelligentia, perque

29. The Manuscript inserts et.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #2761

Study this Passage

  
/ 10837  
  

2761. Quod ‘equus albus’ sit intellectus Verbi quoad interiora illius, seu quod idem, Verbi sensus internus, constat a significatione ‘equi’ quod sit intellectuale; in propheticis Verbi multoties nominatur equus et eques, sed hactenus nemini notum fuit quod ‘equus’ intellectuale, et ‘eques’ intelligentem, significet; ut in prophetia Jacobi, tunc Israelis, de Dane, Dan serpens super via, serpens jaculus super semita, mordens calcaneos equi, et cadet eques ejus retrorsum; salutem Tuam exspecto Jehovah, Gen. 49:17, 18;

quod ‘serpens’ sit qui ratiocinatur ex sensualibus et scientificis de arcanis Divinis, videatur n. 195; quod ‘via’ et ‘semita’ sit verum, n. 627, 2333; ‘calcaneus’ quod sit infimum naturale, n. 259; ‘equus’ quod sit intellectus Verbi et ‘eques’ quod docens; 1 inde patet quid haec prophetica significant, nempe qui ex sensualibus et scientificis ratiocinatur de veris fidei, quod modo in infimis naturae haereat et sic nihil credat, quod est ‘cadere retrorsum’, quare adjicitur ‘salutem Tuam exspecto Jehovah’:

[2] apud Habakkuk,

Deus, equitas super equis Tuis, currus Tui salus, ... calcare fecisti in mari equos Tuos , 3:8, 15;

ubi ‘equi’ pro Divinis Veris quae in Verbo, ‘currus’ pro doctrina inde, ‘mare’ pro cognitionibus, 2 n. 28, 2120, quae quia sunt intellectus Verbi ex Deo, dicitur ‘calcare fecisti in mari equos Tuos’; tribuuntur hic equi Deo, sicut in Apocalypsi supra, Cui non tribui possent absque quod significent similia:

[3] apud Davidem,

Cantate Deo, canite 3 nomini Ipsius, exaltate equitantem in nubibus, in Jah, nomen Ipsius, Ps. 68:5 [KJV Ps. 68:4];

‘equitare in nubibus’ pro intellectu Verbi quoad interiora, seu sensu interno; quod ‘nubes’ sit Verbum in littera, in quo sensus internus, videatur Praefatio ad cap. xviii Gen. , ubi explicatur quid significat quod ‘Dominus venturus in nubibus caelorum cum virtute et gloria’:

[4] apud eundem,

Jehovah inclinavit caelos, et descendit, et caligo sub pedibus Ipsius, et equitavit super cherub, Ps. 18:10, 11 [KJV Ps. 18:9, 10];

‘caligo’ hic pro nubibus, ‘equitare super cherub’ pro providentia Domini ne homo ex se intret in mysteria fidei quae in Verbo, n. 308:

apud Zachariam,

In die illo erit super tintinnabulis 4 equi, sanctitas Jehovae, 14:20;

‘tintinnabula equi’ pro intellectu spiritualium Verbi, quae sancta:

[5] apud Jeremiam,

Ingredientur per portas civitatis hujus reges et principes, sedentes super throno Davidis, equitantes in curru et super equis illi, et principes illorum, 5 vir Jehudae, et habitatores Hierosolymae, et habitabitur civitas haec in aeternum, 17:25, 26; 22:4;

‘civitas Hierosolyma’ pro regno et Ecclesia Domini spirituali; ‘reges’ pro veris, n. 1672, 2015, 2069; ‘principes’ pro primariis praeceptis veri, n. 1482, 2089; ‘David’ pro Domino, n. 1888; ‘vir Jehudae et habitatores Hierosolymae’ pro illis qui in bono amoris, charitatis et fidei, n. 2268, 2451, 2712; ita ‘equitare super curru et super equis’ pro esse instructi doctrina veri ex Verbi intellectu interno:

[6] apud Esaiam,

Tunc delectaberis super Jehovah, et equitare te faciam super excelsa terrae, et comedere te faciam hereditatem Jacobi, 58:14;

‘equitare super excelsa terrae’ pro intelligentia:

apud Davidem,

Canticum amorum, ... Accinge gladium tuum super femore, vir potens, gloriam et decus tuum, et decore tuo procede, equita super verbum veritatis, et mansuetudinis justitiae, et docebit te mirabilia dextra tua, Ps. 45:1 [4], 5 [KJV Ps. 45: title, 3, 4];

‘equitare super verbum veritatis’ manifeste pro intelligentia veri, et ‘super verbum mansuetudinis justitiae’ pro sapientia boni:

[7] apud Zachariam,

In die illo, dictum Jehovae, percutiam omnem equum stupore et equitantem amentia; et super domum Jehudae aperiam oculos Meos, et omnem equum populorum percutiam caecitate, 12:4, 5 [KJV 4];

ubi etiam manifeste ‘equus’ pro intellectu qui ‘percuteretur stupore et caecitate’, et ‘equitans’ pro intelligente qui percuteretur ‘amentia’ apud Hoscheam,

Omnem aufer iniquitatem, et accipe bonum, et retribuemus juvencos labiorum nostrorum; Asshur non salvabit nos, super equo non equitabimus, et non dicemus amplius, Deus noster, operi manuum nostrarum, 14:3, 4 [KJV 2, 3];

‘Asshur’ pro ratiocinatione, n. 119, 1186; ‘equus’ pro intelligentia propria: praeter perplurimis aliis in locis.

Footnotes:

1. The Manuscript has exinde. Perhaps a reference has been omitted here, such as 1288 or 2761.

2. The Manuscript has quae sunt intellectus ex Verbo, quod mare sint cognitiones, videatur Arcana Coelestia 28, 2120.

3. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

4. So also in the Manuscript and WH2, but equorum in 3881, 8408, 9394; Apocalypsis Revelata 298; Apocalypsis Explicata 204, 355. Hebrew [ ] (sus) is singular.

5. Hebrew [] ('ish) is singular, but collective.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.