31. (Vers. 6.) "Et fecit nos reges et sacerdotes." - Quod significet quod ab Ipso simus in regno Ipsius spirituali et caelesti, constat ex significatione "regum", quod sint qui in veris ex bono, et quia illi constituunt regnum spirituale Domini, quod sint qui in regno spirituali Ipsius; (quod "reges" in Verbo illos significent, patebit a sequentibus;) et a significatione "sacerdotum", quod sint qui in bono amoris, et quia illi constituunt regnum caeleste Domini, quod sint qui in regno caelesti Ipsius. (Quod duo regna sint, in quae caeli in communi distincti sunt, videatur in opere De Caelo et Inferno 20-28; et quod regnum spirituale dictatur regnum regium Domini, et quod regnum caeleste dicatur regnum sacerdotale Ipsius, ibid., n. 24.) Plurimis in locis in Verbo Prophetico nominantur reges; et qui non sensum internum scit, credit quod per "reges" ibi intelligantur reges; ast non intelliguntur reges, sed omnes illi qui in veris ex bono sunt, seu in fide ex charitate a Domino. Causa est, quia Dominus est solus Rex, et illi qui in veris ex bono sunt ab Ipso, "filii" Ipsius vocantur. Inde est quod per "principes", "filios regni", "filios Regis", et quoque per "reges", intelligantur illi; et quod abstracte ab idea personarum, ut fit in caelo, intelligantur vera ex bono; seu quod idem, fides ex charitate, quia Verum est fidei et bonum est charitatis.

[2] Quod non reges intelligantur, constare potest solum ex eo, quod hic dicatur quod Jesus Christus "fecerit nos reges et sacerdotes"; et postea,

"Fecisti nos Deo nostro reges et sacerdotes, et regnabimus super terram" (5:10);

et apud Matthaeum,

"Semen (bonum)" in agro seminatum "sunt filii regni" (13:38);

"semen agri" sunt vera ex bono a Domino apud hominem (videatur n. 3373, 10248, 10249). Quisque etiam percipere potest quod Dominus non facturus sit omnes illos, de quibus ibi agitur, reges, sed quod illos dicat reges ex potentia et ex gloria quae illis qui in veris ex bono sunt a Domino. Ex his nunc videri potest quod per "Regem" in Verbo Prophetico intelligatur Dominus quoad Divinum Verum, et per "reges" et "principes" illi qui in veris ex bono sunt a Domino; et quia pleraque in Verbo etiam sensum oppositum habent, quod in eo sensu per "reges" significentur illi qui in falsis ex malo sunt.

[3] Quod per "Regem" in Verbo intelligatur Dominus quoad Divinum Verum, patet ab Ipsius Domini Verbis ad Pilatum:

"Dixit... Pilatus, Num ergo Rex es Tu? Respondit Jesus, Tu dicis, quia Rex sum Ego; Ego in hoc natus sum, et ad hoc veni in mundum, ut tester veritati; omnis existens in veritate audit vocem meam. Dixit ei Pilatus, Quid est Veritas?" (Johannes 18:37, 38.)

Ex interrogatione Pilati, "Quid est veritas?" patet quod intellexerit quod Dominus veritatem appellaverit "regem"; sed quia gentilis fuit, et non ex Verbo aliquid novit, non instrui potuit quod Divinum Verum esset a Domino, et quod Ipse esset Divinum Verum; ideo post interrogationem statim

Exivit ad Judaeos, dicens, "Ego nullam causam invenio in Eo"; et dein posuit super cruce, "Hic est Jesus Rex Judaeorum." Et cum principes sacerdotum dicerent ei, "Ne scribe Rex Judaeorum, sed quod Ipse dixerit sum Rex Judaeorum, respondit Pilatus, Quod scripsi, scripsi" (Joh. 19:[4,] 14-22, 14-22).

[4] Ex his intellectis sciri potest quid per "reges" in sequentibus locis intelligitur, in Apocalypsi:

- "Sextus angelus effudit phialam suam in flumen magnum Euphratem, et exsiccata est aqua ejus, ut pararetur via regum ab ortu solis" (16:12);

Cum meretrice magna sedente super aquis multis "scortati sunt reges terrae" (17:1, 2);

"Septem capita sunt septem montes ubi mulier ¹ sedet, et reges septem sunt; quinque ceciderunt, (et unus est, ) alius nondum venit:... et decem cornua quae vidisti, decem reges sunt, qui regnum nondum acceperunt; sed potestatem sicut reges unam horam accipiunt cum bestia:... hi cum Agno pugnabunt, et Agnus vincet illos, quoniam Dominus dominorum est et Rex regum" (17:9, 10, 12, 14);

"Et mulier, quam vidisti, est urbs magna, habens regnum super reges terrae" (17:18);

"De vino irae scortationis" Babyloniae "biberunt omnes gentes, et reges terrae cum illa scortati sunt" (18:3);

"Et vidi bestiam et reges terrae, et exercitus eorum congregatos facere proelium cum sedente super equo, et cum exercitu Ipsius" (19:19);

"Et gentes quae servatae sunt, in lumine ² ejus ambulabunt, et reges terrae afferent gloriam et honorem suum in illam" (21:24);

in his locis per "reges" non intelliguntur reges, sed omnes qui vel in veris ex bono sunt vel in falsis ex malo, ut supra dictum est. Similiter apud Danielem,

Per "regem meridiei" et per "regem septentrionis", qui bellum inter se gesserunt (cap. 11:1 ad fin. );

per "regem meridiei" ibi intelliguntur illi qui in luce veri ex bono sunt, et per "regem septentrionis" illi qui in tenebris ex malo sunt.

(Quod "meridies" in Verbo significet illos qui in luce veri ex bono sunt, videatur n. 1458, 3708, 3195, 5672, 9642; et "septentrio" illos qui in tenebris falsi ex malo, n. 3708; et in genere in opere De Caelo et Inferno 141-153, ubi agitur De Quatuor Plagis in Caelo.)

[5] Reges etiam pluries nominantur apud prophetas in Veteri Testamento, et per eos similiter intelliguntur illi qui in veris ex bono a Domino sunt, et in opposito sensu qui in falsis ex malo:

- Ut apud Esaiam,

" ³ Asperget gentes multas; super eo claudent reges os suum, quia quod narratum est illis viderunt, et quod non audiverunt intellexerunt" (52:15);

apud eundem,

"Zion Sancti Israelis, ... suges lac gentium, et ubera regum suges' (40 [14,] 16, 16);

apud eundem,

"Erunt reges nutricii tui, et principes mulieres lactatrices tuae; facic tenam incurvabunt se tibi" (49:23).

(Et praeterea Esaias 14:9; 24:21; 60:10; Jeremias 2:26; 4:9; cap. 49:38 ⁴ ; Threni 2:6, 9; Ezechiel 7:26, 27; Hoschea 3:4; Zephanias 1:8; Psalmuss 2:10; 110:5.) (Falsa, Genesis 49:20.)

[6] Quia "reges" significant illos qui in veris ex bono a Domino sunt, ideo ab antiquis temporibus derivatum est, quod reges, cum coronabantur, insignirentur talibus quae significant vera ex bono; ut quod rex oleo ungeretur, quod portaret coronam ex auro, teneret dextra sceptrum, indueretur chlamyde purpurea, Sederet super throno argenteo, et cum insignibus equitaret super equo albo. ("Oleum" enim significat bonum ex quo verum, n.886, 4638, 9780, 9954, 10011, 10261, (10268,) 10269: "corona ex auro" super caput, simile, n. 9930: "sceptrum", quod est baculis, potentiam veri ex bono, n.4581, 4876, 466: "chlamys" et "pallium", Divinum Verum in redo spirituali, n. 9825, 10005; et "purpura" amorem spiritualem boni, n. 9467: "thronus", regnum veri ex bono, n. ⁵ 5313, 6397, 8625; "argentum", ipsum illud verum, n. 1551, 1552, 2954, 5658: "equus albus" intellectum illis statum ex illud in opusculo De Equo Angelis. Quod ritualia circa coronationes ragum involvant mala, sed quod cognitio de illis hodie perierit, n. 4581, 4966.)

[7] Quia ex his scitur quid "rex" in Verbo significat, Velim his addere,

Cur Dominus, cum Hierosolymam intravit, sederit super pullo asinae, et populus proclamaverit Ipsum tunc Regem, et quoque straverint vestimenta super Viam (Matthaeus 21:1-8; Marcus 11:1-11; Luca 19:2; Johannes 12:14-16);

quod praedictum est apud Sachariam,

"Exulta filia Zionis, clange filia Hierosolymae, ecce Rex tuus veniet tibi justus et salvans, equitans super asino et super pullo asinae" (9:9; Matthaeus 21:5; Johannes 12:15).

Causa erat, quia sedere super asino et super pullo asinae erat insigne summi judicis et regis; quod constare potest ex his sequentibus:

"Cor meum ad legislatores Israelis qui equitatis super asinabus candidis" (Judicum 5:9, 10);

"Non recedet sceptrum de Jehudah, nec legislator ab inter pedes ejus, usque dum Venit Schilo;... qui ligabit ad vitem asininum pullum suum, et ad Vitem nobilem filium asinae suae" (Genesis 49:10, 11).

Quia sedere super asino et pullo asinae tale insigne erat, ideo

Judices equitabant super asinabus albis (Judicum 5:9, 10);

Et filii ⁶ eorum super pullis asinae (Judicum 10:4; et cap. 12:14);

Et ipse rex, cum coronabatur, super mala (1 Regnum 1:33);

Ac filii ejus super mulis (2 Samuelis 13:29).

Qui non scit quid per "equum", "mulum", et "pullum asinae" in sensu repraesentativo significatur, credet quod Domini equitatio super pullo asinae significaverit miseriam et humiliationem; sed significabat magnificentiam regiam; quapropter etiam populus tunc proclamabat Dominum Regem, et vestimenta straverunt super viam. (Quod hoc factum sit cum iret Hierosolymam, erat causa quia per "Hierosolymam" significatur ecclesia, videatur in opusculo De Nova Hierosolyma et ejus Doctrina Caelesti 6; et quod "vestimenta" significent vera induentia num, et servientia illi, in Arcanis Caelestibus, n. 1073, 2576, 5148, 5319, 5954, 9212, 9215, 9216, 9952, 10536; et in opere De Caelo et Inferno 177-182.)

[8] Ex his nunc patet quid per "Regem" et per "reges" in Verbo significatur; ita quoque quid per "Unctum", "Messiam", et "Christum"; nam "Unctus", "Messias", et "Christus", similiter ac "Rex", significant Dominum quoad Divinum Verum procedens ex Divino Bono Ipsius; Rex enim dicitur "Unctus", et Unctus vocatur Messias in lingua Hebraea, ac Christus in lingua Graeca. (Sed quod Dominus quoad Divinum Humanum solus fuerit "Unctus Jehovae", quia in Illo solo erat Divinum Bonum Divini Amoris a conceptione, conceptus enim erat a Jehovah, at quod omnes uncti modo repraesentaverint Ipsum, videatur n. 5954, 10011, (10268,) 10269. Quod autem "sacerdotes" significent bonum quale est in Regno caelesti, videatur in Arcanis Caelestibus: nempe quod sacerdotes repraesentaverint Dominum quoad Divinum Bonum, n. 2015, 6148. Quod sacerdotium esset repraesentativum Domini quoad opus salvationis, quia hoc erat ex Divino Bono Divini Amoris Ipsius, n. 9809. Quod sacerdotium Aharonis, filiorum ejus, et Levitarum, fuerit repraesentativum operis salvationis successivo ordine, n. 10017. Quod inde per "sacerdotium" et per "sacerdotia" in Verbo significetur bonum amoris quod a Domino, n. 9806, 9809. Quod per duo nomina "Jesus" et "Christus" significetur tam sacerdotale quam regium Ipsius; nempe per "Jesum" Divinum Bonum", et per "Christum Divinum Veram, n. 3004, 3005, 3009. Quod sacerdotes qui non agnoscunt Dominum significent contrarium, similiter reges; nempe malum, et falsum ex malo, n. 3670.)

Footnotes:

449. "Ex tribu Benjaminis duodecim millia signati." - Quod significet conjunctionem illorum qui in ultimo caelo cum Domino, constat ex repraesentatione Benjaminis ac tribus ab illo nominatae, quod sit spirituale caeleste in naturali homine, simile quod Josephus in spirituali: spirituale caeleste est verum conjunctum bono; nam verum in se spectatum est spirituale, ac bonum est caeleste; inde per "Benjaminem" et ejus tribum significatur conjunctio veri et boni in naturali, hic itaque conjunctio eorum qui in ultimo caelo cum Domino; in ultimo enim caelo sunt qui in naturali bono et vero ex spirituali et caelesti. Illi qui in ultimo caelo sunt, vel spirituales naturales vel caelestes naturales sunt; spirituales naturales ibi pertinent ad spirituale regnum Domini, et caelestes naturales ibi pertinent ad caeleste regnum Domini; quare spirituales naturales communicant cum secundo caelo, ubi omnes sunt spirituales, caelestes autem naturales communicant cum tertio caelo, ubi omnes sunt caelestes (ut in superiori articulo dictum est).

[2] Ex his constare potest quid "Josephus" et quid "Benjamin" fratres in Verbo significant. Quoniam "Benjamin" significat verum conjunctum bono in naturali homine, et inde verum conjunctum bono apud illos qui in ultimo caelo sunt, ideo quoque ille ultimo natus est Jacobo, et vocatus ab illo "filius dextrae", nam Benjamin in lingua originali significat filium dextrae; et quoque natus est in Bethlechem, per quam urbem etiam significatur verum conjunctum bono in naturali. Quod natus sit in Bethlechem, videatur Genesis 35:16-19. Ultimo natus est, quia naturale consistens ex vero conjuncto bono est ultimum ecclesiae apud hominem: sunt enim apud hominem tres gradus vitae, intimus, medius et ultimus; intimus gradus est in quo sunt illi qui in intimo seu tertio caelo, medius gradus est in quo sunt illi qui in medio seu secundo caelo, et ultimus gradus est in quo sunt illi qui in ultimo seu primo caelo; quare illi qui in intimo gradu sunt vocantur caelestes, qui in medio vocantur spirituales, qui autem in ultimo gradu sunt vocantur vel spirituales naturales vel caelestes naturales; conjunctio horum in ultimo caelo significatur per "Benjamin": (de tribus illis gradibus vitae apud hominem et angelum, videatur in opere De Caelo et Inferno 33, 34, 38, 39, 208, 209, 211, 435 ¹ ): inde nunc est, quod ille Jacobi filius ultimo natus sit.

[3] Quod vocatus sit "filius dextrae", est quia per "filium" significatur verum, et per "dextram" significatur potentia veri ex bono; et omnis potentia in Spirituali mundo est vero quod ex bono in naturali homine: quod in hoc sit omnis potentia quae est spirituali homini, est quia in spirituali homine est causa efficiens, et in naturali est effectus, et omnis potentia causae efficientis Se per effectum exserit: (quod omnis potentia spiritualis hominis sit in naturali et per naturale, videatur in Arcanis Caelestibus n. 9836): inde nunc est quod "Benjamin" dictus Sit, hoc est, "filius dextrae"; et quia Simile significatur per "Bethlechem", nempe verum conjunctum bono in naturali homine, ideo quoque David ibi natus est, et quoque unctus in regem (1 Sam. 16:1-14; 17:12); nam David ut rex repraesentavit Dominum quoad verum ex bono, et id quoque "rex" Significat (videatur supra, n. 29, 31, 205); ac ideo quoque Dominus natus est in Bethlechem (Matthaeus 2:1, 5, 6), quia natus est Rex, et apud Ipsum ex nativitate verum conjunctum bono fuit. Omnis enim infans nascitur naturalis; et naturale, quia sensibus externis et mundo proximum est, primum aperitur; et id apud omnes homines est ignorans veri et cupiens mali, at solum apud Dominum erat id appetens bonum et desiderans verum; quia affectio regnans apud hominem est ex patre, est enim anima ejus; at apud Dominum erat affectio seu anima ex Patre ipsum Divinum, quod est Divinum Bonum Divini Amoris.

[4] Quoniam "Benjamin" et ejus tribus significat verum conjunctum bono in naturali homine, ideo

Ei sors in terra Canaane erat inter filios Jehudae et inter filios Josephi; et quoque illi tribui cessit Hierosolyma, ubi tunc Jebusaei, in hereditatem (Joshua 18:11-28);

sic ut filii Benjaminis habitaverint ibi cum Judaeis, qui illam urbem dein occupaverunt. Causa quod cesserit sors illi tribui inter filios Josephi, erat quia repraesentabat et inde significabat conjunctionem boni et veri; per "Jehudam" enim significatur ecclesiae bonum, et per "Josephum" ecclesiae verum: quod illi tribui cesserit Hierosolyma, erat quia "Hierosolyma" significaret ecclesiam quoad doctrinam et quoad cultum, et omnis doctrina ecclesiae est doctrina veri conjuncti bono, et omnis cultus secundum doctrinam fit per naturalem hominem; nam, ut supra dictum est, cultus est effectus ex causa efficiente in spirituali homine.

[5] Ex his constare potest quid significatur per "Benjaminem" in his locis:

- Apud Jeremiam,

Si sanctificatis Sabbathum, "intrabunt ex urbibus Jehudae, et ex circuitibus Hierosolymae, et ex terra Benjaminis, et ex planitie, et ex monte, et ex meridie, adferentes holocaustum et sacrificium et mincham et thus" (17:26):

quod haec propter sanctificationem Sabbathi, erat causa quia "Sabbathum" significabat unionem Divini ac Divini Humani in Domino, et in sensu respectivo conjunctionem Divini Humani Ipsius cum caelo et cum ecclesia, et in genere conjunctionem boni et veri (videatur in Arcanis Caelestibus n. 8495, 8510, 10356, 10367, 10370, 10374, 10668, 10730) per "urbes Jehudae", per "circuitus Hierosolymae" et per "terram Benjaminis significantur vera conjuncta bono in naturali homine; per "urbes Jehudae" vera boni, per "circuitus Hierosolymae" vera doctrinae in naturali homine, et per "terram Benjaminis" conjunctio illorum; "urbes" enim significant vera, "Jehudah" bonum ecclesiae, "Hierosolyma" doctrinam veri, "circuitus" illa quae circum aut infra sunt, quae sunt vera boni in naturali homine, et "terra Benjaminis" ecclesiam quoad conjunctionem illorum in naturali homine: "ex planitie, ex monte et ex meridie", significat bonum et verum in naturali homine ex origine caelesti et ex origine spirituali; "planities" significat bonum et verum in naturali homine, quia in planitiebus seu infra montes et colles habitant illi qui in ultimo caelo, qui caelestes naturales et spirituales naturales, de quibus supra, vocantur; "mons" significat illos qui in bono caelesti, et "meridies" illos qui in bono spirituali et inde in luce veri: "adferre holocaustum, sacrificium, mincham et thus", ² significat cultum ex bono caelesti et ex bono spirituali in naturali homine; "holocaustum" cultum ex bono caelesti, "sacrificium" cultum ex bono spirituali, "mincha et thus" bonum et verum boni in naturali homine: haec sunt quae per illa verba significantur; quid alioqui foret quod diceretur, quod si sanctificarent Sabbathum intraturi essent "ex urbibus Jehudae, circuitibus Hierosolymae, e terra Benjaminis, ex planitie, monte et meridie"? et cur non ex universa terra Canaane?

[6] Quoniam singula illa significant talia quae caeli et ecclesiae sunt, ideo quoque alibi apud eundem Prophetam similia dicuntur:

Ut,

"In urbibus montis, in urbibus planitiei, et in urbibus meridiei, et in terra Benjaminis, et in circuitibus Hierosolymae, et in urbibus Jehudae, adhuc transibunt greges juxta manus numerantis" (Jeremias 33:13);

et alibi,

"Agros argento ement, idque scribendo in libello, .... et attestari faciendo testes, in terra Benjaminis, et in circuitibus Hierosolymae, et in urbibus Jehudae, et in urbibus montis, et in urbibus planitiei, et in urbibus meridiei, quia convertam captivitatem eorum (Jeremias 32:8, 44):

in his locis similia quae supra per "terram Benjaminis", "circuitus Hierosolymae", "urbes Jehudae", per "montem", "planitiem" et "meridiem", significantur; ita per "Benjaminem" conjunctio veri et boni in naturali homine, proinde conjunctio veri et boni apud illos qui in ultimo caelo sunt.

[7] Apud eundem,

"Convenite, filii Benjaminis, e medio Hierosolymae, et. ...clangendo clangite buccinam, et super domo vineae accendite incendium, ..quia malum prospicit a septentrione, et confractio magna" (6:1):

agitur ibi in sensu spirituali de ecclesia vastata quoad verum et bonum, quia contra Zionem et Hierosolymam; per "Zionem" enim significatur bonum ecclesiae, et per "Hierosolymam" verum ejus; et quia "filii Benjaminis" significant conjunctionem boni et veri, ideo ad illos dicitur quod "convenirent e medio Hierosolymae, et clangerent buccinam, et super domo vineae accenderent incendium"; "clangere buccinam" significat pugnam ex veris quae ex bono contra ecclesiam illam; "domus vineae" significat ipsam illam ecclesiam; ac "incendere incendium" significat destructionem ejus per malos amores: "septentrio", a quo malum prospicit, significat falsum mali; et "confractio magna" significat dissipationem boni et veri.

[8] Apud Davidem,

"Pastor Israelis, adverte aurem, qui ducis sicut gregem Josephum; qui sedes super cherubis, effulge; coram Ephraimo et Benjamine et Menasse excita potentiam tuam, et ito in salutem nobis" (Psalmuss 70:2, 3 [B.A. 1, 2]):

per "Ephraimum, Benjaminem et Menassen" non intelliguntur Ephraim, Benjamin et Menasse, sed illi qui in naturali vero et bono sunt, et apud quos conjunctio eorum est (videatur supra, n. 440 [b] , ubi haec explicata sunt).

[9] Apud eundem,

"In congregationibus benedicite Deo, Domino e fonte Israelis; ibi Benjamin parvus praeest illis, principes Jehudae, principes Sebulonis et principes Naphthali" (Psalmuss 68:27, 28 [B.A. 26, 27]);

ibi nec Benjamin, nec principes Jehudae, Sebulonis et Naphtali intelliguntur, sed illa ecclesiae quae per istas tribus significantur; et per "Benjamin parvum" ibi significatur innocentia naturalis hominis; innocentia naturalis hominis est in conjunctione boni et veri ibi. (Sed etiam haec videantur explicata supra, n. 439.)

[10] In benedictione filiorum Israelis a Mose,

"Benjamini dixit, Dilectus Jehovae, habitabit secure apud illum, obteget illum omni die, et inter humeros ejus habitans" (Deuteronomius 33:12):

per "Benjaminem" ibi significatur Verbum in sensu ultimo qui naturalis; nam in benedictione illa a Mose describitur Verbum, et per singulas tribus significatur aliquid ejus; et quia in sensu ultimo Verbi, qui est naturalis, inest conjugium boni et veri, ut plurimis in locis ostensum est, ideo dicitur "dilectus Jehovae", et quod "habitet secure apud illum, et obtegat illum omni die, et inter humeros ejus habitet"; "inter humeros habitare" est in securitate et in potentia.

[11] Quid significatur per "Benjaminem" in prophetia Israelis patris de filiis suis (Genesis 49:27), explicatum est in Arcanis Caelestibus (n. ³ 6439, 6444); in illa prophetia de Benjamine ultimo agitur, quia ultimum ecclesiae et caeli per illum significatur; ultimum est naturale, in quo verum conjunctum est bono.

[12] Quia haec per "Benjaminem" significata sunt, ideo

Tribus Ephraimi, Menassis et Benjaminis circum Tentorium conventus in deserto ad occidentem castrametabantur (Numeri 2:18-24):

ac per tres illas tribus significantur omnes illi qui in naturali vero in bono sunt, et in conjunctione eorum; per "Ephraimum" significatur verum ibi, per "Menassen" bonum ibi (ut supra ostensum est), et per "Benjaminem" conjunctio eorum: quod illi castrematati sint "ad occidentem", erat quia ad occidentem et ad septentrionem in caelo habitant qui in obscuro boni et in obscuro veri sunt, ita qui in naturali bono et vero; qui autem ad orientem et ad meridiem in caelo habitant, illi sunt in claro boni et veri (de qua re videatur in opere De Caelo et Inferno 141-153).

[13] Ex his nunc constare potest quid per "Benjaminem" in Verbo significatur, quod nempe conjunctio boni et veri in naturali homine, [ac] per bonum conjunctio cum spirituali, nam omne bonum quod bonum in naturali homine influit ex spirituali homine, hoc est, per Spiritualem hominem a Domino; bonum in naturali homine absque illo influxu non datur; quare etiam per "Benjaminem" significatur conjunctio spiritualis hominis cum naturali, et per "Josephum" conjunctio caelestis hominis cum spirituali.

Footnotes: