New Christian Bible Study

The Bible

 

Ντάνιελ 2

Study

   

1 Και εν τω δευτερω ετει της βασιλειας του Ναβουχοδονοσορ, ο Ναβουχοδονοσορ ενυπνιασθη ενυπνια, και εταραχθη το πνευμα αυτου και ο υπνος αυτου εφυγεν απ' αυτου.

2 Και ειπεν ο βασιλευς να καλεσωσι τους μαγους και τους επαοιδους και τους γοητας και τους Χαλδαιους, δια να φανερωσωσι προς τον βασιλεα τα ενυπνια αυτου. Ηλθον λοιπον και εσταθησαν εμπροσθεν του βασιλεως.

3 Και ειπε προς αυτους ο βασιλευς, Ενυπνιασθην ενυπνιον και το πνευμα μου εταραχθη εις το να γνωρισω το ενυπνιον.

4 Και ελαλησαν οι Χαλδαιοι προς τον βασιλεα Συριστι, λεγοντες, Βασιλευ, ζηθι εις τον αιωνα· ειπε το ενυπνιον προς τους δουλους σου και ημεις θελομεν φανερωσει την ερμηνειαν.

5 Ο βασιλευς απεκριθη και ειπε προς τους Χαλδαιους, το πραγμα διεφυγεν απ' εμου· εαν δεν καμητε γνωστον εις εμε το ενυπνιον και την ερμηνειαν αυτου, θελετε καταμελισθη και αι οικιαι σας θελουσι γεινει κοπρωνες·

6 αλλ' εαν φανερωσητε το ενυπνιον και την ερμηνειαν αυτου, θελετε λαβει παρ' εμου δωρα και αμοιβας και τιμην μεγαλην· το ενυπνιον λοιπον και την ερμηνειαν αυτου φανερωσατε εις εμε.

7 Απεκριθησαν εκ δευτερου και ειπον, Ας ειπη ο βασιλευς το ενυπνιον προς τους δουλους αυτου, και ημεις θελομεν φανερωσει την ερμηνειαν αυτου.

8 Ο βασιλευς απεκριθη και ειπε, Επ' αληθειας καταλαμβανω οτι σεις θελετε να εξαγοραζητε τον καιρον, βλεποντες οτι διεφυγεν απ' εμου το πραγμα.

9 Αλλ' εαν δεν καμητε γνωστον εις εμε το ενυπνιον, αυτη μονη η αποφασις ειναι δια σας· διοτι συνεβουλευθητε να ειπητε ψευδεις και διεφθαρμενους λογους εμπροσθεν μου, εωσου παρελθη ο καιρος· ειπατε μοι λοιπον το ενυπνιον και θελω γνωρισει οτι δυνασθε να φανερωσητε εις εμε και την ερμηνειαν αυτου.

10 Απεκριθησαν οι Χαλδαιοι εμπροσθεν του βασιλεως και ειπον, δεν υπαρχει ανθρωπος επι της γης δυναμενος να φανερωση το πραγμα του βασιλεως· καθως δεν υπαρχει ουδεις βασιλευς, αρχων η διοικητης, οστις να ζητη τοιαυτα πραγματα παρα μαγου η επαοιδου η Χαλδαιου·

11 και το πραγμα το οποιον ο βασιλευς ζητει ειναι μεγα, και δεν ειναι αλλος δυναμενος να φανερωση αυτο εμπροσθεν του βασιλεως, εκτος των θεων, των οποιων η κατοικια δεν ειναι μετα σαρκος.

12 Δια τουτο εθυμωθη ο βααιλευς και ωργισθη σφοδρα και ειπε να απολεσωσι παντας τους σοφους της Βαβυλωνος.

13 Και εξηλθεν η αποφασις και οι σοφοι εθανατονοντο· εζητησαν δε και τον Δανιηλ και τους συντροφους αυτου, δια να θανατωσωσιν αυτους.

14 Και απεκριθη ο Δανιηλ μετα φρονησεως και σοφιας προς τον Αριωχ τον αρχισωματοφυλακα του βασιλεως, οστις εξηλθε δια να θανατωση τους σοφους της Βαβυλωνος,

15 απεκριθη και ειπε προς τον Αριωχ, τον αρχοντα του βασιλεως, Δια τι η βιαια αυτη αποφασις παρα του βασιλεως; Και ο Αριωχ εφανερωσε το πραγμα προς τον Δανιηλ.

16 Και εισηλθεν ο Δανιηλ και παρεκαλεσε τον βασιλεα να δωση καιρον εις αυτον και ηθελε φανερωσει την ερμηνειαν προς τον βασιλεα.

17 Και υπηγεν ο Δανιηλ εις τον οικον αυτου και εγνωστοποιησε το πραγμα προς τον Ανανιαν, προς τον Μισαηλ και προς τον Αζαριαν, τους συντροφους αυτου,

18 δια να ζητησωσιν ελεος παρα του Θεου του ουρανου περι του μυστηριου τουτου, ωστε να μη απολεσθη ο Δανιηλ και οι συντροφοι αυτου μετα των επιλοιπων σοφων της Βαβυλωνος.

19 Και το μυστηριον απεκαλυφθη προς τον Δανιηλ δι ' οραματος της νυκτος. Τοτε ευλογησεν ο Δανιηλ τον Θεον του ουρανου.

20 Και ελαλησεν ο Δανιηλ και ειπεν, Ειη το ονομα του Θεου ευλογημενον απο του αιωνος και εως του αιωνος· διοτι αυτου ειναι η σοφια και η δυναμις·

21 και αυτος μεταβαλλει τους καιρους και τους χρονους· καθαιρει βασιλεις και καθιστα βασιλεις· διδει σοφιαν εις τους σοφους και γνωσιν εις τους συνετους.

22 Αυτος αποκαλυπτει τα βαθεα και τα κεκρυμμενα· γνωριζει τα εν τω σκοτει και το φως κατοικει μετ' αυτου.

23 Σε, Θεε των πατερων μου, ευχαριστω και σε δοξολογω, οστις μοι εδωκας σοφιαν και δυναμιν, και εκαμες γνωστον εις εμε ο, τι εδεηθημεν παρα σου. Διοτι συ εκαμες γνωστην εις ημας του βασιλεως την υποθεσιν.

24 Υπηγε λοιπον ο Δανιηλ προς τον Αριωχ, τον οποιον ο βασιλευς διεταξε να απολεση τους σοφους της Βαβυλωνος· υπηγε και ειπε προς αυτον ουτω· Μη απολεσης τους σοφους της Βαβυλωνος· εισαξον με ενωπιον του βασιλεως και εγω θελω φανερωσει την ερμηνειαν προς τον βασιλεα.

25 Και εισηξεν ο Αριωχ μετα σπουδης τον Δανιηλ ενωπιον του βασιλεως και ειπε προς αυτον ουτως, Ευρηκα ανδρα εκ των υιων της αιχμαλωσιας του Ιουδα, οστις θελει φανερωσει την ερμηνειαν εις τον βασιλεα.

26 Απεκριθη ο βασιλευς και ειπε προς τον Δανιηλ, του οποιου το ονομα ητο Βαλτασασαρ, Εισαι ικανος να φανερωσης προς εμε το ενυπνιον το οποιον ειδον και την ερμηνειαν αυτου;

27 Απεκριθη ο Δανιηλ ενωπιον του βασιλεως και ειπε, Το μυστηριον, περι του οποιου ο βασιλευς επερωτα, δεν δυνανται σοφοι, επαοιδοι, μαγοι, μαντεις, να φανερωσωσι προς τον βασιλεα·

28 αλλ' ειναι Θεος εν τω ουρανω, οστις αποκαλυπτει μυστηρια και καμνει γνωστον εις τον βασιλεα Ναβουχοδονοσορ, τι μελλει γενεσθαι εν ταις εσχαταις ημεραις. Το ενυπνιον σου και αι ορασεις της κεφαλης σου επι της κλινης σου ειναι αυται·

29 βασιλευ, οι διαλογισμοι σου ανεβησαν εις τον νουν σου επι της κλινης σου, περι του τι μελλει γενεσθαι μετα ταυτα· και ο αποκαλυπτων μυστηρια εκαμε γνωστον εις σε τι μελλει γενεσθαι.

30 Πλην οσον το κατ' εμε, το μυστηριον τουτο δεν απεκαλυφθη προς εμε δια σοφιας, την οποιαν εχω εγω μαλλον παρα παντας τους ζωντας, αλλα δια να φανερωθη η ερμηνεια προς τον βασιλεα και δια να γνωρισης τους διαλογισμους της καρδιας σου.

31 Συ, βασιλευ, εθεωρεις και ιδου, εικων μεγαλη· εξαισιος ητο εκεινη η εικων και υπεροχος η λαμψις αυτης, ισταμενης ενωπιον σου, και η μορφη αυτης φοβερα.

32 Η κεφαλη της εικονος εκεινης ητο εκ χρυσου καθαρου, το στηθος αυτης και οι βραχιονες αυτης εξ αργυρου, η κοιλια αυτης και οι μηροι αυτης εκ χαλκου,

33 αι κνημαι αυτης εκ σιδηρου, οι ποδες αυτης μερος μεν εκ σιδηρου, μερος δε εκ πηλου.

34 Εθεωρεις εωσου απεκοπη λιθος ανευ χειρων, και εκτυπησε την εικονα επι τους ποδας αυτης τους εκ σιδηρου και πηλου και κατεσυντριψεν αυτους.

35 Τοτε ο σιδηρος, ο πηλος, ο χαλκος, ο αργυρος και ο χρυσος κατεσυντριφθησαν ομου και εγειναν ως λεπτον αχυρον αλωνιου θερινου· και ο ανεμος εσηκωσεν αυτα και ουδεις τοπος ευρεθη αυτων· ο δε λιθος ο κτυπησας την εικονα εγεινεν ορος μεγα και εγεμισεν ολην την γην.

36 Τουτο ειναι το ενυπνιον· και την ερμηνειαν αυτου θελομεν ειπει ενωπιον του βασιλεως.

37 Συ, βασιλευ, εισαι βασιλευς βασιλεων· διοτι ο Θεος του ουρανου εδωκεν εις σε βασιλειαν, δυναμιν και ισχυν και δοξαν.

38 Και παντα τοπον, οπου κατοικουσιν οι υιοι των ανθρωπων, τα θηρια του αγρου και τα πετεινα του ουρανου, εδωκεν εις την χειρα σου και σε κατεστησε κυριον επι παντων τουτων· συ εισαι η κεφαλη εκεινη η χρυση.

39 Και μετα σε θελει αναστηθη αλλη βασιλεια κατωτερα σου και τριτη αλλη βασιλεια εκ χαλκου, ητις θελει κυριευσει επι πασης της γης.

40 Και τεταρτη βασιλεια θελει σταθη ισχυρα ως ο σιδηρος· καθως ο σιδηρος κατακοπτει και καταλεπτυνει τα παντα· μαλιστα καθως ο σιδηρος ο συντριβων τα παντα, ουτω θελει κατακοπτει και κατασυντριβει.

41 Περι δε του οτι ειδες τους ποδας και τους δακτυλους, μερος μεν εκ πηλου κεραμεως, μερος δε εκ σιδηρου, θελει εισθαι βασιλεια διηρημενη· πλην θελει μενει τι εν αυτη εκ της δυναμεως του σιδηρου, καθως ειδες τον σιδηρον αναμεμιγμενον μετα αργιλλωδους πηλου.

42 Και καθως οι δακτυλοι των ποδων ησαν μερος εκ σιδηρου και μερος εκ πηλου, ουτως η βασιλεια θελει εισθαι κατα μερος ισχυρα και κατα μερος ευθραυστος.

43 Και καθως ειδες τον σιδηρον αναμεμιγμενον μετα του αργιλλωδους πηλου, ουτω θελουσιν αναμιχθη δια σπερματος ανθρωπων· πλην δεν θελουσιν εισθαι κεκολλημενοι ο εις μετα του αλλου, καθως ο σιδηρος δεν μιγνυεται μετα του πηλου.

44 Και εν ταις ημεραις των βασιλεων εκεινων, θελει αναστησει ο Θεος του ουρανου βασιλειαν, ητις εις τον αιωνα δεν θελει φθαρη· και η βασιλεια αυτη δεν θελει περασει εις αλλον λαον· θελει κατασυντριψει και συντελεσει πασας ταυτας τας βασιλειας, αυτη δε θελει διαμενει εις τους αιωνας,

45 καθως ειδες οτι απεκοπη λιθος εκ του ορους ανευ χειρων και κατεσυντριψε τον σιδηρον, τον χαλκον, τον πηλον, τον αργυρον και τον χρυσον· ο Θεος ο μεγας εκαμε γνωστον εις τον βασιλεα ο, τι θελει γεινει μετα ταυτα· και αληθινον ειναι το ενυπνιον και πιστη η ερμηνεια αυτου.

46 Τοτε ο βασιλευς Ναβουχοδονοσορ επεσεν επι προσωπον και προσεκυνησε τον Δανιηλ και προσεταξε να προσφερωσιν εις αυτον προσφοραν και θυμιαματα.

47 Και αποκριθεις ο βασιλευς προς τον Δανιηλ, ειπεν, Επ' αληθειας, ο Θεος σας, αυτος ειναι Θεος θεων και Κυριος των βασιλεων και οστις αποκαλυπτει μυστηρια· διοτι ηδυνηθης να αποκαλυψης το μυστηριον τουτο.

48 Τοτε ο βασιλευς εμεγαλυνε τον Δανιηλ και δωρα μεγαλα και πολλα εδωκεν εις αυτον και κατεστησεν αυτον κυριον επι πασης της επαρχιας της Βαβυλωνος και αρχιδιοικητην επι παντας τους σοφους της Βαβυλωνος.

49 Και εζητησεν ο Δανιηλ παρα του βασιλεως και κατεστησε τον Σεδραχ, τον Μισαχ και τον Αβδε-νεγω επι τας υποθεσεις της επαρχιας της Βαβυλωνος· ο δε Δανιηλ ευρισκετο εν τη αυλη του βασιλεως.

   

From Swedenborg's Works

 

Apocalypse Explained #71

Study this Passage

  
/ 1232  
  

71. And His voice as the voice of many waters, signifies Divine truth in ultimates. This is evident from the signification of a "voice" when it is from the Lord, as being Divine truth (See Arcana Coelestia 219, 220, 3563, 6971, 8813, 8914, and above, n. 55); and from the signification of "waters," as being the truths of faith, and also the knowledges of truth (of which see n. 2702, 3058, 5668, 8568, 10238); and since the knowledges of truths are in ultimates, "the voice as the voice of many waters," because it is said of the Lord, signifies Divine truth in ultimates. (That knowledges and scientifics are of the external or natural man, because they are in the light of the world, thus in ultimates, see Arcana Coelestia 5212, and in general, in The Doctrine of the New Jerusalem, n.51.) As it is not yet known that "waters" in the Word signify the truths of faith and the knowledges of truth, I would like, since this signification may possibly appear remote, to show here briefly that this is what is meant in the Word by "waters." This, moreover, is necessary, because without a knowledge of what "waters" signify, it cannot be known what baptism signifies, nor the "washings" in the Israelitish church so frequently referred to. "Waters" signify the truths of faith, as "bread" signifies the good of love. "Waters" and "bread" have this signification because things that pertain to spiritual nourishment are expressed in the sense of the letter by such things as belong to natural nourishment; for bread and water, which include in general all food and drink, nourish the body, while the truths of faith and the good of love nourish the soul. This also is from correspondence, for when "bread" and "water" are read of in the Word, angels, because they are spiritual, understand the things by which they are nourished, which are the goods of love and the truths of faith.

[2] But I will cite some passages from which it may be known that "waters" signify the truths of faith, likewise the knowledges of truth. Thus in Isaiah:

The earth is full of the knowledge of Jehovah, as the waters cover the sea (Isaiah 11:9).

In the same:

Then with joy shall ye draw waters out of the fountains of salvation (Isaiah 12:3).

In the same:

He that walketh righteously, and speaketh uprightly, bread shall be given him, and his waters shall be sure (Isaiah 33:15-16).

In the same:

The poor and the needy seek water, but there is none; their tongue faileth for thirst. I will open rivers upon the heights, and will place fountains in the midst of the valleys. I will make the wilderness into a pool of waters, and the dry land into a going forth of waters; that they may see, and know, and consider, and understand (Isaiah 41:17, 18, 20).

In the same:

I will pour waters upon him that is thirsty, and streams upon the dry ground; I will pour My spirit upon thy seed, and My blessing upon thine offspring (Isaiah 44:3).

In the same:

Thy light shall arise in the darkness, and thy thick darkness be as the noonday; that thou mayest be like a watered garden, and like a going forth of waters, whose waters shall not prove false (Isaiah 58:10-11).

In Jeremiah:

My people have committed two evils; they have forsaken Me, the fountain of living waters, to hew out for themselves pits that hold no water (Jeremiah 2:13).

In the same:

Their nobles sent their little ones for water; they came to the pits and found no waters; they returned with their vessels empty; they were ashamed and confounded (Jeremiah 14:3).

In the same:

They have forsaken Jehovah, the fountain of living waters (Jeremiah 17:13).

In the same:

They shall come with weeping, 1 and with supplications will I lead them; I will lead them unto fountains of waters, in the way of right (Jeremiah 31:9).

In Ezekiel:

I will break the staff of bread, and they shall eat bread by weight and with carefulness; and they shall drink water by measure and with astonishment; that they may want bread and water, and be desolated, a man and a brother, and pine away for their iniquities (Ezekiel 4:16-17; 12:18-19; Isaiah 51:14).

In Amos:

Behold the days come, that I will send a famine in the land, not a famine of bread, nor a thirst for water, but for hearing the Word of Jehovah. They shall wander from sea to sea, they shall run to and fro, to seek the Word of Jehovah, and shall not find it; in that day shall the fair virgins and young men faint for thirst (Amos 8:11-13).

In Zechariah:

In that day living waters shall go out from Jerusalem (Zechariah 14:8).

In David:

Jehovah is my Shepherd, I shall not want. He will lead me to the waters of rest (Psalms 23:1-2).

In Isaiah:

They shall not thirst, He will cause waters to flow out of the rock for them, and He will cleave the rock, that the waters may flow out (Isaiah 48:21).

In David:

O God, early will I seek Thee; my soul thirsteth, I am weary without waters (Psalms 63:1).

In the same:

Jehovah sendeth His word, He maketh the wind to blow, that the waters may flow (Psalms 147:18).

In the same:

Praise Jehovah, ye heavens of heavens, and ye waters that be above the heavens (Psalms 148:4).

In John:

When Jesus came to the fountain of Jacob, a woman of Samaria came to draw water; Jesus said to her, Give Me to drink. If thou knewest the gift of God, and who it is that saith unto thee, Give Me to drink, thou wouldest ask of Him, and He would give thee living water. The woman said unto Him, From whence hast Thou living water? Jesus said to her, Everyone that drinketh of this water shall thirst again; but whosoever shall drink of the water that I shall give him shall not thirst for ever; and the water that I shall give him shall become in him a fountain of water, springing up unto everlasting life (John 4:7-15).

In the same:

Jesus said, If any man thirst, let him come unto Me and drink. He that believeth on Me, as the Scripture saith, out of his belly shall flow rivers of living water. (John 7:37-38).

In Revelation:

I will give unto him that is athirst of the fountain of the water of life freely (Revelation 21:6).

And in another place:

The angel showed unto him a river of water of life, bright as crystal, proceeding out of the throne of God and of the Lamb (Revelation 22:1).

And again:

The spirit and the bride say, Come. He that heareth, let him say, Come. And he that is athirst, let him come. And he that wisheth, let him take the water of life freely (Revelation 22:17).

[3] These passages have been cited that it may be known that in the Word "waters" signify the truths of faith, consequently what is meant by the water of baptism, about which the Lord thus teaches in John:

Except a man be born of water and of the spirit he cannot enter into the kingdom of God (John 3:5).

"Waters" here are the truths of faith, and "spirit" a life according to them (See New Jerusalem and Its Heavenly Doctrine, n. 202-209 seq.). Because it had not been known that "waters" signified the truths of faith, and that all things that were instituted among the sons of Israel were representative of spiritual things, it was believed that by the washings that were prescribed for them their sins were wiped away; yet this was not at all the case; those washings only represented purification from evils and falsities by means of the truths of faith and a life according to them (See Arcana Coelestia 3147[1-10], 5954, 10237, 10240). From this it is now clear that by "the voice," which was "as the voice of many waters," is meant Divine truth; as likewise in Ezekiel:

Behold the glory of the God of Israel came from the way of the east, and His voice was like the voice of many waters; and the earth was enlightened by His glory (Ezekiel 43:2).

And in David:

The voice of Jehovah is upon the waters, Jehovah upon many waters (Psalms 29:3).

And in the following words in Revelation:

I heard a voice from heaven, as the voice of many waters (Revelation 14:2).

[4] I know that some will wonder why "waters" are mentioned in the Word, and not the truths of faith, since the Word is to teach man about his spiritual life; and since, if the expression the truths of faith had been used, instead of "waters," man would have known that the waters of baptism and of washings contribute nothing to the purifying of man from evils and falsities. But it is to be known, that the Word in order to be Divine, and at the same time useful to heaven and the church, must be wholly natural in the letter, for if it were not natural in the letter there could be no conjunction of heaven with the church by means of it; for it would be like a house without a foundation, and like a soul without a body, for ultimates enclose all interiors, and are a foundation for them (See above, n. 41). Man also is in ultimates, and upon the church in him heaven has its foundations. For this reason the style of the Word is such as it is; and as a consequence, when man from the natural things that are in the sense of the letter of the Word thinks spiritually, he is conjoined with heaven, and in no other way could he be conjoined with it.

Footnotes:

1. The Latin has "weeping and with weeping," the Hebrew "weeping and with supplication," as also found in Apocalypse Explained 239, 483; Arcana Coelestia 3325.

  
/ 1232  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for their permission to use this translation.

The Bible

 

Lamentations 1:16

Study

       

16 For these things I weep; my eye, my eye runs down with water; Because the comforter who should refresh my soul is far from me: My children are desolate, because the enemy has prevailed.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org