3268. Dat de woorden ‘de eerstgeborene van Ismaël, Nevajot en Kedar en Adbeël en Mibsam en Misjma, Doema en Masa, Chadad en Tema, Jetoer, Nafiesj en Keedma’ alle dingen betekenen die tot de geestelijke Kerk behoren, bovenal bij de heidenen, blijkt uit de uitbeeldingen van hen, die genoemd worden, waarvan sommigen in het Woord, voornamelijk in het profetische, vermeld worden, zoals: Nevajot, Kedar, Doema en Tema, en daar dergelijke dingen betekenen, die tot de geestelijke Kerk behoren, vooral bij de heidenen. Bovendien blijkt het duidelijk hieruit, dat het er twaalf zijn en door twaalf worden alle dingen aangeduid die van het geloof zijn, dus van de Kerk, waarover in wat hierna volgt; daarom wordt in het volgende 16de vers gezegd, dat zij twaalf vorsten van hun volken waren. Dat door Nevajot en Kedar de dingen worden uitgebeeld, die tot de geestelijke Kerk behoren, boven al bij de heidenen, namelijk haar goedheden en de daaruit voortvloeiende waarheden, blijkt bij Jesaja:

‘Een hoop kamelen zal u bedekken, de dromedarissen van Midian en Efa; zij allen van Scheba zullen komen; goud en wierook zullen zij aanbrengen en zij zullen de lofprijzingen van Jehovah boodschappen. Alle kudden van kleinvee van Kedar zullen tot u vergaderd worden; de rammen van Nevajot zullen u dienen, zij zullen met welgevallen komen op Mijn altaar’, (Jesaja 60:6, 7) waar in de hoogste zin wordt gehandeld over de Heer en in betrekkelijke zin over Zijn rijk; de kudde van kleinvee van Kedar staat voor het geestelijk goede; dat de kudde van kleinvee het geestelijk goede is, zie de nrs. 343, 415, 2566.

De rammen van Nevajot staan voor het geestelijk ware; dat de ram het geestelijk ware is, zie nr. 2833.

Dat Kedar Arabië is, komt duidelijk uit in de volgende plaatsen en dat Arabië Kedar werd genoemd naar de zoon van Ismaël, kan hieruit blijken, dat wat in deze beide verzen vermeld wordt, landen of natiën zijn, alle genoemd naar de zonen of kleinzonen van Abraham, zoals Midian, Efa, Scheba – waarover eerder in de verzen 2, 3, 4 – dus hier Kedar en Nevajot.

Bij Ezechiël:

‘Arabië en alle vorsten van Kedar, dezen waren de kooplieden uwer hand; in lammeren en rammen en bokken, daarin waren zij uw kooplieden’, (Ezechiël 27:21);

hier wordt gehandeld over Tyrus, dat wil zeggen over degenen die in de erkentenissen van het goede en ware zijn; dat Tyrus hen aanduidt, zie nr. 1201. Arabië staat voor het geestelijk goede, de vorsten van Kedar voor de geestelijke waarheden; lammeren, rammen, bokken voor de geestelijke goedheden en waarheden.

Bij Jeremia:

‘Maakt u op, trekt op tot Kedar en verwoest de zonen van het oosten; zij zullen hun tenten en hun kudden van kleinvee nemen, hun gordijnen en al hun vaten en hun kamelen voor zich wegdragen’, (Jeremia 49:28, 29). Hier wordt gehandeld over de verwoesting van de geestelijke Kerk, onder Kedar en de zonen van het oosten verstaan; de tenten en de kudden van kleinvee staan voor de goedheden van deze Kerk, de gordijnen en de vaten voor haar waarheden. Het zijn de heilige dingen van de eredienst die door de tenten en kudden van kleinvee en door de gordijnen en vaten worden aangeduid, maar al de heilige dingen van de eredienst hebben betrekking op het goede en ware. Diegenen echter die niet in het ware zijn, omdat zij niet in het goede zijn, zijn degenen die uitgebeeld worden door de Arabieren en door de Kedarieten in de woestijn, zoals bij Jesaja:

‘Babel zal niet bewoond worden in der eeuwigheid, de Arabier zal daar niet vertoeven’, (Jesaja 13:20);

bij dezelfde:

‘Laat de woestijn en haar steden verheffen, de dorpen die Kedar bewoont’, (Jesaja 42:11).

Bij Jeremia:

‘Gij hebt voor hen gezeten op de wegen, als een Arabier in de woestijn’, (Jeremia 3:2).

Bij David:

‘Wee mij, daar ik een vreemdeling ben in Mesech, daar ik met de tenten Kedars vertoef’, (Psalm 120:5).

Bij Jesaja:

‘In het woud in Arabië zult gijlieden vernachten, o gij troepen van Dedanieten; komt de dorstige tegemoet met wateren; gij inwoners des lands van Tema, bejegen de zwervende met zijn brood; want zij zullen zwerven voor de zwaarden, voor het uitgetrokken zwaard, voor de gespannen boog en voor de zwarigheid des krijgs. Want alzo heeft de Heer tot mij gezegd: Nog binnen een jaar, gelijk de jaren eens dagloners en al de heerlijkheid van Kedar zal voleindigd worden en het overblijfsel des getals der bogen der sterken der zonen van Kedar’, (Jesaja 21:13-17);

in het woud van Arabië vernachten, staat voor verwoest worden ten aanzien van het ware; de troepen van Dedanieten, voor hen die in de erkentenissen zijn, nrs. 3240, 3241 aan het einde; de inwoners des lands van Tema, voor hen die in het eenvoudig goede zijn, als waarin de rechtschapen heidenen zijn; dat dezen naar Ismaëls zoon Tema genoemd werden, blijkt duidelijk. Kedar staat voor hen die in het eenvoudig ware zijn; ten aanzien van hen wordt gezegd, dat zij zullen zwerven voor de zwaarden en voor de zwarigheid des krijgs, waarmee wordt aangeduid, dat zij de worstelingen van de verzoekingen niet zullen uithouden, omdat zij niet langer in het goede zijn.

Bij Jeremia:

‘Gaat over tot de eilanden der Kittheërs, en ziet, en zendt naar Kedar en merkt er wel op; en ziet of desgelijks geschied zij; of een natie de goden veranderd heeft en dezelve zijn geen goden’, (Jeremia 2:10, 11);

de eilanden van de Kittheërs staan voor hen, die verder van de eredienst verwijderd zijn, dat wil zeggen, voor de heidenen die in het eenvoudig goede en vandaar in het natuurlijk ware zijn, nrs. 1156, 1158;

dat ook Kedar hen aanduidt, blijkt duidelijk.

Bij dezelfde:

‘Ik nam de beker uit de hand van Jehovah en ik gaf te drinken al de natiën, tot welke Jehovah mij gezonden had; en Dedan en Tema en Bus en allen afgesnedenen aan de hoek; en alle koningen van Arabië en alle koningen van het westen die in de woestijn wonen’, (Jeremia 25:17, 23, 24);

hier wordt eveneens gehandeld over de verwoesting van de geestelijke Kerk en onder verscheidene andere namen worden Tema en Arabië genoemd; hieruit blijkt duidelijk, dat door Tema, zowel als door Arabië, diegenen worden aangeduid die van de geestelijke Kerk zijn; maar aan Arabië worden koningen en ook steden toegeschreven, aan Kedar evenwel vorsten en dorpen. Behalve deze naam wordt ook Duma vermeld bij, (Jesaja 21:11, 12). Dat door deze natiën diegenen worden aangeduid die tot de geestelijke Kerk behoren, komt omdat de Oude Kerk, die geestelijk was, ook bij hen was, nrs. 1238, 2385, maar hun leerstellige en rituele dingen waren verschillend, niettemin waren zij één Kerk, omdat zij niet het geloof maar de naastenliefde tot het wezenlijke maakten. In de loop van de tijd echter ging echter bij het verdwijnen van de naastenliefde ook dat wat tot de Kerk behoorde die bij hen was, verloren, toch bleef het uitbeeldende van de Kerk door middel van hen bestaan, met verscheidenheid, overeenkomstig datgene wat tot de Kerk behoorde die bij hen was. Dit is de reden dat waar zij in het Woord genoemd worden, niet zij zelf worden aangeduid, maar slechts datgene wat tot de Kerk in het algemeen behoort dat daar geweest is.

1158. Dat de woorden:

‘Van dezen zijn verspreid de eilanden van de natiën in hun landen, betekenen, dat door hen de godsdiensten van verschillende natiën ontstonden, en de eilanden bijzondere gebieden zijn, aldus bijzondere godsdiensten, welke nog verder verwijderd waren, en dat de landen hun algemene dingen zijn, blijkt uit de betekenis van de eilanden in het Woord. Tot hiertoe is gehandeld over hen, die een met de innerlijk overeenstemmende uiterlijke godsdienst hadden; door de zeven zonen van Jafet zijn diegenen aangeduid, die de ware innerlijke godsdienst dichter genaderd waren; door de zeven zonen van Gomer en die van Javan tevens, werden zij aangeduid, die verder van de ware innerlijke godsdienst afstonden; de eilanden van de natiën betekenen hen, die nog verder verwijderd zijn, en eigenlijk hen, die onderling in naastenliefde, maar toch in onwetendheid leefden, niets wetende over de Heer, over de leringen van het geloof van de Kerk, en over de innerlijke godsdienst, ofschoon zij toch een uiterlijke godsdienst hadden, die zij streng in ere hielden; dezen worden in het Woord eilanden genoemd, en vandaar wordt door eilanden in de innerlijke zin de verder afgelegen godsdienst aangeduid. Zij, die in de innerlijke zin van het Woord zijn, zoals de engelen, weten niet wat eilanden zijn, want zij hebben van dergelijke dingen geen voorstelling meer, maar in plaats van eilanden worden zij een verder afgelegen godsdienst gewaar, zoals de natiën buiten de Kerk die hebben. Op dezelfde wijze worden zij bij het woord:

‘eilanden’ de dingen in de Kerk zelf gewaar, die enigermate verwijderd zijn van de naastenliefde, zoals de vriendschap en de wellevendheid. De vriendschap is niet naastenliefde, en nog minder is de wellevendheid zoiets, maar zij zijn graden beneden de naastenliefde; hoe meer zij echter van de naastenliefde in zich hebben, des te meer zijn zij oprecht. Dat eilanden dergelijke betekenissen hebben, kan uit de navolgende plaatsen in het Woord blijken; bij Jesaja:

‘Zwijgt voor Mij, gij eilanden, en laat de volken de krachten vernieuwen, laat ze toetreden. De eilanden zagen het, en zij vreesden, de einden van de aarde beefden, zij naderden en kwamen toe’, (Jesaja 41:1, 5);

waar de eilanden staan voor de rechtschapen natiën buiten de Kerk, die haar uiterlijke godsdienst streng in ere hielden; de uiterste grenzen, waar nog een Kerk is, worden de einden van de aarde genoemd.

Ook bij Jesaja:

‘Hij zal niet verduisteren, en Hij zal niet verbreken, totdat Hij het recht op de aarde zal hebben besteld, en de eilanden wachten Zijn wet. Zingt Jehovah een nieuw lied, Zijn lof van het einde van de aarde, gij, die in de zee afdaalt, en al wat daarin is, de eilanden en hun inwoners; laat ze Jehovah heerlijkheid geven, en Zijn lof in de eilanden verkondigen’, (Jesaja 42:4, 10, 12). De eilanden staan hier ook voor de natiën buiten de Kerk, die in onwetendheid, eenvoud en rechtschapenheid leefden.

Bij dezelfde:

‘Hoort naar mij, gij eilanden, en luistert toe, gij volken van verre’, (Jesaja 49:1);

op dezelfde wijze voor deze natiën, die verder verwijderd zijn van de dienst van de Heer, en van de erkentenissen van het geloof, waarom er gezegd wordt:

‘van verre’.

Bij dezelfde:

‘Op Mij zullen de eilanden hopen, en op Mijn arm wachten’, (Jesaja 51:5);

voor dezelfden, omdat zij diegenen zijn, die in rechtschapenheid leven, wordt er gezegd:

‘op Mij zullen zij hopen, en op Mijn arm wachten’.

Bij Jeremia:

‘Hoort het Woord van Jehovah, gij natiën, en verkondigt het in de eilanden van verre’, (Jeremia 31:10);

voor dezelfden.

Bij Zefanja:

‘Vreselijk zal Jehovah over hen zijn, want Hij zal al de goden van de aarde doen uitteren, en voor Hem buigen zal ieder in zijn plaats, al de eilanden van de natiën’, (Zefanja 2:11);

eilanden der natiën voor de natiën, die verder van de erkentenissen van het geloof verwijderd zijn.

Bij David:

‘Jehovah regeert, de aarde verheuge zich, dat vele eilanden zich verblijden, rondom Hem zijn wolken en donkerheid, (Psalm 97:1, 2);

voor dezelfden; hun onwetendheid wordt hier op uitbeeldende wijze uitgedrukt door wolk en donkerheid, maar omdat zij in eenvoud en rechtschapenheid leven, wordt er gezegd:

‘rondom Hem’. Omdat de eilanden die dingen betekenen, welke verder verwijderd zijn, zijn ook Tarsis, Pul, Lud, Thubal en Javan - die de uiterlijke godsdiensten aanduiden - eilanden genoemd, (Jesaja 66:19);

voorts ook Kitthim, (Jeremia 2:10; Ezechiël 27:6). Wanneer de eilanden tegenover het land of tegenover de bergen worden gesteld, betekenen zij ook de waarheden van het geloof, omdat zij in de zee zijn, aldus leringen, die riten zijn.