5222. Zijn geest was beroerd; dat dit de verwarring betekent, staat vast uit de betekenis van in de geest beroerd worden, namelijk verward worden. Onder de geest wordt hier zoals eveneens soms elders in het Woord, de innerlijke aandoening en het denken verstaan, welke eveneens van de geest van de mens zijn. De Ouden noemden die dingen de geest, maar onder de geest in het bijzonder verstonden zij de innerlijke mens die na de dood van het lichaam zal leven; maar heden ten dage wordt onder de geest waar daarvan in zo’n zin wordt gelezen, alleen het denkvermogen verstaan en dit zonder een ander subject dan het lichaam waarin het moet zijn; de oorzaak hiervan is dat men niet langer gelooft dat de innerlijke mens de mens zelf is, maar dat de innerlijke mens, die gewoonlijk de ziel of de geest wordt genoemd, slecht een gedachte is zonder een daaraan aangepast subject en dus dat hij, omdat de gedachte zonder subject is waarin zij is, na de dood van het lichaam zal worden verstrooid zoals iets etherisch of vlammends. Iets zodanigs wordt heden ten dage onder de geest verstaan, zoals wanneer wordt gezegd: beroerd worden in de geest, bedroefd worden in de geest, verblijd worden in de geest, juichen in de geest, terwijl het toch de innerlijke mens zelf is die geest wordt genoemd, die beroerd, bedroefd, verblijd wordt en juicht, en deze is de mens in een geheel en al menselijke vorm, maar onzichtbaar voor de ogen van het lichaam en bij deze innerlijke mens is het denken.