4759. ‘In viginti argenti’: quod significet aestimationem, constat ex significatione ‘viginti’ quod sint bonum et verum in interiore homine reconditum a Domino, quae ‘reliquiae’ vocantur, de qua n. 2280, ita sanctum bonum aut verum, hic sanctum verum quia ‘viginti argenti’ dicitur, ‘argentum’ enim est verum, n. 1551, 2954; idem numerus quoque significat non sanctum quia pleraque in Verbo etiam oppositum sensum habent, hic non sanctum respective ad illos qui abalienarunt Divinum Verum seu vendiderunt Josephum ¹ ,

n. 4758, at sanctum respective ad illos qui receperunt seu emerunt; ita non sanctum respective ad fratres Josephi, hoc est, ad illos in Ecclesia qui in fide separata sunt, at sanctum respective ad Jishmaelitas, hoc est, ad illos qui in simplici bono; haec sunt quae per aestimationem intelliguntur. Quod ‘viginti’ etiam significent non sanctum, est quia viginti sunt ‘reliquiae’, ut supra dictum; qui non habent reliquias boni et veri in interiore suo homine ² , sed loco eorum malum et falsum, illis sanctum non est sanctum, sed est secundum genus mali et falsi vel spurcum vel profanum.

[2] Quod ‘viginti’ etiam sint non sanctum, constat apud Zachariam,

Vidi, et ecce volumen volans; et dixit ad me, Quid tu vides? cui dixi, Video volumen volans, longitudo ejus viginti ulnae, latitudo ejus decem ulnae: et dixit ad me, Haec maledictio exiens super facies totius terrae, 5:1-3:

apud Haggaeum, Cum veniret ad torcular ad hauriendum quinquaginta e torculari fuit viginti; percussi vos uredine, et rubigine omne opus manuum vestrarum, 2:16 [17]:

[3] apud Ezechielem,

Cibus tuus quem comedes pondere, viginti sicli in diem, de tempore usque in tempus ³ comedes illum; ... et quidem placentam hordeorum comedes eam; quod ad illam, cum stercore fimi hominis facies in oculis illorum. Sic enim, dixit Jehovah, comedent filii Israelis panem suum immundum inter gentes, 4:10, 12, 13; in illis locis viginti pro non sancto, immundo et profano. Quod morerentur ⁴ omnes in deserto qui supra viginti annos, Num. 14:29, 32:11, repraesentabat etiam sanctum respective ad illos qui infra illos annos, et non sanctum respective ad illos qui supra.

Quod omnes numeri in Verbo significent res, videatur n. 482, 487, 575, 647, 648, 755, 813, 1963, 1988, 2075, 2252, [3252], 4264, 4495, 4670. ⁵ Quod ‘reliquiae’ sint bonum et verum in interiore homine reconditum a Domino, n. 468, 530, 560, 561, 576, 660, 798, 1050, 1738, 1906, 2284.

Fußnoten:

468. SENSUS INTERNUS

Ex illis quae in priore capite dicta et ostensa sunt, constat quod per ‘nomina’ significatae sint haereses et doctrinae; inde constare potest quod per nomina in hoc capite nec significentur personae sed res, et hic doctrinae, seu Ecclesiae, quae conservatae sunt, utcumque etiam mutatae, ab antiquissima Ecclesia usque ad Noahum. Sed cum Ecclesia se ita res habet, quod temporis tractu decrescat et tandem remaneat inter paucos; pauci illi apud quos remansit tempore diluvii, vocati sunt Noah.

[2] Quod decrescat vera Ecclesia et maneat apud paucos, constare potest ab aliis Ecclesiis quae similiter decreverunt; qui remanent, in Verbo vocantur ‘reliquiae’, ac ‘residuum’, et quidem

‘in medio seu meditullio terrae’: in universali se res habet sicut in particulari; seu sicut in Ecclesia, ita in singulis hominibus: nisi apud unumquemvis a Domino conservarentur reliquiae, non potuisset non perire aeterna morte, nam in reliquiis est vita spiritualis et caelestis; similiter in communi seu universali, nisi forent semper aliqui apud quos Ecclesia seu vera fides, periret genus humanum; nam propter aliquot, ut notum est, conservatur civitas, immo totum quoddam regnum. Se habent illa sicut in homine cor; quamdiu cor integrum est, circumjacentia viscera possunt vivere; at cum illud languidum, tales occupat omnia et moritur homo. Reliquiae ultimae sunt quae significantur per ‘Noahum’, nam ceteroquin, ut in cap. seq. vers. 12 constat, ‘tota terra corrupta erat’.

[3] De reliquiis illis apud hominem quemcumque et in Ecclesia, agitur passim apud Prophetas; ut apud Esaiam,

Relictus in Zione, et residuus in Hierosolyma, sanctus dicetur Ipsi, omnis scriptus ad vitas in Hierosolyma, cum laverit Dominus sordes filiarum Zionis, et sanguines Hierosolymae abluerit e medio ejus, 4:3, 4;

ubi de reliquiis, per quas significantur reliquiae Ecclesiae, tum hominis Ecclesiae, praedicatur ‘sanctum’; nam residui in Zione et Hierosolyma, ideo quod residui, non potuerunt sancti esse: similiter apud eundem,

Erit in die illo, non addent amplius reliquiae Israelis, et evasio domus Jacobi, inniti percussori suo; et innitetur Jehovae Sancto Israelis in veritate; reliquiae revertentur; reliquiae Jacobi, ad Deum potentem, Esai. 10:20-22:

apud Jeremiam,

In diebus illis, et in tempore illo, ... quaeretur iniquitas Israelis, sed non illa; et peccata Jehudae, et non invenientur; quia condonabo ei, quem residuum fecero, 50:20:

apud Micham, Erunt reliquiae Jacobi in medio populorum multorum, sicut ros a cum Jehovah, sicut imbres super herba, Michas 5:6.

[4] Residuum, seu reliquiae, hominis aut Ecclesiae, repraesentatae quoque sunt per ‘decimas’, quae sanctae fuerunt; inde quoque numerus decimarius sanctus, quare de residuis praedicantur decem; ut apud Esaiam,

Removebit Jehovah hominem, et multa ¹ relicta in medio terrae; et adhuc in ea pars decima, et revertetur, et erit ad exterminandum, sicut quercus et ilex, quando ² ejicitur stirps de iis, semen sanctitatis stirps ejus, 6:12, 13;

ubi residuum vocatur ‘stirps sanctitatis:’ apud Amosum, Sic dixit Dominus Jehovih, Urbs exiens mille, residuos faciet centum, et exiens centum, residuos faciet decem domui Israelis, 5:3;

in his et pluribus locis in sensu interno significantur reliquiae de quibus: quod propter reliquias Ecclesiae conservetur civitas, constat ex illo quod dictum Abrahamo de Sodoma, Abrahamus dixit, Forte inveniantur ibi decem; et dixit, Non perdam propter decem, Gen. 18:32.

Fußnoten: