10182. ‘Ex illo cornua ejus’: quod significet veri potentias ex bono amoris et charitatis, constat ex significatione ‘cornuum’ quod sint potentiae veri, de qua n. 2832, 9719-9721; quod ex bono amoris e charitatis, est quia omnis potentia veri inde est; quapropter etiam cornua continuabantur ipsi altari, seu ex illo erant; altare enim hoc erat repraesentativum auditionis et receptionis omnium cultus quae ex amore et charitate a Domino, n. 10177.

[2] Quod omnis potentia sit veri ex bono amoris, non capere possunt illi qui de potentia solum materialem ideam habent, quapropter dicendum est quomodo cum illa se habet: in caelis est omnis potentia ex Divino Vero procedente ex Divino Bono Domini; inde angelis est potentia, angeli enim sunt ¹ receptiones Divini Veri a Domino, n. 1752, 4295, 8192; per potentiam quae inde, illi tutantur hominem ² , removendo inferna ab illo, nam unus angelus valet contra mille qui ex infernis; haec potentia est quae intelligitur per claves Petri, sed per Petrum, qui ibi vocatur petra, intelligitur Dominus quoad verum ³ fidei ex bono amoris, videatur Praefatio ad Gen. xxii, et n. ⁴ 3750, 4738, 6000, 6073 fin. , 6344 fin. , 10087, et quod ‘petra’ sit Dominus quoad verum fidei ⁵ , n. 8581.

[3] Divini Veri potentia etiam intelligitur per ‘vocem Jehovae’ apud Davidem,

Vox Jehovae super aquis, vox Jehovae in virtute, vox Jehovae frangit cedros, vox Jehovae incidit flammam ignis, vox Jehovae ⁶ trepidare facit desertum, vox Jehovae denudat silvas; Jehovah robur populo Suo dat, Ps. 29 [3-5, 7-9, 11];

quod ‘vox Jehovae’ sit ⁷ Divinum Verum procedens a Divino Bono Ipsius, videatur n. 9926:

[4] potentia Divini Veri ⁸ etiam intelligitur per Verbum apud Johannem, Omnia per Verbum facta sunt, et sine Ipso factum est nihil quod factum est, 13; quod ‘Verbum’ sit ⁹ Divinum Verum procedens a Divino Bono, videatur n. 9987; ideo quoque Dominus cum in mundo fuit, Se primum fecit Divinum Verum, quod etiam intelligitur per quod Verbum caro factum sit, ibid. ¹⁰ vers. 14; quod Dominus tunc Se fecerit Divinum Verum, erat causa ¹¹ ut pugnaret contra omnia inferna et subjugaret illa, et sic ¹² redigeret omnia ibi, et simul ¹³ in caelis in ordinem n. 9715, 9809, 10019, 10152 ¹⁴ .

[5] Quod veris ex bono sit omnis potentia, et vice versa ¹⁵ , quod falsi ex malo sit nulla potentia, notissimum est in altera vita; inde est quod malis qui ex mundo illuc veniunt, ¹⁶ auferatur fides persuasiva, ut e cognitio omnis veri, et sic relinquuntur falsis sui mali.

[6] Quod talis potentia veris ex bono sit, non capere possunt illi qui ideam veri et ejus fidei habent sicut de solo cogitativo; cum tamen cogitativum hominis ex voluntario ejus facit omne robur corporis, quod si inspiraretur a Domino per Divinum Suum Verum, foret homini robur Simsonis; sed beneplacet Domino ut homini ^{17 18} sit robur per fidem ex amore quoad illa quae ejus spiritus sunt, et ad salutem aeternam conducunt. Ex his constare potest quid intelligitur per potentiam veri e bono, quae per cornua altarium tam holocausti quam suffitus significatur ¹⁹ .

[7] Quod ‘cornua’ significent potentiam illam, constat ex locis is Verbo ubi ‘cornua’ nominantur, ut apud Ezechielem,

In die illo crescere faciam cornu domui Israelis, 29:21:

apud Amos,

Nonne per fortitudinem nostram sumpsimus nobis cornua? Amos 5:13 ²⁰ : in libro Primo Samuelis, Jehovah dabit robur regi ²¹ Suo et exaltabit cornu uncti Sui, 2:10:

apud Davidem,

Jehovah exaltavit cornu populi Sui, Ps. 148:14:

apud eundem,

Omnia cornua impiorum amputabo; exaltentur cornua justi Ps. 75:11 [KJV 10:

apud Jeremiam,

Dominus abscidit in excandescentia irae Suae omne cornu Israelis; et exaltavit cornu inimicorum tuorum, Threni 2:3, 17:

apud Ezechielem,

Latere et umero impellitis, et cornibus vestris feritis omnes oves infirmas, donec disperseritis eas foras, 34:21:

apud Sachariam, Vidi quattuor cornua: dixit angelus, Haec cornua quae disperserunt Jehudam, Israelem, et Hierosolymam; fabri venerunt ²² ad dejiciendum cornua gentium, attollentium cornu contra terram Jehudae, 2:1-4 [KJV 1:18-21];

apud Moschen, Cornua ²³ monocerotis cornua ejus, his populos feriet una ad fines terrae, Deut. 33:17;

quod in his locis per ‘cornua’ significetur potentia, patet, et quidem potentia in utroque sensu, nempe veri contra falsum et falsi contra verum, nam ubivis ibi in sensu interno agitur de statu Ecclesiae:

[8] similiter apud Amos, In die illo visitabo super altaria Bethelis, et ex scindentur cornua altaris, et cadent in terram, 3:14;

per ‘altaria Bethelis’ et per ‘cornua ejus’ significantur mala et falsa destruentia bonum et verum Ecclesiae, de quibus dicitur quod exscindentur.

[9] Ex his constare potest quid intelligitur per ‘cornua’, quorum tam frequens mentio fit apud Danielem et apud Johannem in Apocalypsi:

apud Danielem,

Quod bestiae essent decem cornua, et quoque ei cornu loquens, 7:8, 11, 20, quod cornu faceret bellum cum sanctis, et praevaleret, usque dum venit Filius hominis, vers. ²⁴ 11, 21, 22, 24; et de cornibus arietis, et de cornibus hirci caprarum, per quae bellum inter se facerent, 8:3-21;

et apud Johannem, Quod draconi essent decem cornua, Apoc. 12:3, similiter bestiae e mari ascendenti, 13:1, ²⁵ tum bestiae coccineae, 17:12, ubi etiam dicitur quod decem cornua sint decem reges, vers. 13, 14, 14; ²⁶ similiter apud Danielem 7:24;

quod per ‘reges’ in Verbo significentur vera et in opposito sensu falsa, videatur n. 1672, 2015, 2069, 3009, 4575, 4581, 4966, 5044, 5068, 6148.

[10] Quia per ‘cornu’ significatur verum in sua potentia et in opposito sensu falsum destruens verum, ideo ²⁷ cornu tribuitur loquela, Apoc. 9:13; Dan. ²⁸ 7:8; Ps. 22:22 [KJV Ps. 22:21].

[11] Quod reges uncti fuerint oleo ex cornu, 1 Sam. 16:1, 13; 1 Reg. 1:39, repraesentabat verum ex bono in sua potentia, cornua enim sunt vera in sua potentia, ²⁹ oleum est bonum, et reges ³⁰ illi qui in veris ex bono; quod ‘oleum’ sit bonum, videatur n. 886, 9780, et quod ‘reges’ sint illi qui in veris ex bono, ita abstracte vera ex bono, n. 6148; inde quoque est quod ³¹ cornu dicatur germinare, Ps. 132:17 ³² , quoniam omnis germinatio spiritualis est veri ex bono; quare etiam olim cornua germinantia fecerunt. Quod omnis potentia sit bono per verum, seu quod idem, sit ³³ vero ex bono, videantur citata n. x10019.

Poznámky pod čarou:

4295. ‘Et interrogavit Jacob et dixit, Indica quaeso nomen tuum’:

quod significet caelum angelicum et ejus quale, constare potest ex repraesentatione ‘Jacobi’ quod sit Dominus quoad Divinum Naturale, de qua prius ¹ ; et ex significatione ‘Dei, cujus nomen interrogavit’, et quoque ‘hominum cum quibus ut princeps contendit et praevaluit’ quod sint vera et bona, ita ulla qui in veris et bonis sunt, de qua supra n. 4287; et quia caelum angelicum est caelum ex veris et bonis, est illud in specie quod per ‘Deum et homines quibus Dominus praevaluit’ significatur: angeli quoque in Verbo passim dicuntur ‘dii’, et hoc ex veris et bonis ² ; ut apud Davidem,

Deus stetit in coetu Dei, in medio deorum ³ judicabit.... Ego dixi, Dii vos, et filii Altissimi omnes vos, Ps. 82:1, 6; ubi quod coetus Dei, et dii, sint caelum angelicum, ⁴ manifeste patet:

apud eundem,

Quis in aethere comparabitur cum Jehovah, assimilabitur Jehovae in filiis deorum? Ps. 89:7 [KJV Ps. 89:6]:

apud eundem,

Confitemini Deo deorum, ... confitemini Domino dominorum, Ps. 136:2, 3;

inde patet, ut quoque ex eo quod ‘cum Deo contendere ut princeps et praevalere’ nemo possit, pariter ex eo quod is qui deus vocatur, nomen suum revelare non vellet, quod sit caelum angelicum, cum quo Dominus pugnavit; quod arcanum in his lateat, patet manifeste ex ipsis his verbis ‘quare hoc interrogas ad nomen meum?’, si enim Jehovah Deus fuisset, nomen non celavisset, nec interrogatum fuisset a Jacobo ‘quid nomen tuum?’ nam interrogare nomen involvit alium seu alios quam Ipsum Deum.

[2] Quod Dominus in tentationibus pugnaverit tandem cum ipsis angelis, immo cum toto caelo angelico, est arcanum quod nondum detectum est; sed cum hoc ita se habet: angeli quidem in summa sapientia et intelligentia sunt, sed omnis sapientia et intelligentia illis est ex Divino Domini; ex seipsis seu ex proprio nihil sapientiae et intelligentiae habent; quantum itaque in veris et bonis ex Divino Domini ⁵ sunt, tantum sapiunt et intelligunt; quod angeli ex seipsis nihil sapientiae et intelligentiae habeant, ipsi aperte confitentur, immo etiam indignantur si quis illis aliquid sapientiae et intelligentiae tribuit, nam sciunt et percipiunt quod id foret derogare Divino quod Divinum est, ac sibi vindicare quod suum non est, ita furti spiritualis crimen incurrere; dicunt quoque angeli quod omne proprium illorum sit malum et falsum, tam ex hereditario quam ex actuali vita in mundo cum fuerunt homines, n. 1880, et quod malum et falsum non sit ⁶ separatum seu abstersum ab illis, et sic justificati, sed quod apud illos omne remaneat, at quod a Domino detineantur a malo et falso, et teneantur in bono et vero, n. 1581; haec confitentur omnes angeli; nec ⁷ aliquis in caelum admittitur nisi illa sciat et credat; alioquin enim non possunt in luce sapientiae et intelligentiae esse quae a Domino, proinde non in bono et vero;

[3] inde quoque sciri potest quomodo intelligendum quod ‘caelum non sit purum in oculis Dei’, ut apud Hiob. 15:15.

Quia ita est, ut Dominus in ordinem caelestem redigeret universum caelum, etiam tentationes in Se ab angelis admisit, qui quantum in proprio, tantum nec in bono et vero fuerunt; illa tentationes sunt omnium intimae, nam agunt solum in fines, ac tali subtilitate, ut nullatenus animadverti possit; sed quantum non in proprio, tantum sunt in bono et vero, et tantum non tentare possunt praeterea angeli continue perficiuntur a Domino, et tamen nusquam in aeternum perfici possunt usque adeo ut sapientia et intelligentia eorum comparari possit cum sapientia et intelligentia Divina Domini; sunt enim finiti, et Dominus Infinitus; finiti cum Infinito non datur comparatio. Ex his nunc constare potest quid per ‘deum cum quo Jacob ut princeps contendit’ intelligitur, ut et cur ille nomen suum non revelare vellet.

Poznámky pod čarou: