3. Paucis hic etiam dicetur quid de Domino apud omnes Prophetas Veteris Testamenti, ab Esaia usque ad Malachiam in genere et in specie agitur:-

(i.) Quod Dominus in mundum venerit in plenitudine temporum, quae erat quando Ipse non amplius a Judaeis cognoscebatur, et ex eo quando non aliquid ecclesiae supererat; et nisi tunc Dominus in mundum venisset et Se revelavisset, homo morte aeterna periisset: dicit Ipse apud Johannem,

"Nisi credideritis quod Ego sim, moriemini in peccatis vestris" (8:24).

(ii.) Quod Dominus in mundum venerit ut ultimum judicium faceret, et per id inferna tunc dominantia subjugaret; quod factum est per pugnas, seu per tentationes in humanum suum a Matre, admissas, et per continuas tunc victorias: quae nisi subjugata fuissent, nullus homo potuisset salvari.

(iii.) Quod Dominus in mundum venerit ut glorificaret Humanum, hoc est, uniret illud Divino, quod in Ipso ex conceptione erat.

(iv.) Quod Dominus in mundum venerit ut novam ecclesiam instauraret, quae Ipsum agnosceret Redemptorem et Salvatorem, ac per amorem et fidem in Ipsum redimeretur et salvaretur.

(v.) Quod simul tunc ordinaret caelum, ut unum faceret cum ecclesia.

(vi.) Quod passio crucis fuerit ultima pugna seu tentatio, per quam plene vicit inferna, et plene glorificavit Humanum suum.

Quod Verbum non de aliis rebus agat, videbitur in sequente opusculo De Scriptura Sacra.

374. Quod ‘vox sanguinum’ significet violentiam illatam charitati, constat a pluribus in Verbo; in quo ‘vox’ accipitur pro omni quod accusat, et ‘sanguis’ pro omni peccato, imprimis pro odio; nam qui odio habet fratrem, corde suo eum occidit, ut Dominus docet, Audivistis quod veteribus dictum sit, Non occides; quisquis autem occiderit, obnoxius erit judicio; Ego vero dico vobis, quod quisquis irascitur fratri suo temere, obnoxius erit judicio; quicumque vero dixerit fratri suo, Raka, obnoxius erit synedrio; quicumque autem dixerit, Stulte, obnoxius erit gehennae ignis, Matth. 5:21, 22;

per quae intelliguntur odii gradus; odium est contrarium charitati; et si non manu, usque animo, et quocumque modo possit, occidit; sunt modo vincula externa quae inhibent ne manu; quare omne odium est sanguis; ut apud Jeremiam,

Quid bonam facis viam tuam ad quaerendum amorem?... etiam in alis tuis inventi sunt sanguis animarum egenorum innocentium, 2:33, 34.

[2] Et quia odium est ‘sanguis’, omnis iniquitas est sanguis, nam fons omnium iniquitatum est odium; ut apud Hoscheam,

Pejerare, et mentiri, et occidere, et furari, et adulterari, latrocinantur, et sanguines in sanguinibus attigerunt; propterea lugebit terra, et contabescet omnis habitans in ea, 4:2, 3;

et apud Ezechielem,

Num judicabis urbem sanguinum, et notifices ei omnes abominationes ejus?... urbs effundens sanguines in medio sui, ... per sanguinem tuum, quem effudisti, rea facta es, 22:2-4, 6, 9;

ubi agitur de immisericordia:

apud eundem,

Terra plena est judicio sanguinum, et urbs plena est violentia, 7:23;

et apud Jeremiam,

Ob peccata prophetarum Hierosolymae iniquitates sacerdotum ejus, effundentium in medio ejus sanguinem justorum, vagantur caeci in plateis, polluti sunt sanguine, Thren. 4:13, 14:

apud Esaiam,

Cum abluet Dominus sordes filiarum Zionis, et sanguines Hierosolymae deterserit e medio, spiritu judicii, et spiritu combustionis, Esai. 55:4:

apud eundem,

Volae vestrae pollutae sunt in sanguine, et digiti vestri in iniquitate, 59:3:

apud Ezechielem,

Praeterivi praeter te, vidique te conculcatam in sanguinibus tuis, et dixi tibi, In sanguinibus tuis vive; et dixit tibi, in sanguinibus tuis vive, 16:6, 22;

ubi de abominationibus Hierosolymae, quae vocantur ‘sanguines’, agitur. Immisericordia et odium ultimorum temporum describitur etiam per ‘sanguinem’ in Apoc. 16:3, 4. Sanguines in plurali dicuntur quia omnia iniqua et abominabilia scaturiunt ex odio, sicut omnia bona et sancta ex amore; qui itaque odio habet proximum, eum si posset, occidit, et quocumque modo potest, occidit; quod est violentiam ei inferre, quae hic per ‘vocem sanguinum’ proprie significatur.