Bibla

 

Hosea 2

Studimi

   

1 και ην ο αριθμος των υιων ισραηλ ως η αμμος της θαλασσης η ουκ εκμετρηθησεται ουδε εξαριθμηθησεται και εσται εν τω τοπω ου ερρεθη αυτοις ου λαος μου υμεις εκει κληθησονται υιοι θεου ζωντος

2 και συναχθησονται οι υιοι ιουδα και οι υιοι ισραηλ επι το αυτο και θησονται εαυτοις αρχην μιαν και αναβησονται εκ της γης οτι μεγαλη η ημερα του ιεζραελ

3 ειπατε τω αδελφω υμων λαοσ-μου και τη αδελφη υμων ηλεημενη

4 κριθητε προς την μητερα υμων κριθητε οτι αυτη ου γυνη μου και εγω ουκ ανηρ αυτης και εξαρω την πορνειαν αυτης εκ προσωπου μου και την μοιχειαν αυτης εκ μεσου μαστων αυτης

5 οπως αν εκδυσω αυτην γυμνην και αποκαταστησω αυτην καθως ημερα γενεσεως αυτης και θησομαι αυτην ως ερημον και ταξω αυτην ως γην ανυδρον και αποκτενω αυτην εν διψει

6 και τα τεκνα αυτης ου μη ελεησω οτι τεκνα πορνειας εστιν

7 οτι εξεπορνευσεν η μητηρ αυτων κατησχυνεν η τεκουσα αυτα ειπεν γαρ ακολουθησω οπισω των εραστων μου των διδοντων μοι τους αρτους μου και το υδωρ μου και τα ιματια μου και τα οθονια μου και το ελαιον μου και παντα οσα μοι καθηκει

8 δια τουτο ιδου εγω φρασσω την οδον αυτης εν σκολοψιν και ανοικοδομησω τας οδους αυτης και την τριβον αυτης ου μη ευρη

9 και καταδιωξεται τους εραστας αυτης και ου μη καταλαβη αυτους και ζητησει αυτους και ου μη ευρη αυτους και ερει πορευσομαι και επιστρεψω προς τον ανδρα μου τον προτερον οτι καλως μοι ην τοτε η νυν

10 και αυτη ουκ εγνω οτι εγω δεδωκα αυτη τον σιτον και τον οινον και το ελαιον και αργυριον επληθυνα αυτη αυτη δε αργυρα και χρυσα εποιησεν τη βααλ

11 δια τουτο επιστρεψω και κομιουμαι τον σιτον μου καθ' ωραν αυτου και τον οινον μου εν καιρω αυτου και αφελουμαι τα ιματια μου και τα οθονια μου του μη καλυπτειν την ασχημοσυνην αυτης

12 και νυν αποκαλυψω την ακαθαρσιαν αυτης ενωπιον των εραστων αυτης και ουδεις ου μη εξεληται αυτην εκ χειρος μου

13 και αποστρεψω πασας τας ευφροσυνας αυτης εορτας αυτης και τας νουμηνιας αυτης και τα σαββατα αυτης και πασας τας πανηγυρεις αυτης

14 και αφανιω αμπελον αυτης και τας συκας αυτης οσα ειπεν μισθωματα μου ταυτα εστιν α εδωκαν μοι οι ερασται μου και θησομαι αυτα εις μαρτυριον και καταφαγεται αυτα τα θηρια του αγρου και τα πετεινα του ουρανου και τα ερπετα της γης

15 και εκδικησω επ' αυτην τας ημερας των βααλιμ εν αις επεθυεν αυτοις και περιετιθετο τα ενωτια αυτης και τα καθορμια αυτης και επορευετο οπισω των εραστων αυτης εμου δε επελαθετο λεγει κυριος

16 δια τουτο ιδου εγω πλανω αυτην και ταξω αυτην εις ερημον και λαλησω επι την καρδιαν αυτης

17 και δωσω αυτη τα κτηματα αυτης εκειθεν και την κοιλαδα αχωρ διανοιξαι συνεσιν αυτης και ταπεινωθησεται εκει κατα τας ημερας νηπιοτητος αυτης και κατα τας ημερας αναβασεως αυτης εκ γης αιγυπτου

18 και εσται εν εκεινη τη ημερα λεγει κυριος καλεσει με ο ανηρ μου και ου καλεσει με ετι βααλιμ

19 και εξαρω τα ονοματα των βααλιμ εκ στοματος αυτης και ου μη μνησθωσιν ουκετι τα ονοματα αυτων

20 και διαθησομαι αυτοις εν εκεινη τη ημερα διαθηκην μετα των θηριων του αγρου και μετα των πετεινων του ουρανου και μετα των ερπετων της γης και τοξον και ρομφαιαν και πολεμον συντριψω απο της γης και κατοικιω σε επ' ελπιδι

21 και μνηστευσομαι σε εμαυτω εις τον αιωνα και μνηστευσομαι σε εμαυτω εν δικαιοσυνη και εν κριματι και εν ελεει και εν οικτιρμοις

22 και μνηστευσομαι σε εμαυτω εν πιστει και επιγνωση τον κυριον

23 και εσται εν εκεινη τη ημερα λεγει κυριος επακουσομαι τω ουρανω και ο ουρανος επακουσεται τη γη

24 και η γη επακουσεται τον σιτον και τον οινον και το ελαιον και αυτα επακουσεται τω ιεζραελ

25 και σπερω αυτην εμαυτω επι της γης και ελεησω την ουκ-ηλεημενην και ερω τω ου-λαω-μου λαος μου ει συ και αυτος ερει κυριος ο θεος μου ει συ

   

Nga veprat e Swedenborg

 

Arcana Coelestia #9474

Studioni këtë pasazh

  
/ 10837  
  

9474. 'Spices for the anointing oil' means internal truths belonging to the good that consecrates. This is clear from the meaning of 'spices' as interior truths, which are the truths of internal good, dealt with below; from the meaning of 'oil' as the good of love, as above in 9473; and from the meaning of 'anointing' as consecrating to serve as a representative sign. For objects which were to represent realities that were holy were anointed with oil smelling sweetly of spices and thereby consecrated, as is clear from these words later on in Exodus,

Take for yourself the chief spices - best myrrh, sweet-smelling cinnamon, sweet-scented cane, cassia, olive oil. Afterwards you shall make it a holy anointing oil, a perfect ointment; 1 a holy anointing oil it shall be. With it you shall anoint the tent, the ark of the Testimony, the table and all its vessels, the lampstand and its vessels, the altar of incense, the altar of burnt offering and all its vessels, and the laver and its base. Thus shall you sanctify them, that they may be most holy. 2 And you shall anoint Aaron and his sons. Exodus 30:23-31.

The reason why objects were holy when they had been anointed was that they then represented realities that were holy; and from this it is evident that the anointing of something was the consecration of it to serve as a representative sign.

[2] The reason why oil was used for anointing was that oil was the sign of celestial good, and celestial good is the good of love received from the Lord, and consequently is the good of love to the Lord. This good is the indispensable element within every single aspect of heaven and eternal life. Sweet-smelling spices were used to make that oil sweet-scented, to the end that what was delightful might be represented; for 'odour' means perception, and 'a pleasant and sweet odour' means a delightful perception, see 925, 1514, 1517-1519, 3577, 4624-4634, 4748. And since every perception of good comes through truth, spices were used, by which interior truths are meant, 4748, 5621.

[3] Something more must be stated briefly about why the anointing oil and also the incense were to be made sweet-smelling. As stated above, 'oil' means the good of love, and 'spice' internal truth. But the good of love cannot come to be perceived except through truths; for truth bears witness to good, indeed is the revealer of it, and may be called the outward form of good. This is like the situation with human will and understanding, in that the will cannot make itself known except through the understanding. For the understanding takes to itself and reveals the good of the will; also the understanding is the outward form of the will, in addition to which truth belongs to the understanding and good to the will. From all this it becomes clear why the anointing oil was made to smell sweetly of spices, as also was the incense. But the difference between them is that the spicy smell of the anointing oil means the delightfulness of internal perception, whereas the spicy smell of incense means the delightfulness of external perception. For the spicy smell of the anointing oil was given off without any smoke, and so presented a sweet odour without any external appearance, whereas the spicy smell of incense was given off with the smoke.

Fusnotat:

1. literally, ointment of ointment

2. literally, the holy thing of holy things

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.