Studim i ri i krishterë i Biblës

Bibla

 

Genesis 40

Studimi

   

1 εγενετο δε μετα τα ρηματα ταυτα ημαρτεν ο αρχιοινοχοος του βασιλεως αιγυπτου και ο αρχισιτοποιος τω κυριω αυτων βασιλει αιγυπτου

2 και ωργισθη φαραω επι τοις δυσιν ευνουχοις αυτου επι τω αρχιοινοχοω και επι τω αρχισιτοποιω

3 και εθετο αυτους εν φυλακη παρα τω δεσμοφυλακι εις το δεσμωτηριον εις τον τοπον ου ιωσηφ απηκτο εκει

4 και συνεστησεν ο αρχιδεσμωτης τω ιωσηφ αυτους και παρεστη αυτοις ησαν δε ημερας εν τη φυλακη

5 και ειδον αμφοτεροι ενυπνιον εκατερος ενυπνιον εν μια νυκτι ορασις του ενυπνιου αυτου ο αρχιοινοχοος και ο αρχισιτοποιος οι ησαν τω βασιλει αιγυπτου οι οντες εν τω δεσμωτηριω

6 εισηλθεν δε προς αυτους ιωσηφ το πρωι και ειδεν αυτους και ησαν τεταραγμενοι

7 και ηρωτα τους ευνουχους φαραω οι ησαν μετ' αυτου εν τη φυλακη παρα τω κυριω αυτου λεγων τι οτι τα προσωπα υμων σκυθρωπα σημερον

8 οι δε ειπαν αυτω ενυπνιον ειδομεν και ο συγκρινων ουκ εστιν αυτο ειπεν δε αυτοις ιωσηφ ουχι δια του θεου η διασαφησις αυτων εστιν διηγησασθε ουν μοι

9 και διηγησατο ο αρχιοινοχοος το ενυπνιον αυτου τω ιωσηφ και ειπεν εν τω υπνω μου ην αμπελος εναντιον μου

10 εν δε τη αμπελω τρεις πυθμενες και αυτη θαλλουσα ανενηνοχυια βλαστους πεπειροι οι βοτρυες σταφυλης

11 και το ποτηριον φαραω εν τη χειρι μου και ελαβον την σταφυλην και εξεθλιψα αυτην εις το ποτηριον και εδωκα το ποτηριον εις τας χειρας φαραω

12 και ειπεν αυτω ιωσηφ τουτο η συγκρισις αυτου οι τρεις πυθμενες τρεις ημεραι εισιν

13 ετι τρεις ημεραι και μνησθησεται φαραω της αρχης σου και αποκαταστησει σε επι την αρχιοινοχοιαν σου και δωσεις το ποτηριον φαραω εις την χειρα αυτου κατα την αρχην σου την προτεραν ως ησθα οινοχοων

14 αλλα μνησθητι μου δια σεαυτου οταν ευ σοι γενηται και ποιησεις εν εμοι ελεος και μνησθηση περι εμου φαραω και εξαξεις με εκ του οχυρωματος τουτου

15 οτι κλοπη εκλαπην εκ γης εβραιων και ωδε ουκ εποιησα ουδεν αλλ' ενεβαλον με εις τον λακκον τουτον

16 και ειδεν ο αρχισιτοποιος οτι ορθως συνεκρινεν και ειπεν τω ιωσηφ καγω ειδον ενυπνιον και ωμην τρια κανα χονδριτων αιρειν επι της κεφαλης μου

17 εν δε τω κανω τω επανω απο παντων των γενων ων ο βασιλευς φαραω εσθιει εργον σιτοποιου και τα πετεινα του ουρανου κατησθιεν αυτα απο του κανου του επανω της κεφαλης μου

18 αποκριθεις δε ιωσηφ ειπεν αυτω αυτη η συγκρισις αυτου τα τρια κανα τρεις ημεραι εισιν

19 ετι τριων ημερων αφελει φαραω την κεφαλην σου απο σου και κρεμασει σε επι ξυλου και φαγεται τα ορνεα του ουρανου τας σαρκας σου απο σου

20 εγενετο δε εν τη ημερα τη τριτη ημερα γενεσεως ην φαραω και εποιει ποτον πασι τοις παισιν αυτου και εμνησθη της αρχης του αρχιοινοχοου και της αρχης του αρχισιτοποιου εν μεσω των παιδων αυτου

21 και απεκατεστησεν τον αρχιοινοχοον επι την αρχην αυτου και εδωκεν το ποτηριον εις την χειρα φαραω

22 τον δε αρχισιτοποιον εκρεμασεν καθα συνεκρινεν αυτοις ιωσηφ

23 ουκ εμνησθη δε ο αρχιοινοχοος του ιωσηφ αλλα επελαθετο αυτου

   

Nga veprat e Swedenborg

 

Arcana Coelestia #5287

Studioni këtë pasazh

  
/ 10837  
  

5287. A man intelligent and wise. That this signifies about the inflowing truth and good, is evident from the signification of an “intelligent man,” as being truth, and of a “wise man,” as being the good of truth. Be it known that in the internal sense by a “man intelligent and wise” is not meant any such man, but abstractedly from person that which belongs to one who is intelligent and wise, thus truth and good. In the other life, especially in the heavens, all thought, and hence all speech, are carried on by means of what is abstracted from persons, and therefore thought and speech there are universal, and are relatively without limit; for so far as thought and speech are determined to persons and their specific qualities, and to names, and also to words, so far they become less universal, and are determined to the actual thing, and there abide. On the other hand, insofar as they are not determined to persons and what is connected with them, but to realities abstracted from them, so far they are determined away from the actual thing, and are extended beyond self, and the mental view becomes higher and consequently more universal.

[2] This is very apparent from man’s thought, which insofar as it regards the words of one speaking, so far it does not regard his meaning; and which insofar as it regards the particular things of the memory, and dwells on them, so far it does not perceive the nature of the real things; and, still more important, insofar as it regards itself in everything, so far it narrows the thoughts and removes itself from viewing a subject in a universal manner. Hence it is that in proportion as anyone loves himself more than others, in the same proportion he is less wise. From this it is now plain why things abstracted from persons are signified in the internal sense by the things which in the sense of the letter are determined to persons (see also n. 5225). In the Word a distinction is occasionally made between “wisdom,” “intelligence,” and “knowledge;” and by “wisdom” is meant what is from good, by “intelligence” what is from truth, and by “knowledge” both of these in man’s natural; as in Moses:

I have filled Bezaleel with the spirit of God, in wisdom, and in intelligence, and in knowledge, and in all work (Exodus 31:2-3; 35:30-31);

and again:

Give you men, wise and understanding, and knowing, according to your tribes; that I may set them for your heads (Deuteronomy 1:13).

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org