4502. ‘Et sumpserunt Dinam e domo Shechemi, et exiverunt’: quod significet quod affectionem veri sustulerint, constat ex repraesentatione ‘Dinae’ quod sit affectio veri, de qua supra n. 4498; secundum proximum sensum internum est quod sustulerint affectionem veri ab illis qui fuerunt a reliquiis Ecclesiae Antiquissimae, quia dicitur ‘e domo Shechemi’, per domum Shechemi enim significatur bonum veri illius ¹ Ecclesiae; sed quia agitur de exstirpatione veri et boni apud posteros ex Jacobo, qui hic per ‘filios ejus’ significantur, et quia omnia ² se applicate habent ad rem de qua agitur, ideo per ‘domum Shechemi’ hic significatur simpliciter bonum veri, quale fuerat apud hominem Antiquissimae Ecclesiae, ita quod hoc exstinctum sit apud gentem a Jacobo; voces enim et nomina in Verbi sensu interno significant res praedicabiliter ad suum subjectum; insimul quoque significatur infractio boni et veri apud Hamorem et Shechemum et ejus familiam, quia ad externa accesserunt ³ , ut n. 4493 ostensum.

[2] Quod illa quae de Shimeone et Levi hactenus explicata sunt, ita se habeant, constare potest a propheticis Jacobi ante mortem, ubi haec, Shimeon et Levi fratres, instrumenta violentiae machaerae eorum; in arcanum eorum ne veniat anima mea, in congregatione eorum ne uniatur gloria mea, quia in ira sua occiderunt virum, et in complacito suo enervarunt bovem: maledicta ira eorum quia vehemens, et furor eorum quia gravis est: dividam eos in Jacobum et dispergam eos in Israelem, Gen. 49:5-7;

per ⁴ ‘Shimeonem et Levi’ significatur verum fidei quod apud posteros Jacobi versum est in falsum, et bonum charitatis in malum, ut supra n. 4499, 4500; ‘fratres’ dicuntur quia bonum est frater veri, seu charitas fidei, n. 4498; ‘instrumenta violentiae machaerae seu gladii eorum’ significat falsa et mala quod intulerint violentiam veris et bonis, n. 4499; ‘in arcanum eorum ne veniat anima mea, et in congregatione eorum ne uniatur gloria mea’ significat disjunctionem quoad vitam et doctrinam, ‘anima’ enim praedicatur in Verbo de vita, n. 1000, 1040, 1742, 3299, et ‘gloria’ de doctrina; ‘quia in ira sua occiderunt virum, et in complacito suo enervarunt bovem’ significat quod in malo proposito exstinxerint Ecclesiae verum et Ecclesiae bonum; ‘vir’ est Ecclesiae verum, n. 3134, ‘bos’ ejus bonum, n. 2180, 2566, 2781; ‘maledicta ira eorum quia vehemens, et furor eorum quia gravis’ significat poenam aversionis a vero et bono ⁵ ; ‘maledicere’ est se avertere, et quoque propter id puniri, n. 245, 379, 1423, 530,

384, ‘ira’ est recessio a vero, et ‘furor’ a bono, n. 357, 3614; dividam eos in Jacobum et dispergam eos in Israelem' significat quod bona et vera non amplius erunt in Ecclesiae eorum externo ac interno; ‘dividere ⁶ et dispergere’ est separare et exstirpare ab illis, n. 4424, ‘Jacob’ est externum Ecclesiae, ac ‘Israel’ internum, n. 4286.

[3] Haec ⁷ in prophetico illo de Shimeone et Levi dicta sunt, quia per illos significatur in genere verum et bonum Ecclesiae, quae cum nulla fiunt, et magis cum loca eorum succedunt falsa et mala, tunc Ecclesia exstincta est; quod prophetica haec non aliud involvant, constare potest ex eo quod tribus Shimeonis et tribus Levi non maledictae fuerint prae reliquis tribubus; fuit enim tribus Levi assumpta in sacerdotium, et tribus Shimeonis fuit inter reliquas Israelis ⁸ sicut una illarum.

Fusnotat:

3927. ‘Et dixit Rachel, Luctationibus Dei luctata sum cum sorore mea, etiam valui’: quod significet in supremo sensu propriam Potentiam, in interno tentationem in qua vincit, in externo resistentiam a naturali homine, constat a significatione ‘luctationum Dei’ et ‘luctari’ quod sint tentationes; tentationes enim non aliud sunt quam luctationes interni hominis cum externo, seu spiritualis hominis cum naturali, uterque enim dominari videt, et cum agitur de dominio, fit pugna, quae hic est luctatio; quod ‘valere’ sit vincere, constat absque explicatione.

[2] Quod illa verba in sensu supremo significent propriam Potentiam, est quia Dominus omnes tentationes, cum fuit ¹ in mundo et in humano ibi, ex propria potentia sustinuit, et ex propria potentia vicit, secus ac omnis homo, qui nusquam ex propria potentia aliquam tentationem spiritualem sustinet et in illa vincit, sed Dominus apud illum; ² at videantur quae de his prius dicta et ostensa sunt, nempe quod Dominus prae aliis gravissimas tentationes sustinuerit, n. 1663, 1668, 1690, 1737, 1787, 1789, 1812, 1813, 1815, 1820, 2776, 2786, 2795, 2813, 2816, 3318; quod Dominus ex propria Potentia pugnaverit et vicerit, n. ³ 1616, 1692, 1813, 1815, et quod Dominus solus apud hominem pugnet, n. 1692.

[3] Quod in sensu interno ‘luctationes Dei’ et ‘valere’ sint tentationes in quibus ⁴ homo vincit, constat ab illis quae mox supra dicta sunt: quod autem in sensu externo sit resistentia a naturali homine, est quia omnis tentatio non aliud est; agitur enim in tentationibus spiritualibus, ut dictum, de dominio, quis nempe potestatem habebit, num homo internus aut num externus, seu quod idem, num spiritualis ⁵ aut num naturalis, sunt enim inter se oppositi, n. 3913; cum enim homo in tentationibus est, tunc internus seu spiritualis ejus homo a Domino per angelos regitur, sed externus seu naturalis per spiritus infernales; pugna inter illos est quae sicut tentatio percipitur apud hominem: cum homo talis est et fide et vita, ut regenerari possit, tunc in tentationibus ⁶ vincit, at cum talis est ut non regenerari possit, tunc in tentationibus succumbit: quod resistentia a naturali homine sit, significatur per verba quod luctata sit cum sorore sua, per ‘Leam’ enim, quae hic est soror,

⁷ significatur affectio externi hominis, per ‘Rachelem’ autem affectio interni, n. 3793, 3819.

Fusnotat: