Bibla

 

Levitiko 16

Studimi

   

1 Kaj la Eternulo ekparolis al Moseo post la morto de la du filoj de Aaron, kiam ili venis antaux la Eternulon kaj mortis.

2 Kaj la Eternulo diris al Moseo:Diru al via frato Aaron, ke li ne en cxiu tempo eniru en la sanktejon malantaux la kurtenon, antaux la fermoplaton, kiu estas sur la kesto, por ke li ne mortu; cxar en nubo Mi aperados super la fermoplato.

3 Kun jeno Aaron venadu en la sanktejon:kun bovido por pekofero kaj kun virsxafo por brulofero.

4 Sanktan linan hxitonon li surmetu sur sin, kaj linaj pantalonoj estu sur lia korpo, kaj per lina zono li zonu sin, kaj linan cidaron li havu sur la kapo:tio estas sanktaj vestoj. Kaj li banu en akvo sian korpon kaj surmetu ilin sur sin.

5 Kaj de la komunumo de la Izraelidoj li prenu du kaprojn por pekofero kaj unu virsxafon por brulofero.

6 Kaj Aaron alportos sian bovidon de pekofero, kaj pekliberigos sin kaj sian domon.

7 Kaj li prenos la du kaprojn, kaj starigos ilin antaux la Eternulo, cxe la pordo de la tabernaklo de kunveno.

8 Kaj Aaron faros lotojn pri la du kaproj:unu loton por la Eternulo kaj la duan loton por Azazel.

9 Kaj Aaron alportos la kapron, sur kiun falis la loto por la Eternulo, kaj li oferfaros gxin kiel pekoferon.

10 Kaj la kapron, sur kiun falis la loto por Azazel, li starigu vivan antaux la Eternulo, por fari super gxi pekliberigon kaj forsendi gxin al Azazel en la dezerton.

11 Kaj Aaron alportos sian bovidon de pekofero, kaj pekliberigos sin kaj sian domon, kaj bucxos sian bovidon de pekofero.

12 Kaj li prenos plenan incensujon da ardantaj karboj de la altaro, kiu staras antaux la Eternulo, kaj plenajn plenmanojn da bonodora pistita incenso, kaj li enportos tion malantaux la kurtenon.

13 Kaj li metos la incenson sur la fajron antaux la Eternulon, kaj nubo de la incenso kovros la fermoplaton, kiu estas sur la kesto de atesto, por ke li ne mortu.

14 Kaj li prenos iom el la sango de la bovido kaj aspergos per sia fingro la antauxan parton de la fermoplato, kaj antaux la fermoplato li aspergos sep fojojn per la sango, kiu estos sur lia fingro.

15 Kaj li bucxos la pekoferan kapron de la popolo, kaj li enportos gxian sangon malantaux la kurtenon, kaj agos kun gxia sango tiel same, kiel li agis kun la sango de la bovido, kaj li aspergos per gxi sur la fermoplaton kaj antaux la fermoplato.

16 Kaj li pekliberigos la sanktejon koncerne la malpurajxojn de la Izraelidoj kaj iliajn krimojn, en cxiuj iliaj pekoj; kaj tiel li agos kun la tabernaklo de kunveno, kiu estas inter ili, meze de iliaj malpurajxoj.

17 Neniu homo estu en la tabernaklo de kunveno, kiam li eniros, por pekliberigi la sanktejon, gxis li eliros. Kaj li pekliberigos sin kaj sian domon kaj la tutan komunumon de Izrael.

18 Kaj li eliros al la altaro, kiu estas antaux la Eternulo, kaj pekliberigos gxin; kaj li prenos iom el la sango de la bovido kaj el la sango de la kapro, kaj metos gxin sur la kornojn de la altaro cxirkauxe.

19 Kaj li aspergos gxin sep fojojn per la sango, kiu estas sur lia fingro, kaj li purigos gxin kaj sanktigos gxin de la malpurajxoj de la Izraelidoj.

20 Kiam li finos la pekliberigadon de la sanktejo kaj de la tabernaklo de kunveno kaj de la altaro, li alkondukos la vivan kapron;

21 kaj Aaron metos siajn ambaux manojn sur la kapon de la viva kapro kaj konfesos super gxi cxiujn malbonagojn de la Izraelidoj kaj cxiujn iliajn krimojn kaj cxiujn iliajn pekojn, kaj li metos ilin sur la kapon de la kapro kaj forsendos gxin per speciala homo en la dezerton.

22 Kaj la kapro forportos sur si cxiujn iliajn malbonagojn en landon senkomunikigxan; kaj li foririgos la kapron en la dezerton.

23 Kaj Aaron eniros en la tabernaklon de kunveno, kaj demetos de si la linajn vestojn, kiujn li surmetis, enirante en la sanktejon, kaj li restigos ilin tie.

24 Kaj li banos sian korpon en akvo sur sankta loko, kaj li surmetos sur sin siajn vestojn, kaj eliros kaj oferfaros sian bruloferon kaj la bruloferon de la popolo, kaj li pekliberigos sin kaj la popolon.

25 Kaj la sebon de la pekofero li fumbruligu sur la altaro.

26 Kaj tiu, kiu forkondukis la kapron por Azazel, lavu siajn vestojn kaj banu sian korpon en akvo, kaj poste li povas eniri en la tendaron.

27 Kaj la propekan bovidon kaj la propekan kapron, kies sango estis enportita, por pekliberigi la sanktejon, oni elportu ekster la tendaron, kaj oni forbruligu per fajro ilian felon kaj ilian karnon kaj ilian malpurajxon.

28 Kaj tiu, kiu forbruligis ilin, lavu siajn vestojn kaj banu sian korpon en akvo, kaj poste li povas eniri en la tendaron.

29 Kaj tio estu por vi eterna legxo:en la sepa monato, en la deka tago de la monato, premu viajn animojn, kaj faru nenian laboron, nek la indigxeno, nek la fremdulo, kiu logxas inter vi.

30 CXar en tiu tago oni vin pekliberigos, por purigi vin; de cxiuj viaj pekoj antaux la Eternulo vi farigxos puraj.

31 Sabato de plena ripozo gxi estu por vi; kaj premu viajn animojn; gxi estu legxo por eterne.

32 Pekliberigos la pastro, kiu estas sanktoleita, kaj kiu estas konsekrita, por pastri anstataux sia patro; kaj li surmetos sur sin la linajn vestojn, la sanktajn vestojn.

33 Kaj li pekliberigos la plej sanktan sanktejon kaj la tabernaklon de kunveno, kaj la altaron li pekliberigos; kaj la pastrojn kaj la tutan popolon de la komunumo li pekliberigos.

34 Kaj tio estu por vi legxo eterna:pekliberigi la Izraelidojn koncerne iliajn pekojn unu fojon en jaro. Kaj li faris, kiel la Eternulo ordonis al Moseo.

   

Nga veprat e Swedenborg

 

Arcana Coelestia #4734

Studioni këtë pasazh

  
/ 10837  
  

4734. And Reuben said unto them. This signifies exhortation, in the proximate sense confession of the faith of the church in general (which is “Reuben,” n. 4731) exhorting or dictating that they should not do violence, as in what follows.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.

Nga veprat e Swedenborg

 

Arcana Coelestia #2187

Studioni këtë pasazh

  
/ 10837  
  

2187. And they did eat. That this signifies communication in this manner, is evident from the signification of “eating,” as being to be communicated and to be conjoined; as is also evident from the Word. The fact that Aaron, his sons, the Levites, and also the people, ate the hallowed things of the sacrifices in the holy place, signified nothing else than communication, conjunction, and appropriation, as above said at the explication of the passage from Leviticus 6:9-10 (see n. 2177), for it was celestial and spiritual food that was signified by the hallowed things which they ate, consequently the appropriation of it. The hallowed things were the parts of the sacrifices which were not burned upon the altar, and were eaten either by the priests, or by the people that made the offering; as is evident from many passages where the sacrifices are treated of (what should be eaten by the priests, Exodus 29:32-33; Leviticus 6:9, 16, 18, 26; 7:6, 15-16, 18; 8:31; 10:12-13; Numbers 18:9-11; what should be eaten by the people, Leviticus 19:5-6; Deuteronomy 12:27; 27:7; and elsewhere; and that the unclean should not eat of them, Leviticus 7:19-21; 22:4-7). These feastings were made in a holy place near the altar, either at the door, or in the court of the tabernacle, and they signified nothing else than the communication, conjunction, and appropriation of celestial goods; for by them were represented celestial foods (concerning which food see n. 56-58, 680-681, 1480, 1695), and they were all called “bread,” the signification of which may be seen above (n. 2165). The like was represented by Aaron and his sons eating the showbread or “bread of faces,” in a holy place (Leviticus 24:9).

[2] The law given for the Nazirite-that in the days of his Naziriteship he should not eat of anything from the grape, whence wine is made, from the seeds even to the skin (Numbers 6:4)—was because the Nazirite represented the celestial man, and the celestial man is such that he is not willing even to mention spiritual things (as may be seen in Part First,n. 202, 337, 880, 1647); and as wine and the grape, and also whatever is from the grape, signified what is spiritual, it was therefore forbidden the Nazirite to eat of them; that is, to have communication with them, to conjoin himself with them, and to appropriate them to himself.

[3] The like is meant by “eating” in Isaiah:

Everyone that thirsteth, come ye to the waters, and he that hath no silver, come ye, buy, and eat; yea come, buy wine and milk without silver and without price. Wherefore do ye weigh silver for that which is not bread? and your labor for that which satisfieth not? Hearken diligently unto Me, and eat ye that which is good, and your soul shall be deliciated in fatness (Isaiah 55:1-2).

As also in John:

To him that overcometh I will give to eat of the tree of life, which is in the midst of the paradise of God (Revelation 2:7).

The “tree of life” is the celestial itself, and in the supreme sense is the Lord Himself, because from Him is all the celestial, that is, all love and charity. Thus to “eat of the tree of life” is the same as to eat the Lord, and to eat the Lord is to be gifted with love and charity, and thus with those things which are of heavenly life. This the Lord Himself says in John:

I am the living bread that came down from heaven; if anyone eat of this bread, he shall live to eternity; he that eateth Me shall live by Me (John 6:51, 57).

But they said, This is a hard saying. And Jesus said, The words that I speak unto you are spirit, and are life (John 6:60, 63).

[4] Hence it is manifest what is meant by eating in the Holy Supper (Matthew 26:26-28; Mark 14:22-23; Luke 22:19-20); namely, to have communication, to be conjoined, and to appropriate to oneself. Hence also it is clear what is meant by the Lord’s saying that:

Many shall come from the east and the west, and shall recline with Abraham, Isaac, and Jacob (Matthew 8:11),

not that they are to eat with them in the kingdom of God, but that they will enjoy the celestial goods which are signified by “Abraham, Isaac, and Jacob,” namely, the celestial things of love; not only the inmost, which are “Abraham,” but also the lower that are intermediate, as are those of the rational, which are “Isaac;” and the still lower, which are the celestial natural, such as are in the first heaven, and which are meant by “Jacob.” Such is the internal sense of these words. (That these things are meant by “Abraham, Isaac, and Jacob,” may be seen in n. 1893, and wherever else they are treated of.) For whether we speak of enjoying those celestial things, or of enjoying the Lord, who is represented by those men, it is the same thing; for all those things are from the Lord, and the Lord is the all in all of them.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.